2 Programowanie zabiegow tocze Nieznany

PROGRAMOWANIE OBRABIAREK W PRZYPADKU OBRÓBKI

POWIERZCHNI WALCOWYCH Z ZASTOSOWANIEM CYKLI

OBRÓBKOWYCH

1. Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów z zasadami programowania obrabiarek w przypadku

obróbki powierzchni walcowych z zastosowaniem cykli obróbkowych.

2. Wprowadzenie do programowania NC

W odróżnieniu od tokarek konwencjonalnych nowoczesne tokarki posiadają sterowanie NC. Obróbka

wyrobów na takich tokarkach odbywa się w cyklu automatycznym pod warunkiem, że sterowanie realizuje
program NC napisany w języku dla niego zrozumiałym i opisującym poszczególne fazy obróbki.

Program jest to plan zamierzonej pracy obrabiarki prowadzący do wykonania przedmiotu o

określonych kształtach, wymiarach i chropowatości powierzchni. Każdy program zawiera dwie grupy
informacji:

geometryczne - dotyczące kształtów i wymiarów przedmiotu obrabianego, określają zatem

współrzędne i przemieszczenia narzędzia lub przedmiotu niezbędne do wymiarowego ustawienia
narzędzia względem przedmiotu oraz wykonania tego przedmiotu w procesie kształtowania;

technologiczne - dotyczące warunków skrawania i przebiegu obróbki jak parametry obróbki -

prędkość skrawania, posuw, głębokość skrawania; materiału przedmiotu i narzędzia, kolejności
ruchów i czynności pomocniczych.

Każdy program NC składa się z wielu bloków, w których znajdują się funkcje wykonawcze (rys. 1).

Bloki numerowane są na bieżąco w sposób rosnący. Numer bloku umieszczony jest na początku oraz składa
się z adresu N i liczby. Każdy blok programu zawiera słowa. Słowo składa się z adresu i wartości albo kodu
(rys. 2). Liczba występująca w słowie może mieć znaczenie kodu lub znaczenie wartości. Na przykład w
słowie G01 „01” jest kodem przy adresie „G” natomiast w słowie X+67 „+67” jest konkretną wartością
liczbową.

%TOK 1234

N005 G90
N010 G54 X....Z.....
N015 T0202 S480 M04
N020 G00 X84 Z0
N025 G01 X-1 F1.5 M08
N030 G01Z2
N035 G00 X80
N040 G96 S120
N045 G92 S3500
N050 G81 X20 Z0 I2.5
N055 G01 Z24 Z-2
N060 G03 X80 Z-90 I0 K-10
N065 G97
N070 G26
N075 T0404 S960 M03
N080 G00 X26 Z5
N085 G33 X 23.5 Z-27 F1.5
N090 G01 X28
N095 G26

N0100 M30

POCZ

TEK PROGRAMU

SEKWENCJA

BLOK

W NC,

ZAWIERAJ

CYCH

INFORMACJE

DOTYCZ

OBR

BKI

KONIEC PROGRAMU

Rys. 1. Budowa programu NC

ADRES

LICZBA (kod)

N035 G01 X+67 Z-20 F0.5

N035 G01 X+67 Z

20 F0.5

N035

G01

SŁOWO

X+67

ADRES

(współrzędna)

LICZBA (wartość)

SŁOWO

Z-20

SŁOWO

F0.5

SŁOWO

NUMER BLOKU

Rys. 2. Budowa bloku NC

3. Funkcje przygotowawcze i pomocnicze

Funkcje występujące w programie NC mogą być funkcjami modalnymi (obowiązują w obszarze wielu

bloków programu NC) bądź funkcjami ważnymi tylko w jednym bloku. Funkcje modalne mogą być odwołane
albo zmienione poprzez podanie funkcji o tym samym adresie.

Funkcje sterujące stosowane podczas opracowywania programów NC można podzielić na funkcje

przygotowawcze i funkcje pomocnicze.

Funkcje przygotowawcze są to takie funkcje, które precyzują rodzaj ruchu. Instrukcje te mają za

zadanie przygotowanie sterowania NC do takiego przetwarzania danych geometrycznych, aby uzyskać
przewidziane programem warunki ruchu wszystkich zespołów roboczych obrabiarki (tab. 1).

