Źródła historyczne

1. Podstawowa systematyka źródeł:
– źródła bezpośrednie i pośrednie;
– źródła pisane i niepisane.

Źródłami bezpośrednimi są zapisane wprost informacje (dokumenty) interesujące historyka, który nie
musi badać ich wiarygodności, lecz tylko autentyczność.
Źródłami pośrednimi są zwykle informacje przekazywane przez osoby trzecie (np. autora kroniki).
Historyk powinien wówczas badać nie tylko autentyczność źródła, ale także wiarygodność
informatora.
Źródła pisane dzielimy na:
• opisowe – biografie, żywoty świętych, pamiętniki, wspomnienia, dzienniki, relacje, teksty
publicystyczne (artykuły prasowe, ulotki itp.), korespondencja. Większość z nich należy
do kategorii źródeł pośrednich.
• dokumentowe i aktowe – źródła normatywne: konstytucje, statuty, kodeksy praw, dekrety;
akta urzędowe; akta prywatne.
Źródła niepisane dzielimy na:
• zabytki ikonograficzne – obrazy, ryciny, rzeźby, zdjęcia;
• zabytki architektoniczne;
• przedmioty codziennego użytku;
• monety, broń, itp.
Nowym typem źródeł niepisanych są rejestracje fonograficzne i audiowizualne.