Str 190

Czyje serce

Z pod nocnej lampy abażura ,

Blask światła pada mi na papier,

A krąg ten złoty – jak aura,

Z ikony świętej na stół kapie,

Cień mojej głowy w świętym kręgu…

Na cieniu tym ja wiersz swój pisze,

A głowa pełna wierszy księgą,

Niechaj mnie wiersz ten ukołysze.

Co za dźwięk słysze w porze nocnej?

Tak monotonnym rytmem bije.

I w dzwon uderza coraz mocniej…

Czyj puls to jest i serce czyje.

I nagle cisza we mnie , wokół,

Myśl – taśma filmu jasna czysta…

Latarnia ,płomyk zarny w oku,

Wszystko snem, bajka oczywistą.