Do funkcji pomocniczych należą tzw. funkcje maszynowe M i funkcje technologiczne ustalające

posuw, obroty i odpowiadające za wymianę narzędzi (tab. 2)

Tab. 1. Zestawienie funkcji przygotowawczych wg DIN66025 (PN-73/M-55256)

Kod Opis

G00

ruch szybki ustawczy

G01

interpolacja liniowa - posuw roboczy

G02

interpolacja kołowa zgodna z ruchem wskazówek zegara

G03

interpolacja kołowa przeciwna do ruchu wskazówek zegara

G04

postój czasowy

G09

zwolnienie (dokładne zatrzymanie)

G20

przełącznik jednostki miary (cale)

G21

przełącznik jednostki miary (milimetry)

G22

wywołanie podprogramu

G23

powtórzenie części programu

G24

bezwarunkowa instrukcja skoku

G25

przesuw do punktu wyjściowego obrabiarki

G26

przesuw do punktu wymiany narzędzia

G28

pozycjonowanie konika

G33

nacinanie gwintu

G40

odwołanie korekcji

G41

korekcja promienia narzędzia w lewo od konturu

G42

korekcja promienia narzędzia w praw od konturu

G48

przejazd w szybkim posuwie z punktem docelowym

G50

opis konturu nominalnego

G51

opis konturu nominalnego - początek

G53

wyzerowanie przesunięcia początku układu współrzędnych

G54

bezwzględne przesunięcie początku układu współrzędnych

G55/G56/G58 bezwzględne przesunięcie początku układu współrzędnych

G59

przyrostowe przesunięcie początku układu współrzędnych

G90

wymiarowanie absolutne

G91

wymiarowanie przyrostowe

G92

graniczna prędkość obrotowa wrzeciona

G94

posuw w milimetrach na minutę

G95

posuw w milimetrach na obrót

G96

stała szybkość skrawania

G97

odwołanie stałej szybkości skrawania

Tab. 2. Zestawienie funkcji pomocniczych.

Włączanie i wyłączanie obrotów wrzeciona

M03

włączenie obrotów wrzeciona, kierunek w prawo

M04

włączenie obrotów wrzeciona, kierunek w lewo

M05

wyłączenie obrotów wrzeciona

Włączanie i wyłączanie cieczy chłodzącej

M07

włączenie chłodziwa w postaci cieczy

M08

włączenie chłodziwa w postaci mgły

M09

wyłączenie chłodziwa

Zatrzymanie programu

M00

zatrzymanie programu np. w celu pomiaru

Zakończenie programu

M30

koniec programu, wrzeciono i pompa cieczy chłodzącej zostają wyłączone, układ
sterujący jest przygotowany do powtórnego wykonania programu

M02

tryb automatyczny pracy zostanie zakończony, bez możliwości powtórnego wykonania
programu

M99

koniec podprogramu, sterowanie zostanie przełączone do bloku, z którego
podprogram był wywołany a następnie wykonany zostanie następny blok programu

Posuw

posuw [mm/obr] np. F000.200 - 0.2 mm/obr

Liczba obrotów wrzeciona

obroty wrzeciona [obr/min] np. S1800 - 1800 obr/min

Wymiana narzędzia

wymiana narzędzia następuje po funkcji z adresem T, bezpośrednio po adresie T
następuje kod czterocyfrowy, pierwsze dwie cyfry kodu dotyczą pozycji narzędzia w
głowicy rewolwerowej, dwie następne numeru narzędzia w zbiorze wielkości
korekcyjnych np. T1298

4. Cykle obróbkowe

W celu ułatwienia programowania zabiegów standardowych np. toczenia zgrubnego konturu

zewnętrznego lub głębokiego wiercenia wprowadzono w układach sterowania tzw. cykle obróbkowe. Cykle
obróbkowe najczęściej wykorzystywane w przypadku obróbki konturów zewnętrznych i wewnętrznych
zestawiono w tabeli 3.

Tab. 2. Zestawienie cykli obróbkowych.

