ARTYKUŁ UKAZAŁ SIĘ W MAGAZYNIE FITNESS AUTHORITY - NR CZERWIEC/LIPIEC 2006
Katarzyna Matella
CZĘŚĆ MĘSKA
TYTUŁ: OSIĄGNĄĆ MAKSYMALNY POZIOM GLIKOGENU -
VITARGO® - PRZEŁOM WĘGLOWODANOWY
Regularnie dostarczasz swemu organizmowi wszystkich składników pokarmowych, w odpowiednich
proporcjach, wprowadzając go w anaboliczny stan. Dobre tłuszcze (głównie wielonienasycone),
białko pochodzące z najlepszych źródeł, dostarczane w formie dostosowanej do pory jego
spożywania - to nie wszystkie elementy Twojej dietetycznej układanki. Potrzebujesz wysokiej jakości
węglowodanów, które zapewnią mięśniom niezbędnej energii. Żeby Twoje mięśnie były zdolne do
naprawdę ciężkiej, intensywnej pracy treningowej muszą dysponować pokaźnym magazynem, w
którym skumulowana będzie ta węglowodanowa energia. I właśnie takim magazynem jest Twój
GLIKOGEN MIĘŚNIOWY, który musi być systematycznie uzupełniany, szczególnie po treningu, a w
przypadku przedłużających się wysiłków, o charakterze wytrzymałościowym, także w ich trakcie. W
tym artykule postaramy się podpowiedzieć, jak tego dokonać, wybierając odpowiedni rodzaj
węglowodanów.
Owszem podstawą osiągania sukcesów sportowych jest odpowiedni trening, suplementacja. Jeżeli
oczekujesz konkretnych efektów treningowych dążysz także do wywołania odpowiednich zmian
przystosowawczych organizmu do danego typu bodźców treningowych, dzięki którym Twój organizm
będzie coraz lepiej znosił obciążenia treningowe, będzie przygotowany na ich progresję. A to będzie
możliwe jedynie wówczas gdy będziesz posiadał pełne zasoby glikogenu, jeżeli będziesz dbał o ich
regularne uzupełnianie, a co za tym idzie powiększanie ich wyjściowej puli.
Jakość treningu, osiąganie coraz lepszych wyników w jakiejkolwiek dyscyplinie sportowej zależy od
możliwości korzystania z dostępnych, ustrojowych źródeł energii. Na początek przypomnijmy sobie,
jaka jest kolejność wykorzystywania tych zasobów, aby móc optymalizować ten proces.
Oczywiście to, który szlak produkcji energii w organizmie jest wykorzystywany zależy od wielu
czynników: intensywności i czasu podejmowanego wysiłku (czy jest to wysiłek tlenowy - aerobowy,
czy beztlenowy - aerobowy), głównej cechy motorycznej, na rozwój której ukierunkowany jest
trening, typu angażowanych włókien mięśniowych.
W pierwszym rzędzie, podczas pracy mięśni, wykorzystywana jest energia z rozpadu
bogatoenergetyczngo związku ATP (ATP ® ADP + P + energia) - jest to jednak rezerwa dość
„uboga", wykorzystywana dosłownie w przeciągu kilku sekund (do około 3 sekund). Aby mięśnie były
zdolne do kontynuowania wysiłku, zasoby ATP muszą być szybko odbudowane. Najpierw
wykorzystuje organizm zgromadzone zasoby fosfokreatyny (PC), które dołączają do ADP brakującą
resztę fosforanową (P) i w ten sposób organizm uzyskuje pulę nowych cząsteczek ATP. Niestety
zasoby fosfokreatyny, nie są również duże na tyle, aby kontynuować w nieskończoność efektywny
trening (wystarczają na kolejne około 10 sekund pracy mięśniowej). Zasoby ATP oraz PC pokrywają
potrzeby organizmu tylko w wysiłkach trwających do 20 sekund. Potem organizm zaczyna
wykorzystywać inne źródła: węglowodany lub tłuszcze. To, który substrat energetyczny dominuje w
metabolizmie wysiłkowym decyduje generalnie intensywność i czas trwania wysiłku. Wysiłki o lekkiej
lub średniej intensywności, trwające dłuższy czas bazują na źródłach tłuszczowych, dlatego też są
polecane są w programach redukcji tkanki tłuszczowej. Wysiłki o dużej intensywności pozyskują
niezbędną energię z węglowodanów na drodze procesu glikolizy. Glikoliza to proces enzymatycznego
rozkładu cukrów, prowadzący do powstania energii pod postacią ATP, zachodzący w warunkach
zarówno tlenowych jak i beztlenowych. W trakcie wysiłku w tym celu wykorzystywane są zasoby

