Konspekt katechezy do szkoły gimnazjalnej
TEMAT: MIŁOSIERDZIE BOŻE – FORMY KULTU.
Cel ogólny: Pouczenie uczniów o Miłosierdziu Bożym i jego formach kultu.
Cele szczegółowe: Uczeń:
• definiuje pojęcie Bożego Miłosierdzia;
• opowiada o życiu apostołki miłosierdzia;
• wymienia formy kultu Bożego miłosierdzia;
• planuje osobiste włączenie się w rozszerzanie kultu Miłosierdzia Bożego.
Metody i formy pracy: „burza mózgów”, wykład, praca w grupach.
Pomoce i środki dydaktyczne: tablica, Pismo Święte, kartki z tekstami piosenki, teksty do pracy w grupach, obraz Siostry
Faustyny, obraz Jezusa Miłosiernego.
Czynności katechety, czynności ucznia, przebieg katechezy
Metody i formy
pracy
Modlitwa: piosenka: „Miłosierdzie okaż Panie” (katecheta rozdaje uczniom teksty piosenki zał. nr 1).
I. WPROWADZENIE
Katecheta nawiązuje do piosenki i prosi uczniów o wskazanie zawartego w niej przymiotu Boga.
Katecheta zadaje uczniom pytanie: Co to znaczy być miłosiernym?
- swobodne wypowiedzi uczniów (miłosierny jest ten, kto kocha, pociesza, wybacza, niesie pomoc).
Katecheta zadaje uczniom następujące pytanie: Co to znaczy, że Bóg jest miłosierny? (mówiąc że Bóg jest
miłosierny mamy na myśli całe dzieło zbawcze, które dokonało się w Jezusie Chrystusie).
II. ROZWINIĘCIE
Katecheta: Pismo Święte przybliża nam tajemnicę Bożego miłosierdzia. Święty Paweł tak nas poucza:
„Bóg będą c bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas samych,
umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia” (Ef 2, 4-5).
– w jaki sposób Bóg okazał miłosierdzie człowiekowi? (wolne wypowiedzi uczniów).
Katecheta przedstawia krótko życiorys s. Faustyny (na tablicy umieszcza obraz s. Faustyny). Pan Jezus
sam określił i podał prze świętą s. Faustynę konkretne formy nabożeństwa do Bożego Miłosierdzia, a są
nimi (zapis na tablicy): 1.Cześć obrazu Jezusa Miłosiernego, 2. Święto Miłosierdzia Bożego, 3. Koronka
do Miłosierdzia Bożego, 4. Godzina Miłosierdzia, 5. Szerzenie kultu Miłosierdzia Bożego
Katecheta: Na dzisiejszej lekcji zapoznamy się z tymi formami kultu Bożego Miłosierdzia, aby móc modlić
się do Boga i wypraszać je dla nas i całego świata.
Katecheta dzieli uczniów na pięć grup i rozdaje teksty (zał. nr 2) z opisem jednej formy kultu Bożego
Miłosierdzia w celu zapoznania się z nią. Następnie liderzy poszczególnych grup referują, na czym
polegają poszczególne nabożeństwa.
Katecheta podsumowując formy kultu zachęca uczniów do szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia
i zawierzenia siebie i świata Bożemu Miłosierdziu.
III. ZAKOŃCZENIE
Uczniowie zapisują temat katechezy i formy kultu Bożego Miłosierdzia. Uczniowie otrzymują obrazki
Jezusa Miłosiernego z podanym na odwrocie sposobem odprawiania Koronki do Bożego Miłosierdzia.
Zadanie domowe: nauczyć się odmawiać Koronkę do Bożego Miłosierdzia zgodnie z regułą podaną na
obrazkach.
Modlitwa: trzy razy: „Jezu ufam Tobie”.
modlitwa
„burza mózgów”
wykład
praca w grupach
modlitwa
Opr. s. Krystyna Grzeszczuk
Załącznik nr 1
Miłosierdzie okaz Panie, nad swym ludem zmiłuj się. Oczyść uzdrów, zbaw nas przez Jezusa Zbawcę łask.
