przedmioty podstawowe diks

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ZIENNIKARSTWO I KOMUNIKACJA SPOŁECZNA

NFORMACJE O PRZEDMIOTACH

PODSTAWOWYCH I KIERUNKOWYCH

(w porządku alfabetycznym)

STUDIA STACJONARNE I NIESTACJONARNE

WZÓR
dksnr. Nazwa przedmiotu (Nazwa przedmiotu w j. angielskim)

(dks – dziennikarstwo i komunikacja społeczna, nr – kolejny numer przedmio-
tu w wykazie)
ew. Studia stacjonarne lub niestacjonarne
przedmiot podstawowy lub kierunkowy
Rok studiów, semestr
Wymiar godzin ogółem (wymiar godzin z podziałem na semestry)
ECTS – ilość punktów ECTS
Prowadzący zajęcia
Forma zaliczenia poszczególnych semestrów zajęć: z – zaliczenie, zo – zali-
czenie z oceną, e – egzamin

dks01. Elementy najnowszej historii Kościoła (Elements of the
Latest History of the Church)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: (studia stacjonarne): ks. dr hab. Jacek Urban, prof. PAT

(studia niestacjonarne): dr Marek Hałaburda

Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Kościół Katolicki po Kongresie Wiedeńskim.
2. Państwo Kościelne (1814–1870).
3. Papieże dwóch ostatnich stuleci – wybrane pontyfikaty.
4. Papiestwo wobec sprawy polskiej w okresie niewoli narodowej.
5. Kryzys modernistyczny.
6. Sobory powszechne XIX i XX wieku.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

7. Kościół katolicki w ZSRR po 1917 roku.
8. Kościół katolicki w III Rzeszy.
9. Papież Pius XII i jego działalność w okresie II wojny światowej.
10. Kościół w PRL.

Cele przedmiotu:

Zajęcia w sposób przeglądowy mają dać ogólny obraz historii Kościoła
w XIX i XX wieku. Student po zakończeniu kursu powinien posiąść pod-
stawową wiedzę na temat poruszanych na wykładach zagadnień. Punk-
tem wyjścia będzie przedstawienie sytuacji ogólnej Kościoła katolickiego
po Kongresie Wiedeńskim. W dalszej kolejności przedmiotem analiz bę-
dą następujące problemy: Historia Państwa Kościelnego od momentu
przywrócenia na Kongresie Wiedeńskim do czasu zniesienia w 1870 r.;
Wybrane pontyfikaty dwóch ostatnich stuleci; Stolica Apostolska wobec
sprawy polskiej w okresie niewoli narodowej; Kryzys modernistyczny
– przyczyny, przebieg, skutki, główni przedstawiciele; Sobory Po-
wszechne XIX i XX wieku (Sobór Watykański I i Sobór Watykański II)
– zwołanie, przebieg, konstytucje i dekrety, udział Kościoła polskiego;
Działalność papieża Piusa XII w okresie II wojny światowej; Kościół ka-
tolicki w III Rzeszy; Kościół katolicki w ZSRR po 1917 r.; Kościół
w PRL.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Banaszak M., Historia Kościoła Katolickiego, t. 3: Czasy nowożytne

1758–1914, Warszawa 1991.

Blet P., Pius XII i druga wojna światowa w tajnych archiwach watykań-

skich, tłum. E. Król-Cebulska, Katowice 2000.

Dzwonkowski R., Kościół katolicki w ZSSR, 1917–1939: zarys historii,

Lublin 1997.

Dzwonkowski R., Z historii Kościoła katolickiego w ZSRS 1917–1991.

Pogadanki w Radiu Watykańskim, Ząbki 2005.

Fischer-Wollpert R., Leksykon papieży, Poznań 1996.
Gordziałkowski J., Historia Państwa Kościelnego, Kraków 2007.
Historia Kościoła 1715–1848, red. L. J. Rogier, R. Aubert, M. D.

Knowles, t. 4, Warszawa 1987.

Historia Kościoła w Polsce, t. 2: 1764–1945, cz. 1: 1764–1918, red.

B. Kumor, Z. Obertyński.

Historia Kościoła, t. 5: 1848 do czasów współczesnych, red. R. Aubert,

Warszawa 1985.

Kumor B., Historia Kościoła, cz. 7: Czasy najnowsze 1815–1914, Lublin

1991.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Kumor B., Historia Kościoła, cz. 8: Czasy współczesne 1914–1992, Lu-

blin 1995, s. 178–190.

Papiestwo wobec sprawy polskiej w latach 1772–1864. Wybór źródeł,

oprac. O. Beiersdorf, wstępem opatrzył K. Piwarski, Wrocław 1960.

Skazani jako „szpiedzy Watykanu”. Z historii Kościoła katolickiego

w ZSRR 1918–1956, red. R. Dzwonkowski, Warszawa 2004.

Zieliński Z., Papiestwo i papieże dwóch ostatnich wieków, Warszawa

1999.

Zieliński Z., Katolicyzm w III Rzeszy przed sądem historii, Katowice

1992.

Żaryn J., Dzieje Kościoła katolickiego w Polsce (1944–1989), Warszawa

2003.

Żywczyński M., Studia nad modernizmem katolickim (jego charakter

i geneza), „Życie i myśl” R. 21 (1971), nr 11, s. 18–55, nr 12, s. 13
–49.

Żywczyński M., Watykan wobec powstania listopadowego, Kraków

1995.

dks02. Etyka dziennikarska (Journalistic Ethics)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Michał Drożdż
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Podstawowe pojęcia i główne problemy etyczne mediów; podstawy

metodologii i systematyki etyki mediów; wybrane zagadnienia metaetyki
mediów; współczesne paradygmaty etyki mediów; poszukiwanie „uni-
wersaliów” deontologii medialnych; wybrane płaszczyzny argumentacji
etycznych; współczesne płaszczyzny medialnego dyskursu etycznego;
podstawy deontologii medialnej; analiza podstawowych zagadnień etyki
mediów – płaszczyzna organizacji i funkcjonowania struktur medialnych,
płaszczyzna szczegółowych deontologii medialnych oraz medialnych
etyk zawodowych; płaszczyzna etyki odbiorców mediów.

Cele przedmiotu:

Wprowadzenie w obszerną problematykę etyczną współczesnych me-
diów oraz prezentacja podstawowych zasad personalistycznej deontologii

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

medialnej. Treść wykładów obejmuje dwa cykle tematyczne. Celem
pierwszego cyklu, mającego charakter propedeutyczny, jest wprowadze-
nie w podstawowe zagadnienia etycznego wymiaru dziennikarstwa i me-
diów. Drugi cykl tematyczny dotyczy wybranych zagadnień etyki dzien-
nikarskiej. Celem tej części zajęć jest prezentacja paradygmatycznych
fundamentów oraz podstawowych zasad personalistycznej deontologii
mediów, obejmujących trzy płaszczyzny etyczne mediów: płaszczyzna
organizacji i funkcjonowania struktur medialnych, płaszczyzna szczegó-
łowych deontologii medialnych oraz medialnych etyk zawodowych;
płaszczyzna etyki odbiorców mediów. Zamierzone cele dydaktyczne:
podstawowa orientacja w problematyce etycznej mediów; znajomość
współczesnego dyskursu etycznego w kontekście mediów; zdobycie
umiejętności etycznego wartościowania działań medialnych. Struktura
i problematyka dwóch cykli tematycznych gwarantuje zdobycie przez
studentów podstawowych narzędzi metodologicznych oraz przygotowa-
nia merytorycznego do samodzielnej oceny oraz możliwości rozwiązy-
wania problematyki etycznej w dziedzinie mediów.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Baczyński A., Telewizja a świat wartości, Kraków 2003.
Drożdż M., Etyczne orientacje w mediosferze, Kielce 2006.
Drożdż M., Logos i ethos mediów, Tarnów 2005.
Drożdż M., Osoba i media. Personalistyczny paradygmat etyki mediów,

Tarnów 2005.

Ethos mass mediów, „Ethos” 24 (1993).
Kobylińska Z., Grabowski R. D., Dziennikarski etos, Olsztyn 1996.
Lis M. (oprac.), Orędzia papieskie na światowe dni komunikacji społecz-

nej, Częstochowa 2002.

Papieska Rada ds. Środków Społecznego Przekazu, Etyka w środkach

przekazu, Watykan 2000.

Rivers W. L., Mathews C., Etyka środków przekazu, Warszawa 1995.
Sareło Z., Media w służbie osoby. Etyka społecznego komunikowania,

Toruń 2000.

Wojtyła K., Elementarz etyczny, Lublin 1999.
Zwoliński A., Dźwięk w relacjach społecznych, Kraków 2004.
Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2004.
Zwoliński A., Słowo w relacjach społecznych, Kraków 2003.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dks03. Filozofia (Philosophy)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu + 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu + 20 h ćwiczeń

ECTS: 6 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Michał Drożdż
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Treść wykładów obejmuje trzy cykle tematyczne: 1. Wprowadzenie

do filozofii; 2. Wybrane zagadnienia z filozofii systematycznej; 3. Filo-
zofia w perspektywie historycznej. Struktura i problematyka podanych
wyżej cykli tematycznych gwarantuje zdobycie przez studentów podsta-
wowych narzędzi metodologicznych oraz przygotowanie merytoryczne
do samodzielnej oceny oraz możliwości rozwiązywania problematyki fi-
lozoficznej, etycznej, społecznej w ramach przyszłej pracy medialnej
i edukacyjnej. Treść wykładów jest dostosowana do kierunku i charakteru
studiów.

Cele przedmiotu:

Wprowadzenie w podstawowe pojęcia filozoficzne, zasady myślenia filo-
zoficznego oraz podstawy metodologiczne filozofii; prezentacja podsta-
wowych zagadnień i problemów filozoficznych oraz ukazanie prób ich
rozwiązania przez różne nurty i kierunki filozoficzne; zapoznanie słucha-
czy z osiągnięciami i dorobkiem filozofii na przestrzeni dziejów ludzkiej
kultury od starożytności, poprzez średniowiecze, czasy nowożytne aż po
współczesność.

Metody oceny:

Ćwiczenia: prace i prezentacje ćwiczeniowe, zaliczenie z oceną.
Wykład: egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Antologia tekstów filozoficznych, cz. I i II, Kraków 2003.
Anzenbacher A., Wprowadzenie do filozofii, Kraków 2003.
Bocheński J., Zarys historii filozofii, Kraków 1993.
Galarowicz J., Na ścieżkach prawdy, Kraków 1992.
Lenartowicz P., Koszteyn J., Wprowadzenie do zagadnień filozoficznych,

Kraków 2000.

Opara S., Nurty filozofii współczesnej, Warszawa 1994.
Schrade U., Nurty filozofii współczesnej, Warszawa 2003.
Szewczyk W., Kim jest człowiek, Tarnów 1998.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. 1–3, Warszawa 2005.
Węgrzecki A., Zarys filozofii, Kraków 2002.

dks04. Formacja duchowa dziennikarza (Spiritual Formation
of a Journalist)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 6
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Wojciech Misztal, prof. PAT
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Tematycznie zajęcia zostaną podzielone na dwie równorzędne części,

z których pierwsza dotyczyć będzie historii duchowości chrześcijańskiej,
druga zagadnień składających się na duchowość obecnie. Na pierwszą
część składać się będą zagadnienia: dziedzictwo Starego Testamentu
i Nowy Testament; duchowość starożytności chrześcijańskiej; duchowość
średniowieczna; duchowość od XVI do XVIII w.; okres nowożytny; du-
chowość chrześcijańska w XX w. i na przełomie tysiącleci. W ramach
drugiej części przedstawiona zostanie problematyka związana z: możli-
wościami badań naukowych duchowości; wielością aspektów duchowo-
ści chrześcijańskiej; uwarunkowaniami antropologicznymi duchowości;
modlitwa jako źródło i wyraz duchowości; duchowość życia konsekro-
wanego; duchowość świeckich; etapy rozwoju duchowego; asceza i mi-
styka chrześcijańska; kierownictwo duchowe; duchowość nowych grup
i stowarzyszeń.

Wymagania wstępne:

Etyka dziennikarska.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest zapoznanie z zasadniczymi zagadnieniami związanymi
z duchowością chrześcijańską, zarówno gdy chodzi o historię duchowości,
jak i o najważniejsze tematy składające się na duchowość współczesną.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Aumann J., Zarys historii duchowości, Kielce 2007.
Bernard C. A., Wprowadzenie do teologii duchowości, tłum. J. Machniak,

Kraków 1996.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Boriello L. i in., Historia duchowości, t. VI: Duchowość chrześcijańska

czasów współczesnych, Kraków 1998.

Brovetto C. i in., Historia duchowości, t. V: Duchowość chrześcijańska

czasów nowożytnych, Kraków 2005.

Calati B. i in., Historia duchowości, t. IV: Duchowość średniowiecza,

Kraków 2005.

Duchowość chrześcijańska. Zarys 2000 lat historii od Wschodu do Za-

chodu, red. nacz. G. Mursell, Częstochowa 2004.

Fabris R. i in., Historia duchowości, t. II: Duchowość Nowego Testamen-

tu, Kraków 2003.

Fanuli A. i in., Historia duchowości, t. I: Duchowość Starego Testamen-

tu, Kraków 2002.

Gogola J., Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2001.
Górski K., Zarys dziejów duchowości w Polsce, Kraków 1986.
Leksykon duchowości katolickiej, Lublin – Kraków.
Marchetti A., Zarys teologii życia duchowego, t. 1–3, Kraków 1996.
Misiurek J., Historia i teologia polskiej duchowości katolickiej, t. 1–2,

Lublin 1994–1997.

Sicari A.-M., Życie duchowe chrześcijanina, Poznań 1999.
Špidlík T., Duchowość chrześcijańskiego Wschodu. Przewodnik systema-

tyczny, Kraków 2005.

Špidlík T. etc., Historia duchowości, t. III: Duchowość Ojców Kościoła,

t. III A: Duchowość Ojców greckich i wschodnich, t. III B: Ducho-
wość łacińskich Ojców Kościoła, Kraków 2004.

Teologia duchowości katolickiej, Lublin 1993.
Witek S., Teologia życia duchowego, Lublin 1986.

dks05. Fotografia prasowa (Press Photography)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: mgr Piotr Kędzierski
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

Podstawy wiedzy o nowoczesnej technice fotograficznej i jej zasto-

sowaniu w redakcji. Zajęcia warsztatowe z zakresu umiejętności wyko-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

nywania zdjęć na bieżące potrzeby redakcji prasowej, odróżniania dobrej
od złej fotografii, analizy relacji między fotografią a tekstem.

Cele przedmiotu:

Poznanie teoretycznych aspektów wykorzystania fotografii w środkach
masowego przekazu, reklamie i promocji oraz praktycznych umiejętności
wykorzystywania fotografii w dziennikarstwie prasowym.

Metody nauczania:

Ćwiczenia, warsztaty.

Metody oceny:

Ocena na podstawie zestawu samodzielnie wykonanych prac.

Spis zalecanych lektur:

Busch D. D., Fotografia cyfrowa dla profesjonalistów, Wydawnictwo

Read Me 2004.

Caputo R., Szkoła fotografowania. Ludzie i portrety, Wydawnictwo Na-

tional Geographic 2002.

Orżewski W., Fotograf, fotografia, prawo, Wydawnictwo Inicjał 2006.
Tomaszewska-Adamarek A., Fotografia cyfrowa. Ćwiczenia zaawanso-

wane, Helion 2005.

dks06. Gatunki dziennikarskie I (Journalistic Genres I)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: dr Krzysztof Gurba
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Swoistość i funkcja gatunków prasowych.

Zakres przedmiotu, omówienie programu zajęć. Informacje organiza-
cyjne o trybie i warunkach zaliczania. Gatunki prasowe informacyjne
i publicystyczne. Czystość i dominanta gatunkowa. Błędy współcze-
snego dziennikarstwa: editorializing i infotainment.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002; Wolny-
Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie
– teoria, praktyka, język, Warszawa 2006; Bauer Z., Chudziński E.
(red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd. II, Kraków 2000.

2. Struktura tekstów informacyjnych.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Zasady konstrukcji tekstu informacyjnego. Typy lidów i ich funkcja.
Wskaźniki spójności tekstu. Kompozycyjna rola akapitów.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002; Bauer Z.,
Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd. II, Kra-
ków 2000; Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

3. Prasowość i medialność.

Gatunki tekstów informacyjnych, ich charakterystyki i przykłady.
Wyznaczniki prasowości i medialności.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000; Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław
1999; Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

4. Gatunki informacyjne I.

Krótkie gatunki informacyjne w pracy reportera. Wzmianka, notatka
prasowa, zapowiedź, infografia – rozpoznawanie i ćwiczenie formy.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000; Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław
1999; Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki
dziennikarskie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

5. Gatunki informacyjne II.

Relacja, sprawozdanie, raport, feature – rozpoznawanie i ćwiczenie
formy.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000; Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W.,
Gatunki dziennikarskie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

6. Gatunki informacyjne III.

Sylwetka, życiorys, główka, biogram, profil, portret i inne formy pre-
zentacji osoby – rozpoznawanie i ćwiczenie formy.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000.

7. Gatunki pogranicza I.

Wywiad – metody, zwyczaje, rodzaje. Ćwiczenie formy. Zasady Gri-
ce’a.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000; Grice H. P., Logika i konwersacja, „Przegląd Hu-
manistyczny”, nr 6 (1977).

8. Gatunki pogranicza II.

Reportaż – rodzaje, klasycy, wyznaczniki gatunku.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002; Wańkowicz
M., Karafka la Fontaine’a, I i II, Kraków 1981, 1983; Wolny-
Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie
– teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

9. Gatunki pogranicza III.

Reportaż – ćwiczenie formy. Ocena prac.
Wańkowicz M., Karafka la Fontaine’a, I i II, Kraków 1981, 1983.

10. Gatunki publicystyczne I.

Publicystyka – gatunki, wyznaczniki gatunków, klasycy, historia,
odmiany.
Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dzienni-
karskie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

11. Gatunki publicystyczne II.

Publicystyka – recenzja, komentarz, edytorial, esej, stand-up. Ćwi-
czenie formy.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd.
II, Kraków 2000; Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W.,
Gatunki dziennikarskie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

12. Gatunki publicystyczne III.

Publicystyka – felieton, wyznaczniki gatunku. Ćwiczenie formy.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002; Wolny-
Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikarskie
– teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

13. Poza gatunki klasyczne.

Fait divers, „białe” i inne gatunki nieklasyczne. Ćwiczenie formy.
Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dzienni-
karskie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

14. Kolokwium semestralne.
15. Poprawa kolokwium semestralnego.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest nabycie umiejętności rozpoznawania i stosowania ga-
tunków dziennikarskich, dostosowania formy językowej do najpełniej-
szego i najlepszego przedstawienia tematu, operowania indywidualnym
stylem w ramach formy dziennikarskiej.
Przedstawione zostaną definicje, typologia, historia rodzajów i gatunków
dziennikarskich oraz charakterystyka gatunków w obrębie podziału na in-
formację i publicystykę. Wskazana zostanie przydatność teoretycznej
wiedzy na ten temat w praktyce dziennikarskiej. Omówione zostaną wy-
znaczniki prasowości i medialności. Zajęcia uzupełni analiza tekstów
i ich ocena oraz ćwiczenia praktycznego tworzenia różnych form gatun-
kowych.

Metody oceny:

Kolokwium semestralne. Dodatkowo w ramach zajęć każda grupa będzie
wykonywać projekt, którego efektem będzie zestaw tekstów dziennikar-
skich.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd. II,

Kraków 2000

Bortnowski S., Warsztaty dziennikarskie, Warszawa 1999.
Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.
Niczyperowicz A. (red.), Dziennikarstwo od kuchni, Poznań 2001.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 1988.
Strupczewski J., Vademecum dziennikarza, Warszawa 1999.
Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Gatunki dziennikar-

skie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

dks07. Gatunki dziennikarskie II (Journalistic Genres II)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr Krzysztof Gurba
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Specyfika gatunków radiowych.
2. Specyfika gatunków telewizyjnych.
3. Gatunki interaktywne – debata, talk show.
4. Spektakl publicystyczny (pisanie scenariusza).
5. Depesza, informacje agencyjne, serwis informacyjny.
6. Symulacja pracy newsroomu.
7. Gatunki para-dziennikarskie, gatunki użytkowe, praca dokumentacyjna.
8. Nowe media, dziennikarstwo obywatelskie – specyfika gatunków.
9. Funkcje tekstów i wypowiedzi. Parafraza tekstu własnego i cudzego,

streszczanie, rozwijanie, cytowanie, stylizowanie.

10. Kolokwium semestralne.

Wymagania wstępne:

Gatunki dziennikarskie I.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest dalsze kształtowanie umiejętności rozpoznawania i sto-
sowania gatunków dziennikarskich, dostosowania formy językowej do
najpełniejszego i najlepszego przedstawienia tematu, operowania indy-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

widualnym stylem w ramach formy dziennikarskiej. Przedstawiona zo-
stanie specyfika gatunków radiowych i telewizyjnych na tle gatunków
prasowych. Przedstawione zostaną gatunki i formaty stosowane współ-
cześnie w mediach elektronicznych.
Kurs obejmuje także analizę roli ilustracji, fotografii, infografiki, gateke-
epingu, zespołów dokumentacyjnych i nowych mediów interaktywnych
w zmianie pozycji autora, nadawcy i odbiorcy wypowiedzi dziennikar-
skiej. Zajęcia uzupełni analiza i ocena różnych form gatunkowych tek-
stów, fragmentów programów, audycji oraz ćwiczenia praktycznego ich
tworzenia.

Metody oceny:

Kolokwium semestralne. Dodatkowo w ramach zajęć każda grupa będzie
wykonywać projekt, którego efektem będzie zestaw tekstów dziennikar-
skich.

Spis zalecanych lektur:

Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, wyd. II,

Kraków 2000

skie – teoria, praktyka, język, Warszawa 2006.

dks08. Historia mediów w Polsce i na świecie (Histo

ry of

Media

in Poland and in the World)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 1–2
Wymiar: (studia stacjonarne) 60 h (30/30) h wykładu

(studia niestacjonarne) 40 h (20/20) h wykładu

ECTS: 2+3 pkt.
Prowadzący: ks. dr Dariusz Raś
Forma zaliczenia: z/e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Zadania historii mediów, sposoby segmentacji procesu historycznego.

Cywilizacja medialna. Początki mediów w starożytności. Kształtowanie

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

się pisma i alfabetów. Druk i książka – wynalazki, ludzie i funkcjonowa-
nie. Grecki dramat: nowy język przekazu. Początki prasy światowej. Hi-
storia cenzury w mediach na świecie i w Polsce. Rozwój prasy angiel-
skiej w XVIII wieku. Prasa francuska w XVIII wieku. Prasa USA i pozo-
stałych krajów europejskich w XVIII wieku. Rynek prasy francuskiej
w XIX wieku. Historia prasy angielskiej w XIX wieku. Rozwój amery-
kańskiego rynku prasy w XIX wieku: pierwsze tabloidy. Najważniejsze
tendencje w prasie światowej XX wieku. Rynek prasowy w systemach
autorytarnych i totalitarnych oraz prasa trzeciego świata. Propaganda
– komunikowanie - informacja. Historia sondażu. Prasa polska do 1795
roku. Prasa polska pod zaborami – najważniejsze różnice i podobieństwa
pomiędzy rynkami w trzech zaborach, charakter cenzury. „Wojna starej
i nowej prasy warszawskiej”. Polskie czasopisma artystyczne, kulturalne
i prasa gadzinowa na przestrzeni dziejów. Polska prasa emigracyjna.
Rozwój polskiego rynku prasowego w dwudziestoleciu międzywojen-
nym. Polska prasa w czasie II wojny światowej. Prasa Lubelska, powo-
jenny socrealizm i okres Gomułki w prasie. Propaganda sukcesu w me-
diach w latach 70. Drugi obieg i prasa lat osiemdziesiątych. „Kultura Pa-
ryska” i Jerzy Giedroyć. Prehistoria technologii wizualnych i początki fo-
tografii. Okoliczności powstania telegrafu i telefonu. Okoliczności po-
wstania radia. Wynalazki a powstanie telewizji. Rozwój polskiego radia.
Radio „Wolna Europa”. Rozwój polskiej telewizji. Historia kina nieme-
go. Początki kina dźwiękowego. Film i język kinematografii. Kino ame-
rykańskie: wielka piątka. Tendencje w kinematografii światowej po II
wojnie. Arcydzieła filmowe: od Chaplina do Lyncha. Festiwale i nagrody
filmowe. Arcydzieła polskiego filmu. Wynalazki ery elektronicznej – te-
lefonia komórkowa, satelity, sieci kablowe, magnetowidy, telewizja cy-
frowa. Historia maszyn liczących, komputera i Internetu. Świat reklamy.
Instytucje regulujące rynek mediów w Polsce i na świecie. Kształtowanie
się zawodu dziennikarskiego na świecie i w Polsce. Ryszard Kapuściński:
dlaczego dziennikarstwo jest pasją? Nagroda Pulitzera. Dziennikarstwo
śledcze: afera „Watergate”. Polskie dziennikarstwo śledcze. Afera Rywi-
na.