Kod Opis

G36 Ograniczenie

jałowej drogi narzędzia w cyklu wielokrotnym

G57 Naddatek

obróbkę wykańczającą

G65 Cykl

wzdłużnego toczenia zgrubnego (kontur stożkowy)

G66

Cykl planowania zgrubnego (kontur stożkowy)

G75 Cykl

wzdłużnego toczenia zgrubnego - równoległego do osi

G76

Cykl zgrubnego planowania- równoległego do osi

G81 Cykl

wzdłużnego toczenia zgrubnego dowolnego konturu

G82

Cykl zgrubnego planowania dowolnego konturu

G83 Cykl

wielokrotny

G84

Cykl wiercenia głębokich otworów

4.1. Cykle wspomagające planowanie

4.1.1. Cykl zgrubnego planowania równoległego do osi G76

G76 X... Z... S.../D... [I...] [K...] [H...W...] [C...V...] [L..]

X, Z

- współrzędne końca konturu.

S - ilość przejść narzędzia. W przypadku braku adresu S należy zaprogramować adres D.
D - głębokość skrawania odniesiona do promienia, może ulec zmianie w zależności od

stosowanych adresów opcjonalnych C, V i L. Adres alternatywny do S.

Adresy opcjonalne

I,K -

naddatki na obróbkę wykańczającą w kierunku osi X (odniesiony do promienia) i osi Z.

H,W -

łamanie wióra.

C - degresja

głębokości skrawania.

V - minimalna

głębokość skrawania.

L - Optymalizacja

ostatniego

wióra.

Degresja głębokości skrawania i minimalna
głębokość na przejście

C = 1mm V = 3mm

Optymalizacja ostatniego wióra

D = 4mm L = 50

4.1.2. Cykl planowania zgrubnego (kontur stożkowy) G66

G66 X... Z... S.../D... Y.../E... /A...B... [I...] [K...] [H...W...] [C...V...] [L..]

X, Z

- współrzędne końca konturu.

S - ilość przejść narzędzia. w przypadku braku adresu S należy zaprogramować adres D.
D - głębokość skrawania odniesiona do promienia wzdłuż osi Z, może ulec zmianie w zależności

od stosowanych adresów opcjonalnych C, V i L.

Y - określa współrzędną X początku stożka.
E - kąt wzniosu stożka względem osi X, przy obróbce wewnętrznej musi być programowany ze

znakiem ujemnym.

A, B

- wartość parametru A odniesiona jest do promienia, tg (A/B) = E.

Adresy opcjonalne

I,K -

naddatki na obróbkę wykańczającą w kierunku osi X (odniesiony do promienia) i osi Z

H,W -

łamanie wióra. H – odległość w kierunku osi X, po której zostanie chwilowo wyłączony

posuw poprzeczny w celu złamania wióra. W - odcinek ruchu powrotnego narzędzia. Adresy H
i W muszą być zawsze programowane razem.

C - degresja

głębokości skrawania – zmniejszenie głębokości skrawania z przejścia na przejście.

Kiedy programowany jest adres C muszą być również programowane adresy D i V.

V - minimalna

głębokość skrawania. Zadana za pomocą adresu D głębokość skrawania jest

zmniejszana przy degresji C do minimalnej wartości V. Kiedy programowany jest adres V
muszą być również programowane adresy D i C.

L - Optymalizacja ostatniego wióra. Wartość L wyrażona jest w procentach (od 1 do 100).

Sterowanie oblicza powiększoną głębokość skrawania poprzez dodanie do wartości D jej
części procentowej L. Jeśli tak obliczona wartość jest większa od sumy dwóch ostatnich
głębokości skrawania, wtedy można zaoszczędzić jedno przejście.

Punkt początkowy stożkowej części konturu może być programowany:

bezpośrednio przez podanie adresu Y,

przez podanie kąta wzniosu stożka E,

przez podanie stosunku obu odcinków A i B.

Obróbka zewnętrzna Obróbka wewnętrzna

Wyłączenie posuwu w celu złamania wióra

W celu złamania wióra wyłączony zostaje

chwilowo posuw w trakcie wykonywania cyklu.
Pod adresem H podawany jest odcinek w
kierunku osi X, po którego przejściu narzędzie
zatrzymuje się. Natomiast pod adresem W
programowany jest odcinek ruchu powrotnego
narzędzia.

Degresja głębokości skrawania i minimalna

głębokość na przejście

Przykład:

C = 0.5 mm, V = 2.5mm

Głębokość skrawania na przejście
D = 4 mm. Po każdym przejściu narzędzia głębokość
ta redukowana jest o wartość C = 0.5 mm. Pod
adresem V podawana jest minimalna głębokość
skrawania równa 2.5mm.

