Procesy wydawnicze
Wykładowca:
mgr inż. Bernard Jóźwiak
Wykład 2
1
05-03-2011
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Jednoznaczna klasyfikacja jest trudna,
ze względu na rozmaite kryteria podziału:
edytorskie, technologiczne czy użytkowe
2
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Podstawowy podział:
Druki nieperiodyczne
Druki periodyczne
Akcydensy
3
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Wydawnictwa nieperiodyczne
(dziełowe):
książki (powyżej 48-stronic + okładka)
broszury (do 48-stronic z okładką)
4
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Wydawnictwa periodyczne (prasowe):
gazety (ukazują się częściej niż 1 raz w
tygodniu)
czasopisma (ukazują się 1 raz w tygodniu lub
rzadziej)
5
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Akcydensy
Wydawnicze
Informacyjne
Manipulacyjne
Opakowaniowe
Specjalne
6
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
wydawnicze
np. mapy, nuty
informacyjne
np. ulotki, prospekty, afisze, plakaty, instrukcje obsługi, kalendarze,
katalogi, cenniki, spisy telefoniczne i adresowe, rozkłady jazdy
manipulacyjne
np. rachunki, faktury, formularze, papiery wartościowe, banknoty, bilety,
dyplomy, świadectwa, zaświadczenia, druki transakcyjne
opakowaniowe
np. opakowania, etykiety, metki, banderole, obwoluty i okładki książek
specjalne
np. koperty PIN, karbonizowane losy loteryjne, druki zintegrowane
7
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Podział ze względu na wykończenie
introligatorskie:
druki zwarte (oprawy), np. książki, broszury
druki odrębne (luźne), np. plakaty, ulotki, gazeta
8
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Wewnętrzny podział wydawnictw dziełowych
(z wyjątkiem nut i map) na potrzeby
wydawnictw i bibliotek:
literatura piękna;
literatura dla dzieci (do 8-miu lat));
literatura dla młodzieży (powyżej 8-miu lat);
literatura społeczno-polityczna;
literatura popularno-naukowa;
literatura naukowa;
literatura zawodowa;
podręczniki szkolne;
podręczniki akademickie
9
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Podział wg UNESCO ze względu na tematykę treści wydawnictw,
zgodny z Uniwersalną Klasyfikacją Dziesiętną (UKD).
10
1.
dział ogólny;
2.
filozofia;
3.
religia; religioznawstwo;
4.
socjologia; statystyka;
5.
polityka; nauki ekonomiczne;
6.
prawo; administracja;
akcja socjalna; ubezpieczenia;
7.
wojskowość;
8.
wychowanie i nauczanie;
9.
handel; transport; komunikacja;
10. etnografia;
11. językoznawstwo;
12. matematyka;
13. nauki przyrodnicze;
14. medycyna;
15. inżynieria; technika; przemysł;
budownictwo;
16. gospodarstwo wiejskie;
17. gospodarstwo domowe; hotelarstwo;
żywienie;
18. organizacja i technika handlu i
przemysłu;
19. sztuki piękne;
20. rozrywki; gry; sport;
21. nauka o literaturze;
22. literatura piękna;
23. geografia; podróże;
24. historia; życiorysy;
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Podział druków, uwzględniający jedynie ich
objętość, wynika z terminologii zawartej w normie
BN-73/7401-01, wg której wyodrębnia się
następujące produkty poligraficzne:
ulotki – druki luźne o objętości do 4 stronic,
foldery – druki luźne o objętości większej niż 4
stronice,
broszury – druki łączone o objętości do 48 stronic
łącznie z okładką,
książki – druki łączone o objętości ponad 48
stronic
11
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
Przyjmując jako kryterium podziału charakter
zamierzenia wydawniczo-poligraficznego,
wszelkie produkty poligraficzne nie będące
akcydensami, podzielić można na dwie
zasadnicze grupy:
wydawnictwa jednorazowe
wydawnictwa ciągłe
12
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
wydawnictwo jednorazowe
Wynik zamkniętego, przewidzianego z góry
zamierzenia wydawniczo-poligraficznego,
stanowiący samodzielną jednostkę jedno- lub
wielotomową, określaną jako tytuł wydawniczy
13
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
tytuł wydawniczy
to każde kolejne wydanie tego samego dzieła,
niezależnie od tego, czy ulegało ono zmianom
merytorycznym lub edytorskim, czy też ukazało się
w postaci niezmienionej, a także każdy tom
wydawnictwa wielotomowego oraz odrębny numer
wydawnictwa periodycznego
14
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
tytuł wydawniczy
jest, obok wysokości nakładu i objętości dzieła
wyrażonej w arkuszach autorskich, jedną z
podstawowych miar działalności wydawniczej
15
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
wydawnictwa ciągłe
składają się z szeregu jednostek wydawniczo-
poligraficznych, których liczba i czas ukazywania
się nie są z góry ograniczone
zazwyczaj są związane wspólnym tytułem, zajmują
się tym samym lub zbliżonymi zagadnieniami oraz
zachowują jednolitą lub zbliżoną szatę edytorską
16
Podział i charakterystyka
publikacji wydawniczych
W obrębie grupy wydawnictw ciągłych można
wydzielić 3 podgrupy o nieco odmiennym stopniu
powiązania poszczególnych jednostek, ich
zawartości merytorycznej i cykliczności ukazywania
się:
1.