Cele przedmiotu:

Zaznajomienie z fazami rozwoju mediów i ich przeobrażeń tak na prze-
strzeni dziejów, jak i w kontekście zjawisk społecznych. Umiejętność
opisu kształtowania kultury medialnej oraz rozwoju sposobów komuni-
kowania się ludzi poprzez różnego rodzaju media w historii świata i Pol-
ski.

Metody oceny:

Egzamin.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Literatura podstawowa:
Goban-Klas T., Cywilizacja medialna, Warszawa 2005.
Goban-Klas T., Zarys historii i rozwoju mediów od malowideł naskal-

nych do multimediów, Kraków 2001.

Media wyznaniowe w Polsce. 1989–2004, Warszawa 2004.
Paczkowski A., Czwarta władza, Warszawa 1973.
Płażewski J., Historia filmu, Warszawa 2001.
Prasa, radio i telewizja w Polsce – zarys dziejów, pr. zbior., Warszawa

2001.

Literatura uzupełniająca:
Arystoteles, Poetyka, Warszawa 1998.
Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000.
Bereś W., Czwarta władza. Najważniejsze wydarzenia medialne III RP,

Warszawa 2000.

Hendrykowski M., Leksykon gatunków filmowych, Poznań – Wrocław

2001.

Kapuściński R., Autoportret reportera, Kraków 2003.
Wolert W., Szkice z dziejów prasy światowej, Kraków 2005.

dks09. Historia Polski XX wieku (20th-Century History of Po-
land)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: 30 h wykładu
ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: prof. dr hab. Ryszard Terlecki
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Polska u progu XX wieku.
2. Drogi do niepodległości – Polska w przededniu i w czasie I wojny

światowej.

3. II Rzeczpospolita – odzyskane państwo.
4. Dziejowy kataklizm – przyczyny utraty niepodległości podczas II wo-

jny światowej.

5. W cieniu Jałty.
6. Polski stalinizm.
7. Ewolucja komunistycznej dyktatury – odwilż i „mała stabilizacja”.
8. Millenijna konfrontacja i kryzysy lat 60-tych.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

9. „Druga Polska” – dekada Gierka.
10. Opozycja antykomunistyczna i aparat bezpieczeństwa.
11. „Solidarność” – polska droga do wolności.
12. Państwo stanu wojennego.
13. Zmierzch reżimu – geneza okrągłego stołu.
14. Od „kontraktowych” wyborów do polityki „grubej kreski”.
15. Meandry polityczne III Rzeczypospolitej.

Cele przedmiotu:

Uczestnik kursu pozna najważniejsze wydarzenia, osoby oraz koncepcje
polityczne, decydujące o losach Polski w XX wieku. Uzyska ogólną wie-
dzę o okolicznościach odzyskania niepodległości w 1918 roku, o odbu-
dowie i dokonaniach niepodległego państwa oraz o przyczynach jego
upadku podczas II wojny światowej. Znacznie szerszy zakres informacji
dotyczyć będzie okresu powojennego, w tym utworzenia, a następnie
ewolucji komunistycznej dyktatury, kryzysów politycznych PRL, życia
społecznego i głównych nurtów ideowych ruchu oporu i demokratycznej
opozycji. Końcowa część poświęcona zostanie genezie i pierwszym la-
tom III Rzeczypospolitej. Rezultatem kursu będzie znajomość cywiliza-
cyjnych i politycznych zmian zachodzących w Polsce na przestrzeni XX
wieku oraz umiejętność uzupełnienia posiadanej wiedzy w oparciu o po-
znany w czasie kursu spis najważniejszych publikacji podręcznikowych
i monograficznych.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Lektura podstawowa:
Dudek A., Historia polityczna Polski 1989–2005, Kraków 2007.
Paczkowski A., Pół wieków dziejów Polski 1939–1989, Warszawa 1995.
Roszkowski W., Najnowsza historia Polski 1914–2002, Warszawa 2003.
Lektura uzupełniająca:
Bernacki W., Głębocki H., Korkuć M. i in., Komunizm w Polsce, Kraków

2007.

Dudek A., PRL bez makijażu, Kraków 2008.
Dudek A., Zblewski Z., Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu, Warszawa

2008.

Eisler J., „Polskie miesiące” czyli kryzysy w PRL, Warszawa 2008.
Friszke A., Polska. Losy państwa i narodu 1939–1989, Warszawa 2003.
Gontarczyk P., Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941–1944,

Warszawa 2003.

Machcewicz P., Polski rok 1956, Warszawa 1993.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Paczkowski A., Wojna polsko-jaruzelska. Stan wojenny w Polsce, War-

szawa 2006.

Terlecki R., Miecz i tarcza komunizmu. Historia aparatu bezpieczeństwa

w Polsce 1944–1990, Kraków 2007.

Wildstein B., Długi cień PRL-u czyli dekomunizacja której nie było, Kra-

ków 2005.

Żaryn J., Dzieje Kościoła katolickiego w Polsce (1944–1989), Warszawa

2003.

dks10. Język angielski (English Language)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1–3, semestr 1–6
Wymiar: (studia stacjonarne) 180 h (30/30/30/30/30/30) ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 120 h (20/20/20/20/20/20) ćwiczeń

ECTS: 2+2+2+2+2+6 pkt.
Prowadzący: pracownicy sekcji języka angielskiego Międzywydziałowego

Studium Języków Obcych

Forma zaliczenia: zo/zo/zo/zo/zo/e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Zakres materiału leksykalno-gramatycznego dla grupy początkującej
1. Personal information (names, age). – Przedstawianie się. 2. Expressing
skills and abilities (can, cannot). – Wyrażanie umiejętności i zdolności
(mogę, potrafię, umiem). 3. My family (have got) – Moja rodzina. 4. Li-
kes and dislikes (I like, love, hate). – Wyrażanie opinii. 5. Everyday ob-
jects (matches, tissues, business cards, etc.) – Przedmioty codziennego
użytku. 6. Asking the way. – Pytanie o drogę. 7. In a post office. – Na
poczcie. 8. Food, meals (countable and uncountable nouns). – Jedzenie,
posiłki (rzeczowniki policzalne i niepoliczalne). 9. Looking for a place to
stay. – Dokonywać rezerwacji w hotelu. 10. Shopping. – Robienie zaku-
pów. 11. Expressing necessity (must, have to). – Wyrażanie przymusu,
konieczności. 12. An ordinary day (Present Simple). – Zwykły dzień. 13.
Plans for the future (Simple Future). – Moje plany na przyszłość. 14. Past
events (Past Simple). – Wydarzenia przeszłe (czas przeszły dokonany).
Zakres materiału leksykalno-gramatycznego dla grupy średniozaawan-
sowanej
1. Vegetarianism. 2. Animal rights. 3. Books in our life. 4. English and
American holidays. 5. Does positive thinking help to achieve a goal?
6. Are you too busy? 7. Leisure. 8. A healthy lifestyle. 9. Travelling – ad-
ventures abroad. 10. Money – earning, saving and spending it. 11. Unu-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

sual hobbies. 12. John Paul II – biography. 13. Mother Teresa. 14. Frag-
ments from the Bible. (by choice).
Writing skills: 1. Informal letters. 2. A note of thanks, apology. 3. De-
scriptions.
Zakres materiału leksykalno-gramatycznego dla grupy zaawansowanej
1. The problem of unemployment in Poland. 2. Computers and the Inter-
net. 3. Sects. 4. Living under stress. 5. Advertising. 6. Smoking. 7. Ad-
vantages and disadvantages of television. 8. Environment – our contami-
nated world. 9. Extreme sports. 10. Homelessness and poverty. 11. Law
and punishment. 12. The recent inventions. 13. Turning points in a per-
son’s life.
Writing skills: 1. Curriculum Vitae. 2. A letter of application for a job.
3. Formal letters.

Na każdym z w/w poziomów zaawansowania prowadzone są ćwicze-

nia z taśmą, która zapoznaje studentów z różnymi formami wymowy
j. angielskiego (brytyjskiego i amerykańskiego) oraz z różnorodnymi dia-
logami sytuacyjnymi.

Cele przedmiotu:

Nabycie umiejętności posługiwania się językiem angielskim w stopniu
zaawansowanym – praktycznego stosowania struktur języka pisanego
i mówionego.

Metody oceny:

Zaliczenia i końcowy egzamin.

Spis zalecanych lektur:

le Maistre S., C. Lewis, Language to go. Elementary: student’s book,

Harlow 2003 (poziom podstawowy).

Hutchinson T., Lifelines. Iintermediate: student’s book, Oxford 2002 (po-

ziom średni).

Naunton J., Think first certificate, Harlow 1989 (poziom zaawansowany).

dks11. Język nowożytny (drugi) (Modern Foreign Language
(the second))

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1–2, semestr 1–4
Wymiar: (studia stacjonarne) 120 h (30/30/30/30) ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 80 h (20/20/20/20) ćwiczeń

ECTS: 2+2+2+4 pkt. (od roku akademickiego 2010/2011 – 2+2+2+3 pkt.)
Prowadzący: pracownicy Międzywydziałowego Studium Języków Obcych
Forma zaliczenia: zo/zo/zo/e

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Język francuski

Treści merytoryczne przedmiotu:

Poziom niższy
I. Gramatyka:

1. Rodzajniki. 2. Liczba i rodzaj rzeczowników i przymiotników.
3. Czasy i tryby (présent, passé composé, imparfait, futur proche, fu-
tur simple, présent continu, passé récent, conditionnel présent). 4. Za-
imki: osobowe, wskazujące, dzierżawcze, względne, przysłowne.
5. Przyimki. 6. Stopniowanie przymiotników. 7. Przysłówki.

II. Słownictwo:

1. Narodowości i zawody. 2. Życie codzienne (praca i czas wolny).
3. Opis postaci. 4. Dom i rodzina. 5. Mass media.

Poziom średni
I. Gramatyka:

1. Porównania jakościowe i ilościowe. 2. Forma bierna. 3. Rodzaje
zdań (przyczynowe, celowe, warunkowe, czasowe). 4. Subjonctif.
5. Gérondif. 6. Futur antérieur i plus-que-parfait. 7. Zgodność czasów.

II. Słownictwo:

1. Informacja. 2. Sport. 3. Życie kulturalne. 4. Podróże i turystyka.
5. Cywilizacja francuska. 6. Filozofia i religia. 7. Książka i literatura.

Poziom wyższy
I. Gramatyka:

1. Czasy i tryby: passé simple, passé antérieur, wszystkie typy sub-
jonctif. 2. Wyrażanie uprzedniości, równoczesności i następczości.
3. Różne rejestry językowe. 4. Wszystkie typy zdań.

II. Słownictwo:

1. Imigracja. 2. Sztuka francuska. 3. System polityczny Francji. 4. Hi-
storia Francji. 5. Frankofonia. 6. Kino francuskie. 7. Ekologia.

Translatorium – konwersatorium
Tłumaczenie tekstów francuskich, zwłaszcza z zakresu literatury filozo-
ficznej i teologicznej. Dotychczas tłumaczono m.in.: Le drame de
l’humanisme athé (H. de Lubac), Le mal et la souffrance (L. Lavelle), Le
mystère du Père (M.-J. Le Guillou). Dyskusje na temat tłumaczonych
tekstów.

Cele przedmiotu:

Nabycie umiejętności posługiwania się językiem francuskim w stopniu
zaawansowanym – praktycznego stosowania struktur języka pisanego
i mówionego.

Metody oceny:

Zaliczenia i egzamin końcowy.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Le Nouveau Sans Frontières 1, Paris 1988 (poziom niższy).
Le Nouveau Sans Frontières 2, Paris 1991 (poziom średni).
Le Nouveau Sans Frontières 3, Paris 1990 (poziom wyższy).

Język niemiecki

Treści merytoryczne przedmiotu:

Poziom podstawowy
Gramatyka:
I. Czasownik (Verb): 1. Odmiana czasownika w czasie Präsens, Imper-

fekt i Perfekt. 2. Tryb rozkazujący (Imperativ). 3. Czasowniki zwrot-
ne (die reflexiven Verben), złożone (die zusammengesetzten Verben),
nieregularne (die unregelmässigen Verben), modalne (die Modalver-
ben). 4. Rekcja podstawowych czasowników (Die Rektion des
Verbs).

II. Rzeczownik (Das Substantiv) – odmiana rzeczowników (Die Deklina-

tion der Substantive).

III. Zaimek (Das Pronomen).
IV. Przyimek (Die Präpositiuon).
V. Przymiotnik (Das Adjektiv): 1. Stopniowanie przymiotników (Die

Komparation der Adjektive).

VI. Przysłówek (Das Adverb): 1. Stopniowanie przysłówków (Die Kom-

paration der Adverbien).

VII. Liczebnik (Das Numerale).
VIII. Zdanie: 1. Szyk wyrazów w zdaniu prostym (Die Wortfolge im ein-

fachen Satz). 2. Szyk wyrazów w zdaniu złożonym współrzędnie
(Die Wortfolge in der Satzverbindung). 3. Zdania ze spójnikami:
weil, denn, dass, ob.

Leksyka dotycząca następujących tematów:

1. Vorstellen. 2. Begrüßen. 3. Familie (Personenbeschreibung).
4. Wohnen. 5. Essen und Trinken. 6. Einkäufe. 7. Alltag (Tage-
sablauf, Feste, Feiertage). 8. Gesunheitswesen. 9. Arbeit (Berufswahl,
Stellen-suche). 10. Reise (Bahnhof, Flughafen, Auskunft, an der
Kasse, Fe-rien, Urlaub). 11. Freizeit. 12. Lebenslauf. 13. Kleidung.
14. Deut-schsprachige Länder. 15. Verkehr. 16. Jugend und ihre Prob-
leme. 17. Fremdsprachen.

Poziom średni
Gramatyka:

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

I. Czasownik: 1. Czasy: Präsens, Imperfekt, Perfekt, Plusquamperfekt,

Futur. 2. Tryb rozkazujący. 3. Czasowniki modalne, zwrotne i złożo-
ne. 4. Perfekt czasowników modalnych. 5. Strona bierna. 6. Tryb
przypuszczający i warunkowy. 7. Bezokolicznik z „zu” i bez „zu”.
8. Mowa zależna. 9. Rekcja.

II. Rzeczownik – odmiana.
III. Zaimek.
IV. Przyimek.
V. Przymiotnik: odmiana, stopniowanie, przydawka rozwinięta.
VI. Zdanie proste i złożone.
Leksyka:

Materiał leksykalny w zakresie podręczników.

Poziom wyższy
Egzamin pisemny – test leksykalno-gramatyczny, zadania związane
z tekstem ze słuchu. Egzamin ustny – rozmowa, której temat wynika
z przeczytanego tekstu pisanego. Test leksykalno-gramatyczny obejmuje
całość zjawisk gramatycznych przewidzianych programem przygotowu-
jącym do egzaminu Zertifikat Deutsch als Fremsprache (ZDF).

Cele przedmiotu:

Nabycie umiejętności posługiwania się językiem niemieckim w stopniu
zaawansowanym – stosowania struktur języka pisanego i mówionego.

Metody oceny:

Zaliczania i egzamin końcowy.

Spis zalecanych lektur:

Aufderstraße H., Bock H., Müller J., Themen neu 2. Lehrwerk für Deut-

sch als Fremdsprache. Arbeitsbuch, Ismaning 2000.

Język włoski

Treści merytoryczne przedmiotu:

Poziom podstawowy
I. Gramatyka:

1. Rzeczowniki i przymiotniki: formy (rodzaj, liczba). 2. Rodzajnik
określony i nieokreślony (articolo determinativo, indeterminativo).
3. Przyimki proste i ściągnięte (preposizioni semplici e articolate).
4. Liczebniki główne i porządkowe (numerali cardinali e ordinali).
5. Czasy: teraźniejszy (presente), przeszły dokonany (passato prossi-
mo). 6. Przymiotniki i zaimki dzierżawcze (possessivi).

II. Konwersacja:

1. Autoprezentacja, opis osób (fizyczny, psychiczny). 2. Określanie

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

godzin, dat; pory roku. 3. Dom, rodzina. 4. Dialogi sytuacyjne (w ba-
rze/hotelu/kinie/teatrze; zwroty lokalizacyjne).

Poziom średniozaawansowany
I. Gramatyka:

1. Czasy i tryby: czas przyszły prosty i złożony (futuro semplice, an-
teriore), przeszły niedokonany (imperfetto), zaprzeszły (trapassato
prossimo), tryb rozkazujący (imperativo), przypuszczający (condizio-
nale semplice, composto), elementy następstwa czasów. 2. Zaimki
osobowe bezpośrednie i pośrednie (pronomi diretti, indiretti). 3. Stop-
niowanie przymiotników.

II. Konwersacja:

1. Wakacje. 2. Plany na przyszłość. 3. Praca i wykształcenie (system
edukacyjny w Polsce i we Włoszech). 4. Zakupy. 5. Dialogi sytuacyj-
ne (na dworcu kolejowym; w biurze podróży, w sklepie). 6. Elementy
cywilizacji Włoch. 7. Obrzędy Mszy świętej (przygotowanie do
udziału w corocznych Mszach świętych po włosku).
Dodatkowo licencjaci i doktoranci: 8. Analiza leksykalna wybranych
tekstów o tematyce ogólnej i religijnej, tłumaczenie na język polski.

Cele przedmiotu:

Nabycie umiejętności posługiwania się językiem włoskim w stopniu
średniozaawansowanym – stosowania struktur języka pisanego i mówio-
nego.

Metody oceny:

Zaliczania i egzamin końcowy.

Spis zalecanych lektur:

Bowles V., Język włoski dla początkujących, Kraków 2004.
Furnò L., Parlo l’italiano, Roma 2004.
Janfrancesco E., Parla e scrivi. La lingua italiana come L2 a livello ele-

mentare e avanzato, Firenze 2003.

Opolska-Waszkiewicz A., Włoski w cztery tygodnie: podstawowy kurs ję-

zyka włoskiego z kasetą magnetofonową i CD, Warszawa 2002.

dks12. Katolicka nauka społeczna (Catholic Social Teaching)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. prof. dr hab. Andrzej Zwoliński
Forma zaliczenia: e

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

Relacje Kościół – świat; Czy Kościół politykuje?; Problemy z „wi-

dzieć”; Jak „oceniać”?; Sposoby „działania”; Chrześcijańska koncepcja
człowieka; Spotkanie osób (miłość, przyjaźń, koleżeństwo); Mężczyzna
i kobieta w relacjach społecznych; Z dyskusji nad pojęciem polityki; Ko-
ściół a demokracja; Państwo – Kościół; Między biedą a bogactwem;
Własność prywatna a społeczne jej obciążenie; Sens i znaczenie pracy
ludzkiej; Koncepcje rozwoju świata.

Cele przedmiotu:

Celem jest wypracowanie praktycznej metody obecności katolika w życiu
publicznym, zgodnie z metodą: „widzieć – ocenić – działać”. Dotyczy to
umiejętności zauważenia istotnego współczesnego problemu społecznego
(jakim jest tzw. „błąd antropologiczny” w polityce i życiu ekonomicz-
nym), jak i personalistycznej analizy sytuacji życia rodzinnego, narodo-
wego, politycznego i ekonomicznego zarówno w Polsce, jak i w świecie.
Wobec konkretnych zagadnień i problemów społecznych (jak np. globa-
lizacja, sekty, ideologie, nacjonalizmy, cyberseks, cywilizacja informa-
tyczna, mity demokracji, itp.) student powinien umieć zachować pozycję
obserwatora, podjąć rolę analityka i aktywnego uczestnika ewentualnej
dyskusji.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Borutka T., Mazur J., Zwoliński A., Katolicka nauka społeczna, Często-

chowa 2001, rozdz. I, III, IV i V.

Drogi i bezdroża kultury chrześcijańskiej Europy, pod red. U. Cierniak,

J. Grabowskiego, Częstochowa 2003.

Globalopolis. Kosmiczna wioska – szanse i zagrożenia, Warszawa 2003.
Praca kluczem polityki społecznej, pod red. J. Mazura, Lublin 2007.
Wychowanie do patriotyzmu, pod red. W. Janigi, Przemyśl – Rzeszów

2006.

Zwoliński A., Etyka bogacenia, Kraków 2002.
Zwoliński A., Katolik i polityka, Kraków 1999.

dks13. Kultura języka (Culture of Language)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: prof. dr hab. Walery Pisarek
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Kultura języka, pedagogika i polityka językowa, Kiedy się to zaczęło?

Od Parkoszowica po Ustawę o języku polskim. Oczekiwania wobec
mediów i dziennikarzy. Prawna podstawa tych oczekiwań. Postawy
wobec języka ojczystego: puryzm a indyferentyzm. Rola języka jako
czynnika tożsamości narodowej w świadomości Polaków.

2. Zorganizowana działalność na rzecz kultury języka polskiego: ogólna

i środowiskowa; medialna (książki i czasopisma, rubryki w prasie tre-
ści ogólnej, programy radiowe i telewizyjne), odczytowa i poradnicza.
Ważniejsze instytucje: Rada Języka Polskiego, Komisja Kultury Ję-
zyka Komitetu Językoznawstwa PAN, TMJP, TKJ, instytuty języka
polskiego.

3. Poradniki (ogólne i dla dziennikarzy) i słowniki (ogólne, etymolo-

giczne, wyrazów obcych, frazeologiczne, ortograficzne, interpunkcyj-
ne.

4. Podstawowe pojęcia: Normy językowe i ich podstawy. Błąd języko-

wy, usterka językowa, innowacja językowa. Typologia błędów: we-
wnętrznojęzykowe (systemowe: gramatyczne, leksykalne, fonetyczne
oraz stylistyczne) i zewnętrznojęzykowe (ortograficzne i interpunk-
cyjne).

5. Poprawność, prawidłowość a akceptowalność. Kryteria poprawności

i akceptowalności

6. Etyka i estetyka w zachowaniach językowych. Perswazja i manipula-

cja. Zjawisko „nowomowy”. Wulgaryzacja zachowań językowych.
Polska grzeczność i honoryfikatywność w kontaktach językowych.

7. Zróżnicowanie polszczyzny (terytorialne, środowiskowe, stylistycz-

ne). Błędy stylistyczne. Gwara a język regionalny. Kaszubski, mowa
Ślązaków. „Wypasiony język” młodzieżowy.

8. Słownictwo współczesnej polszczyzny. Struktura słownictwa a struk-

tura językowego obrazu świata. Sposoby wzbogacania słownictwa.
Zapożyczenia dawniej i dziś. Błędy leksykalne: przypisywanie wyra-
zom i związkom frazeologicznym niewłaściwego znaczenia; zmiana
znaczenia pod wpływem języka obcego (neosemantyzacja); wyrazy
modne. Pleonazmy, oksymorony.

9. Przestrogi przed błędami w odmianie nazw pospolitych i własnych.

Odmiana nazwisk i imion. Formy nazwisk żon i córek w świetle pra-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

wa. Nazwy miejscowe. Nieodmienność. Osobliwości fleksyjne nie-
których rzeczowników i czasowników.

10. Neologizmy a neosemantyzmy. Najbardziej produktywne współcze-

śnie przedrostki i przyrostki. Wyrażenia przyimkowe jako podstawa
słowotwórcza. Żeńskie formy tytułów, zawodów, stanowisk, nazwisk.
Słowotwórstwo przymiotników.

11. Wyrazy kłopotliwe: liczebniki i skrótowce. Ich rodzaj, odmiana

i składnia.

12. Składnia: zakłócenia związków zgody i rządu. Imiesłowowy równo-

ważnik zdania. Układ wyrazów w zdaniu.

13. Ortografia polska: To, co w niej najtrudniejsze. Pisownia łączna

i rozdzielna, użycie wielkich liter. Pisownia wyrazów zapożyczonych.

14. Interpunkcja polska. Wątpliwości co do użycia kropki, przecinka,

myślnika. Nadużywanie cudzysłowu.

15. Kultura języka w komunikacji publicznej. Zasady udanej konwersacji.

Zrozumiałość.

