Gdzie jest Bóg, gdy go

potrzebuję?! - Wprowadzenie do

rekolekcji

O kilku miesięcy szukam pracy. Złożyłam
CV, dowiedziałam się, że na to miejsce
jest dwudziestu trzech kandydatów.
Modliłam się codziennie o tę pracę,
codziennie chodziłam na mszę i
nowennę odmawiałam… i co? I nie
dostałam tej pracy! Gdzie jest Pan Bóg,
gdy go potrzebuję?!

Mam 17 lat i od pięciu lat uprawiam masturbację. Jestem chyba od tego
uzależniony… czy będę potępiony? Nie mogę sobie już z tym poradzić…
Dlaczego Pan Bóg mi tego nie zabierze?!

Nie wierzę w Boga! Jak mam wierzyć w Boga, który ma gdzieś to, co się dzieje
na tym świecie? Jak mam wierzyć w Boga, którego nie obchodzi, że ludzie
cierpią, zabijają się…

Kościół to banda niewrażliwych hipokrytów! Ciągle mówią co mam robić, jak
mam żyć! Bo, jak nie, to do piekła, albo ekskomunika. Ale sami wcale tak nie
żyją… zajęliby się sobą, a nie pouczają cały świat!

Zapomniałam na ostatniej spowiedzi wyznać niektóre grzechy, potem mi się
przypomniały i poszłam znów, ale do innego księdza. Wyznałam te grzechy,
których wtedy nie wyznałam, ale zapomniałam powiedzieć, że w tamtej
spowiedzi je zataiłam. I nie wiem, co teraz mam zrobić. Strasznie źle się z
tym czuję… tak bardzo nie chcę Pana Boga niczym obrazić… już nie mogę!

Podobnych cytatów moglibyśmy przytoczyć tysiące. Niemal codziennie

spotykamy się z historiami ludzi zmagających się z Bogiem. Kiedyś zrodziła się

nawet we mnie wątpliwość: Panie Jezu, czy Ty naprawdę przyniosłeś nam

dobrą nowinę? Skoro tak, to czemu tak wielu cierpi, próbując żyć według
Twojej nauki?

Nazywam się Marek Rosłoń, jestem jezuitą i autorem większości materiałów,

które będą publikowane, jako treść tych rekolekcji. Chcę Was zapewnić, że te

rekolekcje będą naprawdę osobiste, wypływają z tych wielu wysłuchanych

historii, ale także z osobistej historii zmagania się z Bogiem. Wraz ze mną
poprowadzą je Paweł Kowalski - jezuita, który wpadł w ogóle na ich pomysł

oraz Mariusz Gajewski - także jezuita, który będzie prowadził nasze forum.

Więcej znajdziecie w zakładce “informacje”. Oprócz nas jest jeszcze wielu

innych jezuitów i nie tylko, którzy wspierają nas modlitwą i życzliwością.

Eksperyment

Zrobiłem kiedyś pewien eksperyment z pomocą uczniów szkoły, w której

pracowałem, byli to uczniowie klasy maturalnej. Poprosiłem o to, by opisali

Boga, w którego wierzą.

Miłosierny, dobry, wybaczający, sprawiedliwy,

łagodny…

- to te najczęściej i najszybciej padające odpowiedzi. Potem

poprosiłem o to, by wyobrazili sobie, że za chwilę będą mogli stanąć z Bogiem

twarzą w twarz, tak, jak z innym człowiekiem oraz, by opisali emocje, jakie

powstają w nich w związku z tym wyobrażeniem.

Lęk, niepewność, poczucie

zagrożenia, wstyd, pragnienie ucieczki, ciekawość…

- to znów najczęściej,

choć już nie tak szybko padające odpowiedzi.

Hmm… paradoks: oto osoba miłosierna, dobra, wybaczająca, sprawiedliwa i

łagodna wywołuje lęk, niepewność, wstyd, pragnienie ucieczki… Teraz

poprosiłem o wskazanie cech, jakie może mieć osoba, które wywołuje takie
uczucia. Odpowiedź:

surowy, zimny, apodyktyczny, nieprzewidywalny, groźny…

Powstały dwa, całkiem różne oblicza Boga. Skąd pochodzą? Dlaczego są tak

różne? Który z nich jest prawdziwy? Może obydwa są fałszywe, a może
obydwa prawdziwe?

Na pytanie o źródła tych obrazów osoby biorące udział w eksperymencie

odpowiadali głównie, że pierwszy to obraz, jakiego nauczyli się podczas lekcji

religii i w kościele - określili go obrazem z wiedzy, bądź “z głowy”. Proste:
byliśmy w szkole, była lekcja, ja zapytałem, zatem uczniowie odwołali się do

swojej wiedzy. Drugi obraz określili zaś, jako emocjonalny, obraz “z serca”.

Dotarcie do niego wymagało nieco więcej wysiłku, ale wywoływał też

zdecydowanie więcej uczuć…

Klucz do przeżycia rekolekcji leży teraz przed Tobą. Jest nim pytanie: Jaki

Bóg jest Bogiem Twojego serca?

Jeśli odważysz się go użyć, będą to Twoje rekolekcje.

Jeżeli chcesz, możesz także zrobić ten eksperyment i przybliżyć się do obrazu

Boga w Twoim sercu. Trzeba poświęcić na to ok. 10 minut. Znajdź spokojne

miejsce, tak, żeby było Ci wygodnie i spróbuj wyobrazić sobie, że za chwilę tu

gdzie się znajdujesz zobaczysz Boga, że znajdziesz się przed Nim. (Pomaga
zamknięcie oczu). Jeżeli uda Ci się wyobrazić taką sytuację spróbuj się w nią

wczuć. Pobądź przed tym wyobrażonym Bogiem przez jakąś chwilę, a potem

spróbuj skupić uwagę na emocjach, jakie ten obraz wywołuje, spróbuj je

nazwać. Mogą być bardzo różne. Gdy uda Ci się nazwać to, co czujesz, zapisz
te emocje. Dalszym krokiem jest namysł: jakie cechy może mieć ktoś, kto

wywołuje we mnie takie uczucia? Te cechy są elementami Twojego obrazu

Boga. Bez wątpienia go nie wyczerpują, ale mogą Ci wskazać główne jego

[wstęp] Gdzie jest Bóg, gdy go potrzebuję?! - Wprowadzenie do rekole...

http://www.facebook.com/notes/brzytwa-po-schematach-prawdopodob...

1 z 2

2010-12-10 20:37

Boga. Bez wątpienia go nie wyczerpują, ale mogą Ci wskazać główne jego

cechy.

Uświadomienie sobie, jakie cechy ma mój obraz Boga może być dobrym

startem w rekolekcje. Jeżeli jednak nie uda Ci się to, to się nie przejmuj i nie

chciej zrobić tego na siłę. Pamiętaj też, że żaden obraz Boga (nawet taki, który

wywołuje lęk) nie jest zły. On miał swoją rolę do odegrania w Twoim życiu.

Ale teraz… być może przyszedł czas na jego pożegnanie.

[wstęp] Gdzie jest Bóg, gdy go potrzebuję?! - Wprowadzenie do rekole...

http://www.facebook.com/notes/brzytwa-po-schematach-prawdopodob...

2 z 2

2010-12-10 20:37