wydawnictwa seryjne,
2.
wydawnictwa zbiorowe,
3.
wydawnictwa periodyczne
17
Serie wydawnicze
serie wydawnicze związane są wspólnym
tytułem serii
każda jednostka stanowi odrębne dzieło,
przeważnie innego autora, posiada własny tytuł,
czasem również numerację i może być
rozpowszechniana niezależnie od innych
18
Serie wydawnicze
wspólnymi cechami wydawnictw
wchodzących w skład serii są:
jednakowy format
zbliżona tematyka i objętość
ujednolicona szata edytorska
materiały i technologia produkcji
19
Serie wydawnicze
Tytuł serii:
Mitologie świata
Tytuły poszczególnych pozycji:
Mitologia starożytnej Grecji
Mitologia starożytnej Italii
Mitologia starożytnego Egiptu
Mitologia czarnej Afryki
Mitologia Azteków
Mitologia Celtów
20
Serie wydawnicze
21
Serie wydawnicze
22
Serie zamknięte
mają z góry zaplanowane wszystkie pozycje
wchodzące w skład danej serii wydawniczej,
Serie otwarte
wydając nowy tytuł wydawnictwo można zdecydować
się na dołączenie go do istniejącej już na rynku
czytelniczym serii wydawniczej; należy wówczas
projektując publikację przestrzegać założeń
i sposobu składania charakterystycznego dla danej serii
Wydawnictwa zbiorowe
23
charakterystyczne dla publikacji naukowych
wspólny dla całości tytuł i często numerację
poszczególne jednostki mogą zawierać różną liczbę
dzieł różnych autorów na ten sam lub zbliżony temat
ukazują się zazwyczaj w jednakowej szacie
edytorskiej
w nieokreślonych z góry odstępach czasu
Wydawnictwa zbiorowe
24
Przykład:
Poradnik inżyniera,
Mechanika
t.1 Zagadnienia ogólne
t.2 Zagadnienia konstrukcyjne
t.3 Zagadnienia technologiczne
w każdym tomie rozdziały opracowane przez różnych
autorów
Wydawnictwa zbiorowe
25
Wydawnictwa periodyczne
Wydawnictwa periodyczne (prasowe) są
publikacjami:
o wspólnym tytule
datowanymi i numerowanymi
ukazującymi się w określonych jednakowych
odstępach czasu
ukazującymi się w niezmienionej szacie edytorskiej
26
Wydawnictwa periodyczne
Zgodnie z klasyfikacją przyjętą przez Instytut
Bibliograficzny Biblioteki Narodowej
wydawnictwa periodyczne można podzielić na
podgrupy według:
częstotliwości ukazywania się
zawartości merytorycznej
27
Wydawnictwa periodyczne
Podział ten można jeszcze rozbudować,
uwzględniając grupy tematyczne zgodnie z
Uniwersalną Klasyfikacją Dziesiętną czy też
np. zasięg danego czasopisma
(specjalistyczne, ogólne, regionalne, krajowe)
28
Wydawnictwa periodyczne
Podział wg częstotliwości ukazywania się:
gazety (ukazujące się 2-6 razy w tygodniu),
tygodniki,
dwutygodniki,
miesięczniki,
dwumiesięczniki,
kwartalniki,
półroczniki,
roczniki
29
czasopisma
Wydawnictwa periodyczne
Podział wg zawartości merytorycznej:
gazety informacji ogólnej,
czasopisma naukowe,
czasopisma zawodowe,
czasopisma informacyjne,
czasopisma ogólne,
czasopisma dziecięce i młodzieżowe,
czasopisma urzędowe,
czasopisma oficjalne,
czasopisma dla zagranicy
30
Materiały wydawnicze
Materiały wydawnicze są to opracowania
w postaci:
maszynopisów
pierwodruków
makiet
szkiców
oryginałów do reprodukcji
innych materiałów potrzebnych
do wytworzenia produktu poligraficznego
31
Materiały wydawnicze