Cele przedmiotu:

Dominujące tendencje rozwojowe mediów sprzyjają upowszechnianiu
niestaranności formy językowej tekstów prasowych, radiowych i telewi-
zyjnych. Przyczynia się do tego po pierwsze – pośpiech: współczesne
media skracają niekiedy do zera czas między wydarzeniem a medialną re-
lacją o nim. Pośpiech był wprawdzie zawsze ważnym czynnikiem konku-
rencji między mediami i dziennikarzami, ale dawniej w tym wyścigu li-
czyły się tygodnie, potem dni, a teraz liczą się godziny. Po drugie – ko-
mercjalizacja: wydawnictwa, ograniczając koszty, oszczędzają na adiu-
stacji i korekcie. Tekst napisany przez dziennikarza bez językowej wery-
fikacji idzie do druku. Nakłada to na liniowych dziennikarzy odpowie-
dzialność większą niż kiedykolwiek wcześniej: oni sami wobec własnych
tekstów muszą się stać ich redaktorami, adiustatorami i korektorami.
W toku zajęć słuchacze powinni poznać podstawowe pojęcia z kultury
języka, jak (wzorcowa i potoczna) norma językowa, błąd językowy, kry-
teria poprawności językowej itp. Powinni też poznać podstawową litera-
turę poradniczą z dziedziny kultury języka (książki i czasopisma) ze
szczególnym uwzględnieniem pozycji, które – jak słowniki ortoepiczne
i ortograficzne – pomagają rozstrzygać wątpliwości co do stosowności
użycia poszczególnych środków językowych a ponadto wiedzieć, jakich
instytucji podstawowym zadaniem jest upowszechnianie kultury języka
polskiego (RJP, TKJ, TMJP, KKJ KJ. Zajęcia powinny rozbudzić poczu-
cie odpowiedzialności nie tylko za to, co się mówi i pisze, ale także za to,
jak się mówi i pisze; powinny się jednocześnie przyczynić do zwiększa-
nia wrażliwości na niestosowność wyrażania się w mowie i piśmie jako

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

warunku redagowania i adiustowania, a wreszcie korekty tekstów prze-
znaczonych do publikacji. Przestrogi przed używaniem form języko-
wych, piętnowanych przez poradniki językowe jako błędne lub mniej sto-
sowne w danej sytuacji.

Metody nauczania:

Wykład.

Metody oceny:

Zaliczeniez oceną.

Spis zalecanych lektur:

Bańko M., Krajewska M., Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa

1994.

Bralczyk J., Mówi się, Warszawa 2001.
Bugajski M., Pół wieku kultury języka w Polsce (1945–1995), Warszawa

1999.

Chaciński B., Wypasiony słownik najmłodszej polszczyzny, Kraków 2003.
Encyklopedia języka polskiego, wyd. trzecie, pod red. S. Urbańczyka

i M. Kucały, Wrocław 1999.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Grzenia J., Słownik nazw własnych. Ortografia, wymowa, słowotwórstwo

i odmiana, Warszawa 1998.

Ibis-Wróblewski A., Byki i byczki, Warszawa 1995.
Inny słownik języka polskiego PWN, pod red. M. Bańki, t. I–II, Warszawa

2000.

Jadacka H., Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia,

Warszawa 2005.

Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosiń-

skiej, Warszawa 2000.

Klemensiewicz Z., Higiena językowego obcowania, [w:] Klemensiewicz

Z., Ze studiów nad językiem i stylem, Warszawa 1969, s. 7–14.

Klemensiewicz Z., Miłośnictwo języka w dziejach polszczyzny, [w:] Kle-

mensiewicz Z., W kręgu języka literackiego i artystycznego, Warsza-
wa 1961, s. 7–19.

Kultura języka dziś, red. W. Pisarek, H. Zgółkowa, Poznań 1995.
Malinowski M., (...) boby było lepiej, Kraków 2002.
Marcjanik M., Polska grzeczność językowa, Kielce 2000.
Markowski A., Puzynina J., Kultura języka, [w:] Współczesny język pol-

ski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993, s. 53–72.

Miodek J., O języku do kamery, Wrocław 1992.
O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, pod red. J. Miodka, Wrocław

1996.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Pisarek W., O mediach i języku, Kraków 2007.
Pisarek W., Słowa między ludźmi, wyd. 2, Warszawa 2004.
Pisarek W., Słownik języka niby-polskiego, czyli błędy językowe w prasie,

Wrocław 1978.

Podracki J., Słownik interpunkcyjny języka polskiego, Warszawa 1998.
Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, pod

red. W. Pisarka, Kraków 1999.

Puzynina J., Kultura języka, [w:] Współczesny język polski, pod red.

J. Bartmińskiego, Lublin 2001.

Skarżyński M., Słownik przypomnień gramatycznych, Kraków 2000.
Słownik języka polskiego, red. nacz. W. Doroszewski, t. I–XI, Warszawa

1958–1969.

Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza, t. I–V, War-

szawa 2003.

Wielki słownik ortograficzny PWN, red. nauk. E. Polański, Warszawa

2006.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. nauk. A. Markowski,

Warszawa 2004.

Wielki słownik wyrazów obcych, pod red. M. Bańki, Warszawa 2003.
Współczesna polszczyzna. Stan, perspektywy, zagrożenia, pod red. Z. Cy-

gal-Krupy, Kraków – Tarnów 2008.

Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 2001.
Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, pod red. J. Bralczyka

i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa 2001.

dks14. Media w nauczaniu Kościoła (Media in the Church tea-
ching)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Andrzej Baczyński, prof. PAT
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Historia relacji Kościoła z mediami, teologia mass mediów, nauczanie

w tym zakresie Piusa XII, Jana XXIII, Pawła VI, Jana Pawła II, naucza-
nie Soboru Vat. II, działalność Papieskiej Rady ds. Środków Przekazu,
najnowsze wypowiedzi Kościoła o Internecie, fenomen medialny Jana

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Pawła II, Kościół w Polsce o mediach, media katolickie – terminologia,
cel i zadania cechy wyróżniające.

Cele przedmiotu:

Zdobycie podstawowej i poszerzonej wiedzy w zakresie nauki Kościoła
o mass mediach, tzw. teologii mediów i wiedzy o mediach katolickich.
Zdobycie kompetencji w tym zakresie jest niezbędne w przypadku dzien-
nikarzy pracujących w mediach katolickich lub działach religijnych pism
świeckich.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Baczyński A., Telewizja a świat wartości, Kraków 2003.
Kościół o środkach komunikowania myśli, red. J. Góral, K. Klauza, Czę-

stochowa 1997.

Media wyznaniowe w Polsce 1989–2004, red. E. Kossewska, J. Adamow-

ski, Warszawa 2004.

Papieskie Orędzia na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu,

red. M. Lis, Częstochowa 2002.

Pokorna-Ignatowicz K., Kościół w świecie mediów, Kraków 2002.
Zwoliński A., Obraz w relacjach społecznych, Kraków 2004 (wybrane

rozdziały).

oraz dokumenty o Internecie: Kościół a Internet, Etyka w Internecie.

dks15. Podstawy ekonomii (Introduction to Economics)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar:(studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr hab. Marta Czyż
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Przedmiot ekonomii. Prawa ekonomii.
2. Gospodarka naturalna, gospodarka towarowa.
3. Pieniądz w gospodarce rynkowej.
4. Analiza rynku.
5. Rynek finansowy.
6. Obieg środków w gospodarce i rodzaje podmiotów gospodarczych.
7. Mierniki makroekonomiczne i determinanty dochodu narodowego.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

8. Współczesny system bankowy.
9. Proces wzrostu gospodarczego.
10. Rozwój zrównoważony.
11. Koniunktura gospodarcza.
12. Proces inflacji.
13. Bezrobocie.
14. Integracja gospodarcza.
15. Globalizacja gospodarcza.

Cele przedmiotu:

Program zajęć obejmuje tematykę z mikro- i makroekonomii. Student
przyswaja wiedzę z zakresu: istoty ekonomii i praw rządzących procesem
gospodarowania, zasad funkcjonowania gospodarki rynkowej z uwzględ-
nieniem teorii pieniądza oraz podstaw rynku finansowego.
Zdobywa znajomość problematyki makroekonomicznej dotyczącej: pod-
stawowych mierników w skali makroekonomii (PKB, DN), wzrostu go-
spodarczego oraz rozwoju zrównoważonego, koniunktury gospodarczej,
procesów inflacji i bezrobocia.
Ponadto poznaje problemy integracji i globalizacji gospodarczej.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Begg D. K. H., Makroekonomia, wyd. 4 zm., Warszawa 2007.
Mikroekonomia, red. Z. Dach, wyd. 3 popr. i uzup., Kraków 2002.

dks16. Podstawy organizacji i zarządzania (Introduction to
Organisation and Management)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 6
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: mgr Marek Szczepanek
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Wprowadzenie do podstawowych pojęć w zarządzaniu. Prezentacja

specyficznych czynników, występujących w funkcjonowaniu firm
medialnych.
Zarządzanie jako osiąganie celów w zorganizowanych grupach. Eko-
nomiczność i skuteczność w procesie zarządzania. Rola różnego ro-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dzaju zasobów w organizacji przedsiębiorstwa. Przykłady wydawnic-
twa prasowego i stacji telewizyjnej, ocena czynników powodzenia
oraz porażki w ich funkcjonowaniu. Podejmowanie decyzji jako klu-
czowy element procesu zarządzania, procesy integracji w zarządzania.
Polityka finansowa i kadrowa w zarządzaniu przedsiębiorstwem
.Budowanie planów finansowych i rzeczowych. Rola kosztów stałych
i zmiennych w zarządzaniu finansowym. .Specyficzne cechy zarzą-
dzania w mediach. Szczególna rola czynnika czasu. Specyficzne trak-
towanie informacji jako produktu i instrumentu zarządzania. Wpływ
czynników personalnych na sposób zarządzania w mediach. Innowa-
cyjność jako czynnik wpływający na osiąganie celów.

2. Zarządzanie wydawnictwem prasowym.

Prezentacja klasycznej struktury z pionem zarządu, częścią technicz-
no-produkcyjną, redakcją, pionem marketingu. Funkcje tych segmen-
tów oraz ich wzajemne powiązania.. Analiza funkcjonowania wy-
dawnictw dzienników ogólnokrajowych i regionalnych. Dyskusja
o wpływie zmian technologicznych (m in.. informatyzacja) na sposób
funkcjonowania redakcji i wydawnictwa w ostatnich 20 latach na
rynku polskim. Relacje pomiędzy funkcjonowaniem internetu a prasą
drukowaną .Problemy wynikające z przejmowania treści przez portale
internetowe.

3. Zarządzanie stacją radiową.

Organy zarządzające w stacji radiowej (stacji publicznej). Rola: za-
rządu, rady nadzorczej, rady programowej. Funkcjonowanie działów
merytorycznych stacji radiowych: redakcja, emisja, dział techniczny,
reklama i marketing.. Funkcjonowanie Polskiego Radia w okresie
Radiokomitetu a następnie po roku 1992. Różnice w organizacji
i funkcjonowaniu regionalnej telewizji publicznej i regionalnego radia
publicznego. Zagadnienia abonamentu, misji, udziału reklamy.

4. Zarządzanie telewizją.

Organizacja klasycznej stacji telewizyjnej: zarząd (struktura własno-
ści a układ organów zarządzających, zwłaszcza w mediach publicz-
nych z uwagi na pozycję właściciela – Ministra Skarbu), pion redak-
cyjny, pion produkcyjny (telewizja jako medium producentów), pion
techniczny i emisyjny, pion marketingu i reklamy.
Znaczenie producentów w nowoczesnej telewizji komercyjnej. Euro-
pejski model zarządzania telewizją i długotrwała dominacja zespołów
reakcyjnych, zwłaszcza w publicznych stacjach telewizyjnych. Zmia-
ny w funkcjonowaniu telewizji w Polsce: okres Radiokomitetu, okres
po 1992 roku. Wzajemne zależności telewizji komercyjnej i publicz-
nej. Próby zmian w systemie telewizji publicznej.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

5. Prawo mediów a zarządzanie firmami medialnymi na przykładzie ko-

lejnych prób nowelizacji Ustawy o radiofonii i telewizji.
Prezentacja nowelizacji z lat 2002–2004. Koncesje, misja TVP, pro-
ducenci niezależni, kwestie własnościowe, nowe technologie. Pro-
blemy związane z wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej.
Koncepcje zmian w mediach publicznych oraz zmian w prawie z lat
2007–2009. Pozycja nadawców komercyjnych (koncesje) i publicz-
nych (abonament, misja.) Wskazanie zależności pomiędzy wybrany-
mi propozycjami zmian a sposobem zarządzania stacjami telewizyj-
nymi w Polsce.

6. Zarządzanie w firmach multimedialnych. Tendencje do tworzenia

firm wykorzystujących różne rodzaje mediów. Korzyści płynące
z budowanie firm multimedialnych na polskich przykładach.

Cele przedmiotu:

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z dziedziny zarządza-
nia, wprowadzenie w zagadnienia specyfiki zarządzania firmami medial-
nymi; prezentacja struktur organizacyjnych w przedsiębiorstwach me-
dialnych, metod kierowania. i najważniejszych czynników wpływających
na ich funkcjonowanie; przekazanie syntetycznej wiedzy o funkcjonowa-
niu firm medialnych z rynku prasowego oraz mediów elektronicznych;
pokazanie zależności między sytuacją ekonomiczną i pozycją rynkową
a działalnością redakcyjną; zapoznanie z wpływem norm prawnych na
funkcjonowanie przedsiębiorstw medialnych. Pokazanie na przykładach
dróg rozwoju firm medialnych i sposobów reagowania na zmiany rynko-
we.
Zasady organizowania pracy w redakcjach prasowych oraz redakcjach
mediów elektronicznych. Prezentacja korzyści płynących ze stosowania
zasady synergii w zarządzaniu firmami medialnymi.

Metody nauczania:

Wykład, konwersatorium.

Metody oceny:

Ocena pracy pisemnej obejmującej analizę jednego z wybranych zagad-
nień prezentowanych w trakcie zajęć.

Spis zalecanych lektur:

Bajka Z., Kapitał zagraniczny w Polskich mediach, „Zeszyty Prasoznaw-

cze” nr 1–2 (1994).

Bartoszcze R., Słupek L., Telewizja – dobro kultury czy efekt rynku, Rze-

szów 2001.

Bauer Z., Chudziński E., Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków 2000.
Dobek-Ostrowska B., Systemy telewizyjne we współczesnym świecie.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teoria i analizy prasy,

radia, telewizji i internetu, Warszawa – Kraków 1999.

Kowalski T., Media i pieniądze. Ekonomiczne aspekty działalności środ-

ków komunikowania masowego, Warszawa 1998.

Machaczka J., Podstawy Zarządzania, Kraków 1999.
Oniszczuk Z., Ekspansja kapitału niemieckiego na rynku prasowym Wę-

gier, Polski i Czech, „Zeszyty Prasoznawcze” nr 3–4 (2000).

dks17. Podstawy public relations (Introduction to Public Rela-
tions)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt. (od roku akademickiego 2010/2011 – 2 pkt.)
Prowadzący: mgr Dorota Koczwańska-Kalita
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Wprowadzenie do public relations – czym jest, a czym nie PR:

a.istota PR,
b. podstawowe cechy PR,
c.definicje PR.

2. Teoretyczne modele public relations:

a.ewolucja procesu komunikowania,
b. rola publiczności,
c.rozwój i wdrażanie modeli PR.

3. Strategie nie tylko w PR:

a. rodzaje strategii,
b. techniki opracowywania strategii.

4. Główne wyznaczniki wizerunku organizacji:

a. stan organizacji (misja, deklarowane nomy),
b. komunikowanie o stanie,
c. społeczny rezonans.

5. Wewnętrzne PR:

a. podstawowe cele strategiczne,
b. potrzeby społeczne,
c. techniki komunikacji wewnętrznej.

6. Narzędzia PR – umiejętności językowe, prasowe:

a. profesjonalna prezentacja,

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

b. komunikaty prasowe – news, wywiad.

7. Narzędzia PR – kontakty z otoczeniem:

a. założenia imprezy oficjalnej,
b. rodzaje wydarzeń specjalnych,
c. konferencje prasowe – organizacja, materiały, prowadzenie,
d. targi,
e. sponsoring,
f. lobbing,
g. komunikacja w Internecie.

8. Zarządzanie sytuacjami kryzysowymi:

a. co to jest kryzys,
b. kryzys z punktu widzenia PR,
c. typy sytuacji kryzysowych,
d. reguły zarządzania kryzysem,
e. techniki postępowania po wystąpieniu kryzysu,
f. zadania sztabu antykryzysowego,
g. współpraca z mediami w sytuacji kryzysowej.

9. Kontakty z mediami:

a. cele współpracy,
b. organizacja pracy z mediami,
c. określenie polityki komunikacyjnej firmy,
d. zasady współpracy z mediami.

10. Monitorowanie mediów:

a. rodzaje monitoringu,
b. korzyści z monitoringu.

11. Marketing public relations jako element marketingu mix:

a. MPR – historia gatunku,
b. co to jest MPR,
c. corporate public relations a MPR,
d. strategie push pull pass.

12. Marketing public relations jako element marketingu mix:

a. planowanie działań,
b. narzędzia MPR,
c. przyszłość MPR.

13. Motywy prowadzenia działalności PR dawniej i dziś:

a. rys historyczny,
b. grupy motywów,
c. nowe tendencje w działalności PR.

14. PR jako zawód:

a. jakie umiejętności powinien posiadać piarowiec,
b. jakie cechy charakteru,

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

15. Etyka w PR:

a. znaczenie etyki w działalności PR,
b. zasady etyczne,
c. kodeksy etyczne,
d. podstawy prawne.

Cele przedmiotu:

Zajęcia mają na celu przekazanie niezbędnej wiedzy oraz umiejętności
praktycznych związanych z działaniami public relations.
Podczas kursu słuchacze zapoznani zostaną z podstawowymi pojęciami,
historią PR oraz kierunkami rozwoju tej dziedziny. Na podstawie modeli
public relations omówiony zostanie proces komunikowania i postrzega-
nia roli publiczności w tym procesie. Wiele uwagi zostanie poświeconej
zagadnieniom związanym ze strategią, technikami i narzędziami PR oraz
odróżniania ich od innych działań promocyjnych. Przedstawione zostaną
funkcje i obszary zastosowań PR. Zadania PR w instytucjach non-profit
oraz w korporacjach. Modele organizacyjne PR w różnych instytucjach.
Omówione zostaną także dyscypliny wspomagające PR (ekonomia, so-
cjologia, psychologia).
Przekazane zostaną umiejętności praktyczne niezbędne w pracy nad wi-
zerunkiem firmy, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kryzysowych.
Podczas ćwiczeń słuchacze doskonalić będą umiejętności językowe, pra-
sowe (komunikaty newsy), a także inne niezbędne w kontaktach z oto-
czeniem: współpraca z prasą, radiem, telewizją. Zapoznają się z formami
promocji firmy: organizacja konferencji prasowych, projekty kampanii,
monitorowanie mediów dla potrzeb PR, wykorzystywania nowoczesnych
form artystycznych dla potrzeb PR itp.

Metody nauczania:

Wykład, konwersatorium.

Metody oceny:

Projekt – przygotowanie prezentacji wizerunkowej i rozmowa na ten te-
mat.

Spis zalecanych lektur:

Bibliografia pełna:
Andrzejewski P., Kot W., Media relations budowanie reputacji firmy,

Warszawa 2003.

Aniszewska G., Kryzys współczesnych przedsiębiorstw – szansa czy za-

grożenie?, „Marketing i rynek” 1996, nr.10.

Bland M., Theaker A., Wragg D., Jak utrzymywać dobre relacje z me-

diami, Gliwice 2000.

Budzyński W., Public relations – zarządzanie reputacją firmy, Warszawa

1998.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Budzyński W., Zarządzanie wizerunkiem firmy, SGH, „Monografie

i opracowania” nr 495, Warszawa 2002.

Cialdini R. B., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk

2004.

Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa

2007.

Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław

1999.

Drzycimski A., Sztuka kształtowania wizerunku, Warszawa 1998.
Dziennikarstwo i public relations jako dwa typy komunikowania; wybra-

ne przykłady, red. W. Furman, Rzeszów 2006.

Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław 2003.
Foster T., Zdobywanie dobrego publicity na 101 sposobów, Kraków 1999.
Giedrojć K., Public relations administracji, Ostrołęka 2004.
Goban-Klas T., Public relations czyli promocja reputacji. Praktyka dzia-

łania, Warszawa 1997.

Greek A., Kreatywność w public relations, Warszawa 2004.
Griffin R., Podstawy zarządzania organizacjami, Warszawa 1996.
Hope E., Public relations czy to się sprawdzi?, Gdańsk 2004.
Hope E., Public relations instytucji użyteczności publicznej, Gdańsk 2005.
Iłowiecki W., Manipulacja w mediach, Toruń 2007.
Klein N, No space, no choice, no jobs, no logo, Izabelin 2004.
Koetler P., Marketing, Poznań 2005.
Komunikacja społeczna w procesach transformacyjnych, red. A. Małkie-

wicz, J. Parrish-Sprowl, J. Waszkiewicz, Wrocław 1994.

Koszembar-Wiklik M., PR w okresie zmian, Sosnowiec 2002.
Kotler P., Marketing, Poznań 2005.
Laermer R., Prichinello M., Public relations, Gdańsk 2004.
Levine M., Partyzanckie public relations w Internecie, Warszawa, 2003.
Mikułowski Pomorski J., Nęcki Z., Komunikowanie skuteczne, Kraków

1983.

Morgan G., Obrazy organizacji, Warszawa 1197.
Murdoch A., Język public relations. Jak promować firmę.
Murdoch A., Komunikowanie w kryzysie jak ratować wizerunek firmy,

Warszawa 2003.

Murdoch A., Prezentacje i wystąpienia w public relations.
Ociepka B. (red.), Kształtowanie wizerunku, Wrocław 2005.
Public relations contribution to transition in central and eastern Europe

research and practice, red. R. Ławniczak, Poznań 2001.

Public relations sztuka skutecznej komunikacji w teorii i praktyce, pod

red. H. Przybylskiego, Katowice 2004.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Public relations w teorii i praktyce, pod red. D. Tworzydło i T. Soliń-

skiego, Rzeszów 2006.

Rozwadowska B., Public relations, teoria, praktyka, perspektywy, War-

szawa 2002.

Sanowski P., Monitoring mediów, referat na konferencji „Europejska

Konferencja PR” WSH Radom 2004.

Seidel F., Public relations w praktyce, Warszawa 2003, wyd.8.
Szczepanik R., Krzyżowska O., Nietypowe przypadki public relations,

Gliwice 2003.

Szymańska A., Public relations w systemie zintegrowanej komunikacji

marketingowej, Wrocław 2005.

Tworzydło D., PR: teoria i studia przypadków, Rzeszów 2003.
Wójcik K., Public relations od A–Z, t. 1 i 2, Warszawa 1997.
Wójcik K., Public relations wiarygodny dialog z otoczeniem, Warszawa

2001.

Zarządzanie wartością firmy, pod red. A. Hermana i A. Szablewskiego.
Zasoby ludzkie w firmie. Organizacja – kierowanie- ekonomika, pod red.

A. Sajkiewicz.

Żbikowska A., Public relations, Warszawa 2004.
Czasopisma:
„Media i Marketing Polska”
„Press’
Strony www:
Polskie Stowarzyszenie Public Relations – www.pspr.org.pl
PRoto – public relations – www.proto.pl
Public relations – serwis PR – www.piar.pl
Serwis polskich praktyków public relations – www.intenetpr.pl
Związek Firm Public relations – www.zfpr.pl

dks18. Prawo autorskie i ochrona własności intelektualnej
(Copyright and Intellectual Property Protection)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 6
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: (studia stacjonarne) dr hab. Izabela Dobosz

(studia niestacjonarne) dr Elżbieta Czarny-Drożdżejko

Forma zaliczenia: e

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Wprowadzenie do prawa autorskiego.
2. Pojecie dzieła w prawie autorskim.
3. Rodzaje dzieł chronionych prawem autorskim.
4. Dzieła oryginalne, zależne, inspirowane.
5. Podmioty prawa autorskiego.
6. Treść prawa autorskiego (uwagi ogólne).
7. Prawa majątkowe.
8. Osobiste prawa autorskie.
9. Ochrona cywilna praw autorskich.
10. Ochrona karna praw autorskich.
11. Dozwolony użytek publiczny.
12. Dozwolony użytek prywatny.
13. Uregulowania międzynarodowe w zakresie prawa autorskiego.
14. Uprawnienia wydawców prasowych.
15. Uprawnienia nadawców radiowych i telewizyjnych, producentów fo-

nogramów, wideogramów.

Wymagania wstępne:

Propedeutyka prawa, Prawo prasowe.

Cele przedmiotu:

Wykład obejmuje podstawowe zagadnienia dotyczące ochrony praw au-
torskich twórców publikacji prasowych, ochrony praw wydawców
i nadawców radiowych i telewizyjnych. Szczególny nacisk zostanie poło-
żony na te fragmenty ustawodawstwa prawno-autorskiego, które bezpo-
średnio odnoszą się do działalności mediów (przedmiot prawa autorskie-
go, przedruk prasowy, umowy autorskie i odpowiedzialność cywilna
i karna za naruszenie praw autorskich).

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Literatura obowiązkowa:
Barta J., Czajkowska-Dąbrowska M., Ćwiąkalski Z., Markiewicz R., Tra-

ple E., Komentarz do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrew-
nych, Warszawa 2005.

Barta J., Markiewicz R., Prawo autorskie, Kraków 2008.
Prawo mediów, pod red. J. Barty, R. Markiewicza i A. Matlaka, Lexis-

Nexis 2008.

Literatura uzupełniająca:
Barta J., Markiewicz R., Ochrona dóbr osobistych w zakresie twórczości

naukowej i artystycznej, [w:] Dobra osobiste i ich ochrona w polskim
prawie cywilnym, red. J. S. Piątowski, Ossolineum 1996.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Barta J., Markiewicz R., Telewizja interaktywna a prawa autorskie, Kra-

ków 2007.