glukozy czerpane z magazynu glikogenu. Glikogen to polisacharyd zbudowany z glukozy, będący
zwierzęcym materiałem zapasowym (w świecie roślin analogiczną funkcję pełni skrobia). Człowiek
dysponuje dwoma zbiornikami tego związku: wątrobowym i mięśniowym. Ten pierwszy stanowi
źródło glukozy, zabezpieczającej pracę układu nerwowego oraz wykorzystywanej przez krwinki
czerwone (glikogen odpowiedzialny głównie za utrzymanie właściwego poziomu glukozy we krwi).
Wątroba ludzka jest w stanie pomieścić 60 - 150 g tego związku. Zawartość tego wielocukru w
wątrobie jest o wiele większa niż w mięśniach, jednak mimo to zawierają one większą ilość
zmagazynowanego glikogenu, gdyż przewyższają wielokrotnie masę wątroby. Glikogen mięśniowy
wykorzystywany jest przez pracujące mięśnie (podstawowa jego ilość: 200 - 300 g). Co ciekawe
zawartość glikogenu mięśniowego zależy od rodzaju angażowanych włókien mięśniowych. Włókna
białe - szybko kurczące się (to są właśnie te włókna, które głównie angażujesz w trakcie treningu
siłowego) zawierają więcej tego związku, niż włókna czerwone - wolno kurczące się. Jeżeli więc
regularnie trenujesz na siłowni, pamiętaj, że przeważająca ilość Twoich włókiem mięśniowych, na
skutek adaptacji do danego rodzaju treningu, ma naprawdę duże możliwości magazynowania tego
podstawowego materiału energetycznego - dlatego postaraj się wykorzystać to ich biologiczne
ukształtowanie!
Ponad to pewna ilość glukozy krąży we krwi (około 10g), ale pamiętaj, że glikogen mięśniowy stanowi
ekonomiczniejsze źródło energii dla Twoich mięśni, bowiem z cząsteczki glukozy pochodzącej z
glikogenu, w czasie glikolizy beztlenowej zyskasz 3 mole ATP, a gdy substratem jest wolna glukoza
zyskasz 2 mole tego bogatoenergetycznego związku. Dlatego: NAPEŁNIJ SWÓJ GLIKOGEN
MIEŚNIOWY.
WĘGLOWODANY W TRAKCIE TRENINGU, ZAWODÓW
Uzupełnianie zasobów glikogenu, poprzez dostarczanie odpowiednich węglowodanów we właściwej
formie, będzie ważne zarówno podczas treningu, jak i po jego zakończeniu. Uzupełnianie zasobów
glikogenu w trakcie treningu czy zawodów będzie szczególnie istotne w dyscyplinach
wytrzymałościowych, ponieważ pozwoli to na dłuższe kontynuowanie wysiłku. Nawet powiększone
zasoby glikogenu nie pozwolą na wielogodzinne kontynuowanie wysiłku. Na przykład w trakcie
Triatlonu długodystansowego (3,8 km pływania, 120 km jazdy na rowerze, 30 km biegu) organizm
będzie potrzebował około 9000 kcal, co stanowi równowartość około 1500 g węglowodanów. Nawet
jeżeli zawodnik ma powiększone rezerwy glikogenu, a przed startem stosował odpowiednio
zbilansowaną dietę, niestety jego zasoby energetyczne wyczerpią się przed dotarciem do mety. W
tym przypadku szczególnie ważne jest, aby spożywane węglowodany nie obciążały żołądka, szybko
uzupełniały pulę energetyczną mięśni.
WĘGLOWODANY PO TRENINGU
Jest to pora dnia, w której nie możesz zapomnieć o węglowodanach z trzech ważnych powodów:
Ř Podwyższona przyswajalność węglowodanów;
Ř Zjawisko Nadkompensacji (superkompensacji) powysiłkowej;
Ř Zatrzymanie procesu glukoneogenezy.
Tak, po treningu Twoje mięśnie są wygłodzone, dlatego synteza glikogenu w nich jest o wiele
efektywniejsza niż w późniejszym czasie. Przypomnij o tym swojej dziewczynie, która po każdym
treningu na siłowni, nie spożywa zdanego posiłku, wychodząc z założenia, że nie po to tyle męczyła
się żeby teraz jeść...Teraz masz gwarancję, że węglowodany, które dostarczysz będą spakowane w
magazynie mięśniowym, a nie tłuszczowym. Nie zapominaj jednak o ważnej rzeczy - w tym czasie z
posiłku wyeliminuj tłuszcz, który ograniczy transport glukozy do tkanki mięśniowej.
Po intensywnym treningu rozpoczyna się proces glikogenezy czyli odbudowy uszczuplonych na