Rękopis, manuskrypt – wszelki tekst
sporządzony ręcznie; potocznie: tekst autorski
pisany ręcznie lub na maszynie, przeznaczony
do druku
Pierwodruk – wydrukowany egzemplarz
poprzedniego wydania, służący za podstawę
do składania i łamania następnego wydania
przy wznowieniach
32
Materiały wydawnicze
Maszynopis wydawniczy – materiał
wydawniczy napisany na komputerze w
postaci wydruku, sprawdzony,
zaadiustowany, przeznaczony do składania
lub łamania, zawierający część tekstową,
tabele, wzory oraz załączniki (np. szkic,
makieta, wykaz znaków specjalnych)
potrzebne do wytworzenia produktu
poligraficznego
33
Materiały wydawnicze
Szkic wydawniczy – dyspozycja rysunkowa
określająca układ graficzny publikacji lub jej
części
34
Materiały wydawnicze
Makieta wydawnicza – dokładny plan
układu graficznego sporządzony w postaci
zbioru kart określonego formatu w skali 1:1,
rozrysowanych lub wyklejonych z odbitek
korektorskich składu oraz ilustracji,
uzupełniony adiustacją i dyspozycjami
technicznymi, stanowiący wzorzec do łamania
lub montowania stronic
35
Materiały wydawnicze
Oryginał reprodukcyjny – wzorzec w
postaci tekstu, rysunku, odbitki fotograficznej
lub drukarskiej przeznaczony do
reprodukowania metodami poligraficznymi
36
Maszynopis wydawniczy
papier: kolor biały, zadrukowany 1-stronnie
format A4 (ew. A5 dla słowników oraz A3 złamany do A4 dla
tabel)
marginesy: dla A3 i A4: górny = 25 mm, lewy = 35 mm;
dla mniejszych formatów marginesy mogą być zmniejszone o 10
mm
numeracja kartek: ciągła, jednolita (arabska), pośrodku
górnego marginesu
krój pisma: jedno- lub dwuelementowe,
bez wyróżnień
37
Maszynopis wydawniczy
stopień pisma: nie mniej niż 9/10 p.; dla słowników i
encyklopedii – 8/8 p.; dla tabel – 8/10 p., dla główki tabeli może
być – 6/8 p.
wcięcia akapitowe = 1,5 fireta; należy je stosować nawet,
gdy przewidywany jest skład bez wcięć akapitowych
odstępy między wierszami – podwójny, a przy tytułach –
poczwórny
liczba znaków na 1 str. maszynopisu –
30 wierszy po 60
znaków = 1800 znaków
licząc ze spacjami i znakami
interpunkcyjnymi
38
Adjustacja maszynopisu
Adiustacja – wprowadzenie na kartki
maszynopisu za pomocą umownych oznaczeń
(tzw. znaków adiustacyjnych) dyspozycji
technicznych podających sposób wykonania
składu
39
Adjustacja maszynopisu
Zasady wykonywania:
znaki adiustacyjne należy nanosić bezpośrednio w tekście
tabelach i wzorach, do których się odnoszą
objaśnienia i skróty – na lewym marginesie maszynopisu
adiustację wykonuje się kolorem:
czarnym – w odniesieniu do alfabetu łacińskiego
czerwonym
– w przypadku alfabetu greckiego
niebieskim
lub
zielonym
– dla pism gotyckich
wszystkie części maszynopisu należy oznaczyć za pomocą
odpowiednich znaków adiustacyjnych uzupełnionych
o odpowiednie objaśnienia i skróty
40
Szkic maszynopisu
dyspozycja rysunkowa wykonana odręcznie lub w
programie graficznym, która określa wygląd przyszłej
publikacji
ułatwia znacznie pracę operatorowi DTP objaśniając
szczegóły łamania, określa układ typograficzny oraz
rozmieszczenie kolumn, łamów, ilustracji i podpisów
do nich, tytułów, inicjałów, tabel itp.