Optymalizacja ostatniego wióra

Przykład:

D = 4 mm, L = 50

Przy zaprogramowanej głębokości skrawania na
przejście D = 4 mm, pozostaje do zdjęcia 5 mm na
dwa ostatnie przejścia. Dzięki zastosowaniu
adresu L = 50 (tzn. 50%), ostatni wiór może
zostać powiększony maksymalnie do 6 mm, a
przez to wykonane zostanie tylko jedno przejście.

4.1.3. Cykl zgrubnego planowania dowolnego konturu G82

G82 X... Z... K... [H...W..] [R.../V...] [L...]

X - współrzędna X punktu początkowego konturu odniesiona do średnicy.
Z - współrzędna Z punktu początkowego konturu.
K - głębokość skrawania mierzona w kierunku osi Z.

Adresy opcjonalne

H,W -

łamanie wióra. H – odległość, po której zostanie chwilowo wyłączony posuw wzdłużny w

celu złamania wióra. W - odcinek ruchu powrotnego narzędzia. Adresy H i W muszą być
zawsze programowane razem.

R - degresja głębokości skrawania. R – zmniejszenie głębokości skrawania z przejścia na

przejście. Kiedy programowany jest adres R musi być również programowany adres V.

V - minimalna głębokość skrawania. Zadana głębokość skrawania K jest zmniejszana przy

degresji C do minimalnej wartości V. Kiedy programowany jest adres V musi być również
programowany adres C.

L - Optymalizacja ostatniego wióra. Pod adresem L programowana jest głębokość skrawania I.

Wartość L wyrażona jest w procentach. Sterowanie oblicza powiększoną głębokość skrawania

poprzez dodanie do wartości I jej części procentowej L. Jeśli tak obliczona wartość odpowiada
położeniom części konturu równoległym do osi X, wtedy można zaoszczędzić jedno przejście
skrawając z obliczonymi nowymi głębokościami skrawania.

Obróbka zewnętrzna Obróbka wewnętrzna

Obróbka bez optymalizacji ostatniego wióra Obróbka z optymalizacją ostatniego wióra

4.2. Naddatek na obróbkę wykańczającą G57

Za pomocą funkcji G57 można dla cykli związanych z obróbką zgrubną konturu (G81, G82, G83)

programować naddatek przewidziany na obróbkę wykańczającą (rys. 3).

G57 X... Z...

X -

naddatek na obróbkę wykańczającą w kierunku osi X, odniesiony do średnicy
- znak dodatni przy obróbce powierzchni zewnętrznych
- znak ujemny przy obróbce powierzchni wewnętrznych

Z -

naddatek na obróbkę wykańczającą w kierunku osi Z

4.3. Cykle wspomagające toczenie wzdłużne

4.3.1. Cykl

wzdłużnego toczenia zgrubnego - równoległego do osi G75

G75 X... Z... S.../D... [I...] [K...] [H...W...] [C...V...] [L..]

X, Z

- współrzędne końca konturu.

S - ilość przejść narzędzia. W przypadku braku adresu S należy zaprogramować adres D.
D - głębokość skrawania odniesiona do promienia, może ulec zmianie w zależności od

stosowanych adresów opcjonalnych C, V i L. Adres alternatywny do S.

Adresy opcjonalne

I,K -

naddatki na obróbkę wykańczającą w kierunku osi X (odniesiony do promienia) i osi Z.

H,W -

łamanie wióra.

C - degresja

głębokości skrawania.

V - minimalna

głębokość skrawania.

L - Optymalizacja

ostatniego

wióra.

Degresja głębokości skrawania i minimalna
głębokość na przejście

C = 0,5mm V = 2,5mm

Optymalizacja ostatniego wióra

D = 4mm L = 50

4.3.2. Cykl zgrubnego toczenia wzdłużnego (kontur stożkowy) G65

G65 X... Z... S.../D... Y.../E... /A...B... [I...] [K...] [H...W...] [C...V...] [L..]

X, Z

- współrzędne końca konturu.

