42

7/2002

Nie ulega wątpliwości, że

brzmienie Plusa sporo się różni

od pierwszej wersji. Próbując

określić jednym słowem sposób w jaki
gra nowe dzieło Arcama, należałoby
chyba napisać: odważnie. Z punktu wi−
dzenia wielu dźwiękowych aspektów
jest to urządzenie niezwykłe. Słucha−
jąc

A75Plus

mamy wrażenie, że kon−

struktor postawił wszystko na jedną
kartę licząc, że jego muzyczna wizja
spodoba się innym. Wzmacniacz gra
jasno, szybko, otwarcie, odkłada na
bok kompleksy urządzeń średniej kla−
sy. Ale wydaje się, że Arcam prowadzi
całość pasma dostatecznie liniowo.
Konsekwentnie oddawana jest rów−
nież dynamika. Szybkość zmian śle−
dzimy od najmniejszych szczególików
i najcichszych tonów aż po potworne
sceny katastroficzne. Tak jest, zasko−
czony żywotnością brzmienia, użyłem
testowanego modelu wraz z DVD do
obejrzenia kilku ciekawych fragmen−
tów filmowych. Dynamikę odczuwamy

praktycznie zawsze gdy z Arcama sły−
szymy jakikolwiek dźwięk.

Ale na ogromnej dynamice cierpi

powaga i potęga dźwięku, z tego pun−
ktu widzenia główne instrumenty by−
wają zbyt nerwowe i poszarpane, brak
jest nieco mocy, ciągłości podkreśla−
nej jednoznacznie wybijanym rytmem.
Za to przestrzenność jest pierwszej
klasy, nie tylko zdobywamy dane o
planach, ale także informacje o warun−
kach akustycznych w jakich wystąpili
muzycy (oczywiście o ile pozwala na
to rodzaj realizacji). Dobra analitycz−
ność osiągana przez wzmacniacz
podkreśla jeszcze walory przestrzen−
ności.

O ile rześkie średnie oraz błyszczą−

ce i detaliczne wysokie tony potrzebu−
ją lekkości i szybkości, to niskim
dźwiękom przydałoby się więcej masy.
Tego Plus zapewnić nie potrafi i w nie−
których fragmentach zauważalna jest
zbytnia płochliwość danych z tego za−
kresu.

Brytyjski Arcam wprowadził do sprzedaży kolejne nowe wzmacniacze, A65Plus i A75Plus, które zastąpiły dobrze

znane modele A65 i A75. Jak to u europejskich producentów często bywa, nie zdecydowano się na radykalną

zmianę nazwy pomimo, że wprowadzone modyfikacje są bardzo istotne (choć z zewnątrz obydwie wersje

praktycznie się nie różnią).

IIIII

choć oczywiście minimaliści mogą
narzekać na niepotrzebne regula−
cje balansu, wysokich i niskich to−
nów, to z pewnością wyjście słu−

chawkowe jest bezwzględnie przydat−
ne. A w tym teście to rzadkość. Po−
dobnie z wyjściami głośnikowymi:
A75Plus wyposażono w dwie pary,
jedną pracującą stale, drugą odłącza−
ną przyciskiem na przednim panelu.
Obudowa wzmacniacza została wyko−
nana z aluminium, również gałki regu−
latorów są metalowe. Arcam oferuje
dwie wersje wzornicze, do testu otrzy−
maliśmy urządzenie srebrne. Cieka−
wostką jest fakt, że czarna wersja,
podobnie jak srebrna, wyposażona jest
w jasne gałki. Efekt jest niezły, mieliś−
my szansę to sprawdzić przy okazji
testu pierwszej wersji urządzenia.

