Opowiedz o reakcji młodych wilczków na

pojawienie się Mowgliego - Rudyard Kipling

„Księga dżungli”

Mowgli to mały chłopiec, porwany z ludzkiej chaty przez okrutnego

tygrysa Shere Khana. Kulawy tygrys nie zdołał jednak dopaść swej

zdobyczy i chłopiec ocalał, wczołgując się do jaskini, gdzie mieszkała

rodzina wilków. Imię Mowgli, czyli Żaba, nadała mu matka wilczyca,

której niezdarne pełzanie malca przypominało poruszanie się żaby.

Rodzina wilków ocaliła Mowgliego przed Shere Khanem, tygrys bowiem

chciał go zabić, ale nie mógł wejść do wąskiej pieczary, gdzie mieszkały

zwierzęta. Mowgli położył się wśród małych wilczków i przylgnął do ich

matki.

Mimo że Mowgli różnił się znacznie od wilków, malcy przyjęli go jak

jednego ze swoich. Szybko zapomniały o różnicach w wyglądzie

między nimi i chłopcem, może dlatego, że Mowgli wcale nie był

nieporadny i słaby. Świetnie sobie radził - razem z nimi uczył się

polować i żyć w dżungli, naśladować odgłosy zwierząt, które były ich

ofiarami – na przykład młodych warchlaków, by przywabić je w czasie

polowania. Mowgli szybko przyswoił sobie wilczy sposób

porozumiewania się. Wspólne zabawy z małymi wilczkami

spowodowały, że na rękach i nogach miał blizny od ich zębów. Nie

bolało go to, ale po odejściu z Gromady i przybyciu do świata ludzi,

mieszkańcy wioski zwrócili uwagę na blizny Mowgliego,

przypuszczając, że był on ofiarą napaści drapieżników. Chłopiec nie

wiedział, jak wytłumaczyć ludziom, że się mylą, nie umiał wyprowadzić

ich z błędu.

Małe wilczki psociły z Mowglim, uganiając się za motylami, warcząc na

siebie i tarzając po ziemi w pozorowanych zapasach. Wszystkie te

zabawy odbywały się po zachodzie słońca, kiedy upał nieco zelżał.

Wcześniej drapieżniki chowały się w cieniu i drzemały, uciekając przed

nieznośnym gorącem.

Uczeniem Mowgliego języków innych zwierząt i praw dżungli zajął się

Baloo, niedźwiedź, który wcześniej wstawił się za malcem w czasie

posiedzenia gromady. Chodziło o pradawny zwyczaj – rodzice

niedawno narodzonych wilczków przyprowadzały je na skałę, by inne

wilki mogły potwierdzić ich tożsamość. W takiej ceremonii musiała

wziąć udział także wilcza rodzina, jaka przygarnęła Mowgliego. Kiedy

przyszedł ich czas, ojciec wilk wypchnął Mowgliego na środek gromady,

a Akela, przywódca, wezwał wszystkich, by uważnie przypatrzyli się

malcowi. Młode wilki, podburzone przez tygrysa Shere Khana,

domagały się wyrzucenia Mowgliego. Ale wstawił się za nim właśnie

Baloo oraz czarna pantera, Bagheera, ofiarowując gromadzie byka,

którego niedawno upolowała. Mowgli został przyjęty do gromady

wilków. Ale o ile jego bracia traktowali go jak swego, bawili się z nim,

polowali i baraszkowali, o tyle Shere Khan nieustannie podburzał inne

wilki, twierdząc, że to dla nich hańba, że ich przywódca jest

zniedołężniały Akela oraz mały człowiek. Sprytny tygrys dzielił się także

z wilkami resztkami tego, co upolował. Dlatego słuchały go i popierały.

Mowgli, ostrzeżony o działaniach Shere Khana przez Bagheerę, za jej

radą zdobył od ludzi ogień i w czasie decydującej rozprawy pokonał

tygrysa, przypalając mu futro. Po tym starciu musiał jednak odejść z

gromady i wrócić do świata ludzi. Ale to już zupełnie inna historia...