treningu zasobów glikogenu mięśniowego. Dlatego ważne jest tuż po zakończeniu treningu
dostarczenie porcji węglowodanów, które uzupełnią tę pulę. Oczywiście nie może być to dowolny
rodzaj węglowodanów, ale takie, które będą w stanie szybko dotrzeć do miejsca swego przeznaczenia
- do mięśni. Potreningowe uzupełnienie ustrojowych zasobów glikogenu będzie szczególnie ważne,
ponieważ stanowi warunek zaistnienia procesu nadkompensacji powysiłkowej, który będzie
umożliwiał podnoszenie wysiłków sportowych na coraz wyższy poziom intensywności. Tuż po
zakończeniu treningu organizm najpierw wraca do wyjściowego stanu zdolności wysiłkowych, zostaje
zahamowany rozpad dostępnych źródeł energetycznych. Następnie wstępuje w fazę nadkompensacji,
która polega na tym, że organizm odbudowuje zasoby energetyczne ustroju z pewną nadwyżką w
porównaniu do stanu wyjściowego, przed podjęciem wysiłku. Jest to typowy mechanizm adaptacyjny
ustroju. Ciężki trening, który wykorzystał prawie doszczętnie zasobu glikogenu, to dla niego warunki
stresu, a nadbudowanie zasobów energetycznych to sposób w jaki organizm zabezpiecza się na
wypadek ponownego zaistnienia takiej sytuacji. Dzięki temu do następnego treningu przystępujesz z
większą rezerwą glikogenu. Oczywiście ta zależność nie jest taka prosta. Im mniejsze bowiem zużycie
glikogenu (czyli im mniej intensywny jest wysiłek) w trakcie treningu tym mniejsza nadkompensacja
zasobów energetycznych. Jeżeli na danym treningu wyczerpałeś glikogen mięśniowy i udało ci się np.
wycisnąć 100 kg na ławce, na kolejnych treningach chcąc ponownie stworzyć warunki
nadkompensacji, musisz przynajmniej stosować takie same obciążenia jak w poprzednim treningu, a
chcąc dogłębnie „wyczerpać" miesień (dokładnie zasoby glikogenu, którymi dysponuje) starać się je
zwiększyć. Podobnie możemy to przedstawić na przykładzie biegów długodystansowych: jeżeli udało
Ci się przebiec 10 km w określonym czasie i po treningu stworzyłeś warunki dla nadkompensacji, to
na następnym treningu, aby wyczerpać powiększoną rezerwę glikogenu nie wystarczy przebiec taki
sam odcinek drogi w analogicznym czasie!
Ale nawet odpowiednio rozplanowany trening, zakładający progresję obciążeń, uwzględnienie czasu
na niezbędną regenerację, nie przyniesie oczekiwanych efektów jeżeli nie dostarczysz po treningu
właściwej porcji, w odpowiedniej postaci, węglowodanów - czyli cegiełek z których odbudowane
zostaną zasoby glikogenu.
Jeżeli chcesz czerpać korzyści z procesu nadkompensacji musisz nie tylko uczciwie trenować (po
prostu stawiaj sobie coraz większe wyzwania treningowe) ale i zadbać o możliwie szybkie i właściwe
uzupełnienie glikogenu. Dzięki temu, tak jak u przeciętnego człowieka zapasy glikogenu mięśniowego
wahają się w granicach 200 - 300g, tak osoba regularnie trenująca, która właściwie uzupełnia poziom
węglowodanów po treningu, może tę pulę zwiększyć nawet o 100% do 500g!
Jeżeli zapasy glikogenu mięśniowego są duże mięśnie nie tylko są gotowe do podejmowania wysiłków
o wyższej intensywności, ale także zyskują pełny, krągły wygląd, co ma ogromne znaczenie dla
wszystkich trenujących sporty sylwetkowe.
Ponad to dostarczanie węglowodanów po treningu będzie sposobem na zahamowanie procesu
glukoneogenezy, w którym organizm pozyskuje glukozę ze źródeł nie będących węglowodanami
(gdyż na przykład przedłużający się wysiłek doprowadził do ich wyczerpania). Proces ten, nie tylko
mało ekonomiczny pod względem energetycznym w, będzie dla nas szczególnie niekorzystny w
przypadku gdy substratami w nim będą białka ustrojowe. Będzie to po prostu moment, gdy organizm
zacznie wkraczać w niechciany stan katabolizmu.
Ok., wiesz już dlaczego wskaźnik Twojego glikogenu mięśniowego musi być ustawiony na FULL, kiedy
szczególnie musisz zadbać, aby uzupełnić jego pulę. Teraz zastanówmy się czy ma znaczenie rodzaj i
postać „węgli" podawanych w tych kluczowych porach.
VITARGO®