Na tylnym panelu znajdują się

cztery liniowe wejścia, jedno gramofo−
nowe, jedna pętla dla rekordera oraz
niezależne wyjście z przedwzmac−
niacza. W wersji fabrycznej

A75Plus

przystosowany jest do korygowania i
wzmacniania sygnału z wkładki MM
lub MC o wysokim poziomie sygnału.
Jeżeli użytkownik posiada klasyczną
wkładkę MC, konieczne jest użycie
zewnętrznego przedwzmacniacza.
Wejście gramofonowe możemy spe−
cjalnym przyciskiem zamienić na
zwykłe wejście liniowe. Jeżeli nie uży−
wamy gramofonu, taka opcja pewnie
okaże się przydatna. Wyjście z przed−
wzmacniacza również nie jest przy−

ARCAM ALPHA 75PLUS

padkowe. Arcam jest znanym od lat
zwolennikiem idei bi−amping, specjal−
ne wyjście pozwala na rozbudowę
systemu o dodatkową końcówkę mo−
cy, oczywiście tej samej marki. Zresz−
tą wzmacniacze mocy Arcama ofero−
wane są tylko w tym celu, linia DIVA
zawiera

P75 i P85, a nie proponuje

żadnego przedwzmacniacza.

Włącznik monitora na przedniej

płycie kryje także układ przystosowu−

jący urządzenie do pracy w zestawie
AV. Jeżeli sygnał z procesora dopro−
wadzimy do jednego z wejść liniowych
(AV/DVD), to po włączeniu układu za−
blokujemy potencjometr głośności. W
ten sposób Arcam może pracować ja−
ko niezależny wzmacniacz stereofo−
niczny, a w zestawie AV jako końców−
ka do kanałów przednich. Wydaje się,
że takie rozwiązanie jest bardzo efek−
tywne, praktyczne i usatysfakcjonuje
melomanów pragnących system kino−
wy traktować jako dodatkowy.

Kiedyś Arcam lansował własne za−

ciski głośnikowe BFA, które miały być
bezpieczniejsze od bananowych, jak
również niezawodne.

A75Plus jest

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

− Wzmacniacze stereofoniczne 3000−4000 zł

Wyosażenie urządzenia jest charakterystyczne dla Arcama,

firma wcale nie hołduje zbyt zajadle audiofilskiemu minimalizmowi

funkcjonalnemu i dlatego wzmacniacz posiada funkcje spotykane

w przeciętnych japońskich konstrukcjach.

43

7/2002

WYKONANIE, KOMPONENTY i FUNKCJONALNOŚĆ:

Dobre elementy, ale kontrowersyjne połączenie
regulatora głośności. Bogate wyposażenie, duża
funkcjonalność, bardzo dobry pilot.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

Ekstremalnie niskie

zniekształcenia, dobra dynamika.

OCENA:

bardzo dobra

BRZMIENIE:

Nadzwyczaj jasny i żwawy dźwięk.

Znakomita przestrzenność wspierana dobrą
analitycznością. Chwilami zbyt nerwowy bas.

OCENA:

dobra

+

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

A75 PLUS

Cena

[zł]

3250,−

Dystrybutor:

DECIBEL

Arcam zrezygnował ze swoich gniazd BFA,

w A75Plus zastąpiono je klasycznymi terminalami głośnikowymi.

Wyjście z przedwzmacniacza służy do podłączenia dodatkowej końcówki

mocy podczas realizacji konfiguracji bi−wiring.

chyba dowodem kapitulacji, bo urzą−
dzeniu zaaplikowano zaciski z zakręt−
ką przypominającą BFA, ale w rzeczy−
wistości będące zwykłymi terminalami
bananowymi.

Zdalne sterowanie zwraca uwagę

wyglądem jak i funkcjonalnością. Sza−
ry i długi pilot wykonany jest ze zwyk−
łego plastiku, a mimo to wygląda o
niebo lepiej niż “wypierdki” konkuren−
cji. Za pomocą tego urządzenia może−
my obsługiwać także CD i radio marki
Arcam. Szczególnie wygodne są przy−
ciski zmieniające natężenie dźwięku,
ulokowano je po dwóch stronach
okrągłej tarczy, co umożliwia szybkie
odnalezienie i pewne sterowanie. Je−

dyną opcją, której brakuje podczas
codziennego użytkowania Plusa, jest
wyłączanie do stanu gotowości, nie
jest to możliwe ani z pilota, ani z
przedniej płyty.