S - ilość przejść narzędzia. w przypadku braku adresu S należy zaprogramować adres D.
D - głębokość skrawania odniesiona do promienia wzdłuż osi Z, może ulec zmianie w zależności

od stosowanych adresów opcjonalnych C, V i L.

Y - określa współrzędną Z początku stożka.
E - kąt wzniosu stożka względem osi Z, przy obróbce wewnętrznej musi być programowany ze

znakiem ujemnym.

A, B

- wartość parametru A odniesiona jest do promienia, tg(A/B) = E.

Adresy opcjonalne

I,K -

naddatki na obróbkę wykańczającą w kierunku osi X (odniesiony do promienia) i osi Z

H,W -

łamanie wióra. H – odległość w kierunku osi Z, po której zostanie chwilowo wyłączony

posuw poprzeczny w celu złamania wióra. W - odcinek ruchu powrotnego narzędzia. Adresy H
i W muszą być zawsze programowane razem.

C - degresja

głębokości skrawania – zmniejszenie głębokości skrawania z przejścia na przejście.

Kiedy programowany jest adres C muszą być również programowane adresy D i V.

V - minimalna

głębokość skrawania. Zadana za pomocą adresu D głębokość skrawania jest

zmniejszana przy degresji C do minimalnej wartości V. Kiedy programowany jest adres V
muszą być również programowane adresy D i C.

L - Optymalizacja ostatniego wióra. Wartość L wyrażona jest w procentach (od 1 do 100).

Punkt początkowy stożkowej części konturu może być programowany:

bezpośrednio przez podanie adresu Y,

przez podanie kąta wzniosu stożka E,

przez podanie stosunku obu odcinków A i B.

Obróbka zewnętrzna Obróbka wewnętrzna

Wyłączenie posuwu w celu złamania wióra

W celu złamania wióra wyłączony zostaje

chwilowo posuw w trakcie wykonywania cyklu.
Pod adresem H podawany jest odcinek w
kierunku osi Z, po którego przejściu narzędzie
zatrzymuje się. Natomiast pod adresem W
programowany jest odcinek ruchu powrotnego
narzędzia.

Degresja głębokości skrawania i minimalna

głębokość na przejście

Przykład:

C = 0.5 mm, V = 2.5mm

Optymalizacja ostatniego wióra

Przykład:

D = 4 mm, L = 50

4.3.3. Cykl zgrubnego planowania dowolnego konturu G81

G81 X... Z... I... [H...W..] [C.../V...] [L...]

X - współrzędna X punktu początkowego konturu odniesiona do średnicy.

X - współrzędna X punktu początkowego konturu odniesiona do średnicy.
Z - współrzędna Z punktu początkowego konturu.

Z - współrzędna Z punktu początkowego konturu.
I - głębokość skrawania mierzona w kierunku osi X.

I - głębokość skrawania mierzona w kierunku osi X.

Adresy opcjonalne

H,W -

łamanie wióra. H – odległość, po której zostanie chwilowo wyłączony posuw wzdłużny w

celu złamania wióra. W - odcinek ruchu powrotnego narzędzia. Adresy H i W muszą być
zawsze programowane razem.

H,W -

łamanie wióra. H – odległość, po której zostanie chwilowo wyłączony posuw wzdłużny w

celu złamania wióra. W - odcinek ruchu powrotnego narzędzia. Adresy H i W muszą być
zawsze programowane razem.

C - degresja głębokości skrawania. C – zmniejszenie głębokości skrawania z przejścia na

przejście. Kiedy programowany jest adres C musi być również programowany adres V.

C - degresja głębokości skrawania. C – zmniejszenie głębokości skrawania z przejścia na

przejście. Kiedy programowany jest adres C musi być również programowany adres V.

V - minimalna

głębokość skrawania. Zadana głębokość skrawania I jest zmniejszana przy degresji

C do minimalnej wartości V. Kiedy programowany jest adres V musi być również
programowany adres C.

V - minimalna

głębokość skrawania. Zadana głębokość skrawania I jest zmniejszana przy degresji

C do minimalnej wartości V. Kiedy programowany jest adres V musi być również
programowany adres C.

L - Optymalizacja ostatniego wióra. Pod adresem L programowana jest głębokość skrawania I.