Czajkowska-Dąbrowska M., Rozpowszechnianie utworów przez radio,

Warszawa 1981.

Karpowicz A., Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 1994.
Kopff A., Szata graficzna gazety i ilustracja prasowa w świetle prawa,

Kraków 1970.

Matlak A., Telewizja kablowa w świetle prawa autorskiego, Kraków

1998.

Traple E., Dzieło zależne jako przedmiot prawa autorskiego, Warszawa

1979.

Wojciechowska A., Autorskie prawa osobiste twórców dzieła audiowizu-

alnego, Kraków 1999.

Wojnicka E., Ochrona autorskich dóbr osobistych, Łódź 1997.

dks19. Prawo prasowe (Press Law)

przedmiot będzie realizowany od roku akademickim 2010/2011
przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: (studia stacjonarne) dr hab. Izabela Dobosz

(studia niestacjonarne) dr Elżbieta Czarny-Drożdżejko

Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Historia ustawodawstwa prasowego.

Tematem zajęć będzie kształtowanie się systemu prawa mediów.
W pierwszym rzędzie zostaną omówione kwestie poświęcone cenzu-
rze zarówno kościelnej jak i państwowej. Kolejnym etapem będzie
rozwój ustawodawstwa prasowego w okresie międzywojennym, a na-
stępnie powojennym, aż do momentu uchwalenia ustawy prawo pra-
sowe oraz ustawy o radiofonii i telewizji.

2. Wolność prasy.

W ramach tego tematu zostaną omówione zagadnienia poświęcone
koncepcji wolności prasy oraz jej kształtu w Konstytucji z 1997 r.
Poddany zostanie interpretacji art. 14 i 54 tejże Konstytucji, a także
ograniczenia wolności prasy wynikające z jej art. 31. Następnie tema-
tem zajęć będzie ochrona międzynarodowa wolności prasy. Punktem

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

wyjścia będzie deklaracja Praw Człowieka, a następnie przybliżone
zostaną przepisy Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Po-
litycznych.

3. Wolność prasy na gruncie Konwencji o Ochronie Praw Człowieka

i Podstawowych Wolności z 1950r.
W zakresie tego tematu zostaną zinterpretowane przepisy Konwencji
odnoszące się do wolności prasy. Następnie omówione zostaną wy-
brane orzeczenie Trybunału Praw Człowieka odnoszące się do wolno-
ści prasy.

4. Ograniczenia wolności prasy oraz definicje zawarte w prawie praso-

wym i ustawie o radiofonii i telewizji.
Tradycyjnie ograniczenia wolności prasy zostaną podzielone na ogra-
niczenia dotyczące powstawania i funkcjonowania prasy, ogranicze-
nia dotyczące treści, ograniczenia dotyczące rozpowszechniania oraz
ograniczenia finansowe. Następnie omówione zostaną definicje za-
warte w wymienionych wyżej aktach prawnych.

5. Organizacja działalności wydawniczej.

Zajęcia będą poświęcone zagadnieniom związanym z podjęciem dzia-
łalności prasowej, a więc jak i kto może zostać wydawcą prasy. Na-
stępnie zostanie omówiony obowiązujący w Polsce system rejestra-
cyjny, zagadnienia związane z problematyką ochrony tytułu prasowe-
go a także obowiązki wynikające z wydawania prasy, tj. obowiązek
publikowania impressum przekazywania egzemplarzy dla celów bi-
bliotecznych. Kolejnym zagadnieniem będzie organizacja redakcji
prasowej.

6. Organizacja działalności radiowej i telewizyjnej.

W pierwszym rzędzie omówione zostanie jakie podmioty podlegają
polskiej ustawie o radiofonii i telewizji, a które jej z mocy prawa nie
podlegają. W drugim, tematem zajęć będzie Krajowa Rada Radiofonii
i Telewizji, sposób jej powoływania, kompetencje oraz uprawnienia
jej Przewodniczącego. Następnie omówiona zostanie radiofonia i te-
lewizja publiczna, tj. prawna forma działalności publicznych spółek
radiofonii i telewizji, ich organy, sposoby ich powoływania i odwo-
ływanie.

7. Misja publicznej radiofonii i telewizji. Działalność koncesyjna oraz

rejestracyjna Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
W ramach tego tematu zostaną przedstawione szczegółowe zadania
spoczywające na nadawcach publicznych (tzw. Misja radiofonii i te-
lewizji publicznej) oraz inne obowiązki tych nadawców, np. umożli-
wienia naczelnym organom państwowym bezpośredniej prezentacji
oraz wyjaśniania polityki państwa. Następnie zajęcia zostaną poświę-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

cone działalności koncesyjnej Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,
tj. postępowanie o udzielenie koncesji, treść decyzji koncesyjnej, wy-
gaśniecie koncesji oraz możliwości jej utraty. Następnie tematem za-
jęć będzie przedstawienie postępowania rejestracyjnego związanego
z działalnością operatorów sieci kablowych. Na zajęciach tych zosta-
nie również przedstawiona problematyka uzyskiwania statusu nadaw-
cy społecznego.

8. Dziennikarskie prawo do informacji.

Tematem tych zajęć będzie dostęp dziennikarza do informacji. W ra-
mach dziennikarskiego prawa do informacji zostaną omówione regu-
lację przewidziane w ustawie o dostępie do informacji publicznej oraz
ograniczenia tego prawa wynikające m.in. z ustawy o ochronie infor-
macji niejawnych.

9. Prawo do sprawozdawczości oraz krytyki. Obowiązki dziennikarskie.

Przedmiotem zajęć będą różnorodne regulacje umożliwiające udział
dziennikarza np. na rozprawach sądowych, na posiedzeniach Sejmu,
czy Senatu. Wskazane zostaną również zasady odnoszącej się do kry-
tyki prasowej, aby pozostawała ona pod ochrona prawa. Kolejnym
etapem wykładu będzie omówienie podstawowych obowiązków
dziennikarskich, tj. głoszenia prawdy, rzetelności i szczególnej sta-
ranności, służby społeczeństwu i państwu oraz przestrzegania linii
programowej.

10. Obowiązek ochrony prywatności. Dziennikarska tajemnica zawodo-

wa.
Przedmiotem zajęć będzie prawo do prywatności i jego ochrona
w systemie polskim. Następnie omówiona zostanie interpretacja art.
14 ust. 6 prawa prasowego, a więc kiedy zostaje wyłączona bezpraw-
ność naruszenia prawa do prywatności w przypadku rozpowszechnie-
nia faktów pochodzących z tej sfery. Kolejno tematem zajęć będzie
dziennikarska tajemnica zawodowa i jej unormowanie w art. 15 i 16
prawa prasowego, a także jej ochrona w postępowaniu przed organa-
mi państwowymi.

11. Obowiązki nadawcy przewidziane w ustawie o radiofonii i telewizji.

Tematem zajęć będzie taka problematyka jak: zasady odnoszące się
do nadawania audycji wytworzonych pierwotnie w języku polskim,
zasady nadawania audycji europejskich, a także zasady odnoszące się
do reklamy telewizyjnej i radiowej. Następnie przedmiotem wykładu
będzie treść art. 18 ustawy o radiofonii i telewizji a więc zasady od-
noszące się do treści audycji, ze szczególnym uwzględnieniem ochro-
ny małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w me-
diach.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

12. Komunikaty, ogłoszenia i reklama prasowa.

Przedmiotem wykładu będzie wyszczególnienie przekazów, które
prasa ma obowiązek publikować. Wskazane zostaną warunki, które
muszą zostać spełnione przez podmiot żądający zamieszczenia komu-
nikatu, forma tych przekazów oraz omówiona zostanie odpłatność za
ich opublikowanie. Kolejno przedmiotem zajęć będą ogłoszenia i re-
klamy, kiedy można, a kiedy należy domówić ich publikacji oraz kto
jest odpowiedzialny za ich treść.

13. Sprostowania i odpowiedź.

Przedmiotem zajęć będą zasady publikacji sprostowań i odpowiedzi,
warunki, które muszą one spełniać oraz podstawy odmowy ich za-
mieszczenia.

14. Odpowiedzialność cywilna za treść publikacji.

Tematem zajęć będzie problematyka naruszenia dóbr osobistych
w publikacji prasowej, a więc wskazane zostanie co to jest dobro oso-
biste, jakie są ich rodzaje oraz zasady postępowania w przypadku ich
naruszenia. Zostaną omówione wybrane orzeczenia Sądu Najwyższe-
go oraz sądów apelacyjnych poświęcone tej problematyce. Wskazane
zostanie z jakimi roszczeniami może się dziennikarz spotkać w ra-
mach procesu cywilnego i jakie zasady są stosowane w odniesieniu
do ich zasądzania.

15. Odpowiedzialność karna za treść publikacji. Przestępstwa skierowane

przeciwko prasie.
Przedmiotem wykładu będzie odpowiedzialność karna za zniesławie-
nie i zniewagę. W pierwszym rzędzie wskazane zostaną znamiona
oby czynów zabronionych, a w drugim omówione okoliczności wyłą-
czające bezprawność zachowania. Zostanie również przedstawiona
problematyka zawiązana z osobami odpowiedzialnymi za treść publi-
kacji, a więc redaktora naczelnego i redaktora odpowiadającego z art.
49 a prawa prasowego. Następnie zostaną przedstawione czyny za-
bronione skierowane przeciwko prasie, a więc mające na celu ochronę
wolności wypowiedzi dziennikarskiej.

Wymagania wstępne:

Propedeutyka prawa.

Cele przedmiotu:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi aktami
ustawodawczymi obowiązującymi w Polsce, m.in. z prawem prasowym,
ustawą o radiofonii i telewizji, ustawą o dostępie do informacji publicz-
nej. Student powinien poznać podstawowe instytucje i zasady istniejące
w w polskim prawodawstwie medialnym oraz wiedzieć jakie ogranicze-
nia funkcjonują w zakresie wolności prasy i środków społecznego prze-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

kazu, aby móc ocenić prawidłowość własnego postępowania. Na zaję-
ciach zostanie uwzględnione nie tylko orzecznictwo polskie, ale również
Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Studenci będą poznawać jak
zakłada się dzienniki i czasopisma i jakie wymogi należy wypełnić, aby
legalnie funkcjonowały one na rynku prasowym oraz jakie są warunki
uzyskania koncesji na działalność telewizyjną i radiową. Student powi-
nien również dokładnie poznać prawa i obowiązki dziennikarza. W za-
kresie praw dziennikarskich na pierwszym miejscu znajduje się prawo do
uzyskania informacji zarówno tej publicznej jak i niepublicznej. W tym
aspekcie istotne jest zaznajomienie studentów z regulacją zawartą w usta-
wie o dostępie do informacji publicznej oraz z dostępem do informacji
z postępowania sądowego. Student zapozna się z podstawowymi obo-
wiązkami dziennikarskimi m.in. rzetelności i szczególnej staranności,
ochrony prywatności, tajemnicy dziennikarskiej, autoryzacji, w celu pra-
widłowego postępowania z dobrami prawnie chronionymi w pracy dzien-
nikarskiej. Przedmiotem zajęć będą również obowiązki ciążące na me-
diach, a więc obowiązek publikacji komunikatów, sprostowań i odpowie-
dzi oraz zasady dotyczące zamieszczania reklam i ogłoszeń zarówno
przewidziane w prawie prasowym jak i w ustawie o radiofonii i telewizji.
Studenci zapoznają się także z zasadami dotyczącymi odpowiedzialności
cywilnej i karnej.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Czarny-Drożdżejko E., Dziennikarskie dochodzenie prawdy a przestępstwo

zniesławienia w środkach masowego komunikowania, Kraków 2005.

Czarny-Drożdżejko E., Odpowiedzialność karna dziennikarza za zniesła-

wienie, [w:] Polskie media w jednoczącej się Europie, Kraków 2006.

Dobosz I., Prawo prasowe. Podręcznik, Warszawa 2006.
Kamiński C., Swoboda wypowiedzi w orzecznictwie Europejskiego Try-

bunału Praw Człowieka w Strasburgu, Kraków 2006.

Prawo mediów, pod red. J. Barty, R. Markiewicza i A. Matlaka, Lexis-

Nexis 2005.

Sadomski J., Naruszenie dóbr osobistych przez media, Warszawa 2003.

dks20. Propedeutyka biblijna (Biblical Propaedeutics)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. prof. dr hab. Tomasz Jelonek
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Wprowadzenie ogólne:

a.Jakiej wiedzy o Biblii potrzebuje dziennikarz?
b. Biblia jako Księga Bożo-ludzka i konsekwencje wynikające z tego

faktu;

c.Dzieje zbawienia;
d. Zasady czytania i interpretowania Biblii;
e.Interpretacja w Kościele.

2. Księgi Starego Testamentu:

a.Tora;
b. Księgi historyczne;
c.Księgi prorockie;
d. Księgi mądrościowe.

3. Nowy Testament:

a.Ewangelie i Dzieje Apostolskie;
b. Listy;
c.Apokalipsa.

4. Apokryfy.
5. Główne tematy teologiczne Biblii:

a.Zbawienie;
b. Stworzenie;
c.Przymierze;
d. Mesjanizm;
e.Eschatologia.

Cele przedmiotu:

Celem przedmiotu jest ogólne wprowadzenie w problematykę biblijną,
ukazanie historii i zawartości Biblii jako księgi religijnej, korzystającej
z ludzkiej kultury i inspirującej kulturową działalność człowieka. Pod-
stawowym ukierunkowaniem przedmiotu jest zdobycie przez słuchaczy
wiedzy o Piśmie Świętym, z której będą mogli korzystać w osobistej lek-
turze i która pomoże im w rozmowach z biblistami przede wszystkim
w różnego rodzaju wywiadach, a następnie sprawi, że teksty na temat Bi-
blii nie będą raziły ignorancją i nie będą wywoływać sprzeciwu u czytel-
ników uznających Pismo Święte za List Boga do nich skierowany.

Metody oceny:

Egzamin.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Jelonek T., Repetytorium biblijne, Kraków 2009.

dks21. Propedeutyka prawa (Law Propaedeutics)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr hab. Izabela Dobosz
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Pojęcie prawa.
2. Źródła prawa w Polsce i ich systematyka.
3. Źródła prawa międzynarodowego, w tym prawa Unii Europejskiej.
4. Konstytucja RP.
5. Kodeksy prawa materialnego (kodeks cywilny, kodeks karny, kodeks

prawa kanonicznego).

6. Kodeksy procedur (kodeks postępowania karnego, kodeks postępo-

wania cywilnego).

7. Specyfika prawa administracyjnego i procedury administracyjnej.
8. Wykładnia prawa i stosowanie prawa.

Cele przedmiotu:

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z teoretycznymi podstawami
prawoznawstwa, co umożliwi im lepsze zrozumienie pozostałych przed-
miotów prawniczych, realizowanych w trakcie dalszego toku studiów
(prawo prasowe, prawo autorskie).

Metody oceny:

Egzamin.

dks22. Przedmiot fakultatywny I/II (Elective Subject I/II)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5–6
Wymiar: (studia stacjonarne) 60 h (30/30) wykładu

(studia niestacjonarne) 40 h (20/20) wykładu

ECTS: 2+2 pkt.
Prowadzący: wybór
Forma zaliczenia: zo/zo

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

Wybór przedmiotów fakultatywnych – patrz strona 159.

dks23. Psychologia społeczna (Social Psychology)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr Marcin Cholewa
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Psychologia jako nauka: definicja psychologii i status metodologiczny

(przedmiot, cel, metody).

2. Psychologia społeczna: definicja i metody stosowane w psychologii

społecznej.

3. Główne podejścia teoretyczne w psychologii społecznej: perspektywa

poznawcza (teoria pola Lewina, teoria ról społecznych Jamesa, Bald-
wina, Maeda, Halla, teoria dysonansu poznawczego Festingera, teoria
równowagi jednostek poznawczych Heidera), perspektywa motywa-
cyjna (Freud: mechanizmy obronne racjonalizacja i identyfikacja),
perspektywa teorii uczenia się (Pawłow, Thorndike, Skinder: warun-
kowania), perspektywa społeczno-kulturowa, perspektywa ewolucjo-
nistyczna (etologia i socjobiologia – Wilson).

4. Wiedza i sądy o świecie społecznym: reprezentacje wiedzy w umyśle

(Paivio, Pylyshyn, Kosslyn, Johnson-Laird), pojęcia, schematy po-
znawcze, skrypty poznawcze, umysłowe reprezentacje emocji, funk-
cje emocji.

5. Teorie atrybucji: teoria Heidera, teoria Jonesa i Davisa, teoria Kelle-

ya, podstawowe błędy atrybucji.

6. Postawy: definicje postawy, geneza, struktura i funkcje postaw.
7. Altruizm: podejście behawioralne, psychoanalityczne, poznawcze

i humanistyzne.

8. Agresja: jako instynkt, jako popęd, jako rezultat uczenia się, wy-

znaczniki agresji.

9. Grupa społeczna: definicja i cel grupy, normy grupowe, struktury

grupowe, kierownictwo grupowe.

10. Wychowanie, manipulacja, ingracjacja.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Cele przedmiotu:

Zapoznanie studentów z podstawowymi informacjami na temat funkcjo-
nowania człowieka w sytuacji społecznej.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Aronson E., Człowiek – istota społeczna, Warszawa 2000.
Doliński D., Psychologia wpływu społecznego, Wrocław 2000.
Kenrick D., Neuberg S., Cialdini R., Psychologia społeczna, Gdańsk

2002.

Manstead A., Hewstone M. (red.), Psychologia społeczna, Warszawa 2001.
Wojciszke B., Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej, War-

szawa 2002.

dks24. Religiologia (Religiology)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: (studia stacjonarne) ks. prof. dr hab. Krzysztof Kościelniak

(studia niestacjonarne) ks. dr Stanisław Basista

Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Natura religii jako fenomenu ogólnoludzkiego; spór o definicję religii,

typologię religii i metody ich opisu.

2. Prezentacja najważniejszych religii świata: hinduizm, buddyzm, kon-

fucjanizm, taoizm, szintoizm, judaizm i islam.

3. Przemoc a religia: zagadnienia fundamentalizmu i terroryzmu w świe-

cie islamu.

4. Uniwersalizm chrześcijaństwa i problematyka dialogu międzyreligij-

nego.

5. Problem sekt i nowych ruchów religijnych.
6. Miejsce religii we współczesnym świecie i ich dziennikarski opis.

Wymagania wstępne:

Wprowadzenie do teologii.

Cele przedmiotu:

Celem wykładu jest ukazanie religii jako fenomenu ogólnoludzkiego
o niezwykle złożonej i zróżnicowanej strukturze. Zdobyte na wykładzie

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

i uzupełnione własną lekturą informacje winny ułatwić przyszłemu dzien-
nikarzowi rzetelny opis religii, która ma zarówno wymiar indywidualny,
jak i społeczny, a odnosi się przede wszystkim do świata transcendentne-
go.
W ramach wykładów zostaną omówione najważniejsze systemy religijne,
miejsce religii w społeczeństwach zachodnich i na Wschodzie, a także
modele dialogu międzyreligijnego. Zostaną podane także praktyczne
aspekty wielkich religii świata, takimi jak: celebracje świąt religijnych,
ceremonie rodzinne i zwyczaje. Wykład zostanie wzbogacony analizą
tekstów źródłowych.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Literatura podstawowa:
Kościelniak K., Chrześcijaństwo w spotkaniu z religiami świata, Kraków

2002

Literatura uzupełniająca:
Banek K. i in., Religie Wschodu i Zachodu, t. I–II, Warszawa 1992.
Encyklopedia religii świata – zagadnienia problemowe, Warszawa 2002.
Religie świata a chrześcijaństwo, Teologia fundamentalna, t. II, Kraków

1998.

Religie świata. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1996.
Ringgren H., Strom A. V., Religie w przeszłości i dobie współczesnej,

Warszawa 1975.

Wielkie kultury świata, Warszawa 1998.

dks25. Retoryka i erystyka dziennikarska (Rhetoric and Eris-
tics of Journalism)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr Marta Bolińska
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Zajęcia organizacyjne: tematyka ćwiczeń, literatura przedmiotowa,

warunki zaliczenia (obecność, aktywność, praca pisemna). Elementy
treningu interpersonalnego.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

2. Podstawy skutecznej komunikacji (komunikacja werbalna i niewer-

balna; język komunikatów typu „ja”; bariery komunikacyjne – jak so-
bie z nimi radzić; formy doskonalące umiejętności komunikacyjne,
np. elementy treningu).

3. Rola praktycznej retoryki w budowaniu wypowiedzi publicznej. Za-

sady doboru leksykalnego. Stylistyczna wartość składników języka;
wartościowanie w języku. Zjawisko redundancji.

4. Funkcje tekstów i funkcje wypowiedzi. Językowo-stylistyczna i kon-

strukcyjna specyfika gatunków dziennikarskich. Odmienność form in-
formacyjnych i publicystycznych.

5. Intencje i funkcje wypowiedzi. Rola intonacji w wypowiedzi, intencja

a cel wypowiedzi.

6. Frazeologia rozmów, dyskusji i spotkań. Formy oddziaływania na od-

biorcę.

7. Treść, temat, teza. Zasady konstruowania wypowiedzi (tekstu); struk-

tura tekstu. Podział i funkcja akapitów. O zasadach budowy tekstu
i chwytach retorycznych. Sztuka kompozycji i argumentacji. Metody
argumentowania, sposoby odpierania zarzutów.

8. Strategie narracji. Sztuka perswazji. Środki retoryczne. Figury słów,

figury myśli. Topika. 2 g.

9. Spójność tekstu mówionego i pisanego (warunki spójności; jedności

charakteryzujące tekst; wskaźniki spójności tekstu; charakter uwarun-
kowań słów w tekście). Składnia języka mówionego i pisanego.

10. Psychologiczne aspekty powodzenia komunikacyjnego. Językowy

savoir-vivre i etykieta zachowań pozajęzykowych.

11. Niewerbalne akty komunikacji (wybrane problemy – np. rola gestów;

zasady dobrego słuchania; przeszkody w słuchaniu itp.).

12. Współczesna norma ortofoniczna (wymowa staranna a potoczna; na-

głos, śródgłos, wygłos; wymowa samogłosek i spółgłosek; akcent,
enklityki i proklityki; odmiana imion, nazwisk, liczebników; skrótow-
ce, uproszczenia i upodobnienia). Techniki operowania głosem i kon-
trolowania wypowiedzi (zapamiętywanie, frazowanie, ekspresja sło-
wna i pozasłowna, dobór barwy głosu, środki wyrazu, oddech itp.).

13. Charakter językowej i pozajęzykowej perswazji. Etykieta językowa

(np. sztuka zadawania pytań; rozmowa w kontekście dobrych manier;
formuły grzecznościowe). Erystyka w pracy dziennikarza. Debata,
dyskusja, polemika (sposoby prowadzenia). Sztuka autoprezentacji,
prezentacji, negocjacji (wybrane zagadnienia). Zasady czytania, pre-
zentowania, wygłaszania tekstów przed mikrofonem, kamerą, pu-
blicznością; wystąpienia publiczne różnego rodzaju. Czytanie tekstów
ze zrozumieniem.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Cele przedmiotu:

1. Poznanie i umiejętne stosowanie werbalnych i niewerbalnych środ-

ków komunikacji i perswazji oraz chwytów retorycznych;

2. Opanowanie retorycznej organizacji tekstu pisanego i mówionego

(wygłaszanego);

3. Zaznajomienie z etyką mówienia (wypowiedzi), w tym przede

wszystkim stosownością, skutecznością, uczciwością, etykietą języ-
kową;

4. Rozwijanie świadomego i krytycznego odbioru tekstów dziennikar-

skich;

5. Sprawne czytanie ze zrozumieniem tekstów użytkowych, popularno-

naukowych i esejów (krótkie fragmenty);

6. Syntezowanie poznanego materiału: scalanie zebranych informacji

w problemowe całości;

7. Rozumienie różnych tekstów i kodów w przekazach kultury masowej;
8. Wskazywanie na społeczną rolę mediów oraz analizowanie form

przekazu radia, telewizji, prasy (krytyczny odbiór);

9. Rozróżnianie swoistości i rozumienie funkcji gatunków publicystycz-

nych: tekstów prasowych, radiowych, telewizyjnych;

10. Rozumienie tekstów o różnym stopniu komplikacji; odbiór znaczeń

metaforycznych, rozpoznawanie aluzji literackich, różnych znaków
kultury;

11. Kształtowanie kompetencji komunikacyjnych;
12. Odróżnianie spontanicznych i osobistych przeżyć czytelniczych od

ponadindywidualnych, utrwalonych w tradycji i krytyce kodów od-
bioru;

13. Poznawanie sposobów oraz kształcenie umiejętności poszerzania lek-

syki;

14. Spostrzeganie zjawisk wpływających na niejednoznaczność wypo-

wiedzi, eliminowanie niewłaściwego ich użycia;

15. Stosowanie etykiety językowej;
16. Komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi;
17. Formułowanie tematu, budowanie tezy;
18. Układanie planów, nadawanie tytułów, śródtytułów;
19. Stosowanie różnych nagłówków i lidów;
20. Praca redakcyjna nad tekstem własnym i cudzym;
21. Parafrazowanie tekstu własnego i cudzego;
22. Rozpoznawanie aktów mowy i ich intencji (np. odróżnianie prośby od

rozkazu, pytania od żądania, spostrzeganie ironii, sarkazmu, rubasz-
ności); sprawne posługiwanie się nimi;

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

23. Stosowanie zabiegów perswazyjnych wraz z rozpoznawaniem ich

wartości (zwłaszcza odróżnianie szczerości od nieszczerości, prawdy
od nieprawdy i kłamstwa, nielojalności, podchwytliwości, eufemi-
zmów, agresji, brutalności i wulgaryzmów w zachowaniach języko-
wych);

24. Parafrazowanie tekstu własnego i cudzego; streszczanie, skracanie,

rozwijanie, cytowanie; poprawne formułowanie pytań i odpowiedzi
(np. pytanie sugestywne, źle postawione, podchwytliwe, retoryczne);

25. Sprawne i skuteczne uczestniczenie w dialogu, dyskusji i negocja-

cjach;

26. Rzetelne i skuteczne uczestniczenie w dialogu, polemice, negocja-

cjach; etyka mówienia;

27. Prowadzenie korespondencji, stosowanie zwrotów adresatywnych,

etykiety językowej;

28. Komponowanie dłuższych, spójnych wypowiedzi; analiza tematu,

układanie planów; nadawanie tytułów i śródtytułów;

29. Próby wystąpień publicznych (np. przemawianie, prowadzenie ze-

brań, wygłaszanie referatów, świadome posługiwanie się gestykulacją
i mimiką).

