ĆWICZENIE 3

BADANIE WŁASNOŚCI TECHNOLOGICZNYCH PROSZKÓW METALICZNYCH cz. 2

Zagęszczalność proszku

I.

Teoria

Zgęszczalność proszku u (PN-EN 23927, ISO 3927) to jego podatność do tworzenia wyprasek
o dużej gęstości w ustalonych warunkach prasowania.
Miarą zgęszczalności proszku jest gęstość uzyskanej z niego wypraski.

Próba zgęszczalności polega na wykonaniu podczas dwustronnego prasowania kształtek o
wysokości 10 ±2 mm i średnicy 25 mm.

Prasowanie odbywa się w znormalizowanej matrycy kolejno pod ciśnieniem: 200, 400, 600 i
800 MPa. Zgęszczalność proszku oblicza się wg wzoru:

]

/

[

4

3

2

m

kg

h

D

m

d





gdzie:
d

- zgęszczalność proszku, [kg/m

3

]

m

- masa wypraski, [kg]

D

- średnica wypraski, [m]

h

- wysokość wypraski, [m]

II.

Przeprowadzenie badań:

1. Wyznaczenie masy proszku potrzebnej do wykonania pomiarów:

a. Oznaczenie gęstości nasypowej proszku:

V

m





,

[kg/m

3

]

b. Obliczenie objętości jaką powinien zająć proszek w tulei według wzoru:

]

[

*

4

3

2

m

h

D

V





c. Wyliczenie z proporcji masy proszku potrzebnej do wykonania pomiarów

2. Zasypanie proszku do matrycy.
3. Obliczenie jaki nacisk powinno się zastosować aby uzyskać ciśnienie prasowania

kolejno: 200, 400, 600, 800 MPa

F = p * A

F - siła nacisku [N]
p – ciśnienie prasowania [Pa]
A – powierzchnia stępla [m

2

]

4. Prasowanie próbek pod odpowiednim naciskiem.
5. Wyznaczenie zagęszczalności proszku ze wzoru:

]

/

[

4

3

2

m

kg

h

D

m

d





Sprawozdanie:
1. Opisać proces oznaczania zagęszczalności proszku
2. Przedstawić kolejne etapy wyznaczania zagęszczalności proszku wraz z poszczególnymi
obliczeniami.
3. Narysować wykres zmian gęstości proszku w funkcji ciśnienia prasowania.
4. Wnioski