Załącznik nr 2
GRUPA I
Cześć obrazu Jezusa Miłosiernego
Misja świętej Faustyny rozpoczęła się w 1931 r., kiedy objawił jej się Pan Jezus. Ubrany był w białą szatę, Jego prawa ręka była podniesiona w geście
błogosławieństwa, lewa natomiast dotykała szat na piersiach, skąd wychodziły dwa duże promienie: jeden czerwony, drugi blady. Siostra Faustyna w
milczeniu usilnie wpatrywała się w Jezusa. Dusza jej napełniona była wielką bojaźnią i jednocześnie niewypowiedzianą radością. Po chwili Jezus skierował
do niej następujące słowa:
Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem Jezu, ufam Tobie. Obiecuję, że dusza, która czcić będzie ten obraz, nie zginie. Obiecuję także, już
tu na ziemi, odniesiesz zwycięstwo nad nieprzyjaciółmi, a szczególnie w godzinę śmierci. Ja sam bronić ją będę jako swej chwały. Podaję ludziom naczynie,
z którym mają przychodzić po łaski do źródła miłosierdzia. Tym naczyniem jest ten obraz z podpisem: Jezu, ufam Tobie. (Dz. 327).
Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw w kaplicy waszej i na całym świecie (Dz. 47).
Na prośbę kierownika duchowego, św. Faustyna zapytała Pana Jezusa: jakie znaczenie mają wytryskające z jego serca promienie? W czasie modlitwy
usłyszała odpowiedź: „Te dwa promienie oznaczają krew i wodę- blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia duszę; czerwony promień oznacza
krew, która jest życiem duszy. Te dwa promienie wyszły z wnętrza miłosierdzia mojego wówczas, kiedy konające serce moje zostało włócznią otwarte na
krzyżu. (...) Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga” (Dz. 299).
GRUPA II
Święto Miłosierdzia Bożego zajmuje najwyższą rangę wśród kultu przekazanego błogosławionej s. Faustynie. Wynika to z wielkości obietnic, jakie Pan Jezus
przywiązał do obchodzenia tej uroczystości. Aby przybliżyć sens i treść święta Miłosierdzia, najlepiej przytoczyć słowa Chrystusa: „Pragnę, aby święto
Miłosierdzia Bożego było uroczystością obchodzoną w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Pragnę, aby święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla
wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności Miłosierdzia Mojego. [...] Która dusza w tym dniu przystąpi
do spowiedzi i Komunii Świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się
nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jak szkarłat” (Dz. 699).
Należy podkreślić wielką i szczególną obietnicę zupełnego odpuszczenia win i kar, którą Chrystus związał ze światem Miłosierdzia. Jak wyjaśnia ks. prof.
Ignacy Różyczki – ta łaska „jest czymś znacznie większym niż odpust zupełny. Ten, bowiem polega tylko na darowaniu kar doczesnych, należnych za
popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych że win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu
sakramentów, z wyjątkiem sakramentu chrztu, albowiem odpuszczenie win i kar z Komunią św. przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem
podniósł ją do rzędu «drugiego chrztu». Jest oczywiste, że Komunia św. przyjęta w Święto Miłosierdzia musi być nie tylko godna, ale także spełniać
podstawowe wymagania nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego” (ks. I. Różycki). Spowiedź – jak twierdzi również ks. I. Różyczki – może być odprawiana
wcześniej (nawet kilka dni); istotne jest, by nie mieć przywiązania do grzechu.
George W. Kosicki CBS tak pisze w swej książce „Naglące wezwanie”: „zupełne odpuszczenie win i kar! Jak bardzo potrzebujemy tej łaski. Być znowu
«czystą tabliczką» – jakby po raz drugi przyjmując sakrament chrztu św. Na świecie jest tak wiele grzechu, nasz dług wobec Boga jest niezmierzony. Dlatego
musi nas dotknąć królewski dar Bożego Miłosierdzia, taki jak łaska omawianego święta. Ona może nas ocalić.” Tej nadzwyczajnej łaski może dostąpić każdy
– nawet nawracający się w tym dniu grzesznik.
Pan Jezus prosi za pośrednictwem s. Faustyny, aby do tego święta przygotować się przez nowennę, którą należy rozpocząć w Wielki Piątek. Polega ona na
odmawianiu przez 9 kolejnych dni Koronki do Miłosierdzia Bożego. Prosi również, aby w to święto kapłani głosili kazania o Bożym Miłosierdziu.
GRUPA III
Koronka do Miłosierdzia Bożego jest kolejnym naczyniem do czerpania łask miłosierdzia. Odmawiamy ją na różańcu w sposób następujący: Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo... Wierzę.... Na dużych paciorkach: Ojcze Przedwieczny ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana
naszego Jezusa Chrystusa – na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata. Na małych paciorkach: Dla Jego bolesnej Męki – miej miłosierdzie dla nas i
całego świata. Na zakończenie (3x): Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.