Metody oceny:

Kolokwium semestralne.

Spis zalecanych lektur:

Lektura podstawowa:
Bolińska M., Na papierze i w eterze (o wystąpieniach publicznych rów-

nież dla dziennikarzy), Kraków 2006.

Korolko M., Podstawowe pojęcia i zasady retoryki, [w:] Sztuka retoryki,

Warszawa 1998, s. 31–32.

Lichański J. Z., Wprowadzenie, w: Retoryka. Od renesansu do współcze-

sności – tradycja i innowacja, Warszawa 2000, s. 7–11.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., Podstawy retoryki dziennikarskiej, [w:] Dziennikarstwo i świat

mediów, red. Z. Bauer i E. Chudziński, Kraków 2000, s. 214–231.

Szymanek K., Sztuka argumentacji, Warszawa 2001.
Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 2000.
Lektura uzupełniająca:
Bierach A. J., Sztuka czytania z twarzy. Poznanie człowieka na pierwszy

rzut oka, Wrocław 1994.

Bobryk J., Jak tworzyć rozmawiając. Skuteczność rozmowy, Warszawa

1995.

Bortnowski S., Warsztaty dziennikarskie, Warszawa 1999.
Bralczyk J., Język na sprzedaż, Warszawa, kilka wydań.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Cianciara J., Uścińska B., Komunikowanie się z mediami w praktyce,

Wrocław 1999.

Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy,

Wrocław 1999.

Dobosz I, Prawo prasowe, Warszawa 2006.
Fisher R. – Ury W., Patton B., Dochodząc do tak. Negocjowanie bez pod-

dawania się, Warszawa 1994.

Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Wrocław 1999.
Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe, Kraków 2000.
Hamlin S., Jak mówić, żeby nas słuchali, Warszawa 1997.
Jarząbek K., Gestykulacja i mimika. Słownik, Katowice 1994.
Kunczik M., Zipfel A., Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i ko-

munikowaniu, Warszawa 2000.

Mastenbroek W., Negocjowanie, Warszawa 1997.
McGinnis A. L., Sztuka motywacji, czyli: jak wydobyć z ludzi to, co

w nich najlepsze, Warszawa 1992.

Nęcki Z., Negocjacje w biznesie, Kraków 1995.
Pease A., Język ciała. Jak czytać myśli ludzi z ich gestów, Kraków 1992.
Wiszniewski A., Jak przekonująco mówić i przemawiać, Warszawa 2000.

dks26. Seminarium dyplomowe I/II (Diploma seminar I/II)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5–6
Wymiar: 60 h (30/30) ćwiczeń
ECTS: 6+7 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Andrzej Baczyński, prof. PAT, ks. dr hab. Wojciech

Misztal, prof. PAT, dr hab. Izabela Dobosz, ks. dr hab. Michał
Drożdż, dr Marta Bolińska, dr Krzysztof Gurba, ks. dr Dariusz
Raś

Forma zaliczenia: z/z

Treści merytoryczne przedmiotu:

Seminaria licencjackie dotyczyć będą zakresu tematycznego dwóch

specjalności: dziennikarstwa oraz edukacji medialnej.

Wymagania wstępne:

Ukończony II rok studiów.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Cele przedmiotu:

sem. 5
Przygotowanie seminaryjne do samodzielnej pracy naukowej pod kierun-
kiem promotora. Celem jest przygotowanie materiałów do napisania pra-
cy licencjackiej.
sem. 6
Przygotowanie seminaryjne do samodzielnej pracy naukowej pod kierun-
kiem promotora. Celem jest napisanie i obrona pracy licencjackiej.

Metody oceny:

Zaliczenie (bez oceny).

Spis zalecanych lektur:

Literatura według wskazań promotora.

dks27. Socjologia (Sociology)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr Łucja Kapralska
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Socjologia jako nauka (historia refleksji nad życiem społecznym: od

wiedzy ludowej do filozofii społecznej; uwarunkowania narodzin so-
cjologii, obszary zainteresowań, tematy, metody badawcze).

2. Człowiek jako istota społeczna (rodzimy się „ludzcy” czy jak stajemy

się człowiekiem? Socjalizacja pierwotna i socjalizacja wtórna, kultura
i enktulturacja).

3–4. Socjologiczna koncepcja osobowości, role i postawy (osobowość

a osobowość społeczna, typy osobowości społ. rola środowiska
w kształtowaniu osobowości, teorie dotyczące zróżnicowania osób,
role społ. jako płaszczyzna styku czynników indywidualnych i społ.,
kształtowanie postaw, kobiecość i męskość w tradycji i we współcze-
snym społ.).

5. Więź społeczna (styczności Interakcje, stosunki społ. i dalsze elemen-

ty więzi, typy więzi, rola więzi w tworzeniu życia społ., tradycja, reli-
gia, kultura jako czynniki więziotwórcze, przemiany więzi w społe-
czeństwie informacyjnym).

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

6. Kontrola społeczna i jej typy (o różnych sposobach regulacji zacho-

wań: wartości, normy, prawo, tradycja).

7. Jak inni ludzie na nas oddziałują czyli o wpływie społecznym (wy-

wieranie wpływu i jego tajniki, konformizm, uleganie internalizacja,
nonkonformizm i jego znaczenie).

8–9. Grupy społeczne (pojęcie grupy, typy grup; role i pozycje społeczne,

status i jego wyznaczniki, struktury wewnątrz-grupowe, zjawiska
wewnątrz-grupowe np. syndrom grupowego myślenia; teoria grup
odniesienia).

10. Typy społecznego zróżnicowania (klasy i warstwy, wykluczenie spo-

łeczne, status mniejszościowy i jego zasięg, nowe klasy społ.).

11. Naród, grupa etniczna w teorii socjologicznej i rzeczywistości spo-

łecznej (grupa etniczna, etnia, naród, naród polityczny i naród kultu-
rowy grupy mniejszościowe, społeczeństwo wielokulturowe, polska
rzeczywistość etniczna).

12. Konflikty społeczne, ich podłoże i dynamika (def. konfliktu, konflikty

polityczne, społeczne i kulturowe, idea zderzenia cywilizacji).

13. Zmiana społeczna (pojęcie, przyczyny, czynniki zmiany, typy , teorie

zmiany; zmiana społeczna w Polsce po 1989 r.).

14. Społeczeństwo tradycyjne, społ. przemysłowe, społ. informacyjne –

cechy, przemiany, nowe zjawiska.

Cele przedmiotu:

Socjologia jest nauką o zbiorowych formach życia ludzkiego. Zajmuje się
ona prawidłowościami życia społecznego, procesami, które w nim za-
chodzą, jak również przemianami będącymi skutkiem rozwoju technolo-
gii, czynników politycznych i ekonomicznych i innych. Wiedza o nich
jest istotna dla każdego członka społeczeństwa, tym bardziej dla przed-
stawicieli zawodów mających społeczną misję jakim jest dziennikarstwo.
Zajęcia mają trzy podstawowe cele. Pierwszym z nich jest omówienie
specyfiki socjologii jako refleksji na społeczeństwem, w tym jej historii,
obszaru zainteresowań i metod. Po drugie, zajęcia maja uświadomić stu-
dentom, że człowiek jest istotą społeczną i jego zachowanie jest warun-
kowane wieloma czynnikami – w tym socjalizacją i relacjami z innymi
członkami społeczeństwa. Po trzecie, ich celem będzie zwrócenie uwagi
na organizację życia społecznego w jej zbiorowym i instytucjonalnym
wymiarze. W trakcie zajęć zostaną omówione pojęcia takie jak interak-
cje, stosunki społeczne, normy i konformizm wobec nich, znaczenie sys-
temu kontroli oraz zbiorowości, grupy, instytucje, zjawiska i procesy spo-
łeczne. Zagadnienia powyższe będą rozpatrywane zarówno od strony teo-
rii naukowej jak i praktyki życia społecznego. Pozwoli to studentom na
zastosowanie zdobytej wiedzy w ich działalności zawodowej.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Literatura obowiązkowa:
Szacka B., Wprowadzenie do socjologii, Warszawa 2008.
Lektura pomocnicza:
Mika S., Psychologia społeczna, Warszawa 1984.
Sztompka P., Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków 2002.
Sztompka P., Kucia M. (red.), Socjologia. Lektury. Kraków 2006.
Turowski J., Socjologia. Małe struktury społeczne, Lublin 1993.
Turowski J., Socjologia. Wielkie struktury społeczne, Lublin 1993.

dks28. Stylistyka dziennikarska (Journalistic stylistics)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: dr Marta Bolińska
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Podstawy stylistyki dziennikarskiej. Stylistyka funkcjonalna. Pojęcia:

styl, norma stylistyczna. Struktury wewnętrzne wypowiedzi dzienni-
karskiej. Stylistyczna wartość składników języka. Kulturotwórcza ro-
la mediów a zjawiska niepożądane (np. mody i stereotypy językowe,
zapożyczenia, neologizmy, kolokwializmy, wulgaryzmy, profesjona-
lizmy). Synonimy, antonimy, homonimy. Związki frazeologiczne.
Błędy stylistyczne w wypowiedzi dziennikarskiej. Cechy dobrego sty-
lu. Style funkcjonalne. Wydawnictwa poprawnościowe.

2. Komunikacja językowa. Wybrane zagadnienia dotyczące stylu (np.

wypowiedzi, autora, dzieła, epoki, mediów). Akt mowy. Tekst. Gatu-
nek. Stylizacja i jej rodzaje. Intertekstualność. Aluzyjność. Kompozy-
cja i spójność wypowiedzi językowej. Strategiczne pozycje tekstowe.
Układ graficzny strony i całości pracy. Bibliografia, przypisy, indek-
sy. Planowanie, notowanie, cytowanie. Sztuka zadawania pytań. Wy-
wiad. Obrazowość języka i jej konsekwencje.

3. Analiza tekstów teoretycznych dotyczących poszczególnych gatun-

ków wypowiedzi, np. felietonu, reportażu, eseju. Praktyczna nauka
tworzenia krótkich form (np. reklama, ogłoszenie, zaproszenie, prze-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

pis, instrukcja, podanie). Sfunkcjonalizowana analiza porad języko-
wych. Etyka i estetyka wypowiedzi dziennikarskiej.

4. Gatunki wypowiedzi w analizie stylistycznej. Recenzja – forma po-

dwójnego dialogu. Reportaż – uobecnienie prawdy o człowieku
i świecie. Felieton – w wyostrzonym obiektywie. Esej – projekcja
świadomości. List motywacyjny i jego skuteczność. Streszczenie jako
forma ponadgatunkowej możliwości przetwarzania komunikatu. Ćwi-
czenia w mówieniu i pisaniu.

5. Rozbudowane zadania tekstowe: autoprezentacja; mój świat (np. moja

muzyka; moja audycja; moja książka; mój spektakl; moje kino);
sprawozdanie z imprezy; odpowiedź na list czytelnika; reportaż; felie-
ton; wywiad; talk show.

6. Propozycje tematów wypowiedzi (pisemnych, ustnych): porada kultu-

ralnojęzykowa; dokończenie filmu, serialu, scenariusza, głos w dys-
kusji itd.

Wymagania wstępne:

Retoryka i erystyka dziennikarska, Kultura języka.

Cele przedmiotu:

1. Zaznajomienie z podstawami dziennikarskiej stylistyki praktycznej

(pojęcia, normy, prawidłowości);

2. Nabycie umiejętności pozwalających znaleźć się w każdej sytuacji

komunikacyjnej;

3. Wykształcenie stosownych postaw wobec zjawisk językowych różnej

natury oraz umiejętności działań językowych dla osiągnięcia odpo-
wiednich skutków praktycznych;

4. Kształcenie umiejętności formułowania myśli, sądów, wypowiedzi

i przekazywania ich innym;

5. Poznanie sposobów wpływania na innego człowieka;
6. Wytworzenie określonych umiejętności zachowań językowych (mó-

wionych i pisanych; sytuacje dialogu, monologu; debata i dyskusja;
sytuacje oficjalne i nieoficjalne; przestrzeń publiczna – bezpośrednia
i medialna;

7. Uwrażliwienie na relacje i reakcje tekstowe w określonym kontekście

(otoczenie kontekstowe zależne od nadawcy – kreatora sytuacji);

8. Zwrócenie uwagi na praktyczne użycie w wypowiedziach dziennikar-

skich wyrazów, zwrotów, fraz w zależności od kontekstu, sytuacji,
okoliczności, które określają charakter wypowiedzi (pisemnej lub
ustnej).

Metody oceny:

Kolokwium semestralne.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Akty i gatunki mowy. Współczesna polszczyzna. Wybór opracowań 3, red.

J. Bartmiński, S. Niebrzegowska-Bartmińska, J. Szadura, Lublin 2004.

Antropologia słowa. Zagadnienia i wybór tekstów, pod red. G. Godlew-

skiego, Warszawa 2004.

Batko A., Sztuka perswazji, czyli język wpływu i manipulacji, Gliwice

2005.

Bolińska M., Na papierze i w eterze (o wystąpieniach publicznych rów-

nież dla dziennikarzy), Kraków 2006.

Cialdini R. B., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, Gdańsk

2007.

Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego,

Kraków 2000, (rozdz.: Technologia programu telewizyjnego, s. 297
oraz Radio – świat z dźwięków, s. 282).

Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne. Techniki tworzenia programów in-

formacyjnych, Kraków 2006, rozdz.: Scenariusz telewizyjny, s. 466
–480.

Eco U., Rorty R., Culler J., Brooke-Rose C., Interpretacja i nadinterpre-

tacja, Kraków 1996.

Gabor D., Słowa, które pomagają wygrywać, Poznań 2005.
Jarząbek K., Gestykulacja i mimika. Słownik, Katowice 1994.
Kunczik M., Zipfel A., Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i ko-

munikowaniu, Warszawa 2000.

Legutko P., Rodziewicz D., Mity czwartej władzy, Kraków 2002.
Lemmermann H., Komunikacja werbalna: szkoła dyskutowania, techniki

argumentacji, dyskusje, dialogi, Wrocław 1997.

Miodek J., Jaka jesteś, polszczyzno?, Wrocław 2000.
Nycz R., Tekstowy świat. Poststrukturalizm a wiedza o literaturze, Kra-

ków 2000.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., O mediach i języku, Kraków 2007.
Puzynina J., Język wartości, Warszawa 1992.
Skudrzykowa A., Urban K., Mały słownik terminów z zakresu socjolin-

gwistyki i pragmatyki językowej, Kraków 2000.

Wierzbiccy A. i P., Praktyczna stylistyka, Warszawa 1970.
Winiarska J., Operatory metatekstowe w dialogu telewizyjnym, Kraków

2001.

Załazińska A., Niewerbalna struktura dialogu. W poszukiwaniu polskich

wzorców narracyjnych i interakcyjnych zachowań komunikacyjnych,
Kraków 2006.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dks29. Technologie informacyjne (Informational Technolo-
gies)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 16 h wykładu + 14 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 12 h wykładu + 8 h ćwiczeń

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr Marcin Gabryś
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

I. Internet:

1. Zajęcia organizacyjne;
2. Internet – historia i teraźniejszość. Społeczeństwo informacyjne.

Wyszukiwarki internetowe na przykładzie http://www.google.com
– jak znaleźć to, czego się szuka… Wyszukiwanie w grupach dys-
kusyjnych, forach internetowych;

3. Korzystanie z komputerowego katalogu biblioteki na przykładzie

Biblioteki Jagiellońskiej. Podstawowe bazy danych pomocne
w badaniach naukowych (EBSCO, Library of Congress, Crossro-
ads, Questia itp.).

II. Praca z edytorem tekstu na przykładzie Microsoft Word:

1. Tworzenie nowego dokumentu, praca z szablonami, podstawowe

funkcje. Praca ze stylami, tworzenie list numerowanych. Praca
z sekcjami, nagłówki i stopki;

2. Komentowanie, Wstawianie obiektów, formatowanie rysunków,

spis rysunków, wstawianie symboli. Tabele, zakładki, hiperłącza.

III. Praca z arkuszami kalkulacyjnymi na przykładzie programu Microsoft

Excel:
1. Budowa i zasady poruszania się po arkuszu. Rodzaje danych. Pod-

stawowe komendy i funkcje arkusza, operacje na tabelach. Wyko-
nywanie obliczeń. Podstawowe operacje na danych (dodawanie,
odejmowanie, mnożenie, dzielenie, potęgowanie);

2. Adresowanie względne i bezwzględne formuł. Graficzna prezen-

tacja danych z arkusza. Funkcje statystyczne: SUMA, ŚREDNIA,
MAX, MIN, LICZ. JEŻELI itp. ich działanie i składnia. Funkcje
warunkowe: JEŻELI, ORAZ, LUB.

IV. Przygotowywanie prezentacji na przykładzie Microsoft PowerPoint:

1. Tworzenie prezentacji: slajdy, podstawowe elementy tekstowe

i graficzne, wstawianie wykresów, tabel, tworzenie schematów,

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

animacje, wstawianie elementów multimedialnych. Schematy
slajdów. Tworzenie prezentacji przenośnych.

V. Bazy danych na przykładzie programu Microsoft Access.
VI. Programy graficzne na przykładzie pakietu CorelDraw Graphic Suite

X3.

Cele przedmiotu:

Celem przedmiotu jest przekazanie niezbędnych wiadomości o współcze-
snych technikach informacyjnych. Przedstawione zostaną zagadnienia
związane z komunikowaniem się przy użyciu sieci internet. Zaprezento-
wane zostaną zasady korzystania z komputerowych katalogów biblio-
tecznych, elektronicznych baz danych i bibliotek on-line. Kurs ma za za-
danie przekazanie praktycznych umiejętności obsługi programów typu:
edytor tekstów (na przykładzie Microsoft Word), arkusz kalkulacyjny (na
przykładzie Microsoft Excel), program do tworzenia prezentacji multi-
medialnych (na przykładzie Microsoft PowerPoint). Zaprezentowane zo-
staną również programy do tworzenia baz danych (Microsoft Access)
oraz programy graficzne (pakiet CorelDraw Graphic Suite X3).

Metody nauczania:

Wykłady, zajęcia laboratoryjne 30 godzin.

Metody oceny:

Kolokwium semestralne.

dks30. Warsztaty dziennikarstwa internetowego (Internet Jo-
urnalism Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: mgr Krzysztof Fijałek, mgr Agnieszka Łopatowska, mgr Zyg-

munt Moszkowicz

Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Co to jest dziennikarstwo internetowe? Czym się różni od innych ga-

tunków dziennikarstwa? Wprowadzenie do tematu.

2. Co trzeba wiedzieć o przeszłości internetu, wortali, portali, blogów

– czyli krotka historia dziennikarstwa internetowego.

3. Prawo w internecie: zagrożenia dla użytkownika i dla twórcy treści

internetowych.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

4. Reklama i produkty reklamowe, czyli z czego żyje internet?
5. Redagowanie tekstów do internetu – sposób prezentowania – nawiga-

cja.

6. Sposoby dziennikarskiego wyrazu w sieci: news, relacja internetowa,

fotka, dźwięk, newsletter, RSS.

7. Blogi, weblogi, fora i serwisy dziennikarstwa obywatelskiego –

dziennikarstwo czy nie?

8. Przygotowujemy newsa – z agencji polskiej i zagranicznej. Przykłady

pozycjonowania newsów.

9. Źródła, z których korzysta dziennikarz internetowy. Stylebook. Nety-

kieta.

10. Co to jest internetowe forum i po co ono dziennikarzowi interneto-

wemu?

11. Czateria to nie tylko czatowanie, ale też wirtualna społeczność.
12. Internetowe dziennikarstwo obywatelskie – jak zostać znanym dzien-

nikarzem? Praktycznie.

13. Gdy coś się dzieje ekstra – logika tworzenia raportów specjalnych.
14. Tworzymy prawdziwego newsa internetowego – ćwiczenia praktycz-

ne.

15. Logika i metodyka tworzenia stron internetowych, serwisów, wortali

i portali.

Cele przedmiotu:

Przedstawienie studentom w jak najpełniejszy sposób najbardziej współ-
czesnego gatunku dziennikarskiego, jakim jest dziennikarstwo interneto-
we, wraz z praktyczną prezentacją metod działania dziennikarza/redakto-
ra internetowego.

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Spis zalecanych lektur:

Olszański L., Dziennikarstwo internetowe, Kraków 2006.
Pisarek W., Stare i nowe media na światowej scenie, „Zeszyty Praso-

znawcze” nr 4 (1991).

dks31. Warsztaty dziennikarstwa prasowego (Press Journa-
lism Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 1, semestr 2
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: mgr Artur Drożdżak, mgr Maciej Kwaśniewski, mgr Marian

Nowy, mgr Adam Rymont

Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

Kim jest dziennikarz? (moralne i etyczne podstawy funkcjonowania
dziennikarza).
1–2. Gra decyzyjna / analiza prasowa – dziennikarz w systemie komuni-

kacji.

3–4. Dziennikarz w społeczeństwie i polityce (moralność i etyka).
Co to jest informacja?
5–6. Gra decyzyjna/analiza prasowa.
7–8. Podstawowe wyróżniki informacji medialnej (zasady redagowania

informacji, cytowania, tło informacji).

Jak zwrócić uwagę Czytelników?
9. Gra decyzyjna / analiza prasowa.
10–12. Tytuł i nadytuł, lead, objętość tekstu.
Jak zdobywamy informacje?
13–14. Gra decyzyjna / analiza prasowa – źródła informacji i ich wiary-

godność.

15–16. Jak powołujemy się na źródła? Jak współpracujemy z politykami

i PR-owcami?

Kto ważniejszy – dziennikarz czy redaktor?
17–18. Gra decyzyjna / analiza prasowa – czy piszemy dla targetu.
19. Style book i system edycyjny.
20. Zasady dobrego języka dziennikarskiego.
Czy reporter może zmyślać?
21–22. Gra decyzyjna / analiza prasowa – reportaż – literatura czy sfera

faktów.

23–24. Jak znaleźć bohatera i temat.
Czego nie wolno dziennikarzowi?
25–26. Gra decyzyjna / analiza prasowa – konflikt interesów.
27–28. Dziennikarz a:

 sąd, prokurator i policjant,
 życie publiczne, instytucje i osoby publiczne.

29–30. TEST.

Cele przedmiotu:

1. Uzyskanie wiedzy dotyczącej pozycji dziennikarza w systemie komu-

nikacji społecznej i podkreślenie jego moralnej roli.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

2. Fundamentalne podstawy informacji prasowej – prostego i precyzyj-

nego języka, stylistyki i retoryki, zasad konstrukcji informacji praso-
wej. Praktyczne zastosowanie.

3. Umiejętności redagowania własnego tekstu dziennikarskiego w za-

leżności od odbiorcy.

4. Poznanie zasad dotyczących korzystania ze źródeł "podwyższonego

ryzyka". Przecieki polityczne, komunikaty PR, czarny PR.

5. Zaznajomienie się z najnowocześniejszymi tendencjami w sposobach

przetwarzania i redagowania tekstów.

6. Pokazanie wpływu struktury organizacyjnej i ideowej redakcji na spo-

sób tworzenia informacji.

7. Znajomość podstawowych zasad reportażu i ich praktyczne wykorzy-

stanie.

8. Zdobycie wiedzy dotyczącej prawnych aspektów zdobywania infor-

macji.

Metody oceny:

Ocena na podstawie zestawu wykonanych prac oraz testu końcowego.

Spis zalecanych lektur:

„Press” – miesięcznik poświęcony mediom i PR, wyd. archiwalne i bie-

żące.