- DŁUGOŁAŃCUCHOWE WĘGLOWODANYU ZŁOŻONE -
STRZAŁ W DZIESIĄTKĘ!
Przypomnijmy, że węglowodany możemy podzielić na następujące grupy:
Ř Monosacharydy - cukry proste np.: glukoza, fruktoza, galaktoza;
Ř Oligosacharydy - zawierające od 2 do 10 monosacharydów, najprostsze oligosacharydy to dwucukry
np. sacharoza, maltoza, laktoza;
Ř Polisacharydy - cukry złożone; połączenie dużej ilości monosacharydów (nawet rzędu 100),
reprezentowane przez grupę skrobi, glikogenu, celulozy (błonnik pokarmowy).
Napoje węglowodanowe o następujących parametrach są dobre w kontekście uzupełniania zasobów
glikogenu w/w porach:
Ř Zawierają węglowodany, charakteryzujące się dużą masą cząsteczkową;
Ř Zawierające węglowodany długołańcuchowe;
Ř Wykazujące niską osmolalność (osmolalność to inaczej ciśnienie osmotyczne, czyli ilość zawartych
w napoju stałych składników - najczęściej węglowodanów; osmolalność napojów sportowych podaje
się w stosunku do osmolalności płynów ustrojowych - głównie krwi; osmolalność opisuje wówczas,
jak szybko roztwór „przechodzi przez żołądek" - im wyższa osmolalność tym wolniej opuszcza
żołądek).
Oczywiście najlepiej gdy węglowodany, zwłaszcza w trakcie treningu, dostarczane są w postaci
płynnej, co dodatkowo przyspiesza ich transport.
Wszystkie wymienione wyżej parametry charakteryzują węglowodany VITARGO®. 100g
VITARGO®CARBOLOADER zawiera 90g węglowodanów. Myślisz, że to nic nadzwyczajnego, bo
prawie każde carbo zawiera podobną ilość tego składnika. Owszem, ale w rzadko którym tę pulę
węglowodanową w całości stanowi skrobia (polisacharyd). Skrobia jest złożonym węglowodanem
roślinnym, na który składają się właściwie dwa polisacharydy: amyloza i amylopektyna. 70-78% skrobi
stanowi jednak amylopektyna, która jako łańcuch cząsteczek glukozy z wieloma odgałęzieniami, o
większej masie cząsteczkowej jest szybciej trawiona (dla odróżnienia cząsteczki amylozy przyjmujące
postać prostych łańcuchów cząsteczek glukozy, które są trawione powoli). Przewaga amylopektyny
powoduje właśnie, że skrobia doskonale nadaje się do uzupełniania glikogenu, ponieważ czyni to
SZYBKO, a tego właśnie potrzebujesz!