Radiatory tranzystorów końcówki

mocy sterczą na tylnym panelu po obu
stronach terminali głośnikowych. Wy−
gląda to dość efektownie i znakomicie
pozwala eliminować nadmiar ciepła z
wnętrza obudowy. W

A75Plus kon−

sekwentnie zastosowano jedną dużą
płytkę drukowaną zajmującą całość
wnętrza obudowy. W PCB wkompo−
nowano także toroidalny transforma−
tor zasilający.

44

7/2002

0 ,0 0 1

0 ,0 1

0 ,1

1

0 ,1

1

1 0

1 0 0

1 0 0 0

M o c w y jś c io w a [W ]

THD+N [%

]

8 o h m
4 o h m

-1 4 0

-1 3 0

-1 2 0

-1 1 0

-1 0 0

-9 0

-8 0

-7 0

-6 0

-5 0

-4 0

-3 0

-2 0

-1 0

0

0

2 0 0 0

4 0 0 0

6 0 0 0

8 0 0 0

1 0 0 0 0

1 2 0 0 0

1 4 0 0 0

1 6 0 0 0

1 8 0 0 0

2 0 0 0 0

C zę s to tliw o ś ć w H z

Amplituda w dB

Laboratorium

Pomiary przeprowadzono przy użyciu systemu NEUTRIK A2D

Rys. 3. Moc

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

HI−FI

− Wzmacniacze stereofoniczne 3000−4000 zł

Po obu stronach zacisków głośnikowych sterczą skrzydła radiatorów, w tym

miejscu wewnątrz ulokowano końcówki mocy. Całą powierzchnię wewnątrz

wzmacniacza zajmuje jedna duża płytka drukowana, w którą wklejono

kompletny zasilacz.

Moc znamionowa jest przyzwoita, wynosi 62W/8

Ω

oraz 95W/4

Ω

, a w trybie dwukanałowym spada odpo−

wiednio do 51W oraz 81W. Wykres z rys. 3 (zniekształ−

cenia THD+N przy zmiennej mocy wyjściowej) jest bar−

dzo poprawny, obserwujemy ciągłe obniżanie się THD+N

wraz ze wzrostem mocy na wyjściu. Najbardziej zna−

mienny jest jednak bardzo niski poziom THD+N, już

przy ułamkach wata, dla obydwu obciążeń (8 i 4

Ω

)

zniekształcenia są niższe od 0.1%. W zakresie mocy naj−

częściej używanych, czyli powyżej 1W, roztacza się ob−

szar bardzo korzystnej pracy urządzenia, z THD+N nie

wyższymi niż 0,05%. To naprawdę znakomity wynik, re−

kordowe są także wartości minimalne zniekształceń, 0,006%

przy 51W dla 8

Ω

oraz 0,008% przy 80W dla 4

Ω

.

Do pełnego wysterowania A75 potrzebne jest napię−

cie 0,32V podane na jedno z wejść liniowych, Arcam jest

więc urządzeniem w pełni uniwersalnym, do którego

można podłączyć magnetofon analogowy, czy tuner bez

obawy o uzyskiwane natężenie dźwięku.

Doskonale prezentuje się również analiza widma

(rys. 2), która w zasadzie nie wymaga komentarza,

żadna z widocznych harmonicznych nie przekracza bo−

wiem −90dB, pozazdrościć tego mogą nie tylko urządze−

nia naszego przedziału cenowego, ale i o wiele droższe

wzmacniacze.

Dobrą kondycję Arcama potwierdza pasmo przeno−

szenia, idealne na basie (−0,1dB dla 10Hz) i bardzo

dobre w zakresie tonów najwyższych. W tym obszarze

wzmacniacz nieco lepiej radzi sobie przy 8

Ω

, wówczas

spadek dla 100kHz ma wartość −1,5dB. Obciążenie

4ohm zwiększa go do −2,4dB, co jednak pozwala zmieś−

cić całkowite pasmo częstotliwości od 10Hz do 100kHz w

polu 0, −3dB. Można więc przyznać, że Arcam jest goto−

wy do pracy ze źródłami DVD−Audio i Super Audio CD.

