Zlewnia. Wyznaczenie granicy zlewni

W hydrologii obszarem bilansowania wody jest najczęściej zlewnia

danego

cieku

lub

dorzecze.

Zlewnia

jest

podstawową

jednostką

hydrograficzną i może nią być dowolny obszar, bez względu na jego wielkość,
z którego wody spływają do jakiegoś określonego miejsca. Dorzecze, to
zlewnia rzeki lub systemu rzecznego, który tworzy rzeka wraz ze swoimi
dopływami. Dorzecze zatem to obszar, z którego wszystkie wody spływają do
systemu jednej rzeki i odpływają z niej rzeką główną. Dorzecze nie jest więc
synonimem zlewni.
Z pojęciem zlewni wiąże się określone miejsce zamykające tę zlewnię, tzw.
przekrój hydrometryczny, natomiast przez dorzecze rozumie się raczej całą
zlewnię rzeki.


Aby wyznaczyć granicę zlewni muszą być spełnione pewne warunki (rys.1):

1. granicę prowadzi się przez najwyższe wzniesienia obszaru,
2. prostopadle lub równolegle do warstwic,
3. granica zlewni nie może przecinać żadnego cieku (z wyjątkiem

wystąpienia elementu sztucznego, np. kanału)

4. granica zlewni nie może „ścinać” żadnej warstwicy,

Jeśli w pobliżu jednego cieku znajduje się drugi ciek, to granicę zlewni
można poprowadzić pomiędzy warstwicami.

Rys.1. Granica zlewni Isepnicy (czarna ciągła linia) zamknięta przekrojem

hydrometrycznym (linia czerwona).