41
Szkic maszynopisu
Zasady wykonywania szkicu:
skala 1:1, jednostronnie
czarnym ołówkiem lub długopisem
format kartki zgodny z formatem planowanej
publikacji przed obcięciem
na papierze o barwie jasnej i gramaturze powyżej
60 g/m
2
stosuje się umowne oznaczenia podane w normie
uzupełniane w miarę potrzeby objaśnieniami słownym
42
Szkic maszynopisu
43
Makieta wydawnicza
44
projekt graficzny przewidzianej do druku publikacji
w postaci wydruku lub kart wyklejonych wydrukami
komputerowymi i materiałem ilustracyjnym,
zawierającymi wszystkie elementy: teksty, ilustracje
wraz z podpisami, tabele itp. opatrzone odpowiednimi
komentarzami dotyczącymi składu
wykonywana dla publikacji z dużą ilością materiału
ilustracyjnego, tabel, wzorów matematycznych lub
chemicznych oraz innych dodatkowych elementów,
które mogą sprawiać problemy podczas składania w
programach DTP
Makieta wydawnicza
05-03-2011
45
obecnie może mieć postać pliku z danymi
cyfrowymi, powstałego w programie, w którym będzie
łamana publikacja
Na podstawie makiety można:
określić ostateczną objętość publikacji, co pozwala na
dokładne oszacowanie kosztów druku,
obliczyć ilość papieru,
sprawdzić miejsce występowania wakatów
zaplanować miejsce przeznaczone na spis treści i
metryczkę
Makieta wydawnicza
46
Makieta w postaci pliku cyfrowego dla publikacji
periodycznych oraz książek wydawanych w ramach
jednej serii wydawniczej może być wykorzystywana
wielokrotnie (do każdej pozycji serii, do każdego nr
periodyku), co eliminuje konieczność każdorazowego
jej projektowania od podstaw
Makieta wydawnicza
Makieta w programach DTP:
47
szablon (layout)
makieta mieszana
półmakieta
makieta cyfrowa
Szablon (layout)
zawiera informacje dotyczące położenia i
wyglądu poszczególnych elementów
planowanej publikacji, zapisane w
programie graficznym
48
Szablon (layout)
utożsamiany z makietą, ale bardziej
odpowiada szkicowi, gdyż przedstawia jedynie
ogólne założenia kompozycyjne:
dyspozycje dotyczące ustawienia paginy
linie definiujące łamy
sposób włamywania ilustracji
format podpisów pod rysunkami, przypisów
stylów akapitowych do tytułów i tekstu głównego
używanych znaków wypunktowania
przyjętej kolorystyki
wyróżnień w tekście itp.
49
Makieta mieszana
postać cyfrowa makiety połączona
ze sposobami konwencjonalnymi:
wstępna realizacja ma miejsce w systemach DTP
na wydruki komputerowe układu typograficznego
publikacji doklejany jest materiał ilustracyjny
następnie nanoszone są poprawki, adiustacja oraz
dyspozycje dotyczące dalszych etapów cyfrowego
przepływu prac
50
Makieta mieszana
51
Półmakieta
Półmakieta – realizowana jest jednocześnie z
wykonywaniem (łamaniem) publikacji, co znacznie
skraca czas przygotowania publikacji do druku, gdyż
nie występuje bierne makietowanie, które wymaga
późniejszej zgody szeregu osób uczestniczących
w procesach prepress:
publikacja powstaje w formie cyfrowej w programach
edytorskich
korekta dotycząca ustawienia lub obłamania ilustracji
dokonywana jest na wydrukach
52
Makieta cyfrowa
Cyfrowy zapis wszystkich elementów
projektowanej publikacji:
pozwala na dowolne przekształcanie poszczególnych
obiektów bez ryzyka ich ponownego przerysowywania
umożliwia wprowadzanie wszelkich poprawek
sugerowanych przez autora, wydawcę czy klienta
53
Makieta cyfrowa
wydruki makiet cyfrowych:
1- lub 2-stronne
podaje się:
dyspozycje określające wymiary publikacji, kolumn i
łamów oraz wszystkich elementów występujących w danej
publikacji, tj. ilustracji, tabel i tablic, znaków graficznych itp.
krój i stopień pisma oraz interlinię dla składanego tekstu
na wszystkich kartach wymiary podaje się w tych
samych jednostkach
szerokość składanego tekstu powinna odpowiadać
pełnym cycerom
54
Makieta cyfrowa
odstęp tekstu od obiektu obłamywanego (np.
ilustracji) powinien wynosić 1 cycero (= 4,5 mm)
min. szerokość składu dla tekstu obłamującego
ilustrację = 25 znaków (pozwala na poprawne
dzielenie i przenoszenie wyrazów)
elementy drukowane w kolorze obwodzi się linią
(jak na szkicu) dodając opis użytego koloru w postaci:
numeru katalogowego z wzornika np. Pantone lub
udziału poszczególnych składowych, np. C=0%,
M=100%, Y=100%, K=0%
ilustracje na spad powinny wystawać 3 mm poza
obrys stronicy
55
Makieta cyfrowa
56