DLACZEGO MAŁY RÓG TO PAPIESTWO (DAN.7 i 8)

Pewien XVII-wieczny filozof napisał: „Jeśli ktoś rozważa pochodzenie wielkiego
eklezjalnego władztwa, z łatwością zrozumie, iż instytucja papieska jest niczym innym,
jak duchem dawnego imperium rzymskiego, zasiadającym na jego nagrobku niczym na
tronie” (Thomas Hobbes, Leviathan, w: Great Books of the Western World, Chicago
1971, s. 278).

Po pierwsze, mały róg wyrasta na ciele czwartego zwierzęcia (7,24), nie jest więc
tworem odrębnym od imperium rzymskiego, ale jest jego częścią.

Po drugie, pojawia się po innych dziesięciu rogach (7,8). Dziesięć rogów symbolizuje
upadek i rozpad imperium rzymskiego, tak więc mały róg powstał po rozpadzie
imperium rzymskiego.

Po trzecie, jak czytamy w Dan. 7,20, mały róg był większy niż którykolwiek z
poprzednich rogów (dosłownie: „którego wygląd był większy niż innych”). Przedstawiał
twór potężniejszy niż którekolwiek z państw powstałych po podziale imperium
rzymskiego.

Po czwarte, trzy z dziesięciu rogów zostały wyłamane wskutek „powstania” małego
rogu (7,8). Aby mieć miejsce do okazania swojej wielkości, mały róg musiał
wyeliminować trzy państwa.

Jaka moc powstała na gruzach pogańskiego Rzymu i stała się wiodącą siłą wśród
podzielonych królestw? Odpowiedź jest prosta: Kościół Rzymskokatolicki. Historyk R.
P. C. Hanson powiada, iż choć Kościół „był formalnie nieprzygotowany na straszliwy i
bezprecedensowy upadek społeczeństwa, w którym wyrósł i dojrzał, to jednak kiedy
nastąpił kryzys, Kościół znalazł w sobie moc, by się z nim uporać, przetrwać go i w
końcu zapanować nad nowym stanem rzeczy spowodowanym inwazjami barbarzyńców
i ich osadnictwem” („The Church and the Collapse of the Western Roman Empire”,
Church and State in the Early Church, red. Everett Ferguson, Nowy Jork 1993, t. VII, s.
385).

„I będzie mówił zuchwałe słowa przeciwko Najwyższemu, będzie męczył Świętych
Najwyższego, będzie zamyślał odmienić czasy i zakon; i będą wydani w jego moc aż do
czasu i dwóch czasów i pół czasu” (Dan. 7,25).

Daniel wiele miejsca poświęca podaniu szczegółów działalności mocy symbolizowanej
przez mały róg — papieskiego Rzymu, takich jak np.:

1. Mówienie wielkich słów przeciwko Bogu. Kościół przemawia autorytatywnie pełniąc
swój urząd nauczycielski, określając dogmaty i wierzenia oraz nakazując wiernym

- 1 -

posłuszeństwo wobec nich. Wskutek tego doszło do pomieszania prawdy z
kłamstwem. Tak więc niebiblijne nauki przyjęto jako prawdę (np. nauka o
nieśmiertelności duszy, sakrament pokuty, nauka o czyśćcu, wstawiennictwo świętych
itd.).

2. Prześladowanie innowierców. Ci, którzy nie podporządkowali się papieskim
dogmatom, byli prześladowani, a nawet zabijani. Za czasów inkwizycji na szeroką skalę
prześladowano, torturowano i mordowano „wrogów” Kościoła. „W roku 1252 papież
Innocenty IV uzasadnił stosowanie przez władze świeckie tortur wobec heretyków, a
sądy inkwizycyjne bez szczególnych ograniczeń posługiwały się tym środkiem
uzyskiwania potrzebnych im informacji” (New Catholic Encyclopedia, Waszyngton
1967, t. XIV, s. 208).