Barta J., Prawo prasowe, Warszawa 2003.
Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2004.
Kodeks dobrych praktyk wydawców prasy, 2005.
Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 2001.
Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej, Warszawa

1990.

Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Kraków 2006.
Vademecum dziennikarza PAP, bez roku i miejsca wydania.
Prasa codzienna.

dks32. Warsztaty dziennikarstwa radiowego (Radio Journa-
lism Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: mgr Magdalena Dobrzyniak, mgr Mariusz Kuś
Forma zaliczenia: zo

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Zasady funkcjonowania redakcji radiowej. Systemy przepływu mate-

riałów w redakcji. Struktura redakcji radiowej. Organizacja pracy.
Podział kompetencji –wydawca, serwisant, reporter, realizator.

2. Zasady przygotowania materiałów dziennikarskich. Wyszukiwanie

i analiza materiałów. Weryfikacja zebranego materiału. Konstruowa-
nie scenariuszy radiowych. Archiwizacja tekstów. Autoryzacja wy-
powiedzi.

3. Kim jest mój słuchacz? Dziennikarz jako reprezentant społeczeństwa.

Dobór przekazu w zależności od grupy docelowej. Magiczne słowo
„słuchalność”.

4. Cechy dobrego dziennikarstwa radiowego. Szybkość informacji.

Zgodność z prawdą. Obiektywizm. Poprawność językowa. Rzetel-
ność. Pokonywanie stresu.

5. Wykorzystanie środków i urządzeń technicznych w pracy dziennika-

rza radiowego. Podstawowe środki komunikacji. Komputerowa ob-
róbka materiałów dźwiękowych.

6. Formy dziennikarstwa radiowego. Specyfika budowy merytorycznej

przekazu radiowego.

7. Zasady zachowania w studio radiowym. Sposób budowania wypo-

wiedzi. Dźwięk w studio radiowym. Podstawy produkcji programów
radiowych. Techniczne aspekty produkcji. Zasady pracy z mikrofo-
nem. Ćwiczenia indywidualne z mikrofonem – cz. 1.

8. Zasady zachowania w studiu radiowym. Sposób budowania wypo-

wiedzi. Dźwięk w studio radiowym. Podstawy produkcji programów
radiowych. Techniczne aspekty produkcji. Zasady pracy z mikrofo-
nem. Ćwiczenia indywidualne z mikrofonem – cz. 2.

9. Transmisje nabożeństw w radio.
10. Budowa serwisu informacyjnego. News radiowy. Ująć istotę proble-

mu – zwięźle, ale nie powierzchownie.

11. Redagowanie reportażu. Opisać świat mową dźwięków.
12. Wywiad. Przygotowanie i przeprowadzenie rozmowy. Sztuka zada-

wania pytań.

13. Audycje na żywo i „z puszki”. Scenariusz, dobór i przygotowanie

rozmówców. Tok pracy w trakcie audycji.

14. Czy w Polsce potrzebne jest radio katolickie? Dyskusja o stanie pol-

skiej radiofonii katolickiej.

15. Radio diecezjalne – jego misja i zadania. Wizyta w Radio VOX FM.

Cele przedmiotu:

Po ukończeniu warsztatów dziennikarstwa radiowego student powinien
wykazać się podstawowymi umiejętnościami technicznymi w zakresie ob-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

sługi sprzętu, montowania materiałów dźwiękowych, konstruowania in-
formacji i budowy najważniejszych form radiowych: serwisu, wywiadu,
reportażu, audycji. Praktyczne zajęcia przygotują studenta do samodzielnej
pracy nad dokumentacją merytoryczną, realizacją i organizacją materiału
dźwiękowego takich gatunków radiowych jak: serwis informacyjny, publi-
cystyka społeczna, polityczna i kulturalna, wywiad, reportaż radiowy, au-
dycja dokumentalna a także dyskusja w studio. Uczestnik zajęć zapozna się
z funkcjonowaniem redakcji radiowej, sposobami zdobywania i selekcji in-
formacji, doboru rozmówców, koniecznością dbałości o atrakcyjność prze-
kazu, jego poprawność merytoryczną i językową oraz działania pod presją
czasu. Celem warsztatów jest także poznanie specyfiki pracy reportera ra-
diowego, prezentera i serwisanta. Zajęcia uczą także twórczego myślenia,
dźwiękowej realizacji pomysłów na temat audycji oraz pracy zespołowej.
Po ukończeniu warsztatów student będzie znał zasady pracy z mikrofonem,
emisji głosu oraz zachowania się w studio radiowym. W programie warsz-
tatów przewidziana jest także wizyta w redakcji Radia VOX FM i dyskusja
na temat kształtu radiofonii katolickiej w Polsce.

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Spis zalecanych lektur:

Allan S., Kultura newsów, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków

2000.

Bohdziewicz J., Komunia a telekomunikacja, „W drodze” 7 (2000).
Boyde A., Dziennikarstwo radiowo-telewizyjne. Techniki tworzenia pro-

gramów informacyjnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Dwornik B., Media lokalne – warsztat i etyka, www.reporterzy.info.
Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe, Warszawa – Kraków

2000.

Grobel L., Sztuka wywiadu. Lekcje Mistrza, Wydawnictwo Wojciech Ma-

rzec.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach, Lublin 2003.
Legutko P., Rodziewicz D., Mity czwartej władzy, Kraków 2002.
Lis M., Transmisja niedzielnej Eucharystii w radiu i telewizji, [w:] Nie-

dziela w społeczeństwie pluralistycznym, red. E. Mateja, R. Pierskała,
Opole 2001, s. 127–134.

Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 2000.
Media w badaniach, Wydawnictwo Press sp. z o.o. 2003.
Misztal M., Jacy dziennikarze – takie media, Edukacja medialna KUL.
Nurczyńska-Fidelska E. (red.), W świecie mediów, Kraków 2001.
Pisarek W., O mediach i języku, Uniwersitas.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Pokorna-Ignatowicz K., Kościół w świecie mediów. Historia – dokumenty

– dylematy, Kraków 2002.

Puszcz T., Transmisje radiowe i telewizyjne wydarzeń liturgicznych, CT

70 (2000), nr 2, s. 121–126.

Sareło Z., Media w służbie osoby. Etyka społecznego komunikowania,

Wydawnictwo Adam Marszałek.

dks33. Warsztaty dziennikarstwa telewizyjnego (Television
Journalism Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: dr Jolanta Niewińska, mgr Leszek Brzezicki, mgr Maja Drexler,

mgr Magdalena Drohomirecka, mgr Iwona Mikrut-Purchla

Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Wprowadzenie: Telewizja – czyli obraz i dźwięk.

a.Pojęcie „percepcji”.
b. Elementarz warsztatu dziennikarskiego, podstawowe pojęcia języ-

ka telewizyjnego:
 określenia redakcyjne,
 rodzaje planów telewizyjnych.

c.Przykłady programów telewizyjnych, myślenie obrazem – ćwicze-

nia i dyskusja.

2. Dziennikarstwo informacyjne.

a.Podstawowe pytania: po co robimy materiał, jak się niego przygo-

tować, jakich narzędzi potrzebujemy, plan materiału (scenariusz).

b. Zasady „pierwszego zdania” i „kluczowej sceny”.
c.Operowanie obrazem. Jakie plany stosować w dziennikarstwie new-

sowym.

d. Jak pisać offy.
e.Przykładowe materiały informacyjne-ćwiczenia, dyskusja.

3. Jak zdobyć dobry temat na materiał?

a.Reguły, którymi rządzą się media wizualne.
b. Źródła informacji dla reporterów.
c.Internet-skarbnica wiedzy pełna pułapek.
d. Rzecznicy prasowi-przyjaciele, czy wrogowie?

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

e.„Prasówka” czyli, czy bać się tematów „z gazet”?
f. Przykłady praktyczne, dyskusja.

4. Tekst dziennikarski: jak go stworzyć.

a.Czym różni się różni informacja od felietonu TV?
b. Tekst a obraz.
c.Przykłady dobrych tekstów dziennikarskich.
d. Tworzenie własnych tekstów dziennikarskich-ćwiczenia.

5. Jak interpretować własne teksty? Sztuka czytania.

a.Zasady czytania w telewizji: dziennikarz narratorem i zarazem

czynnym uczestnikiem zdarzeń.

b. Różne sposoby narracji – przykłady.
c.Ćwiczenia praktyczne.

6. Rola komentarza dziennikarskiego (stand-up).

Komentarz dziennikarski – stand-up jako najkrótsza forma prezenter-

ska:
 po co to robimy?
 rodzaje stand-upów,
 wizerunek dziennikarza,
 język,
 obraz – jego rola w zilustrowaniu zaangażowania dziennikarza

w temat,

 ćwiczenia praktyczne w nagrywaniu komentarzy.

7. Prawda – co możemy, a czego nam nie wolno robić w drodze do jej

zdobycia.
a.Podstawy prawa prasowego, które w praktyce pomagają.
b. Ograniczenia płynące z prawa prasowego.
c.Ćwiczenia, dyskusja.

8–9. Jak rozmawiać z ludźmi? Wywiad, rozmowa, dyskusja.

a.Przestrzeń osobista.
b. Wielkość stref terytorialnych.
c.Przyjazne gesty.
d. Wrogie gesty.
e.Jak wykryć fałsz?
f. Różnice kulturowe – ogólny zarys problemu.
g. Rodzaje pytań.
h. Dlaczego przed jednymi ludzie się otwierają, a przed innymi za-

mykają?

i. Ćwiczenia-przeprowadzenie wywiadów przed kamerą (jako reporter

i ekspert).

10–11. Przygotowanie do stworzenia własnego newsa (ćwiczenia w grupie).

a.Przygotowanie scenariusza.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

b. Rozdanie ról uczestnikom grupy.
c.Napisanie tekstu – wstępne.
d. Rys scenopisu.

12. Realizacja zdjęć (ćwiczenia w grupie).

Praca nad materiałem filmowym, zgodna z ustalonym scenariuszem.
Zajęcia prowadzone wspólnie z profesjonalnym operatorem

13. Montaż.

Zajęcia prowadzone wspólnie z operatorem i montażystą.
a.Wgranie ujęć do pamięci komputera.
b. Opis pracy z montażem cyfrowym.
c.Montaż.
d. Uwagi dotyczące pracy.
e.Podsumowanie ćwiczeń, dyskusja.

14–15. Wizyta w Telewizji Kraków.

a.Newsroom.
b. Montażownie.
c.Studio.
d. Ćwiczenia z kamerą studyjną.
e.Podsumowanie zajęć.

Cele przedmiotu:

Celem warsztatów dziennikarstwa telewizyjnego jest przede wszystkim
praktyczne przygotowanie studentów do ewentualnej pracy w telewizji,
ale także przybliżenie specyfiki TV tym, którzy planują pracę w innych
mediach, czy na przykład w Public Relations. Studenci poznają tajniki
slangu dziennikarzy, operatorów i montażystów telewizyjnych, techniki
powstawania programów, najczęstsze pułapki, które czyhają na niedo-
świadczonych reporterów. Dziennikarstwo informacyjne, sądowe, me-
dyczne, polityczne, społeczne, religijne – każda z tych dziedzin wymaga
specyficznej wiedzy, podejścia. Praca dziennikarza to praca z ludźmi,
omówione więc zostaną techniki rozmowy z osobami w bardzo różnych
sytuacjach życiowych, których napotyka na swojej drodze reporter, prak-
tyczne porady jak na co dzień pracować, by z jednej strony spełnić na-
dzieje szefów, ich wytyczne i uzyskać jak najświeższe i najpełniejsze in-
formacje, a z drugiej, postępować zgodnie z Prawem Prasowy, a co naj-
ważniejsze: własnym sumieniem. Omówione i przećwiczone zostaną
najważniejsze elementy mowy ciała i zachowań przed kamerą, studenci
odwiedzą Telewizję Kraków, a także, na zakończenie zajęć, stworzą te-
lewizyjny felieton.

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Bauer Z., Chudziński E. (red.), Dziennikarstwo i świat mediów. Nowa

edycja, Universitas 2008.

Dobosz I., Prawo prasowe. Podręcznik, Oficyna Wolters Kluwer Busi-

ness 2006.

Lis T., Skowroński K., Ziomecki M., ABC dziennikarstwa + CD ROM,

Axel Springer 2002.

Pease A. i B., Mowa ciała, Dom Wydawniczy Rebis 2007.
Pozycje dodatkowe:
Besse B., Desormeaux D., Television News Reporting. From Design to

Delivery, Centre de Formation et de Perfecitionnement des Journali-
stes Editions 2003.

Dobek-Ostrowska B., Studia z teorii komunikowania masowego, Wy-

dawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1999.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wydawnictwo Uniwersytetu

Wrocławskiego 1999.

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe, Wydawnictwo Nauko-

we PWN 2006.

Kończak J., Od Tele-Echa do Polskiego ZOO. Ewolucja programu TVP,

Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne 2008.

Leathers D. G., Komunikacja niewerbalna, Wydawnictwo Naukowe

PWN 2007.

Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Universitas 2000.
McQuail D., Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe

PWN 2007.

Podręczny słownik poprawnej wymowy polskiej, Towarzystwo Miłośni-

ków Języka Polskiego i Fundacja dla Wspierania Śląskiej Humanisty-
ki 1994.

Wiliams K., Media w Europie, Wydawnictwa Akademickie i Profesjo-

nalne 2008.

Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Pokorna-Ignatowicz

K., Źródła informacji dla dziennikarza, Wydawnictwa Akademickie
i Profesjonalne 2007.

dks34. Warsztaty komputerowe DTP (DTP Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: dr Jarosław Fall
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Podstawy projektowania (makieta – layout) – zagadnienia techniczne

i estetyczne.

2. Organizacja pracy wydawnictwa redakcji i studia graficznego.
3. Uwagi na temat doboru sprzętu i oprogramowania.
4. Przygotowywanie tekstów do druku (redakcja, korekty, obróbka

wstępna, skład i łamanie).

5. Zasady dobrego składu vs. zestawienie najpowszechniejszych błę-

dów.

6. Praca z tekstami wielojęzycznymi, specjalistycznymi itp.
7. Elementy typografii (rodzaje czcionek).
8. Grafika wektorowa i rastrowa (przede wszystkim 2D).
9. Formaty plików graficznych (jpg, tiff, eps).
10. Przestrzenie kolorystyczne CMYK i RGB.
11. Zasady tworzenia publikacji tekstowo-graficznych (rzemiosło i „ar-

tyzm”).

12. Postscript i pdf (Acrobat Distiller i Reader).
13. Montaż elektroniczny, prepress, CTP.
14. Techniki druku tradycyjnego i cyfrowego, w tym aspekty ekonomicz-

ne.

Wymagania wstępne:

Technologie informacyjne.

Cele przedmiotu:

Zajęcia mają na celu zapewnienie studentom podstawowej wiedzy na te-
mat sposobów i technik przygotowywania różnego rodzaju publikacji,
niekoniecznie tylko papierowych, bo przecież te same lub bardzo podob-
ne zasady co przy druku obowiązują np. przy przygotowywaniu publika-
cji elektronicznych (strony www, multimedia). Dodatkowo przewidziane
są informacje na temat szerszego wykorzystania komputera jako elemen-
tu warsztatu dziennikarskiego (wyszukiwanie i weryfikacja informacji,
własne strony www, blogi itp.).

Metody oceny:

Kolokwium semestralne.

Spis zalecanych lektur:

Adobe Creative Team, Adobe InDesign CS3/CS3 PL. Oficjalny podręcz-

nik.

Chwałowski R., Typografia typowej książki, Wyd. Helion.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Kwaśny A., DTP. Księga eksperta.
McCue C., Profesjonalny druk. Przygotowanie materiałów.
Nowakowski Z. z zespołem, Technologia informacyjna w internecie,

WSiP.

dks35. Warsztaty promocji, reklamy i marketingu (Promo-
tion, Advertisement and Marketing Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 6
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

Przedstawione zostanie pojęcie, cele i rodzaje działań promocyjnych,

reklamy i marketingu oraz charakterystyka działań reklamowych. Struk-
tura i pragmatyka funkcjonowania agencji reklamowej, planowanie kam-
panii reklamowej, język i obraz w reklamie, badania efektywności rekla-
my, społeczny wpływ reklamy. Podstawy zarządzania informacją w sfe-
rze publicznej. Metody i narzędzia powiadamiania opinii publicznej
i wybranych grup społecznych o podejmowanych inicjatywach. Warunki
prawne działań promocyjnych i marketingowych. Zasady prowadzenia
kampanii społecznych, ich typologia i charakterystyka. Pojęcie socjo-
techniki, jako metody budowania reguł skutecznego oddziaływania na
grupy i jednostki w celu wywołania pożądanych zmian. Przedstawione
zostaną rodzaje, strategie i elementy składowe socjotechniki. Podstawo-
we zagadnienia propagandy, jako narzędzia kształtowania społecznych
zachowań, omówione będą funkcje, rodzaje, strategie, techniki i język
współczesnej propagandy. Analizowane będą techniki manipulacji języ-
kowej. Dyskutowana będzie etyczna kwestia granicy między perswazją
i manipulacją. Omówione zostanie pojęcie „opinii społecznej” i procedu-
ry jej badania przez wyspecjalizowane placówki badawcze. Omówione
zostanie ich zastosowanie w procesach decyzyjnych, w przygotowaniu
kampanii społecznych oraz w kształtowaniu opinii publicznej. Dyskuto-
wana będzie rola stereotypów, nawyków, mitów, tradycji i archetypów
zbiorowej świadomości w kształtowaniu przekonań. Podana zostanie hi-
storia zmian orientacji marketingowych: orientacja produkcyjna, sprze-
dażowa, marketingowa, strategiczna. Przedstawione zostaną kolejne fazy
dokonywania analizy marketingowej, od stawiania problemów marketin-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

gowych, przez programowanie badań, przygotowanie narzędzi, oszaco-
wanie kosztów, kontrolę procesu badawczego, do opracowania wyników,
ich prezentacji w formie raportów analitycznych i analizy. Przedstawione
zostaną metody badań jakościowych (pogłębiony wywiad indywidualny,
zogniskowany wywiad grupowy) i sposób rekrutacji respondentów.
Przedstawione zostaną podstawowe mierniki atrakcyjności rynku (wiel-
kość, pojemność, chłonność, dynamika, udział, udział względny), skła-
dowe analizy rynku (SWOT, analiza potrzeb, siatka „rynek-produkt”,
macierz Ansoffa, analiza „portfolio”) i jego segmentacji. Omówione zo-
staną strategie marketingu i promocji (ofensywne, selektywne i defen-
sywne) oraz nowe narzędzia e-marketingu.

Wymagania wstępne:

Podstawy PR.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest rozwijanie umiejętności praktycznych związanych z dzia-
łaniami public relations, działaniami reklamowymi i marketingowymi.
Absolwent kursu powinien posługiwać się strategią, technikami i narzę-
dziami PR, reklamy i marketingu oraz znać funkcje i obszary ich zasto-
sowań.

Metody oceny:

Ocena przygotowanych projektów.

Spis zalecanych lektur:

Budzyński W., Reklama. Techniki skutecznej perswazji, Warszawa 1999.
Hutt M. D., Zarządzanie marketingiem. Strategia rynku dóbr i usług

przemysłowych, Warszawa 1997.

Kaczmarczyk S., Badania marketingowe. Metody i techniki, Warszawa,

1998.

Rudnicki L., Zachowania konsumentów na rynku, Warszawa 2000.
Sztucki T., Marketing w pytaniach i odpowiedziach, Warszawa 2000.
Sztucki T., Promocja, reklama, Warszawa 1999.
Literatura internetowa.

dks36. Warsztaty publicystyki (Columnist Journalism Work-
shops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 6
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Forma zaliczenia: zo

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

Rodzaje i formy gatunków publicystycznych i ich wewnętrzna typo-

logia. Specyfika wypowiedzi publicystycznych. Zjawisko infotainment
i editorializing. Samodzielne przygotowywanie i redagowanie tekstów
publicystycznych. Specyfika wypowiedzi publicystycznych w progra-
mach radiowych. Formaty radiowych programów publicystycznych Pisa-
nie scenariuszy radiowych programów publicystycznych. Realizacja pro-
gramów publicystycznych. Specyfika języka i form wypowiedzi publicy-
stycznych w programach telewizyjnych. Formaty telewizyjnych progra-
mów publicystycznych Samodzielne przygotowywanie materiałów fil-
mowych. Pisanie scenariuszy telewizyjnych programów publicystycz-
nych. Realizacja programów publicystycznych.

Wymagania wstępne:

Gatunki dziennikarskie I i II, Warsztaty dziennikarstwa prasowego.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest pogłębienie umiejętności tworzenia dziennikarskich
form prasowych z zakresu publicystyki (recenzja, komentarz, felieton),
dziennikarskich form radiowych (słuchowisko, audycja publicystyczna),
dziennikarskich form telewizyjnych (stand-up, felieton, widowisko publi-
cystyczne).

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Spis zalecanych lektur:

Godzic W., Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”, Kraków 2004.
Jędrzejewski S., Radio w komunikacji społecznej, Warszawa 2003.
Mistrzowie felietonu, wybór i wstęp A. Możdżonek, Warszawa 1999.
Stasiński P., Poetyka i pragmatyka felietonu, Warszawa 1982.
Uszyński J., Telewizyjny pejzaż genelogiczny, Warszawa 2004.
Wańkowicz M., Karafka la Fontaine’a, I i II, Kraków 1981, 1983.

dks37. Warsztaty reportażu (Reportage Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: mgr Witold Gadowski
Forma zaliczenia: zo

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Uczestnicy przebrną przez krótki zarys historii reportażu. Od Egona

Erwina Kisha do Mariusza Wilka.

2. Rodzaje reportażu. Od antyprzykładu czyli Pamiętnika Matki rzeko-

mego autorstwa Marcjanny Fornalskiej i Wojny Światów Herberta
George Wellsa do perełek gatunku autorstwa Joanny Siedleckiej,
Małgorzaty Szejnert, Krzysztofa Kąkolewskiego i Arturo Perez-
Reverte.

3. Reportaż telewizyjny czyli jak nie zostać pawiem i uciec przed syn-

dromem osła. To o czym wszyscy wiemy ale boimy się powiedzieć…
(zajęcia prowadzone wspólnie z Maciejem Grabysą).

4. Reportaż książkowy czyli alchemia mistrzów (gościem zaproszonym

będzie Aleksandra Czernecka autorka telewizyjnej „Czytelni”).

5. Reportaż i warsztat reportera radiowego (zajęcia prowadzone wspól-

nie ze Sławomirem Mokrzyckim).

6. Człowiek w mediach czyli różnice pomiędzy twórcą a tworzywem al-

bo potrawka z figuranta. Jak nie zostać Tomaszem Lisem, Jackiem
Żakowskim czy Kamilem Durczokiem… (zajęcia prowadzone wspól-
nie ze Sławomirem Mokrzyckim).

7. Reportaż śledczy czyli niektóre tajemnice kuchni oraz jak nie zostać

pensjonariuszem zakładu karnego.

8. Ćwiczenia warsztatowe. Krytyczna analiza tekstów oraz drobne testy

niespodzianki.

Wymagania wstępne:

Gatunki dziennikarskie I i II, Warsztaty dziennikarstwa prasowego.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest uwrażliwienie uczestników na rozmaite możliwości opi-
sywania otaczającego nas świata. Uczestnicy, którzy posiadają talent re-
porterski po ukończonych zajęciach będą gotowi do pełnej wypowiedzi
za pomocą reportażu prasowego, książkowego, internetowego bądź też
telewizyjnego i radiowego.
Uczestnicy nie posiadający talentu posiądą teoretyczną wiedzę na temat
technik reporterskich, sposobu konstruowania reporterskiej wypowiedzi,
metod pracy z informatorami i bohaterami, poznają także rozmaite istnie-
jące rodzaje reportażu.
Ćwiczenia mają zapewnić możliwość własnej krytycznej samooceny i se-
lekcji uczestników.
Reportaż nie jest zajęciem demokratycznym i nie zakłada równości.
Uczestnicy zajęć mają szansę wyostrzenia swojego zmysłu obserwacji,
podniesienia kompetencji językowych i nauczenia się dyscypliny, dzięki

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

której ich reporterskie wypowiedzi zyskają walor uniwersalny i staną się
komunikatywne dla widzów, słuchaczy i czytelników.
W założeniu zajęcia z reportażu mają być ekskluzywne i przeznaczone
jedynie dla tych uczestników, którzy czują w sobie talent i potrzebę re-
porterskiej wypowiedzi.
Warsztaty i ćwiczenia będą miały subiektywny charakter i ewidentny rys
autorski naznaczony przez prowadzącego. Będą to po prostu zajęcia z re-
portażu takiego jakim widzi go Witold Gadowski.