cząsteczka amylopektyny
źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Skrobia

źródło:

http://chemia.int.pl/cukry/skrobia.gif

Różnego typu produkty o dobrze znanej nazwie carbo, zgodnie z zapewnieniami producentów, mają
zawierać mieszankę węglowodanów o różnej długości łańcuchów i zróżnicowanym czasie
wchłaniania. Wydawać by się mogło, iż to idealna receptura mająca zapewniać efektywną
regenerację glikogenu po i w czasie treningu. Niestety nie....Często bowiem produkty tego rodzaju
zawierają w głównej mierze cukry krótkołańcuchowe: proste i oligosacharydy (wykazują właściwości
podobne do monosacharydów). Zazwyczaj w ich składzie znajdziemy maltodekstryny, dekstrozę,
fruktozę, syrop glukozowy. Dekstroza to nic innego jak cukier prosty - glukoza, a tajemniczo brzmiąca
maltodekstryna to po prostu skrobia poddana wstępnemu rozkładowi (ze skrobi pod wpływem
amylazy ślinowej powstaje maltoza i dekstryna). Dekstryny, jako produkt częściowego rozszczepienia

skrobi, wykazują lepszą niż ona rozpuszczalność w wodzie. W zależności od stopnia rozpadu ich
cząsteczki mogą przyjmować różne rozmiary, zawsze jednak są mniejsze niż rozmiary cząsteczek
skrobi. Poniżej przedstawiamy przeciętne wielkości mas cząsteczkowych cząsteczek węglowodanów.
Węglowodan Przeciętna masa cząsteczkowa
Vitargo® 500 000 - 700 000
Maltodekstryna 1000 - 10 000
Syrop glukozowy 250 - 1000
Dekstroza 180

