Instrukcja obsługi Systemu ZERO-OSN do wersji 1.82 strona 6.5-2

6.5 Programy typu „popraw program”

Poprawianie programu występuje zawsze w fazie uruchamiania na obrabiarce programu
napisanego ręcznie lub za pomocą systemu wspomagania programowania jakim jest np.
produkcyjna wersja Systemu ZERO-OSN. Usunięcie tych błędów należy do programisty
(zazwyczaj ma on wykształcenie wyższe) lub ustawiacza (zazwyczaj wykształcenie
średnie) i tym szybciej da się program uruchomić im większa jest ich praktyka.

Błędy występujące w programach OSN można podzielić na następujące grupy:

• błędy składniowe uniemożliwiające uruchomienie programu - wykrywane przez

System ZERO-OSN,

• błędy przekroczenia parametrów obrabiarki uniemożliwiające uruchomienie

programu - wykrywane przez System ZERO-OSN,

• grube błędy w doborze parametrów - wykrywane przez System ZERO-OSN,

• drobne błędy w doborze parametrów - wykrywa ustawiacz lub programista,
• błędy w torze ruchu narzędzia powodujące kolizję - wykrywa System ZERO-OSN
• błędy w torze ruchu narzędzia nie powodujące kolizji - wykrywa ustawiacz-

programista

• błędy logiczne w założeniach przyjętej technologii - wykrywa ustawiacz-programista

Celem wykonywania ćwiczeń z programami obróbczymi z tej grupy jest umożliwienie
przedstawienie reakcji sterownika obrabiarki (w tym wypadku Systemu ZERO-OSN) na
różnego rodzaju błędy sygnalizowane przez sterownik obrabiarki oraz podstawowe błędy
doboru parametrów jakich System ZERO-OSN (sterownik obrabiarki) nie wykrywa a będą
opisane w przykładach.

Błędy w programach obróbczych CNC mogą być sygnalizowane podczas symulacji
obróbki (symbol 22) lub podczas sprawdzania poprawności programu (symbol 40).
Dopiero weryfikacja programu obróbczego obydwoma sposobami daje pewność, że
program jest bezbłędny pod względem składniowym. Poprawny składniowo program
obróbczy należy prześledzić ponownie symulując jego obróbkę w trybie „blok po bloku”
analizując parametry obróbki w każdym bloku programu.

W celu wprowadzenia korekt do treści programu obróbczego należy skopiować go pod
nowym numerem (wersja oryginalna programu powinna pozostać niezmieniona, aby
można było jej jeszcze użyć, wszelkie modyfikacje programu CNC wprowadzać należy w
sporządzonej kopii programu wzorcowego).

Podczas kopiowania pamiętać należy, aby w polu UWAGI nie zostało wprowadzone
słowo WZOR, gdyż inaczej nie będzie można zapisać zmian.

W polu UWAGI warto podpisać się np. imieniem i nazwiskiem aby łatwo było później
wyszukać w spisie programów poprawiony przez nas program.

Pozostałe pola (poza polem NUMER) mogą pozostać bez zmian lub możemy zamieścić w
nich dowolne informacje.

Podczas analizy błędów wykrytych podczas symulacji obróbki, wygodne jest ponowne jej
uruchomienie w trybie „blok po bloku”.

Po wykryciu błędu system informuje jaki rodzaj błąd wykrył i automatycznie przechodzi do
modyfikacji programu wskazując błędny blok.

Wszystkie programy grupy „popraw program” są „uszkodzonymi” wersjami programów z
przemysłu i poprawione zostaną tak, aby były zgodne z zamierzeniami ich autorów.

Instrukcja obsługi Systemu ZERO-OSN do wersji 1.82 strona 6.5-5

6.5 - 3

Program 0505 i 0506 - Korpus P50 - posuwy F

Rysunek techniczny detalu opatrzony numerem programu 0505 znajduje się w Zestawie
rysunków

.

Program ten wymaga usunięcia błędów związanych z zaprogramowaniem posuwu
narzędzia.

Opis błędów:

Błąd polega na nie zaprogramowaniu wartości posuwu lub jego rodzaju. Tego typu błąd
może zostać wykryty albo podczas sprawdzania poprawności programu funkcją
wybieraną symbolem 40 z ekranu głównego systemu albo podczas symulacji.

