Coś o równaniach diofantycznych

background image

Teoria liczb jest dziedziną

matematyki

, zajmującą się badaniem własności

liczb

- początkowo tylko

naturalnych

. Obecnie należałoby powiedzieć: głównie naturalnych.

Jej początki sięgają starożytności. Zajmowali się nią

Pitagoras

,

Euklides

,

Eratostenes

,

Diofantos

i

wielu innych.Bujny rozwój teorii liczb datuje się mniej więcej od czasów działalności

Pierre'a

Fermata

(1601-1665), autora słynnego

Wielkiego Twierdzenia Fermata

. Ogromny wkład w rozwój

teorii liczb miał słynny

Carl Friedrich Gauss

, zaś z polskich matematyków -

Wacław Sierpiński

.

Badania w zakresie teorii liczb przyczyniły się do znacznego rozwoju wielu gałęzi matematyki:

algebry

, teorii funkcji zmiennej zespolonej,

rachunku prawdopodobieństwa

,

geometrii algebraicznej

i innych.
Najstarszym działem teorii liczb jest elementarna teoria liczb, w której nie stosuje się metod
analizy matematycznej. Jednym z najważniejszych osiągnięć elementarnej teorii liczb jest dowód
Erdösa i Selberga pewnego twierdzenia o liczbach pierwszych. Teoria liczb zajmuje się również
rozwiązywaniem równań w dziedzinie liczb naturalnych, całkowitych, wymiernych oraz (od
niedawna) liczb p-adycznych.

Równania diofantyczne

Podstawowym problemem teorii równań diofantycznych, bo tak nazywa się ten dział matematyki,
jest znalezienie efektywnych sposobów wyznaczenia rozwiązań danego równania. Okazało się, że
nie istnieje algorytm, który w każdym przypadku prowadziłby do rozwiązania równania
diofantycznego. Znane są tylko algorytmy rozwiązywania równań liniowych i kwadratowych wielu
zmiennych oraz pewnych szczególnych przypadków równań wyższych stopni.
Często nie można nawet odpowiedzieć na podstawowe pytania: czy dane równanie diofantyczne ma
choć jedno rozwiązanie, czy liczba tych rozwiązań jest skończona, czy jest ich nieskończenie
wiele?
Do efektywnego rozwiązywania równań diofantycznych przydatna jest teoria kongruencji.

Kongruencja

to przystawanie liczb "modulo n": liczby a i b przystają modulo n, jeżeli ich różnica a-

b dzieli się bez reszty przez n,co zapisuje się: a ≡ b (mod n).
Klasycznym przykładem równania diofantycznego, rozwiązanego w liczbach naturalnych już przez
samego

Diofantosa

(to od jego nazwiska ukuto nazwę tego działu matematyki), jest problem

trójkątów pitagorejskich. Szukamy rozwiązań w liczbach naturalnych równania: x

2

+ y

2

= z

2

.

Przykładowe rozwiązania to następujące

trójki pitagorejskie

: (3, 4, 5), (5, 12, 13),.... Rozwiązania

nie będące wielokrotnościami innych rozwiazań to tzw. "rozwiązania właściwe".
Takich trójkątów pitagorejskich (o bokach całkowitej długości) jest nieskończenie wiele. Wszystkie
rozwiązania właściwe równania Pitagorasa w liczbach naturalnych (x, y, z) można uzyskać ze
wzorów, które znał już Diofantos: x=k^2-l^2, y=2kl, z=k^2+l^2; gdzie k, l to liczby naturalne, przy
czym k > l. Jeśli k i l są względnie pierwsze uzyskuje się rozwiązania właściwe, nie będące
wielokrotnością innych rozwiązań. W ten sposób można uzyskać wszystkie rozwiązania właściwe.
Inaczej: jeśli długości boków trójkąta pitegorejskiego nie mają wspólnego dzielnika, to istnieje tak
liczba zespolona całkowita z, że boki trójkąta to: Re(z²), Im(z²), |z²|.
Istnieje też geometryczna konstrukcja Vogelera umożliwiająca znajdowanie trójkątów
pitagorejskich, ale nie ma znaczenia praktycznego. Sposób Vogelera pozwala również skonstruować
wszystkie ułamki pitagorejskie: każda znaleziona trójka pitagorejska generuje trzy następne.

Podział teorii liczb

Teoria liczb podzielona jest obecnie na wiele mniejszych działów. Można w niej wyodrębnić m. in.
część algebraiczną, analityczną i probabilistyczną.
Można też podzielić ten dział matematyki na addytywną i multiplikatywną teorię liczb. Pierwsza
zajmuje się dodawaniem i odejmowaniem, a druga mnożeniem i dzieleniem liczb całkowitych. Te
wydawałoby się proste operacje arytmetyczne prowadzą nierzadko do trudnych i wciąż
nierozwiązanych problemów, takich jak

problem Collatza

czy słynna

hipoteza Goldbacha

, która jest

background image

przykładem nie udowodnionego przez wieki twierdzenia o sumach liczb pierwszych (addytywna
teoria liczb).
Zobacz też:

przegląd zagadnień z zakresu matematyki


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Naskręcki B Tw Eulera, kongruencje liniowe i równania diofantyczne
Naskręcki B, Tw. Eulera, kongruencje liniowe i równania diofantyczne
Rozwiązywanie układów równań
Równanie Laplace’a
Rownanie Maxwella
Rozwiązywanie układów równań metodą wyznaczników
Niejednorodne liniowe rownania rozniczkowe
5 Rownania
04 Rozdział 03 Efektywne rozwiązywanie pewnych typów równań różniczkowych
Bołt W Równania Różniczkowe
COS
Dodatek A Uwaga o równaniu Nernst'a opisującym potencjał elektrody
Równanie równowagi płyny, mechanika plynów

więcej podobnych podstron