3. Próba zmiany prawa Bożego. Najbardziej dramatycznym i zuchwałym atakiem na
prawdę Bożą, wskutek połączenia Kościoła z państwem, była próba zmiany przykazań
Bożych. Biblijny dzień odpoczynku, siódmy dzień tygodnia — sobotę — zastąpiono w
Kościele Rzymskokatolickim niedzielą. Ta zmiana została dokonana w oparciu o
nauczycielską władzę Kościoła, a fałszywy dzień odpoczynku jest do dziś świętowany
nie tylko przez katolików, ale także przez większość protestantów. Pewne katolickie
źródło podaje: „Dlaczego świętujemy niedzielę zamiast soboty? Świętujemy niedzielę
zamiast soboty, gdyż Kościół Rzymskokatolicki (...) przeniósł świętość soboty na
niedzielę” (Ks. Peter Geiermann, The Convert’s Catechism of Catholic Doctrine, St.
Louis 1937, s. 50).

W ósmym rozdziale mamy cztery znaczące wydarzenia, a mianowicie: (1) barana, (2)
kozła, (3) mały róg, (4) oczyszczenie świątyni. Baran to Medo-Persja, kozioł — Grecja.
Potem następuje mały róg. Kim jest ta moc i co czyni?

Poprawne rozpoznanie małego rogu ma kluczowe znaczenie.

Po pierwsze, reprezentuje on moc, która „wzrastała nadmiernie” (Dan. 8,9 BT), w
przeciwieństwie do Grecji, która „urosła niezmiernie” (w. 8 BT), i Medo-Persji, która
„stawała się wielka” (w. 4 BT).

Po drugie, mały róg wyrasta z jednej ze stron świata, a nie z jednej części byłego
imperium greckiego, co sugeruje, że jest to inne mocarstwo.

Po trzecie, paralelizm rozdziałów drugiego, siódmego i ósmego wyraźnie ukazuje, że
róg reprezentuje nową potęgę, czwartą potęgę z poprzedniej wizji, a mianowicie Rzym,
który pokonał Egipt na południu i Syrię na wschodzie, a także „prześliczną ziemię” —
Judeę. Początkowo róg był przede wszystkim mocarstwem militarnym i politycznym,
pokonującym inne narody. W tej fazie reprezentuje on Rzym pogański, imperialny.

Mały róg próbował czynić coś, czego nie czyniło przed nim żadne inne mocarstwo —

- 2 -

sięgnął do nieba rzucając wyzwanie Bogu, co objawia ducha buntu właściwego
Lucyferowi na początku wielkiego boju (Iz. 14,13-14).

W opisie ataku małego rogu na świątynię użyto terminów militarnych (por. w. 12). W
ziemskiej świątyni wojsko („zastępy”) Lewitów chroniło przybytek przed
zbezczeszczeniem (IV Mojż. 18,1-10; I Kron. 9,27-33). Wróg musiałby najpierw
zaatakować i pokonać lewicką straż, zanim mógłby się wedrzeć do świątyni i zagrozić
urzędującemu kapłanowi. Podobny obraz znajdujemy w ósmym rozdziale. Mały róg
zaatakował niebiańskie zastępy i „strącił na ziemię niektórych z wojska” (w. 10).
Następnie wdarł się do świątyni, gdzie „wmówił w siebie potęgę, jaką ma książę wojsk”
(w. 11). Tak więc mały róg atakuje niebiosa i niebiańską służbę.

Do tej pory w rozdziale tym ukazano następujący bieg wydarzeń: (1) Medo-Persja, (2)
Grecja, (3) Rzym (pogański/papieski). Rzeczywiście, mały róg przedstawia tu Rzym
zarówno w jego pogańskiej, jak i papieskiej fazie. Fragmenty traktujące o poziomej,
polityczno-militarnej ekspansji odnoszą się do Rzymu imperialnego (w. 9), podczas gdy
rozwój o charakterze religijnym, w wymiarze pionowym, oznacza drugą, papieską fazę
dziejów Rzymu (w. 10-12), którą Daniel w licznych wersetach opisuje szczegółowo.