Wartości posuwów dobiera się z najczęściej z tabel opracowanych empirycznie przez
producentów narzędzi. Liczba tego typu opracowań jest znaczna lecz najczęściej polega
się na praktyce i intuicji programisty. Wartości obrotów wrzeciona i posuwów są prawie
zawsze korygowane w czasie uruchamiania serii próbnej na obrabiarce.

W omawianym przykładzie nie wyjaśniamy szczegółów doboru parametrów traktując je
orientacyjnie.

Sposób poprawienia:

• po uruchomieniu symulacji otrzymujemy komunikat: BRAK WYBRANEJ FUNKCJI

G0 LUB G1. Wciskamy ENTER i po obejrzeniu początku programu stwierdzamy, że
w bloku N010 brak funkcji G0 (nie został określony rodzaj posuwu). Uzupełniamy
program i ponownie uruchamiamy symulację

• otrzymujemy komunikat: BRAK DANYCH O POSUWIE. Przechodzimy do

modyfikacji programu i odnajdujemy blok N015, gdzie należy włączyć posuw
roboczy, ponieważ nie określono jego wartości ani teraz, ani we wcześniejszych
blokach. Dopisujemy funkcję F0.4. Ponieważ jest to obróbka zgrubna, możemy
pozwolić sobie na dużą chropowatość podajemy duży posuw. Spowoduje to wzrost
oporów skrawania, ale dysponujemy obrabiarką o dość dużej mocy, a narzędzie jest
wystarczająco sztywne. Dzięki takiemu zabiegowi skracamy czas trwania obróbki

• uruchamiamy symulację. Nie wykazuje ona dalszych błędów. Pomimo to przejrzeć

należy treść programu ze względu, że nie wybrane zostały prawidłowe posuwy
robocze dla poszczególnych operacji (program do końca działa wykorzystując
posuw F0.4) oraz dlatego, że nie spełnia on pewnych reguł obowiązujących przy
tworzeniu programów na obrabiarki numeryczne. Jedną z tego typu zasad jest
podawanie przy zmianie narzędzia kompletu parametrów obróbki (obroty i ich
kierunek obrotów, posuw). Stosując się do tej zasady dopisujemy w bloku N030
funkcje F0.4

• w bloku N105 rozpoczyna się obróbka wykańczająca powierzchni zewnętrznej, więc

dla uzyskania żądanej chropowatości powierzchni zmniejszyć należy posuw do
F0.25

• w bloku N140 wiercony jest otwór. Wprowadzamy wartość posuwu F0.35

• dla wytaczania zgrubnego przy zastosowaniu delikatnego i mało sztywnego noża

przyjąć należy posuw mniejszy niż dla obróbki powierzchni zewnętrznej.
Odpowiednia wartość to F0.3. Należy więc dopisać tą funkcję w bloku N165

• w bloku N200 przyjmujemy dla wytaczania wykańczającego mało sztywnym nożem

jak najmniejszy posuw. Ponieważ przy tego typu obróbce często występuje zjawisko
drgań narzędzia i materiału (objawia się to piskiem), to należy przyjąć

• najmniejszą nie powodującą tego zjawiska wartość. W naszym przypadku będzie to

F0.2

• dla bezpieczeństwa narzędzia w bloku N260 wprowadzamy w wytoczony otwór nóż

posuwem roboczym o dużej wartości (F2). Wykorzystanie tu posuwu szybkiego
mogłoby, przy występowaniu w otworze wiórów, doprowadzić nawet do złamania
narzędzia

Instrukcja obsługi Systemu ZERO-OSN do wersji 1.82 strona 6.5-6

• wytaczanie czoła w zaczynające się w bloku N265 długim, mało sztywnym nożem

prowadzić należy przy posuwie F0.2

• w bloku N280 wytaczamy zgrubnie długim nożem otwór. Zalecany posuw wynosi

F.15

• w bloku N285 dalej wytaczamy czoło otworu długim nożem, ale ze względu dojazd

noża do czoła materiału przyjmujemy mniejszy posuw F0.1.

• przy wyrównywaniu czoła w bloku N290 nie ma już potrzeby ograniczania posuwu,

więc wracamy do wartości F0.2

• w bloku N315 przeprowadzane jest wytaczanie wykańczające otworu, więc aby

uzyskać zadaną chropowatość należy zmniejszyć posuw do F0.1

• posuw F3 zaprogramowany w bloku N355 ma służyć wykonywaniu szybkiego

odskoku narzędzia od materiału po gwintowaniu