Prądy artystyczne w okresie Młodej Polski
No co ty, będzie nam za ciasno ...>
Sciaga.pl > Prace > Młoda Polska >Home | Reklama | Info | Mail







Prądy artystyczne w okresie Młodej Polski




kategoria: J.polskizakres: Młoda Polskadodano:
2000-04-19



PRĄDY ARTYSTYCZNE

DEKADENTYZM
- ogólnoeuropejski prąd duchowy charakterystyczny dla ostatniego
dwudziestolecia XIX w. Wyrażał się w postawie pesymistycznej i
indywidualistycznej oraz poczuciu słabości
duchowej.
- Kształtowany przez ówczesną cyganerię artystyczną, w buncie
przeciw mieszczańskie-
mu światu kreował wzorzec osobowy subtelnego i nadwarażliwego
artysty nie przystoso-
wanego do życia.
- Kierunek ten, typowy dla wszelkich okresów schyłkowych, w Polsce
widoczny był najwyraźniej w poezji.
- Przykłady utworów literackich : "Deszcz jesienny" L. Staffa,
"Koniec wieku XIX"
i "Wszystko umiera z smutkiem i żałobą" K. Przerwy-Tetmajera.

REALIZM
- kierunek literacki ukształtowany w połowie XIX w. i dominujący w
prozie europejskiej
tego okresu.
- Najważniejszą zasadą poetyki realistycznej jest mimetyczność,
czyli naśladowanie w utworze literackim świata współczesnego twórcy
i czytelnikowi.
- Rzeczywistość ukazana jest z perspektywy przeciętnego odbiorcy i
oceniana w myśl reguły przyjętej powrzechnie moralności oraz zasad
zdrowego rozsądku.
- Kompozycja najczęściej ma formę zamkniętą, język - spełniający
wszystkie wymogi
poprawności - używany jest w wielu odmianach związanych z róznorodną
tematyką.
- Bohater - dzięki obecności fabuły - występuje zazwyczaj na tle
społeczeństwa, a jego
działania zyskują psychologiczną motywację.
- W literaturz Młodej Polskim przykładnem literackim jest utwór
Stanisława Żeromskiego
"Rozdziobią nas kruki i wrony".

NATURALIZM
- kierunek literacki ukształtowany we Francji w II połowie XIX w.,
który rozprzestrzenił się na całą Europę oraz Stany Zjednoczone na
przełomie XIX i XX w.
- Jego twórca i głównym teoretykiem był E. Zola, który pragnął
upodobnić metody sto-
sowane w dziele literackim do technik typowych dla nauk
eksperymentalnych(wpływ
scjentyzmu).
- Kompetencje autora zostały umniejszone na rzecz bohatera i sceny.
- Postaci reprezentowały subiektywny punkt widzenia, ale ich
psychika i los miały być
podporządkowane deterministycznie pojmowanym prawidłowościom (np.
ludzkiej fizjologii czy warunkom społecznym).
- Zakwestionowano nawet ciągłość narracji poprzez przekazywanie
poszczególnych chwil
z życia bohatera lub epizodów nie związanych z przebiegiem fabuły.
- Estetyka naturalistyczna była skrajnie mimetyczna, a język
powieściowy często - potoczny.
- Naturalizm w literaturz Młodej Polski można dostrzec w "Moralności
pani Dulskiej" G. Zapolskiej.

IMPRESJONIZM
- kierunek artystyczny, przede wszystkim w malarstwie, ukształtowany
we Francji w II połowie XIX w.
- W literaturze szczególnie wpłynął na opis - zsubiektywizowany i
skupiony na zatrzymaniu ulotnych właściwości rzeczy.
- Kładł nacisk na walory brzemieniowe tekstu (liczne onomatopeje)
oraz barwość, zmysłowość i nastrojowość obrazu (nagromadzenie
epitetów, synestezja).
- Poetykę impresjonistyczną zastosował np. K. Przerwa-Tetmajer w
"Melodii mgieł nocnych" czy S. Żeromski w opowiadaniu pt.
"Zmierzch".

SYMBOLIZM
- prąd literacki ukształowany we Francji i Belgii w ostatnim
piętnastoleciu XIX w., który
natychmiast rozprzestrzenił się na całą Europę i Stany Zjednoczone.
- Za najważniejsze zadanie uważał wyrażenie tego, co nie wyrażalne.
- W spełnieniu tego założnienia najistotniejszy był symbol. Dzięki
jego wieloznaczności
poezja mogła dotrzeć do rzeczywistości niedostępnej do racjonalnemu
poznaniu, dotykać
tego, co nienazwane i niejasne.
-Utwory symbolistyczne operowały sugestią i oddziaływały na
czytelników przez szcze-
gólną atmosferę wiersza, jego obrazowanie i muzyczność.
- Przykłady utworów literackich : "Wesele" S. Wyspiańskiego, "Krzak
dzikiej rózy w Ciemnych Smreczynach" J. Kasprowicza i poezja B.
Leśmiana.

EKSPREZJONIZM
- awangardowy kierunek literacki, ukształtowany w niemieckim
obszarze językowym
około 1910 r. i trwający do końca lat 20.
- Zadaniem sztuki ekspresjonistycznej było tworzenie przekazu świata
wewnętrznego
człowieka, stąd też podstawową kategorią estetyczną stał się wyraz
rozumiany jako
czyn - oddanie przeżyć jednostki w ich dynamice. Głosiła więc
aktywizm ale była również
otwarta na metafizykę.
- Człowiek - nie indywidualna postać, lecz Człowiek wogólne ujmowany
był w kontekście
wrzechświata. Służyły temu odwołania do mitologi i tradycyjnej
symboliki.
- W zakresie stylu ekspresjonizm sięgał po rozmaite i ostre środki
wyrazu : patos i ek-
stazę łączył z wulgarnością, poetyzmy z prozaizmami, subtelne
wyznania z lirycznym krzykiem.
- W sposobie kształtowania świata niejednokrotnie korzystał z
groteski i ujęć wizyjnych.
- Przykłady utworów literackich : "Hymny" J. Kasprowicza i J.
Wittlina oraz powieść
J. Kadena- Bandrowskiego "Generał Barcz".



Autor: Yennefer Ocena : 3.4




oceń prace: 1 2 3 4 5 6
Home | Reklama | Info | Mail
Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum |
Dzienniczek | Rozrywka



O nas | Filozofia/Prywatność | Napisz do nas
Copyright 2000 The MotherShip Poland Internet Holdings Sp. z
o.o. Wszelkie prawa zastrzezone