Wartość L wyrażona jest w procentach. Sterowanie oblicza powiększoną głębokość skrawania
poprzez dodanie do wartości I jej części procentowej L. Jeśli tak obliczona wartość odpowiada
położeniom części konturu równoległym do osi X, wtedy można zaoszczędzić jedno przejście
skrawając z obliczonymi nowymi głębokościami skrawania.

L - Optymalizacja ostatniego wióra. Pod adresem L programowana jest głębokość skrawania I.

Obróbka zewnętrzna Obróbka wewnętrzna

Obróbka bez

optymalizacji

ostatniego wióra Obróbka z optymalizacją

ostatniego wióra

4.3.4. Cykl

wielokrotny

G83

Cykl G83 służy głównie do zgrubnego toczenia konturów zewnętrznych, lub wewnętrznych o zadanej

geometrii. Podczas obróbki w tym cyklu, narzędzie przesuwa się równolegle do zadanego konturu. Możliwe
jest również umieszczenie funkcji wywołującej inne cykle pomiędzy funkcją G83 i funkcją G80 odwołującą
cykl, zamiast funkcji opisujących geometrię konturu. Dzięki tej możliwości, programować można obróbkę
kilku rowków na powierzchni detalu, umieszczonych w równej od siebie odległości. Liczba wykonanych
rowków będzie zależała od podanego w funkcji G83 naddatku K na przejście w kierunku osi Z.

G83 X... Z... I... K...

X - współrzędna X punktu początkowego konturu odniesiona do średnicy.
Z - współrzędna Z punktu początkowego konturu.
I - głębokość skrawania mierzona w kierunku osi X odniesiona do promienia
K - głębokość skrawania mierzona w kierunku osi Z.

Rozpoczynając od aktualnego położenia narzędzia tzn. punktu startowego, zdejmowany jest naddatek

w kolejnych cyklach, aż do osiągnięcia punktu początkowego konturu o zaprogramowanych współrzędnych
X i Z. Za pomocą zaprogramowanych adresów I i K programowane są głębokości toczenia na przejście w
kierunki osi X i Z. Podczas obróbki sterowanie wybiera tę głębokość toczenia, która zapewnia mniejszą
liczbę przejść. Po funkcji G83 są podawane bloki dotyczące opisu konturu albo bloki wywołujące inne cykle.
Funkcja G80 kończy opis konturu i uruchamia obróbkę w cyklu.

Jeśli podczas obróbki ma zostać uwzględniona kompensacja promienia narzędzia, wtedy funkcja G41

lub G42 musi znajdować się w programie bezpośrednio po wywołaniu cyklu G83 ale przed definicją konturu.

Obr

zna

óbka zewnętrzna Obróbka wewnętr

4.3.5. Ograniczenie

jałowej drogi narzędzia w cyklu wielokrotnym G36

Obszar jałowego ruchu narzędzia ograniczony funkcją G36 ustalany jest na podstawie położenia

wierzchołka narzędzia na początku cyklu. Oznacza to, że w zależności od zaprogramowanego punktu
początkowego konturu, ograniczony obszar pracy narzędzia będzie wyznaczany w następujący sposób:

jeśli punkt startowy narzędzia znajduje się „ponad" punktem początku konturu, wtedy narzędzie

nie porusza się powyżej współrzędnej X punktu startowego.

jeśli punkt startowy narzędzia znajduje się „poniżej" punktu początkowego konturu, wtedy

narzędzie nie porusza się poniżej współrzędnej X punktu startowego.

Funkcja G36 musi być podawana bezpośrednio po bloku, w którym występuje wywołanie obróbki

konturu w cyklu wielokrotnym, przez funkcję G83. Jeżeli przed wywołaniem cyklu obróbki konturu jest
programowany naddatek na obróbkę wykańczającą, wtedy należy to uwzględnić przy wyznaczaniu pozycji
narzędzia.

Obróbka

zewnętrzna

Obróbka wewnętrzna

4.4. Cykl wiercenia głębokich otworów

G84 Z... A... B... D... K...

Z - współrzędna Z punktu końcowego otworu.
A -

czas w sekundach przewidziany na ruch powrotny wiertła, w celu usunięcia wiórów.

B -

czas w sekundach zatrzymania ruchu wgłębnego wiertła, w celu złamania wióra.