Tytuł „książę wojsk” czy „wódz wojska Pana” znajduje się, poza Księgą Daniela, tylko
w jednym miejscu w Biblii (Joz. 5,14), a oznacza niebiańską istotę, która została
rozpoznana jako sam Pan (Joz. 6,2), Syn Boży, zanim jeszcze stał się Jezusem z
Nazaretu. W Księdze Daniela ten Książę jest także nazwany Synem Człowieczym,
Pomazańcem (Mesjaszem), Królem i Kapłanem (Dan. 7,13; 9,25; 12,1). W rozdziale
siódmym jest opisany przede wszystkim jako król, ale w Dan. 8,11 pełni urząd w
niebiańskiej świątyni. Tak więc w ósmym rozdziale zostało pokazane, iż mały róg
atakuje samego Chrystusa, i to nie jako człowieka (co czynił Rzym w pogańskiej fazie),
ale jako Najwyższego Kapłana w niebiańskiej świątyni.

Mały róg usiłował udaremnić „codzienną” czy „ciągłą” (hebr. tamid) służbę Chrystusa
w niebiańskiej świątyni. Większość tłumaczy przekłada słowo tamid jako „stała ofiara”,
jednak słowo ofiara nie występuje w oryginale. W służbie świątynnej tamid było
związane z różnymi czynnościami wykonywanymi przez kapłana podczas jego
codziennej służby i tylko codziennej służby. Jest użyte w kontekście codziennej/stałej
ofiary (II Mojż. 29,42), chleba pokładnego (II Mojż. 25,30), ofiary z kadzidła (II Mojż.
30,8) i ognia na ołtarzu (III Mojż. 6,13). Codzienna służba kapłana w miejscu świętym w
ziemskiej świątyni była symbolem ciągłego wstawiennictwa Chrystusa w niebiańskiej
świątyni. Temu właśnie aspektowi kapłańskiego dzieła Chrystusa mały róg się
przeciwstawił i zaatakował go.

Wielu chrześcijan zwraca uwagę jedynie na ziemską misję Chrystusa, lekceważąc Jego
niebiańską służbę. Jak ataki małego rogu na niebiańską służbę Chrystusa świadczą o
doniosłości tej służby? Co takiego jest w niebiańskiej służbie Chrystusa, że stała się ona
celem ataków?

- 3 -

Jaki był stosunek małego róg wobec „codziennej”, świątyni i prawdy? Dan. 8,11-12.

Choć to pogański Rzym przyczynił się do uśmiercenia Jezusa (Dan. 11,22), to jednak
dopiero Rzym papieski przypuścił atak na Niego z innej strony, próbując udaremnić
Jego kapłańską służbę w niebie. Jak mały róg, będąc ziemską mocą religijno-polityczną,
mógł zaatakować Chrystusa i Jego niebiańską służbę? Co takiego uczynił?

1. „zostało zbezczeszczone miejsce jego świątyni”. Dosłowne tłumaczenie brzmi: „I
miejsce jego świątyni zostało rzucone”. Miejsce odnosi się tu do fundamentu świątyni,
co metaforycznie (w sensie przenośnym) oznacza istotę, cel świątyni. Wyrażenie
„zostało rzucone” wyraża ideę odrzucenia, porzucenia (zob. II Król. 7,15). Błędnie
tłumacząc kapłańskie dzieło Chrystusa mały róg odrzuca podstawę niebiańskiej świątyni
jako ośrodka wstawiennictwa i przebaczenia.

2. „Na codziennej ofierze dopuszczono się przestęstwa.” Dan. 8,12 można
przetłumaczyć następująco: „ Zastęp ustanowiono nad codzienną w
przestępstwie/buncie” (zob. Dan. 11,21). Stąd w wersecie tym powiedziano, że mały
róg błędnie przedstawił stałą służbę Chrystusa, a następnie „ustanowił” albo wyznaczył
własny zastęp pełniący fałszywą służbę wstawienniczą. Fałszywy system religijny został
ustanowiony w miejsce biblijnego, co jest straszliwym buntem przeciwko Bogu i
prawdzie.

3. Prawda została powalona na ziemię. Prawda o dziele Chrystusa w niebiańskiej
świątyni (w tym także o planie zbawienia) została sfałszowana przez religijno-polityczną
moc — tę samą, która usiłowała zmienić prawo Boże (Dan. 7,25).

www.czasdecyzji.pl

- 4 -