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Spis zalecanych lektur:

czyli dlaczego nie będziemy czytać Kapuścińskiego…
Chyliński M.
Czerwińska E.
Downs W. M., Jak napisać scenariusz filmowy.
Drzycimski A. z zespołem, Komunikatorzy.
Farah D., Krwawe Diamenty.
Forsythe F., Dzień Szakala.
Forsythe F., Psy wojny.
Kąkolewski K., Co u pana słychać?.
Kąkolewski K., Diament odnaleziony w popiele.
Kąkolewski K., Umarły cmentarz.
Kąkolewski K., Zbrodniarz który ukradł.
Krzysztoń J., Skok w Eldorado.
Mohl S. R., Dziennikarstwo.
Morawski J., Złota afera.
Perez-Reverte A., Terytorium Komanczów.
Podracki J.
Politkowska A., Udręczona Rosja – dziennik buntu.
Russin R. U.
Saviano R., Gomora.
Sieciechowicz M., Potwór z Saskiej Kępy.
Siedlecka J., Pan od poezji.
Sixmith M., Akta Litwinienki.
Volkoff V., Dezinformacja oręż wojny.
Wendołowska D., Jak się mówi…? Jak się pisze…? Poradnik językowy

dla dziennikarzy.

Wilk M., Tropami rena.
Winn D., Manipulowanie umysłem.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dks38. Warsztaty rzecznika prasowego (The Professional
Spokesperson Workshops)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 20 h ćwiczeń

ECTS: 2 pkt.
Prowadzący: ks. dr Robert Nęcek
Forma zaliczenia: zo

Treści merytoryczne przedmiotu:

Zasady przygotowywania materiałów prasowych. Zasady przygoto-

wania i prowadzenia konferencji prasowych. Zasady efektywnej współ-
pracy z przedstawicielami mediów. Zagadnienia prawno-etyczne współ-
pracy z dziennikarzami.

Wymagania wstępne:

Warsztaty dziennikarstwa prasowego.

Cele przedmiotu:

Zajęcia warsztatowe mają na celu nabycie umiejętności prowadzenia biu-
ra prasowego i skutecznego pełnienia funkcji rzecznika prasowego.

Metody oceny:

Ocena na podstawie wykonanych zadań.

Spis zalecanych lektur:

Bland M., Theaker A., Wragg D., Jak utrzymywać dobre relacje z me-

diami, Wydawnictwo One Press 2005.

Brzezińska R., Rzecznik prasowy, [w:] Niczyperowicz A. (red.), Dzienni-

karstwo od kuchni, Poznań 2001.

Cildini R. B., Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańsk 2001.
Davis M., Fanning P., McKay M., Sztuka skutecznego porozumiewania

się, Gdańsk 2001.

Jabłoński W., Kreowanie informacji. Media relations, PWN 2006.
Rymuszko M., Czy dziennikarz może być rzecznikiem prasowym?, „Prasa

Polska” nr 11 (1988).

Wiszniewski A., Sztuka mówienia, Wydawnictwo Videograf II 2003.

dks39. Wprowadzenie do teologii (Introduction to Theology)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr Jan Klimek
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Znaczenie i natura działalności teologicznej.
2. Objawiony Bóg Żywy jako podstawowe zagadnienie teologii.
3. Wiara a teologia.
4. Rozum a teologia.
5. Fenomen języka religijnego – natura i funkcje języka; język ludzki

nośnikiem Bożego Objawienia.

6. Fenomen języka religijnego – język wiary; język ikony, gestu i mil-

czenia; odnowa języka teologicznego.

7. Język religijny a rzeczywistość – współczesny zwrot językowy; epi-

stemologia i język; filozofia języka i język religijny.

8. Język religijny a rzeczywistość – język oznaczający rzeczywistość

i fakty; język analogiczny, analogia entis i analogia fidei, teologia
apofatyczna.

9. Źródła teologii – Biblia.
10. Źródła teologii – Tradycja.
11. Źródła teologii – Doświadczenie wiary.
12. Źródła teologii – Znaczenie czasu i historii dla religii chrześcijańskiej.
13. Źródła teologii – Magisterium Kościoła.
14. Teologia jako nauka, metoda teologiczna.
15. Podział dyscyplin teologicznych.

Cele przedmiotu:

Wykład omawia naturę i znaczenie działalności teologicznej. Podaje jej
podstawowe definicje i tłumaczy fundamentalne dla tej dyscypliny poję-
cia. Przedstawia działalność teologiczną jako aktywność usytuowaną,
czyli naznaczoną pełnią odniesień eklezjalnych. W części traktującej
o zasadniczym Przedmiocie teologii, będącym zarazem jej Podmiotem,
dotyka kwestii redukcjonizmu: religijnego, filozoficznego i antropolo-
gicznego. Omawia czynniki konstytuujące refleksję teologiczną (wiara
Kościoła, rozum, język) i wskazuje na źródła teologii. W ostatniej części
wykład omawia najważniejsze aspekty teologii jako nauki, podaje meto-
dę i podział dyscyplin teologicznych. Treść wykładów jest dostosowana
do kierunku i charakteru studiów, stąd rozbudowana refleksja nad feno-
menem języka i jego relacjami.

Metody oceny:

Egzamin.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Spis zalecanych lektur:

Majka J., Metodologia nauk teologicznych, Wrocław 1981.
Morales J., Wprowadzenie do teologii, Kraków 2006.
Napiórkowski S. C., Jak uprawiać teologię, Wrocław 1996.
Wicks J., Wprowadzenie do metody teologicznej, Kraków 1995.

dks40. Współczesne media na świecie (Contemporary Media in
the World)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr Agata Dziekan-Łanucha, dr Jakub Żurawski
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Narzędzia komunikowania międzynarodowego.

a.Łączność satelitarna.
b. Światowe agencje informacyjne (AP, Reuters, AFP…).
c.Globalne sieci telewizyjne (CNN, BBC World TV, News Corp…).
d. Międzynarodowe rozgłośnie radiowe.

2. Media w USA.

a.Media publiczne w USA.
b. Prasa drukowana w USA.
c.Radiofonia w USA.
d. Stacje telewizyjne w USA.

3. Media w Kanadzie.

a.Media publiczne w Kanadzie.
b. Kanadyjska prasa drukowana.
c.Kanadyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Kanadyjskie stacje telewizyjne.

4. Media w Wielkiej Brytanii.

a.Media publiczne Wielkiej Brytanii.
b. Brytyjska prasa drukowana.
c.Brytyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Brytyjskie stacje telewizyjne.

5. Media w Niemczech.

a.Media publiczne w Niemczech.
b. Niemiecka prasa drukowana.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

c.Niemieckie rozgłośnie radiowe.
d. Niemieckie stacje telewizyjne.

6. Media w Rosji:

a.Media publiczne w Rosji.
b. Rosyjska prasa drukowana.
c.Rosyjskie rozgłośnie radiowe.
d. Rosyjskie stacje telewizyjne.

7. Media we Francji.

a.Media publiczne we Francji.
b. Francuska prasa drukowana.
c.Francuskie rozgłośnie radiowe.
d. Francuskie stacje telewizyjne.

8. Media we Włoszech.

a.Media publiczne we Włoszech.
b. Włoska prasa drukowana.
c.Włoskie rozgłośnie radiowe.
d. Włoskie stacje telewizyjne.
e.Media watykańskie.

9. Media w Hiszpanii.

a.Media publiczne w Hiszpanii.
b. Hiszpańska prasa drukowana.
c.Hiszpańskie rozgłośnie radiowe.
d. Hiszpańskie stacje telewizyjne.

10. Media w Skandynawii - część 1 - Szwecja.

a.Media publiczne w Szwecji.
b. Szwedzka prasa drukowana.
c.Szwedzka radiofonia.
d. Szwedzkie stacje telewizyjne.

11. Media w Skandynawii - część 2 - Norwegia.

a.Media publiczne w Norwegii.
b. Norweska prasa drukowana.
c.Norweskie rozgłośnie radiowe.
d. Norweskie stacje telewizyjne.

12. Media w Irlandii.

a.Media publiczne w Irlandii.
b. Irlandzka prasa drukowana.
c.Irlandzkie rozgłośnie radiowe.
d. Irlandzkie stacje telewizyjne.

13. Media w Japonii.

a.Media publiczne w Japonii.
b. Japońska prasa drukowana.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

c.Japońskie rozgłośnie radiowe.
d. Japońskie stacje telewizyjne.

14. Media w wybranych innych krajach.

a.Media w Chinach.
b. Media na Ukrainie.
c.Media na Litwie.

15. Media w Europie a cyfryzacja i Internet.

a.Prasa a Internet.
b. Radio i telewizja a Internet.
c.Europejskie media w Internecie.

Wymagania wstępne:

Historia mediów w Polsce i na świecie.

Cele przedmiotu:

Kurs „Współczesne media na świecie” obejmie omówienie problematyki
środków masowego komunikowania, tj. prasy drukowanej, radiofonii
oraz telewizji w wybranych krajach. Celem kursu jest zapoznanie studen-
tów z kształtem współczesnych systemów medialnych, ich charakterysty-
ką, rozwiązaniami w dziedzinie mediów publicznych oraz najważniej-
szymi (w odniesieniu do każdego z omawianych państw) instytucjami
medialnymi, tytułami prasowymi, rozgłośniami radiowymi i stacjami te-
lewizyjnymi. Każde zajęcia dotyczyć będą innego kraju, co umożliwić
ma kompleksowe i spójne omówienie współczesnych środków przekazu
w każdym z nich.
Na wstępie przedstawione zostanie zagadnienie narzędzi komunikowania
międzynarodowego. Oznacza to omówienie najważniejszych, międzyna-
rodowych instytucji związanych z mediami masowymi: światowych
agencji informacyjnych, międzynarodowych rozgłośni radiowych oraz
globalnych sieci telewizyjnych, jak również omówienie zjawiska łączno-
ści satelitarnej. W dalszej kolejności poruszona zostanie tematyka syste-
mów mediów publicznych, jak i najważniejszych mediów prywatnych
(komercyjnych) w wybranych państwach. Będą to kolejno: Stany Zjed-
noczone, Kanada, Wielka Brytania, Niemcy, Rosja, Francja, Włochy,
Hiszpania, Szwecja, Norwegia, Irlandia, Japonia i inne (na osobnych za-
jęciach: Chiny, Ukraina, Litwa). Jedne z zajęć poświęcone zostaną także
problematyce cyfryzacji mediów w Europie i zmianom, jakie dla mediów
masowych niesie ze sobą rozpowszechnianie Internetu.
W wyniku ukończenia kursu „Współczesne media na świecie” studenci
zdobędą wiedzę dotyczącą rynków medialnych w krajach będących tema-
tami wykładów. Ponadto będą oni potrafili opisać i scharakteryzować
media działające w poszczególnych państwach, w tym najważniejsze ty-
tuły prasowe, stacje radiowe i telewizyjne. Prócz tego, studenci nabędą

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

wiedzę umożliwiającą im dokonanie porównania funkcjonowania w wy-
branych krajach mediów publicznych oraz dotyczących tychże mediów
rozwiązań systemowych (instytucji kontrolnych, zadań mediów publicz-
nych, uzależnienia mediów publicznych od władzy etc.).

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Bibliografia:
Adamowski J. (red.), Wybrane zagraniczne systemy medialne, Warszawa

2008.

Adamowski J., Czwarty stan: media masowe w pejzażu społecznym Wiel-

kiej Brytanii, 2006 (wybrane rozdziały).

Adamowski J., Środki masowej informacji Kanady, Warszawa 1997 (wy-

brane rozdziały).

Bykow A., Rozwój rosyjskich środków masowego komunikowania na tle

światowych tendencji, [w:] Oniszczuk Z., Gierula M. (red.), Mało
znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.

Głowacki A., Stępień-Kuczyńska A. (red.), Rosja Putina: leksykon, Łódź

2004 (wybrany rozdział).

Golka B., System medialny Francji, Warszawa 2001 (wybrane rozdziały).
Golka B., System medialny Stanów Zjednoczonych, Warszawa 2004 (wy-

brane rozdziały).

Jaskiernia A., Publiczne media elektroniczne w Europie, Warszawa 2006

(wybrane rozdziały).

Kaczmarczyk M., System medialny Irlandii, [w:] Oniszczuk Z., Gierula

M. (red.), Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.

Kozub-Kulik K., System medialny Republiki Włoskiej, [w:] Oniszczuk Z.,

Gierula M. (red.), Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.

Olędzki J., Komunikowanie w świecie, Warszawa 2001 (wybrane roz-

działy).

Ozaist I., Internet w Chinach, praca magisterska, nieopublikowana, UJ

Kraków 2008.

Ratajczak M., Boluk W., System medialny niepodległej Ukrainy, [w:]

Oniszczuk Z., Gierula M. (red.), Mało znane systemy medialne, So-
snowiec 2007.

Sajna R., Media hiszpańskie: od „Gazety Madryckiej” do latynoskiej te-

leSUR, Toruń 2006 (wybrane rozdziały).

Szostak P., System medialny Litwy, [w:] Oniszczuk Z., Gierula M. (red.),

Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Szostak P., Środki masowego komunikowania na przykładzie systemów

medialnych Szwecji i Norwegii, [w:] Oniszczuk Z., Gierula M. (red.),
Mało znane systemy medialne, Sosnowiec 2007.

Williams K., Media w Europie, Warszawa 2008 (wybrane rozdziały).
Witryny www:
http://www.chinatoday.com/med/a.htm
http://www.ejc.net/resources/
http://www.japan-guide.com/e/e632.html
http://www.vatican.va/news_services/index.htm
Ostbye H., The Norwegian media landscape,

www.ejc.nl/jr/emland/norway.html

Weibull L., The Swedish media landscape,

www.ejc.nl/jr/emland/sveden.html

Literatura uzupełniająca:
Adamowski J., Narodziny czwartej władzy: geneza i rozwój brytyjskiego

systemu medialnego, Warszawa 2005.

Hallin D. C., Mancini P., Systemy medialne: trzy modele mediów i polity-

ki w ujęciu porównawczym, Kraków 2007.

Konarska K., System mediów elektronicznych w Wielkiej Brytanii, Toruń

2007.

Pisarek W. (red.), Słownik terminologii medialnej, Kraków 2006.
Skrzypczak J. (red.), Popularna encyklopedia mass mediów, Poznań

1999.

dks41. Współczesne media w Polsce (Contemporary Media in
Poland)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: dr hab. Katarzyna Pokorna-Ignatowicz
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. System medialny a rynek mediów.

Wyjaśnienie pojęć, demokratyczne i niedemokratyczne systemy me-
dialne. Rys historyczny polskiego systemu medialnego i jego specyfi-
ka w poszczególnych okresach historycznych. Media we współcze-
snych demokracjach.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

2. Polskie media w latach 80. – bilans zamknięcia.

System medialny PRL – założenia ideologiczne i praktyka funkcjo-
nowania, specyfika „rynku” mediów, kryzys lat 80. w Polsce, zmiany
w mediach europejskich i światowych.

3. „Podstolik” medialny przy Okrągłym Stole i jego raport.

Sprawozdanie z prac Zespołu ds. środków masowego przekazu.
Główne problemy i punkty sporne, zasady „nowego ładu informacyj-
nego” i inne ustalenia.

4. Transformacja systemu prasowego – lata 1989-1990.

Debiut „Gazety Wyborczej”, zmiany regulacji prawnych, zmiany na
rynku prasy, proces likwidacji RSW P-K-R i jego konsekwencje.

5. Etapy transformacji rynku prasy po 1990 roku.

Zmiany w prasie ogólnopolskiej i lokalnej. Nowe tytuły i wydawcy.
Pluralizm a postępująca koncentracja. Kapitał zagraniczny – główne
koncerny na rynku prasy.

6. Współczesny rynek prasy.

Podział rynku prasy według różnych kryteriów. Sektory i nisze ryn-
kowe. Określanie pozycji tytułu na rynku. Źródła informacji o pozycji
rynkowej tytułów i ich krytyczna ocena: katalogi, badania Związku
Kontroli Dystrybucji Prasy i Polskich Badań Czytelnictwa.

7. Transformacja mediów audiowizualnych.

Radio i telewizja w kontrakcie Okrągłego Stołu. Zasady funkcjono-
wania radia i telewizji we współczesnych demokracjach. Model ame-
rykański i europejski. Ustawa o radiofonii i telewizji z 1992 r. Krajo-
wa Rada Radiofonii i Telewizji. Sektor publiczny i komercyjny.

8. Radiofonia.

Budowa rynku radiowego w latach 1989–1992: problemy Polskiego
Radia, nowi nadawcy komercyjni, radiofonia katolicka. Pierwszy pro-
ces koncesyjny. Sytuacja na rynku radiowym w II połowie lat 90. Sie-
ciowanie i formatowanie. Współczesny rynek radiowy: główni nada-
wcy, grupy radiowe, tendencje, badania słuchalności.

9. Telewizja.

Główni nadawcy, telewizja komercyjna i publiczna. Rywalizacja
nadawców i badania oglądalności (telemetria). Ocena TVP jako
nadawcy publicznego. Telewizja kablowa, satelitarna, cyfrowa. Ten-
dencje i problemy.

10. Prasa codzienna.

Dzienniki ogólnopolskie: tabloidy i tytuły opiniotwórcze. Charaktery-
styka poszczególnych tytułów i ich pozycji na rynku. Dzienniki re-
gionalne: wydawcy i tendencje. Dzienniki w Krakowie.

11. Tygodniki opinii.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Rola pism opinii. Charakterystyka najważniejszych tytułów.

12. Prasa dla kobiet.

Podziały w sektorze prasy kobiecej, „półki” i rodzaje prasy dla kobiet,
główne tytuły i najwięksi wydawcy.

13. Prasa dla dzieci i młodzieży i wybrane sektory rynku prasowego.

Specyfika prasy dla dzieci i dla młodzieży. Najważniejsze tytuły, wy-
dawcy, ocena wybranych tytułów.

14. Media katolickie.

Rozwój mediów katolickich po 1989r. „Prasa parafialna”, najważniej-
sze tygodniki: „Gość Niedzielny”, „Niedziela”, „Tygodnik Po-
wszechny”, wybrane miesięczniki. Radiofonia i telewizja katolicka.
„Imperium medialne ojca Rydzyka”.

15. Sukcesy, zagrożenia, problemy i dylematy polskich mediów – pod-

sumowanie wykładu.

Wymagania wstępne:

Historia mediów w Polsce i na świecie.

Cele przedmiotu:

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z zasadami funkcjonowania
mediów w Polsce, a także z ich uwarunkowaniami prawnymi i ekono-
micznymi. Kurs obejmuje okres budowy współczesnego systemu medial-
nego od 1989 roku aż do współczesności. Omówione zostaną etapy trans-
formacji, momenty kluczowe, problemy i tendencje rozwojowe polskich
mediów w porównaniu z tendencjami światowymi. Celem kursu jest tak-
że zapoznanie studentów ze strukturą współczesnego rynku mediów (ry-
nek prasy, radia i telewizji, główni wydawcy i nadawcy) oraz przygoto-
wanie ich do samodzielnego korzystania z dostępnych źródeł informacji
o rynku medialnym i do krytycznej ich oceny. Po ukończeniu kursu stu-
denci powinni dobrze orientować się w strukturze polskiego rynku me-
diów, znać główne tytuły prasowe, sektory prasy, nadawców radiowych
i telewizyjnych, znać największe koncerny medialne działające w Polsce,
rozumieć zasady konkurencji na rynku medialnym, problemy i dylematy
dziennikarzy i właścicieli, a także umieć korzystać z dostępnych badań
odbioru i oceniać pozycję rynkową poszczególnych mediów.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Obowiązkowe:
Kowalski T., Jung B., Media na rynku. Wprowadzenie do ekonomiki me-

diów, Warszawa 2006.

Mielczarek T., Monopol – pluralizm – koncentracja. Środki komuniko-

wania masowego w Polsce w latach 1989–2007, Warszawa 2007.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Uzupełniające:
Jakubowicz K., Media publiczne, Warszawa 2007.
Pisarek W. (red.), Słownik terminologii medialnej, Kraków 2006.
Pokorna-Ignatowicz K., Media katolickie w III RP i ich wkład w budowę

polskiej demokracji, [w:] Pokrzycka L., Mich W. (red.), Media a de-
mokracja, Lublin 2007, s. 119–130.

Pokorna-Ignatowicz K., Między misją a polityką. O politycznym uwikła-

niu TVP w przeszłości i współcześnie, [w:] Waniek D. i Adamowski J.
(red.), Media masowe w praktyce społecznej, Warszawa 2007, s. 221
–242.

Pokorna-Ignatowicz K., Próba bilansu „nowego ładu informacyjnego”,

czyli o potrzebie badań nad polskim systemem medialnym, [w:] Fras J.
(red.), Studia nad mediami i komunikowaniem masowym. Teoria – ry-
nek – społeczeństwo, Toruń 2007, s. 131–144.

Pokorna-Ignatowicz K., Telewizja w systemie medialnym i politycznym

PRL. Między polityką a widzem, rozdz. 1 i 10, Kraków 2004.

Sonczyk W., Media w Polsce, Warszawa 1999.
Waniek D., Dylematy ładu medialnego III RP. Standardy europejskie

a praktyka polityczna, Kraków 2008.

„Press”, „Zeszyty Prasoznawcze”, „Studia Medioznawcze” – wybrane ar-

tykuły.

Portal internetowy wirtualne media.

dks42. Współczesne systemy polityczne (Contemporary Politi-
cal Systems)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu +15 h ćwiczeń

(studia niestacjonarne) 30 h wykładu

ECTS: 5 pkt. (od roku akademickiego 2010/2011 – 4 pkt.)
Prowadzący: dr Anna Krzynówek
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Podstawowa terminologia politologiczna, typologia systemów poli-

tycznych na świecie, teoria i praktyka ich funkcjonowania. Partie poli-
tyczne w systemie politycznym. Klasyfikowania partii i systemów par-
tyjnych oraz sposobów sprawowania władzy. Polski system polityczny:
konstytucja, funkcjonowanie organów władzy publicznej (ustawodaw-
czej, wykonawczej, sądowniczej) – ich funkcje, zadania i rola. Współcze-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

sny polski system partyjny – struktura i podstawowe orientacje ideowe.
Współczesne doktryny polityczne. Kontrola i odpowiedzialność władz
publicznych. Idea społeczeństwa obywatelskiego.

Wymagania wstępne:

Zaliczone kursy: Propedeutyka prawa i Wstęp do teorii państwa.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest przedstawienie charakterystyki struktury i sposobu
funkcjonowania instytucji politycznych a także mechanizmów funkcjo-
nowania systemu politycznego w demokratycznym państwie prawa oraz
sposobów realizacji interesów społecznych poprzez system partyjny i je-
go elementy składowe.

Metody oceny:

Egzamin.
Zaliczenie z ćwiczeń.

Spis zalecanych lektur:

Andrzejewski P., Deszczyński P., Gołata K., Wybrane zagadnienia z na-

uki o polityce, Poznań 1991.

Antoszewski A., Herbut R. (red.), Leksykon politologii, Wrocław 1996.
Chmaj M., Żmigrodzki M., Wprowadzenie do teorii polityki, Lublin

1998.

Chodubski A., Wstęp do badań politologicznych, Gdańsk 1995.
Przybylski H., Politologia: zakres problematyki, Katowice 1996.
Scruton R., Słownik myśli politycznej, Poznań 2002.
Tansey S., Nauki polityczne, Poznań 1997.
Żmigrodzki M. (red.), Encyklopedia politologii. Teoria polityki, Kraków

– Zamykacze 1999.

dks43. Współczesny język mediów (Contemporary Language
of Media)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Wiesław Przyczyna, prof. PAT
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Język – narzędzie człowieka; znaczenie w języku; zróżnicowanie

współczesnej polszczyzny; media – tygiel współczesnej polszczyzny; ję-

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

zyk prasy, radia i telewizji; struktura i forma językowa podstawowych
gatunków prasowych: informacji, wywiadu, felietonu i reportażu; środki
językowe umożliwiające czytelny, jasny i przekonujący przekaz.

Wymagania wstępne:

Kultura języka, Stylistyka dziennikarska.

Cele przedmiotu:

Celem kursu jest zapoznanie studentów ze współczesnymi tendencjami
w języku mediów oraz ze strukturą i formami językowymi podstawo-
wych gatunków prasowych: informacji, wywiadu, felietonu i reportażu.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Adamowski J. (red.), O warsztacie dziennikarskim, Warszawa 2002.
Bralczyk J., Mosiołek-Kłosińska K., Język w mediach masowych, War-

szawa 2000.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.
Furman W., Kaliszewski A., Wolny-Zmorzyński K., Gatunki dziennikar-

skie. Specyfika ich tworzenia i redagowania, Rzeszów 2000.

Kamińska-Szmaj I., Język wiadomości prasowych przed rokiem 1989 i po

roku 1989, „Poradnik Językowy” 2001, z. 1.

Kniagininowa M., Pisarek W., Język wiadomości prasowych, Kraków 1966.
Kniagininowa M., Pisarek W., Poradnik językowy. Podręcznik dla pra-

cowników prasy, radia i telewizji, Kraków 1969.

Litwin J., Język i styl polskiego reportażu (na materiale z lat 1945–1975),

Rzeszów 1989.

