Drewno. Znajduje szerokie zastosowanie jako
wystarczająco wytrzymały i lekki materiał
konstrukcyjny, ze względu na swe piękno jest również
często stosowane jako materiał
wykończeniowy, przydatny na wiele elementów
wyposażenia wnętrz, jak również
na wiele artykułów codziennego użytku, znajdując także
swe miejsce w sztuce,
np. rzeźbiarskiej. Jest otrzymywane ze ściętych drzew i w
wyniku odpowiedniej
obróbki jest kształtowane na wymagane sortymenty.
Drewno może być traktowane jako kompleksowy materiał
kompozytowy
wzmacniany włóknami, złożony z długich, jednoosiowo
zorientowanych rurowych
komórek polimerowych w osnowie polimerowej, których
pory są wypełnione
powietrzem i wodą w udziale zmieniającym się w
zależności od warunków
otoczenia, a głównie wilgotności. Układ ten zapewnia
bardzo dobre własności
wytrzymałościowe w kierunku wzdłużnym.
Struktura drewna a) przekrój pnia drzewa, b) wycinek
przedstawiający słój roczny c) struktura ścianki komórki
drewna d) schemat mikrofibryli
Drewno jest złożone z licznych warstw. Zewnętrzną
warstwę stanowi kora. Bezpośrednio
pod korą znajduje się łyko, a zaraz pod nim miazga, która
stanowi tkankę
rozmnażającą się, przez wytwarzanie łyka w kierunku
zewnętrznym oraz właściwego
drewna składającego się z bieli, twardzieli, a niekiedy
tylko bieli, oraz rdzenia w kierunku wewnętrznym. Biel i
twardziel stanowią najbardziej wartościową część
pnia, zawierającą także żywicę, garbniki i olejki eteryczne,
wpływające na trwałość
drewna. Przyrost masy drzewnej następuje w cyklach
rocznych, przejawiających się
koncentrycznymi okręgami przyrostu, przy czym drewno
wczesne (wiosenne) charakteryzuje
się dużymi komórkami wzdłużnymi, natomiast późne
(letnie) ma komórki
również wzdłużne lecz mniejsze, co umożliwia
identyfikację
pierścieni rocznego przyrostu. Słoje roczne są szczególnie
dobrze widoczne
w drewnie iglastym. Ponadto niektóre komórki, noszące
nazwę promieni rdzeniowych,
wzrastają w kierunku promieniowym, umożliwiając
przechowywanie i transport
wody oraz soków odżywczych. Najmniej trwałą, a zatem
najmniej wartościową
częścią pnia, jest rdzeń o średnicy 1÷5 mm, usytuowany w
osi pnia.
Drewno jest złożone z podłużnych komórek stanowiących
ok.95% materiału stałego drewna. Ścianki komórek są
złożone z warstw zbudowanych
z mikrofibryli (mikrowłókien). Ścianka pierwotna ułożona
na zewnątrz zawiera
przypadkowo zorientowane mikrofibryle. Wewnętrzne
ścianki wtórne złożone są
z 3 warstw, spośród których wewnętrzna i zewnętrzna
zawierają mikrofibryle zorientowane
w dwóch kierunkach nierównoległych do osi komórki.
Środkowa ścianka,
która jest najcieńsza, zbudowana jest z mikrofibryli
zorientowanych jednokierunkowo,
zwykle nie całkiem równolegle do osi komórki.
Struktura włókien drewna:
Celuloza (C6H10O5)n będąca głównym składnikiem
drewna, tworzy łańcuchy polimerowe w formie długich
włókien. Większość tych włókien ma strukturę
krystaliczną z małymi obszarami
amorficznymi.