NAPÓJ WĘGLOWODANOWY DOSKONALE ROZPUSZCZAJĄCY SIĘ WODZIE - NIE DAJ SIĘ NA TO
NABRAĆ!
Dobry produkt mający uzupełniać węglowodany po i w trakcie treningu nie może łatwo rozpuszczać
się wodzie! Owszem, może byłaby to wygodniejsza jego forma, ale tak naprawdę, jeżeli produkt ma
zawierać polisacharydy, nie powinien łatwo rozpuszczać się wodzie, gdyż polisacharydy nie
rozpuszczają się w zimnej wodzie. Jeżeli zapewnia o tym producent znaczy, że znajdziesz tam głównie
cukry proste.
Z tego względu w celu przygotowania VITARGO® najlepiej użyć miksera. Teraz gdy ktoś wciska Ci
carbo rozpuszczające się idealnie w zimnej wodzie podziękuj i powiedz czego naprawdę oczekujesz
od produktu z tego gatunku, bo wodę z cukrem możesz przyrządzić sam i w dodatku o wiele
mniejszym kosztem...Ponadto polisacharydy nie mają słodkiego smaku więc dobrej klasy napój
uzupełniający węglowodany, oparty głównie o polisacharydy, nie powinien mieć wyraźnie słodkiego
smaku.
Wydawać by się mogło, że im prostsze cukry zawarte są w składzie napoju węglowodanowego, tym
szybszy dopływ energii będą zapewniać. Nic bardziej mylnego! Im prostszy cukier, tym dłuższy czas
jest potrzebny na opuszczenie żołądka przez ten cukier! Dlatego właśnie, jako że Vitargo®
zawiera wyłącznie polisacharydy, będzie charakteryzować się niską osmolalnością, która mimo, że
będzie łączyć się ze słabą rozpuszczalnością w wodzie, będzie zapewniać dosłownie „ekspresowe"
przechodzenie przez żołądek do jelit, gdzie nastąpi właściwe trawienie węglowodanów,
umożliwiające szybkie pokrycie bieżących potrzeb energetycznych ustroju.
Węglowodany zawarte w Vitargo® opuszczają żołądek 80% szybciej niż te zawarte w innych
napojach węglowodanowych i 70% szybciej odbudowują zasoby glikogenowe. Dlatego można polecić
je do spożywania w czasie treningu czy zawodów, ponieważ nie wywołują żadnych zaburzeń
żołądkowych, łączących się z dyskomfortem treningowym. Pamiętajmy jednak, że osmolalność
napoju możemy podwyższyć przez zwiększenie koncentracji spożywanego napoju (najlepiej gdy
stężenie napoju mieści się w granicach 5-8%, roztwór Vitargo® ma stężenie 5% - 75g
Vitargo® (saszetka) w 0,5 l wody).
Podsumowując Vitargo® pozbawiony jest cukrów prostych i oligosacharydów, które zanim trafią
do jelit pozostają długo w żołądku, co może być przyczyną zaburzeń żołądkowych, szczególnie
podczas wysiłku, i opóźnienia procesu odnowy zaplecza energetycznego organizmu.
Z JAKICH JESZCZE POWODÓW NIE POTRZEBUJESZ ZBYT DUŻEJ ILOŚCI PROSTYCH
WĘGLOWODANÓW?
Często wiele suplementów, których zadaniem jest uzupełnianie wody i niezbędnych węglowodanów
zawierają wyłącznie cukry proste, które wydawać by się mogło powinny dostarczać „szybkiej energii",
gdyż nie wymagają dużego nakładu pracy organizmu, aby je przekształcić do łatwo przyswajalnej
postaci. Niestety oto kolejny, utrwalony tradycją, fałszywy pogląd. Proste węglowodany nie tylko