Majkowska G., O języku polskiej prasy, [w:] Miodek J. (red.), O zagro-

żeniach i bogactwie polszczyzny, Wrocław 1996.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.
Pisarek W., O mediach i języku, Kraków 2007.
Pisarek W., Perswazyjność języka w polemikach prasowych, „Zeszyty

Prasoznawcze” 1973, z. 4.

Pisarek W., Słownik języka niby-polskiego, czyli błędy językowe w prasie,

Wrocław 1978.

Pisarek W., Wyrazy i zdania reportażu, Kraków 1969.
Smól J., Rola środków stylistycznych w kreowaniu obrazu rzeczywistości

w prasie z 1989 roku, „Język Polski” 2001, z. 1–2.

Stasiński M., Poetyka i pragmatyka felietonu, Wrocław 1982.
Wszeborowska H., Felieton – w wyostrzonym obiektywie, [w:] Bańkowska

E., Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, Warszawa 2003.

Zdunkiewicz-Jedynak D., Jak to napisać. Poradnik redagowania i kom-

ponowania tekstów, Warszawa 2000.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dks44. Wstęp do metod badań medioznawczych (Introduction
to Media Research Methods)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 3, semestr 5
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: prof. dr hab. Walery Pisarek
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Multidyscyplinarność medioznawstwa a bogactwo jego metod i tech-

nik badawczych. Podejście fenomenologiczne a komunikologiczne do
przedmiotu i materiału badań. Typologia metod i technik według kry-
terium ich macierzystej dyscypliny.

2. Typologia metod i technik w badaniach medioznawczych według kry-

teriów przedmiotu zainteresowania badawczego (Lasswell, Gerbner).
Badania nad nadawcą (wydawcą, redakcją, redaktorami, dziennika-
rzami), kanałem, przekazem, kodem itd.

3. Przekaz jako centralny element w badaniach medioznawczych. Klasy-

fikacja przekazów według różnych dyscyplin (genologia, politologia,
socjologia, psychologia itd.) i według funkcji społecznych. Postulat
badań procesualnych, konektywnych, missocentrycznych, dynamicz-
nych, kwantytatywnych, funkcjonalno-instrumentalnych i prakseolo-
gicznych.

4. Standardowa analiza zawartości – koronna metoda badawcza medio-

znawstwa. Pytania badawcze jako punkt wyjścia do ustalania proce-
dury badawczej, tzn. do operacjonalizacji problematyki, doboru jed-
nostek losowania, analizy, dobór próby, system obliczeń.

5. Analiza zawartości: Klucz kategoryzacyjny („system klasyfikacji”);

kategoie wskaźnikowe w kluczu (czynniki ekspozycyjności) analiza
danych, korelacje; analiza porównacza.

6. Niestandardowe analizy zawartości: rekonstrukcja obrazu świata;

słowa sztandarowe, słowa klucze; analizy mające na celu ustalenie
autorstwa tekstu oraz ustalenie właściwości autora (autorytarność,
egotyczność itp); General Inquirer; CACA.

7. Kto nas czyta? Kto nas słucha? Źródła informacji o odbiorze gazety;

dane o kolportażu, listy i telefony, spotkania z publicznością, ankieta
prasowa, badania ankietowe. Dane o kanałach: zasięg dostępności
i odbioru (stałego, dorywczego), struktura publiczności, liczba osób
na 1 egz.; własność. Zaufanie; wizerunek.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

8. Terenowe badania ankietowe (wywiad z instrukcją, wywiad z kwe-

stionariuszem); sondaże ankietowe (ankieta pilotowana, samozwrotna
ankieta pocztowa); telefoniczny sondaż opinii; ankieta w internecie;
ankieta zbiorowa; obserwacja uczestnicząca; dzienniczki telewidza;
telemetria.

9. Reprezentacyjność i reprezentatywność badań; wielkość próby; próby

losowe i udziałowe; operat losowania. Kwestionariusz – ankieta; py-
tania otwarte i zamknięte; metryczka.

10. Metody laboratoryjne i eksperymentalne; eksperymenty w warunkach

quasi-naturalnych; testy (test brakujących słów – cloze procedure);
dyferencjał semantyczny; badania eksperymentalno-instrumentalne
(wariograf);

11. Problemowe (zogniskowane) wywiady grupowe („fokusy”); burze

mózgów.

12. Badania skutków komunikowania; badania wpływu różnych czynni-

ków na skutki komunikowania (Hovland); eksperyment wymiany
wypowiedzi (copy test); badania panelowe; badania przypadku (case
studies).

13. Badania kompleksowe (dwuczynnikowe) z zastosowaniem dwu me-

tod; np. zawartość i odbiór (teoria kultywacji i powszechników kultu-
rowych G. Gerbnera).

14. Badania kompleksowe z zastosowaniem wielu metod i technik ba-

dawczych; weryfikacja różnych hipotez i ustalenie różnych korelacji.

15. Podsumowanie: krytyczny przegląd różnych metod i technik stoso-

wanych w badaniach medioznawczych.

Wymagania wstępne:

Gatunki dziennikarskie I i II.

Cele przedmiotu:

W komunikowaniu twarzą w twarz partnerzy procesu komunikacji mogą
nawzajem na bieżąco śledzić reakcje adresata na każde wypowiedziane
przez siebie czy usłyszane słowo i odpowiednio do tych reakcji modyfi-
kować swoje zachowanie językowe. W komunikowaniu medialnym,
a więc dokonującym się za pośrednictwem jakiegoś urządzenia technicz-
nego, nadawcy są tego przywileju pozbawieni. Wydawcy gazet i czaso-
pism mogą jeszcze z liczby sprzedanych (lub niesprzedanych) egzempla-
rzy wnioskować, w jakim stopniu zawartość pisma odpowiada adresatom.
Nadawcy radiowi i telewizyjni, pozbawieni i tego drobnego przywileju,
nie wiedzą nawet tego, czy w ogóle ktoś ich odbiera. To z tego powodu
niemal od samego początku rozwoju radia towarzyszyły mu sondaże od-
bioru.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Badania zarówno zawartości, jak i odbioru mediów ogólnokrajowych
i regionalnych wymagają pracy zespołowej i tym samym stosunkowo
wysokich kosztów, wskutek czego realizowane są dziś zwykle na zlece-
nie mediów przez wyspecjalizowane instytucje. Trudno się spodziewać,
aby słuchacze po zaliczeniu tego kursu potrafili samodzielnie opracować
program takich badań. Powinni jednak umieć sformułować pytania oraz
wskazać metody i techniki badawcze, których zastosowanie może do-
prowadzić do wiarygodnych odpowiedzi. Powinni także umieć ocenić
wartość oferowanych akcji badawczych i ich spodziewanych wyników,
a następnie wyciągać z nich wnioski praktyczne i z nich korzystać. Po-
winni umieć posłużyć się najprostszymi narzędziami badawczymi, służą-
cymi do weryfikacji opinii o własnym medium formułowanych na pod-
stawie intuicji czy pojedynczych przykładów. Powinni wreszcie znać
podstawową literaturę w zakresie metod i technik badawczych w medio-
znawstwie.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Cialdini R. B., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, tłum.

B. Wojcieszke, Gdańsk 2002.

Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, tłum. A. Gier-

czyk, Wrocław 1999.

Gackowski T., Łączyński M., Analiza wizerunku w mediach. Podręcznik,

Warszawa 2008.

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy,

radia, telewizji i Internetu, Warszawa 1999.

Kajtoch W., Językowe obrazy świata i człowieka w prasie młodzieżowej

i alternatywnej, t. 1 i 2, Kraków 2009.

Klare G. R., The Measurement of Readability, Ames 1983.
Kowalski T., Media i pieniądze. Ekonomiczne aspekty działalności środ-

ków komunikowania masowego, Warszawa 1998.

Kowalski T., Między twórczością a biznesem. Wprowadzenie do zarzą-

dzania w mediach i rozrywce, Warszawa 2008.

Lisek-Michalska J., Daniłowicz P. (red.), Zogniskowany wywiad grupo-

wy. Studia nad metodą, wyd. 2, Łódź 2007.

Lisowska-Magdziarz M., Analiza tekstu w dyskursie medialnym, Kraków

2007.

Lisowska-Magdziarz M., Analiza zawartości mediów, Kraków 2004.
Malikowski M., Niezgoda M. (red.), Badania empiryczne w socjologii.

Wybór tekstów, t. 1 i 2, Tyczyn 1997.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Matejko A., Zespół redakcyjny w oczach socjologa, „Zeszyty Prasoznaw-

cze” 1964, nr 4, s. 17–33.

Mikułowski Pomorski J., Nęcki Z., Komunikowanie skuteczne?, Kraków

1983.

Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka, Kraków 1996.
Pencil M., Podawanie soli: stan badań, [w:] Pisarek W., Wstęp do nauki

o komunikowaniu, Warszawa 2008, s. 327–333.

Pisarek W., Analiza zawartości prasy, Kraków 1983.
Pisarek W., O mediach i języku, Kraków 2007.
Pisarek W., Polskie słowa sztandarowe i ich publiczność, Kraków 2002.
Pisarek W., Wstęp do nauki o komunikowaniu, Kraków 2008.
Płaneta P., Exposé polskich premierów 1989–2007, „Zeszyty Prasoz-

mawcze” 2009, nr 1–2, s. 7.

Raport o stanie komunikacji społecznej w Polsce (sierpień 1980 – 13

grudnia 1981), Kraków 2007.

Schulz W., Komunikacja polityczna. Koncepcje teoretyczne i wyniki ba-

dań empirycznych na temat mediów masowych w polityce, tłum.
A. Kożuch, Kraków 2006.

Siwek H., Dobór próby do ilościowej analizy zawartości prasy. Propozy-

cja nowej techniki, „Zeszyty Prasoznawcze” 1970, nr 3, s. 15–26.

Słownik terminologii medialnej, pod red. W. Pisarka, Kraków 2006.
Stone P. J., Dunphy D. C., Smith M. S., Ogilvie D. M., The General In-

quirer. A Computer Approach to Content Analysis, Cambridge, Mass.
1966.

Tetelowska I., Szkice prasoznawcze, Kraków 1972.

dks45. Wstęp do nauk o komunikowaniu (Introduction to
Communication Sciences)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1–2
Wymiar: (studia stacjonarne) 60 h (30/30) wykładu

(studia niestacjonarne) 40 h (20/20) wykładu

ECTS: 2+3 pkt.
Prowadzący: ks. dr hab. Michał Drożdż
Forma zaliczenia: z/e

Treści merytoryczne przedmiotu:

Pojęcie komunikowania i komunikacji; podstawowe typologie komu-

nikowania; pojęcie i rodzaje komunikowania społecznego; poziomy i śro-
dki komunikowania; formy komunikowania; komunikowanie werbalne;

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

komunikowanie niewerbalne; typy i modele komunikowania; charaktery-
styka modeli komunikacji medialnej; komunikowanie informacyjne; pod-
stawy efektywności komunikowania informacyjnego; komunikowanie
perswazyjne; zasady kampanii perswazyjnych; typologie medialne; ko-
munikowanie medialne; funkcje i dysfunkcje medialne; pojęcie i charak-
terystyka mediosfery; płaszczyzny dywergencji mediów; media w struk-
turach teorii; paradygmaty teorii mediów; ekonomizacja i komercjaliza-
cja mediosfery; media w perspektywie cultural turn; strukturalizacja me-
diosfery; pragmatyzacja i funkcjonalizacja mediosfery; psychologizacja
mediosfery; teorie masowego oddziaływania mediów; analiza funkcjo-
nowania mediów masowych; komunikowanie medialne w systemach
społecznych; komunikacja organizacyjna i instytucjonalna; perspektywa
cywilizacji medialno-informacyjnej.

Cele przedmiotu:

Wprowadzenie słuchaczy w podstawowe pojęcia, koncepcje i najważ-
niejsze nurty współczesnej nauki o komunikowaniu oraz nauki o me-
diach: komunikologii i mediologii. Słuchacz zdobędzie skuteczne narzę-
dzie teoretyczne i praktyczne (wraz z ćwiczeniami) do orientowania się w
we współczesnej problematyce komunikacji medialnej oraz w innych
formach komunikacji, niezbędnych w pracy dziennikarskiej i wszystkich
innych obszarach komunikacji społecznej.

Metody oceny:

Krytyczna ocena wiedzy założonej w celach i cyklach tematycznych
przedmiotu. Praca semestralna, zaliczenie semestru. Egzamin końcowy.

Spis zalecanych lektur:

Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław

1999.

Dobek-Ostrowska B., Studia z teorii komunikowania, Wrocław 1999.
Drożdż M., Logos i ethos mediów, Tarnów 2005.
Drożdż M., Media. Teorie i fikcje, Kielce 2005.
Filipiak M., Homo communicans, Lublin 2003.
Fiske J., Wprowadzenie do badań nad komunikowaniem, Warszawa

1999.

Goban-Klas T., Media i komunikowanie masowe, Warszawa 2004.
Mikułowski Pomorski J., Badania masowego komunikowania, Warszawa

1980.

Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka i biznes, Warszawa

2001.

Olędzki J., Komunikowanie w świecie, Warszawa 2001.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

dks46. Wstęp do teorii państwa (Introduction to the Theory of
a State)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: (studia stacjonarne) prof. dr hab. Bogdan Szlachta

(studia niestacjonarne) dr Anna Krzynówek

Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Władza; istota i podmioty władzy politycznej; prawomocność i cele

władzy; władza, rządzenie, panowanie, zarządzanie, legitymizacja
władzy; władza w zglobalizowanym świecie.

2. Polityka; polityka jako władza i polityka jako wspólne działanie; pro-

ceduralne i materialne rozumienie dobra wspólnego.

3. Państwo; definicja państwa; koncepcje powstawania państw; suwe-

renność.

4. Cele i funkcje państwa; racja stanu; ustrój polityczny.
5. Partie i systemy partyjne, systemy wyborcze.
6. Państwo a naród, wspólnota i stowarzyszenie; koncepcje narodu;

czynniki i procesy narodotwórcze; patriotyzm; mniejszości narodowe,
przyszłość państwa narodowego.

7. Jednostka i wspólnota; obywatelstwo; migracja.
8. Ideologie polityczne; ideologia a doktryna; liberalizm, konserwatyzm,

ideologie totalitarne, anarchizm, nacjonalizm, ekologizm, fundamen-
talizm religijny.

9. Normatywne i instytucjonalne aspekty funkcjonowania demokracji,

demokracja pluralistyczna, elitarystyczna, deliberatywna.

10. Modele społeczeństwa obywatelskiego, organizacje społeczne, dialog

społeczny i obywatelski.

11. Państwo i samorząd terytorialny; decentralizacja i dekoncentracja

władzy.

12. Państwo a grupy nacisku; lobbing.
13. Sprawiedliwość; sprawiedliwość jako praworządność i sprawiedli-

wość jako podział dóbr i obciążeń; sprawiedliwość rozdzielcza i wy-
mienna, karna i naprawcza; egalitarne i merytarne formuły sprawie-
dliwości.

14. Prawa człowieka i obywatela; historyczny rozwój praw człowieka;

system ochrony praw człowieka.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

15. Społeczność międzynarodowa; współpraca i konflikt; wojna prewen-

cyjna; interwencja humanitarna.

Cele przedmiotu:

Celem wykładu jest wprowadzenie w podstawowe zagadnienia dotyczące
funkcjonowania państwa, jego instytucji, związków z otoczeniem spo-
łecznym i niepaństwowymi formami organizowania się ludzi. Studenci
nabywają podstawową wiedzę na temat istoty i funkcjonowania demokra-
tycznego państwa prawnego.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Heywood A., Politologia, Warszawa 2008.
Morawski L., Wstęp do prawoznawstwa, Toruń 2001.
Nowacki J., Tabor Z., Wstęp do prawoznawstwa, Katowice 1996.
Stawecki T., Winczorek P., Wstęp do prawoznawstwa, Warszawa 1998.
Szmulik B., Żmigrodzki M., Wprowadzenie do nauki o państwie i polity-

ce, Lublin 2007.

Tinder G., Myślenie polityczne, tłum. A. Dziurdzik, Warszawa 2003.
Winczorek P., Nauka o państwie, Warszawa 2005.

dks47. Wychowanie fizyczne (Physical Education)

studia stacjonarne
przedmiot podstawowy
Rok studiów 1, semestr 1–2
Wymiar: 60 h (30/30) ćwiczeń
ECTS: 2+2 pkt.
Prowadzący: wybór
Forma zaliczenia: z/z

dks48. Źródła informacji dziennikarskiej (Journalism Sour-
cing)

przedmiot kierunkowy
Rok studiów 2, semestr 3
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: mgr Adam Rymont
Forma zaliczenia: e

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Zajęcia wstępne: sprawy organizacyjne, omówienie celu przedmiotu

i warunków zaliczenia. Znaczenie umiejętności dotarcia i korzystania
ze źródeł informacji w pracy dziennikarza. Pojęcie: "źródło informa-
cji". Systematyka źródeł informacji: źródła zastane i wywołane.
Dziennikarz jako odbiorca i (wtórne) źródło informacji. Selekcja
i weryfikacja informacji. Powielanie błędnych informacji.

2. Wywiad jako podstawowy sposób pozyskiwania informacji. Dobór

rozmówców, techniki pozyskiwania informacji.

3. Konferencja prasowa oraz inne tzw. "obsługi" jako źródło informacji

dla dziennikarza.

4. Internet jako źródło informacji. Wyszukiwarki internetowe. Wikipe-

dia. Zasada ograniczonego zaufania do internetowych źródeł informa-
cji.

5. Zasoby biblioteczne, posługiwanie się informacją bibliograficzną,

różnego rodzajami informatorów, wydawnictw encyklopedycznych,
roczników statystycznych, kompendiów, baz danych. Problem aktual-
ności danych.

6. Agencje prasowe i media (radio, telewizja, czasopisma, prasa co-

dzienna) jako źródła informacji dla dziennikarza. Źródła informacji
historycznej: materiały IPN, zasoby archiwów państwowych, muzea.

7. Źródła informacji w pracy reportera: obserwacja, obserwacja uczest-

nicząca. Reportaż wcieleniowy. Prowokacja dziennikarska.

8. Źródła informacji w pracy dziennikarza działu miejskiego: rzecznicy

prasowi, policja, prokuratura, służby komunalne, informacje od czy-
telników itp. 6. Biuletyn Informacji Publicznej. Nieformalne źródła
informacji (anonimy).

9. Źródła informacji w pracy dziennikarza ekonomicznego: raporty go-

spodarcze, Monitor B, GUS, KRS, informacje spółek publicznych,
zbiory aktów prawnych. Materiały PR jako źródła informacji.

10. Źródła informacji w pracy dziennikarza śledczego: akta sądowe,

przedstawiciele organów ścigania i sądownictwa, biegli sądowi.

11. Prawne i etyczne problemy, związane z uzyskiwaniem dostępu i ko-

rzystaniem ze źródeł informacji. Prawo prasowe, kodeksy etyki
dziennikarskiej. Weryfikacja informacji. Zagrożenie manipulacją (in-
formacja sterowana).

12. Ograniczenia w dostępie do źródeł informacji: tajemnica wojskowa,

państwowa, skarbowa, bankowa, statystyczna. Cenzura.

13. Zasada ochrony informatora w teorii i praktyce.
14. Afera Watergate jako przykład wykorzystania różnych źródeł infor-

macji.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

15. Podsumowanie zajęć, powtórka, zaliczenie przedmiotu.

Cele przedmiotu:

Zajęcia przygotowujące do korzystania z podstawowych źródeł informa-
cji dla dziennikarza, takich jak: obserwacja, wywiad, dokumenty, ze
szczególnym uwzględnieniem umiejętności weryfikacji faktów na pod-
stawie różnych źródeł i etycznych problemów związanych ze zbieraniem
materiału dziennikarskiego.
Wykład na podstawie dostępnej literatury polskojęzycznej, doświadcze-
nia prowadzącego, poparty licznymi przykładami z praktyki dziennikar-
skiej, redakcyjnej (case studies).

Metody nauczania:

Wykład, konwersatorium.

Metody oceny:

Ocena na podstawie zestawu tekstów dziennikarskich.

Spis zalecanych lektur:

Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego,

wyd. zmien. i rozszerz. III, Kraków 2008.

Magdoń A., Reporter i jego warsztat, Kraków 1993.
Wolny-Zmorzyński K., Kaliszewski A., Furman W., Pokorna-Ignatowicz

K., Źródła informacji dla dziennikarza, Warszawa 2008.

dks49. Życie i myśl Jana Pawła II (The Life and Thought of
Pope John Paul II)

przedmiot podstawowy
Rok studiów 2, semestr 4
Wymiar: (studia stacjonarne) 30 h wykładu

(studia niestacjonarne) 20 h wykładu

ECTS: 3 pkt.
Prowadzący: ks. prof. dr hab. Tadeusz Borutka
Forma zaliczenia: e

Treści merytoryczne przedmiotu:

1. Środowisko rodzinne.
2. Środowisko szkolne.
3. Czas okupacji.
4. Studia polonistyczne.
5. Formacja kapłańska.
6. Studia zagraniczne.
7. Praca duszpasterska w Niegowici.
8. Duszpasterstwo akademickie i praca naukowo dydaktyczna.

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II
Katalog przedmiotów kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna – 2009/2010
Informacje o przedmiotach podstawowych i kierunkowych

9. Posługa biskupia.
10. Udział w Soborze Watykańskim II.
11. Troska o archidiecezję krakowską w latach 1964–1978.
12. Twórczość literacka.
13. Posługa papieska (1978–2005).
14. Znaczenie pontyfikatu Jana Pawła II.
15. Węzłowe zagadnienia w encyklikach, adhortacjach i listach apostol-

skich.

16. Podróże zagraniczne.
17. Pielgrzymki do Polski.
18. Najważniejsze zagadnienia teologiczne poruszane przez papieża Jana

Pawła II.

Wymagania wstępne:

Podstawowa wiedza o życiu i nauczaniu Jana Pawła II.

Cele przedmiotu:

Celem zajęć jest zapoznanie słuchaczy z życiem i działalnością papieża
Jana Pawła II. W pierwszej części zajęć zostanie omówiona biografia ks.
Karola Wojtyły jako kapłana, wykładowcy, biskupa, arcybiskupa kra-
kowskiego oraz papieża. Następnie zostanie przeprowadzona ogólna cha-
rakterystyka jego dzieł tzn. dokumentów duszpasterskiego nauczania oraz
publikowane przez niego książki. W końcowej fazie wykładów zostanie
omówiona problematyka społeczno-moralnego nauczania papieża Jana
Pawła II.

Metody oceny:

Egzamin.

Spis zalecanych lektur:

Borutka T., Być człowiekiem sumienia. Przemówienia wygłoszone pod-

czas pielgrzymki do diecezji i inne teksty papieża, t. IV, Kraków 2007.

Borutka T., Nauczanie społeczne papieża Jana Pawła II, Kraków 1994.
Borutka T., Tylko Chrystus zaspokaja nasze pragnienie prawdy, piękna

i szczęścia. Kazania i przemówienia, t. II, Kraków 2007.

Borutka T., Z waszą ziemią związany byłem od dzieciństwa…. Związki

rodzinne, turystyczne i pastoralne z diecezją bielsko-żywiecką, t. I,
Kraków 2007.

Borutka T., Życzę błogosławieństwa Bożego we wszystkim i dla wszyst-

kich. Protokoły powizytacyjne i inne dokumenty, t. III, Kraków 2007.

Jan Paweł II, niektóre encykliki, adhortacje i listy apostolskie.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Egzamin semestralny z przedmiotu PODSTAWY TURYSTYKI rozwiązania
Rodowód, przedmiot?dań i podstawowe pojęcia statystyczne Uwagi na temat organizacji?dań stat
Materiały z wykładu przedmiotu Podstawy działalnosci gospodarczej statystyka cz I
Daty i godz wejść na przedmiot Podstawy pielęgniarswta I rok Pielęgniarstwo stacjonarne
Pytania z przedmiotu Podstawy robotyki ściąga
Kolokwium zaliczajace cwiczenia z przedmiotu Podstawy Marketingu prowadzone przez
Psychologia rozwoju człowieka, Ściąga - psychologia, TEMAT 1: Przedmiot, podstawowe problemy i zaga
Zagadnienia do egzaminu z przedmiotu Podstawy marketing1, wsb, marketing
Test zaliczeniowy z przedmiotu podstawy prawa, WSFiZ, podstawy prawa
PYTANIA EGZAMINACYJNE Z PRZEDMIOTU PODSTAWY PRZEDSIĘBIORCZOŚCI, podstawy przedsiębiorczości
Egzamin semestralny z przedmiotu PODSTAWY TURYSTYKI, rozwiązania
Plan ćwiczeń z przedmiotu Podstawy nawożenia
Zagadnienia do kolokwium zaliczeniowego z ćwiczeń z przedmiotu Podstawy zarządzania dzienne
Podstway prawne i metodyka pracy kuratora, Studia, Przedmioty, Podstawy prawne i działalnośc kurator
reprobaomateriay, TEMAT 1 ZAKRES PRZEDMIOTU I PODSTAWOWE POJCIA, ZAKRES PRZEDMIOTU I PODSTAWOWE

więcej podobnych podstron