DERMATOLOGIA

-zakażenia skórne wywołane 

przez pasożyty

mgr Marzanna Jawdyk

CHOROBY SKÓRY WYWOŁANE 

PRZEZ PASOŻYTY

1.

Wszawica

2.

Świerzb

3.

Kleszcze

4.

Larwa wędrująca

WSZAWICA

Wszy to małe, bezskrzydłe owady odżywiające się ludzką krwią.
Znane są trzy podgatunki wszy:
-głowowa
-łonowa-mniejsza od głowowej-występuje również w miejscach 

porośniętych włosami-pod pachami, brwiach i rzęsach, oraz 

brodzie;pozostawiają charakterystyczne, niebieskie ślady ukłuć
-odzieżowa- żyją na ubraniu, a ze skórą człowieka mają kontakt 

tylko w czasie pobierania pokarmu

Wszy głowowe i łonowe składają jaja, zwane gnidami, które 

przyklejają się przyklejają się do włosów, natomiast wszy odzieżowe 

składają jaja w noszonym przez człowieka ubraniu.

CYKL ROZWOJU WSZY

Wesz ludzka

OBJAWY
-silne swędzenie w miejscu bytowania pasożyta
-pod wpływem uporczywego drapania skóry 

dochodzi do zakażeń bakteryjnych
-dochodzi do zaczerwienienia skóry
- powstają zapalne grudki

PRZYCZYNY
-przenoszona z osoby na osobę podczas kontaktu 

fizycznego
-korzystanie ze wspólnych przedmiotów -szczotki do 

włosów, ręczniki czy odzież
-wszy odzieżowe występują tyko u osób, które 

rzadko zmieniają i piorą swoją odzież

ZAPOBIEGANIE
-kontrolowanie skóry głowy
-wesz odzieżowa- regularne pranie ubrań i pościeli

                

ŚWIERZB

Świerzb jest chorobą wywołaną przez wewnętrznego 

pasożyta. Cechuje go różnopostaciowa swędząca wysypka z 

typowym umiejscowieniem
-brzuch, 
-piersi, 
-narządy  płciowe, 
-ręce, przestrzenie między palcami,
- u dzieci niemal na całym ciele.
Świerzbowiec drążąc w skórze korytarze powoduje świąd.  

Człowiek drapiąc skórę może dodatkowo ją uszkadzać oraz 

zakazić bakteriami ropotwórczymi. Dochodzi do powstania 

na skórze pęcherzyków, grudek oraz reakcji alergicznych.

DO ZAKAŻENIA DOCHODZI:

 * bezpośredni kontakt z chorym
 * zarażone przedmioty- pościel, rączniki, bielizna, 

ubranie
 * złe warunki sanitarne
 * brak higieny osobistej

OBJAWY

1. Zmiany skórne w postaci drobnych grudek i pęcherzyków 

na brzuchu, pośladkach, pomiędzy łopatkami
 2.Typowe chodniki świerzbowca

 

najczęściej występują 

pomiędzy palcami rąk, w okolicy nadgarstka, pachy, pępka, 

pachwin i genitalii.
3.W okolicy zmian nierzadko naskórek jest zgrubiały i 

obrzęknięty. Często zmiany skórne ulegają wtórnym 

zakażeniom bakteryjnym (owrzodzenia, ropnie, niesztowice) 

lub są powikłane rozległym, sączącym wypryskiem.

 

LECZENIE

-w aptekach dostępne są preparaty p/świerzbowe
- leczeniem obejmujemy wszystkich domowników
-po zastosowaniu leku zmieniamy pościel
-stosowanie balsamu z wyciągu drzewa herbacianego 

zmniejsza ryzyko ponownego zachorowania

ROKOWANIE
Świąt i łuszczenie utrzymuje się jeszcze przez okres 

2-3 tygodni po leczeniu, ponieważ w skórze 

pozostają odchody zwierząt

ROFILAKTYKA I ZAPOBIEGANIE

1. Izolacja kontaktowa osób zarażonych aż do ich 

wyleczenia.
2.Istotne znaczenie dla wczesnego wykrycia chorych mają 

przeglądy higieniczne w szkołach, żłobkach, przedszkolach, 

internatach.
3.Przestrzeganie higieny osobistej.
4.Częste mycie rąk i kąpiel całego ciała.
5.Częsta zmiana bielizny, pościeli i ubrania, właściwe ich 

pranie, prasowanie, wietrzenie.

 

6.Odzież osobistą powinno się prasować po wewnętrznej 

stronie.

LARWA WĘDRUJĄCA

PRZEBIEG

Zespół larwy skórnej wędrującej –  zespół typowych
zmian skórnych, o wyglądzie kanalików, któremu
towarzyszy wyraźny odczyn zapalny pod postacią
zaczerwienienia, wywoływany przez wędrujące larwy
różnych gatunków tęgoryjców (nicieni), zwykle
tęgoryjca.

 

Człowiek nie jest gospodarzem tych pasożytów i poza

manifestacją skórną nie dochodzi do zakażenia
narządów wewnętrznych i innych objawów.

OBJAWY

Na pograniczu skóry i naskórka pojawia się
zaczerwienienie i obrzęk, który następnie się rozszerza,
gdyż larwa wędruje z częstością kilku centymetrów na
dobę, tworząc charakterystyczne pozakręcane,
wyniosłe ponad skórę kanaliki.
Zmiany skórne charakteryzują się bardzo intensywnym
swędzeniem. W późniejszym czasie w obrębie zmian
skórnych mogą pojawiać się pęcherzyki lub pęcherze. 

LECZENIE
Choroba ustępuje samoistnie po naturalnej śmierci 

larwy. 



ZAKAŻENIE



Człowiek zaraża się poprzez kontakt z ziemią 

zanieczyszczoną odchodami kotów i psów. 



Zakażenia są szczególnie częste u dzieci i osób 

zawodowo narażonych na kontakt z ziemią. 



Larwy tęgoryjców nie osiągają dojrzałości 

płciowej u człowieka         i zwykle giną 

samoistnie po kilku, kilkunastu tygodniach, 

nawet bez leczenia.

                                                               Dziękuję