Biodegradacja

Problemy



Biodegradacja pierwotna i całkowita mineralizacja



Oczyszczalnie ścieków (piana)



Oczyszczalnie ścieków (brak sedymentacji osadów)



Oczyszczalnie ścieków (aktywność osadu czynnego)



Nonylofenole



Jednoznaczność wyników analitycznych (procedury analityczne)



Wypełniacze



LC

50

(lethal concentration)

– stężenie, przy którym 50% osobników

badanej populacji ponosi śmierć



EC

50

-

stężenie, przy którym u 50% badanych osobników zaczynają

występować zmiany czynności życiowych, takich jak zapotrzebowanie
na pokarm, przyrost masy, rozmnażanie, pływalność, a pojawia się
apatia, lękliwość

Toksyczność



Przyjęto w stosunku do organizmów wodnych, że związki, dla

których wartość LC

50

jest mniejsza od 1 mg/l, są silnie toksyczne,

natomiast związki, dla których LC

50

jest większe od 1000 mg/l, są

nietoksyczne.



Ryby

– adsorpcja na skrzelach,

drobne organizmy wodne

– wbudowywanie się w błony i ściany

komórkowe

Metody usuwania surfaktantów ze ścieków



Wypienianie

– kolumna wypieniająca



Metody sorpcyjne

– węgiel aktywny, wymieniacze jonowe (np. Amberlit

IRA-400)



Usuwanie hydrożelami – kwasy poliakrylowe, alkohol poliwinylowy,

kopolimery bezwodnika maleinowego z octanem winylu

Biodegradacja tlenowa

Biodegradacja beztlenowa

C

E

= CO

2

+ C

C

+ C

R

C

E

– zaw. C w pp

C

C

– ilość C włączona do masy

komórkowej
C

R

– ilość C pozostająca w środowisku

C

E

= CO

2

+ CH

4

+ C

C

+ C

R

C

R

= 0 pełna biodegradacja

C

R

> 0 częściowa biodegradacja

C

R

= C

E

brak biodegradacji

Przepisy Unii Europejskiej

Conajmniej 80% biodegradacji

Wady

Propozycje

I etap

– dla surfaktantów wyjściowych („zdolny do biodegradacji – emisja

CO

2

, CH

4

)

II etap

– MBAS i BiAS/CTAS + metody instrumentalne dla kationowych (tu

80% jako limit)

III etap

– toksyczność po biodegradacji pierwotnej

- Brak precyzyjnej definicji ZPC

--

BiAS tylko dla polieterów

-

MBAS, BiAS nie pozwalają badać produktów pośrednich

(nonylofenole!!)

-

Metody w dyrektywie nie nadają się do produktów

rynkowych

W Polsce

Anionowe do 0,2 mg/L

Kationowe do 0,1 mg/L

Niejonowe do 0,2 mg/L

MYKOTOKSYNY

Grzyby budowlane

Grzyby z rodzajów Cladosporium, Aspergillus i Penicillium. Wśród nich
gatunki potencjalnie toksynotwórcze ( Aspergillus ochraceus, Cladosporium
cladosporioides, Penicillium chrysogenum, Aspergillus niger).

Mykotoksyny

Wtórne metabolity produkowane przez grzyby pleśniowe i wydalane do
środowiska. Cechują się różnokierunkowym działaniem: mutagennym,
neurotoksycznym, immunosupresyjnym czy rakotwórczym. Ponadto grzyby
pleśniowe są przyczyną wielu chorób uczuleniowych.

Nabrdalik M. i Latała A.: Występowanie grzybów strzępkowych w obiektach
budowlanych . Roczn. PZH, 2003, 54 (1), 119-128.

W związku ze zmianami klimatu może nastąpić również migracja
niektórych gatunków grzybów na nowe obszary oraz powstawanie
odpowiednich warunków do wytwarzania mykotoksyn, np. przez gatunki
dotychczas uważane za nietoksynotwórcze

Pod względem toksykologicznym Międzynarodowa Agencja ds. Badań nad
Rakiem (IARC) zaklasyfikowała:

-

aflatoksynę B1 oraz naturalnie występujące aflatoksyny – do grupy 1

związków rakotwórczych dla człowieka

-

aflatoksynę M1, ochratoksynę A, fumonizyny – do grupy 2B

przypuszczalnie rakotwórczych dla człowieka, toksyczne w innych obszarach

- zearalenon, deoksyniwalenol, toksyny T-2 i HT-

2, patulinę - do grupy 3

brak dowodów na działanie rakotwórcze dla człowieka, toksyczne w innych
obszarach

Gatunki grzybów produkujących ochratoksynę:

- Penicilium verrucosum - klimat umiarkowany i
chłodny
- Aspergillus ochraceus -

klimat ciepły i

tropikalny, ciepłe wnętrza



nefrotoksyczność



-

immunotoksyczność



-

teratogenność



-

neurotoksyczność

Cladosporium cladosporioides

Calphostin C jest potencjalnym
inhibitorem kinazy proteinowej C

Aspergillus niger

Aflatoksyna B, rakotwórcza, mutagenna,
wiąże się z DNA
Także sterigmatocystyna, kwas kojowy,
kwas cyklopiazonowy

Aspergillus flavus



-

kancerogenność



-

hepatotoksyczność (uszkodzenia

wątroby)



– immunotoksyczność (układ

odpornościowy)



- zaburzenia wzrostu



-

alergenność



-

działanie rakotwórcze powiązane z

występowaniem wirusa HBV i HCV

AFLATOKSYNY

Rodzaj

Aspergillus

Szkodliwe działanie toksyn

T-2 i HT-2

Rodzaj Fusarium



-

kancerogenność



-

immunotoksyczność



-

neurotoksyczność



-

hemotoksyczność



zaburzenia wzrostu



- zaburzenia oddychania

Sterigmatocystyna

Toksyny T-2 i HT-2