D - degresja:

Po każdym cyklu ruchu wgłębnego wiertła zmniejszana zostaje bieżąca głębokość wiercenia o
wartość D. Bieżąca głębokość wiercenia nie może być mniejsza niż degresja D.

K - głębokość wiercenia podczas wykonania pierwszego cyklu.

4.5. Zasady stosowania korekcji

Przy pomocy wartości korekcyjnych narzędzi można w prosty sposób zaprogramować ścieżki NC bez

uwzględniania rzeczywistych parametrów długościowych i geometrycznych narzędzi skrawających.

Wartości korekcyjne narzędzia tokarskiego

B - punkt odniesienia narzędzia
L - odległość w kierunku osi Z pomiędzy punktem odniesienia i
teoretycznym punktem wierzchotka
ostrza
Q - odległość w kierunku osi X pomiędzy punktem odniesienia i
teoretycznym punktem wierzchołka
ostrza
R - promień ostrza

W sterowaniu CNC wartości te są gromadzone w pamięci korekcyjnej, przy czym w większości

układów sterowania możliwy jest opis do 99 narzędzi. Podczas obróbki wartości te muszą zostać
zaktywizowane. Wywołanie ich jest elementem programu NC, np. poprzez adres H lub specjalne
przewidziane do tego celu miejsca w słowie T.

Droga narzędzia przy obróbce konturów dotyczy przesunięć teoretycznego punktu wierzchołka ostrza

narzędzia i obliczana jest przez układ sterowania. Przy takim ruchu narzędzia w kierunkach, które nie są
równoległa do osi X i Z powstają znaczne błędy zarysu obrabianego detalu.

W celu uniknięcia błędów kształtu obrabianego detalu stosuje się korekcję wierzchołka ostrza:

G41 -

na lewo od toczonego konturu

G42 -

na prawo od toczonego konturu

Odwołanie korekcji wierzchołka ostrza następuje po wpisaniu kodu G40.

5. Wykonanie ćwiczenia

Należy zaprogramować proces obróbki detalu na podstawie rysunku zamieszczonego poniżej.

W tym celu należy zaprogramować następujące zabiegi obróbkowe:

1. planowanie
2. toczenie zgrubne konturu zewnętrznego
3. toczenie

wykańczające konturu zewnętrznego

4. nawiercanie
5. wiercenie
6. wytaczanie zgrubne konturu wewnętrznego
7. wytaczanie

wykańczające konturu wewnętrznego.

6. Sprawozdanie

Sprawozdanie powinno zawierać cel ćwiczenia, podstawowe wiadomości teoretyczne, rysunek detalu,

program obróbkowy oraz wnioski.

7. Literatura

1. Podstawy obróbki CNC. Mathematisch Technische Sowtware-Entwicklung GmbH, Wydawnictwo REA.
2. Praca zbiorowa: Zasady programowania obrabiarek sterowanych numerycznie. Warszawa, SIMP CBKO

1979.

3. Programowanie obrabiarek CNC – toczenie. Mathematisch Technische Sowtware-Entwicklung GmbH,

Wydawnictwo REA.

4. Szadkowski J., Stryczek R., Nikiel G.: Projektowanie procesów technologicznych na obrabiarki

sterowane numerycznie. Bielsko-Biała 1995.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Program szkolenia dyspozytorow Nieznany
Programowanie Obiektowe ZadTest Nieznany
algorytmy, programy, jezyki pro Nieznany (2)
Planowanie programu dla zdrowia Nieznany (4)
11 Wykonywanie zabiegow zoohigi Nieznany (2)
13 Wykonywanie zabiegow zdobnic Nieznany (2)
Program Strategiczny informacje Nieznany
Programy i wymagania teoretyczn Nieznany
Programowanie obiektowe(cw) 2 i Nieznany
05 Wykonywanie zabiegow agrotec Nieznany (2)
Cwiczenie4 Programowanie id 125 Nieznany
Planowanie programu dla zdrowia Nieznany
Programowana tablica swietlna i Nieznany
12 Organizowanie zabiegow piele Nieznany (2)
Podstawy programowania 1 W2 id Nieznany
Planowanie programu dla zdrowia Nieznany (5)
program oddzialywan logopedyczn Nieznany
program funkcjonalno uzytkowy i Nieznany
Po zabiegu torakochirurgicznym Nieznany

więcej podobnych podstron