Słowa koronki można odnieść do najgłębszej treści ofiarowania Mszy Św. i Ofiary Krzyża. Składamy Bogu Ojcu najcenniejszy dar: osobę Jego Syna, a wraz
z Nim naszą miłość, uwielbienie i dziękczynienie oraz prosimy Boga, by ofiarował nam swoje Miłosierdzie. O koronce tak Jezus mówił do s. Faustyny:
„Zachęcaj dusze do odmawiania tej Koronki, którą Ci podałem. Przez odmawianie tej Koronki, podoba mi się dać wam wszystko, o co Mnie prosić będą”
(Dz. 1541).
„Kiedy przy konającym odmawiają tę Koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę i porusza się wnętrzności Miłosierdzia
Mojego – dla bolesnej Męki syna Mojego.” (Dz. 811). „Przez odmawianie tej Koronki zbliżasz ludzkość do Mnie” (Dz. 929).
GRUPA IV
Godzina Miłosierdzia
W objawieniach udzielonych siostrze Faustynie Pan Jezus prosił ją o specjalną modlitwę i o rozważanie Jego męki każdego popołudnia o godzinie trzeciej,
godzinie Jego śmierci na krzyżu.
„O trzeciej godzinie błagaj mojego miłosierdzia, szczególnie dla grzeszników, i choć przez krótki moment zagłębiaj się w mojej męce, szczególnie w moim
opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego. Pozwolę ci wniknąć w mój śmiertelny smutek; w tej godzinie nie
odmówię duszy niczego, która mnie prosi przez Mękę Moją...” (Dz. 1320).
„Ile razy usłyszysz, jak zegar bije trzecią godzinę, zanurzaj się cała w miłosierdziu moim, uwielbiając i wysławiając je; wzywaj jego wszechmocy dla świata
całego, a szczególnie dla biednych grzeszników, bo w tej chwili zostało na oścież otwarte dla wszelkiej duszy. W godzinie tej uprosisz wszystko dla siebie i
dla innych; w tej godzinie stała się łaska dla świata całego – miłosierdzie zwyciężyło sprawiedliwość...
Staraj się w tej godzinie odprawiać drogę krzyżową, o ile ci obowiązki na to pozwolą; a jeżeli nie możesz odprawić drogi krzyżowej, to przynajmniej wstąp
na chwilę do kaplicy i uczcij moje serce, które jest pełne miłosierdzia w Najświętszym Sakramencie; a jeżeli nie możesz wstąpić do kaplicy, pogrąż się w
modlitwie tam, gdzie jesteś, chociaż przez krótką chwilę” (Dz. 1572).
Z tych szczegółowych poleceń Zbawiciela wynika, że pragnie On, abyśmy każdego dnia o godzinie trzeciej skupili się na Jego męce, w stopniu, w jakim
pozwalają nam na to nasze obowiązki. Jezus pragnie, abyśmy błagali go o miłosierdzie.
GRUPA V
Z omówionymi pokrótce nowymi formami nabożeństwa ściśle wiąże się obowiązek szerzenia KULTU BOŻEGO MIŁOSIERDZIA. W „Dzienniczku”
św. s. Faustyny zawartych zostało kilka objawień, adresowanych nie tylko do Apostołki Miłosierdzia Bożego, lecz do wszystkich Jego czcicieli.
Pan Jezus zachęcał do szerzenia kultu, mówiąc: „Dusze, które szerzą cześć Miłosierdzia Mojego, osłaniam przez życie całe jak czuła matka swe niemowlę,
a w godzinę śmierci nie będę im Sędzią, ale Miłosiernym Zbawicielem” (Dz. 1075).
„Wszystkim duszom, które uwielbiać będą to Moje Miłosierdzie i szerzyć Jego cześć, zachęcając inne dusze do ufności w Moje Miłosierdzie, dusze te w
godzinę śmierci nie doznają przerażenia. Miłosierdzie Moje osłoni je w tej ostatniej walce” (Dz. 1540).
Szczególną obietnicę dał Pan Jezus kapłanom: „Zatwardziali grzesznicy kruszyć się będą pod ich słowami, kiedy będą mówić o niezgłębionym miłosierdziu
Moim, o litości, jaką mam dla nich w sercu Swoim. Kapłanom, którzy głosić będą i wysławiać Miłosierdzie Moje, dam im moc przedziwną i namaszczę ich
słowa, i poruszę serca, do których przemawiać będą” (Dz. 1521).