mogą zalegać w żołądku, ale także być przyczyną zbyt dużego i nagłego podniesienia poziomu glukozy
we krwi, który łączy się z nieproporcjonalnie dużym skokiem insuliny. Niestety po takim dużym
wyrzucie tego hormonu, poziom glukozy bardzo szybko spada poniżej normy i taka osoba wpada
nagle w „dołek energetyczny" (na pewno znalazłeś się nie raz w takim stanie: nagłe uczucie senności,
ospałości). Teraz wyobraź sobie, że wpadasz w taki stan w połowie biegu maratońskiego...!
Po treningu, gdy uzupełniasz węglowodany nie musisz także dodatkowo stymulować sekrecji tego
hormonu trzustki. Glukoza wówczas nawet bez ingerencji insuliny szybko wnika do komórek
mięśniowych, wzbogacając pulę glikogenową.
Pamiętaj także, że zbyt częste i pokaźne wyrzuty insuliny może wykorzystać twoja tkanka
tłuszczowa...
WODA I PODSTAWOWE MINERAŁY
Potreningowe uzupełnianie węglowodanów, najlepiej w łatwo przyswajalnej płynnej postaci, jest
Twoim obowiązkiem, nawet jeżeli nie odczuwasz łaknienia!, bowiem zmęczenie treningowe może
maskować uczucie głodu! Analogiczna relacja dotyczy innej potrzeby biologicznej - pragnienia. Mimo,
że jej nie odczuwasz, musisz regularnie, zwłaszcza w warunkach treningowych, uzupełniać poziom
płynów, gdyż często pojawienie się pragnienia sygnalizuje, że brak płynów w organizmie trwa już od
jakiegoś czasu i może skutkować to wystąpieniem wielu ubocznych skutków, szczególnie
zakłócających tok treningowy (zaburzenia gospodarki mineralnej ustroju, zaburzenia przewodnictwa
nerwowo - mięśniowego, kurcze mięśniowe, zawroty głowy, omdlenia).
Ř Mięśnie - właściwe miejsce wody w organizmie
Wysoka osmolalność napojów (dotyczy to napojów hipertonicznych - ich ciśnienie osmotyczne jest
wyższe od ciśnienia osmotycznego krwi) powoduje spowolnienie opróżniania żołądka, opóźnia
wchłanianie składników co raczej nie jest pożądane, gdy chcemy szybko uzupełnić zapasy glikogenu.
Spożycie napoju o takich właściwościach w trakcie wysiłku lub tuż po zakończeniu treningu nie będzie
dobrym rozwiązaniem, gdyż woda zacznie gromadzić się w przewodzie pokarmowym, aby
zrównoważyć różnicę ciśnień osmotycznych występujących między spożytym roztworem i krwią
(dosłownie zostanie wessana do przewodu pokarmowego). A pamiętaj, że woda powinna wówczas
kumulować się nie w układzie pokarmowym, ale w Twoich komórkach mięśniowych, ponieważ każda
cząsteczka węglowodanów, która wzbogaci pulę mięśniowego glikogenu, aby być tu zmagazynowaną
potrzebuje trzech cząsteczek wody!
Podczas wysiłku poza dostawą węglowodanów, utrzymywaniem stałego nawodnienia organizmu,
równie istotne jest utrzymywanie odpowiedniego bilansu mineralnego, szczególnie że dużą ilość tych
składników tracimy wraz z potem. Aby móc kontynuować wysiłek, podstawowe znaczenie mają
następujące minerały:
Ř Sód
Ř Potas
Ř Wapń
Ř Magnez
Potas to główny składnik płynu wewnątrzkomórkowego, aż 75% jego ustrojowej zawartości
zlokalizowane jest w tkance mięśniowej. Sód i potas są niezbędne w funkcjonowaniu pompy jonowej
sodowo - potasowe (enzym Na+/K+ATP-aza - utrzymuje właściwy gradient stężeń sodu i potasu w
płynach wewnątrz i poza komórkowym), która utrzymuje właściwą objętość komórek, warunkuje
transport różnych składników przez błony komórkowe (także glukozy!), warunkuje prawidłową
pobudliwość mięśni i nerwów. Działanie pompy jonowej aktywowane jest przez jony magnezu. Jony
wapnia jeżeli chodzi o warunki wysiłkowe są ważnym czynnikiem, który aktywuje działanie enzymu -

fosforylazy, który inicjuje proces rozkładu glikogenu mięśniowego, czyli warunkuje czerpanie energii z
tego źródła.
VITARGO®ELECTROLYTE poza odpowiednią dawką węglowodanów (także pod postacią skrobi)
zapewnia uzupełnienie tych ważnych w warunkach treningowych minerałów. Ma niską osmolalność,
jest napojem ultrahipotonicznym, czyli jego ciśnienie osmotyczne jest o wiele niższe niż ciśnienie
osmotyczne krwi (czyli roztwór posiada wyższą przepuszczalność niż krew), dzięki czemu
węglowodany i elektrolity szybko docierają do mięśni.
SYNERGIZM WĘGLOWODANÓW VITARGO® I KREATYNY
Producenci suplementów proponują coraz to nowsze, ulepszone formuły kreatyny. Niestety niekiedy
sprowadza się to do tego, że taka innowacyjna receptura ogranicza się do dodania cukrów prostych.
Wysoka osmolalność napojów zawierających monosacharydy powoduje, że ich transport w
organizmie jest utrudnimy, co dodatkowo będzie opóźniać dostęp kreatyny do mięśni. Formuła
węglowodanów VITARGO® to nie tylko gwarancją szybkiego transportu węglowodanów do
mięśni, ale także ułatwione dostarczenie porcji kreatyny. Powiększone zasoby fosfokreatyny i
glikogenu mięśniowego to gwarantowany przyrost siły, ponieważ pula PC i glikogen to dwa główne
źródła energii, z których korzystają Twoje mięśnie w trakcie treningu na siłowni.
Niedługo na rynku polskim pojawią się węglowodany Vitargo firmowane przez Fitness Authority.
Vitargo®Carboloader dostępne będą w wygodnej wersji - jednorazowych saszetek - (75g), zaś
Vitargo®+Electrolyte w podobnej formie, pakowane po 70g. Poniża tabelka pokazuje w jakich
celach możesz wykorzystywać te produkty
Produkty Przed wysiłkiem Podczas wysiłku Po wysiłku
Gromadzenie glikogenu Napój sportowy Odzyskiwanie glikogenu
Vitargo®+ELECTROLYTE · ·
Vitargo®CARBOLOADER · · ·