Odstęp sygnału od szumu jest dość dobry, wynosi

86dB, a dynamika osiąga 103dB, mimo nie najwyższej

przecież mocy znamionowej.

bowiem bardzo dobry potencjometr Alpsa łączony jest z

głównym drukiem płaską taśmą, nie dość, że samą w

sobie niskiej jakości, to jeszcze za długą − jeśli już nie ma

wyjścia i trzeba zastosować łączenie jakiegoś elementu

kablem, to niech będzie on jak najkrótszy. Jedyny po−

wód, który przemawia za długim, a nie krótkim przewo−

dem, to wygoda montażu. Po lewej stronie głównego

druku, z tyłu znajdują się gniazda wejściowe, przełącza−

ne układami scalonymi. Wzmocnienie wstępne realizuje

scalak Texas Instruments Tl072, nie jest to drogi układ,

lecz w niektórych aplikacjach jego działanie daje bardzo

ciekawe rezultaty brzmieniowe (choć nie zawsze).

Przedwzmacniacz gramofonowy to już klasyka, a więc

Philips NE5532. Do całej sekcji przedwzmacniacza dedy−

kowany jest niezależny odczep transformatora. Toroid

znajduje się po prawej stronie, wspomagają go dwa kon−

densatory Rubycon po 10000µF każdy. Regulacja barwy

dźwięku to układ zbudowany ze wzmacniaczy operacyj−

nych JRC 4560 i niskiej klasy potencjometrów. W założe−

niach regulacja barwy nie jest obwodem audiofilskim,

więc nie musi gromadzić najlepszych podzespołów. Le−

piej nieco tutaj zaoszczędzić, a zainwestować w lepszy

główny potencjometr lub tranzystory mocy.

Końcówka mocy opiera się na elementach Sanken

SAP15 (układy Darlingotona z wbudowaną kompensacją

temperaturową) ulokowanych na dwóch dość oryginal−

nych radiatorach. Każdy z nich składa się z trzech części,

jednej na zewnątrz obudowy, drugiej wewnątrz (do niej

mocowane elementy) oraz łączącej blachy. Arcam spra−

wia korzystne wrażenie, droga sygnału jest prosta, a

cały układ logiczny i przemyślany.

Rys. 2. Zniekształcenia harmoniczne

Rys. 1. Pasmo przenoszenia

Arcam zwykle budował swoje wzmacniacze na jed−

nej płytce drukowanej. Jeśli tylko możliwości technolo−

giczne na to pozwalają, jest to skuteczna metoda unik−

nięcia połączeń przewodami i uproszczenia procedury

montażu. Brak plączących się kabli to zredukowanie

groźby przedostawania się szumów do układu. W mode−

lu A75 na głównym druku udało się pomieścić praktycz−

nie wszystko oprócz selektora źródeł i potencjometru

głośności. To ostatnie najbardziej dziwi i nieco martwi,

Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]
[

Ω

]

1kanał

2 kanały

8

62

51

4

95

81

Czułość (dla maks. mocy) [V]

0,32

Stosunek sygnał/szum [dB]

(filtr A−ważony, 1W)

86

Dynamika [dB]

103

Zniekształcenia THD+N
(1W, 8

Ω

, 1kHz) [%]

0,036

Współczynnik tłumienia (4

Ω

)

42

Zdalne sterowanie

tak

Wejścia liniowe

5 + 1

Wejście gramofonowe

MM lub MC HL

Wyjścia“pre out/main in”

1/−

Wyjście słuchawkowe

tak

Wyjście na subwoofer

nie

Wyjścia głośnikowe

2 pary

Moc znamionowa (8

Ω

, 1kHz) [W]

2x 60

THD (1kHz, 8

Ω

, 0dB)

0,01%

Pobór mocy (praca/gotowość) [W]

400/−

Wymiary SxWxG [cm]

43x8,5x33

Masa [kg]

5,6