VITARGO® + KREALKALYN® = MOCNE UDERZENIE
Ale na tym nie koniec możliwości wykorzystania węglowodanów Vitargo®. Jako, że zauważono
synergizm łączący Vitargo® i kreatynę, postanowiono połączyć ich siłę. Wybrano najlepszą,
buforowaną, formułę kreatyny - KREALKALYN® (kreatyna o właściwym pH, zapewniającym jej
maksymalną przyswajalność w mięśniach). Saszetka zawierająca 50 g Vitargo®CARBOLOADER
oraz 3 G KREALKALYN® to nowy standard potreningowej regeneracji, który niedługo dostępny
będzie na naszym rynku. Stosując taki zestaw tuż po treningu, na efekty nie musisz czekać długo.
Transportując kreatynę, uzupełniając glikogen mięśniowy Vitargo® sprawia, że twoje komórki
mięśniowe stają się nawodnione w przeciągu kilku dni.
Oczywiście zestaw Vitargo ® + KREALKALYN® nie powinnien być łączony bezpośrednio z
posiłkiem.
Warto jeszcze wspomnieć o jeszcze jednym zestawieniu suplementów: Vitargo® + porcją BCAA
+G Power (każda porcja dostarcza 5g glutaminy i 5 g BCAA!) z Sports One zapewni pełną regenerację i
ochroną kataboliczna dla Twoich mięśni.
W dni nietreningowe porcję Vitargo®Carboloader możesz spożywać zaraz po przebudzeniu, albo
na godzinę przed posiłkiem.
Vitargo® nie wymaga cyklicznego stosowania, możesz go używać przez cały rok.
PODSUMOWANIE:
Właściwe uzupełnianie węglowodanów i minerałów w trakcie treningu to:
Ř Optymalizowanie procesu regeneracji, zwiększenie szansy zaistnienia nadkompenscji

powysiłkowej;
Ř Zapobieganie wystąpieniu oznak przetrenowania;
Ř Wzmacnianie efektów suplementacji kreatyną;
Ř Podniesienie koncentracji psychicznej na treningu;
Ř Zapobieganie odwodnieniu, zapewnienie niezakłóconego przewodnictwa mięśniowego;
Ř Unikanie problemów żołądkowych;
Ř Unikanie nagłych „dołków" energetycznych, które mogą wynikać z zbyt dużego spożycia prostych
węglowodanów
Ř Utrzymanie właściwego, stabilnego poziomu cukru we krwi podczas wysiłków wytrzymałościowych,
gdy może dojść do niebezpiecznego dla zdrowia naruszenia rezerw glikogenu wątrobowego
Ř Wprowadzanie organizm w stan anabolizmu po treningu siłowym
POTRZEBUJESZ CZEGOŚ JESZCZE?

Wykorzystano informacje z:

http://www.vitargo.com/Engelsk/Vitargo/vitsortiment_eng.htm

Fizjologiczne podstawy wysiłku fizycznego, pod red J. Górskiego, Warszawa 2002.
Nevan Mcleay, Introducing another enormus break through - The Vitargo Carbohydrates.