15

nr 2/2008

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

(17)

Mieczys³aw Pajewski

Kreacjonistyczne badania

mitochondrialnego DNA *

Mitochondrium to struktura we-

wn¹trzkomórkowa, wystêpuj¹ca

w komórkach z j¹drem komórkowym

(w tzw. komórkach eukariotycznych),

posiadaj¹ca niezale¿ny od j¹dra ko-

mórkowego materia³ genetyczny (cz¹-

steczkê DNA). Mitochondria s¹ nie-

zwykle wa¿ne, gdy¿ zachodz¹ w nich

procesy, stanowi¹ce g³ówne Ÿród³o

energii dla komórki.

Wspomniana cz¹steczka DNA (ge-

nom mitochondrialny) u ssaków po-

chodzi tylko od matki, inaczej ni¿ jest

z genomem j¹drowym, który w po³o-

wie pochodzi od ojca i w po³owie od

matki. Uczeni badaj¹ mitochondrial-

ny DNA, gdy¿ umo¿liwia im to odtwa-

rzanie ewolucji (tzw. mikroewolucji)

wewn¹trz gatunku cz³owieka. Istnie-

je kilka modeli tej ewolucji. Najbardziej

popularna, tzw. hipoteza niedawne-

go pochodzenia afrykañskiego, nie

jest w pe³ni zgodna z biblijnym ujê-

ciem historii cz³owieka, ale posiada

kilka charakterystycznych cech, z po-

wodu których badaniem mitochon-

drialnego DNA zajêli siê tak¿e uczeni

kreacjonistyczni. Szczególnie intere-

suj¹ce dla kreacjonistów s¹ cztery

cechy hipotezy niedawnego pocho-

dzenia afrykañskiego:

1) istniej¹ trzy g³ówne linie mito-

chondrialne;

2) ludzie rozprzestrzenili siê po

powierzchni Ziemi z jednego

miejsca w rejonie Bliskiego

Wschodu;

3) to rozprzestrzenianie siê (tzw.

dyspersja) mia³o charakter ple-

mienny, co znaczy, ¿e ma³e gru-

py jednostek przedostawa³y

siê na poprzednio niezamiesz-

ka³e tereny;

4) dane genetyki wskazuj¹, ¿e

mêskie linie rodowe s¹ du¿o

bardziej zwi¹zane z lokalizacj¹

geograficzn¹ ni¿ ¿eñskie oraz

¿e tempo migracji kobiet by³o

osiem razy wiêksze ni¿ mê¿-

czyzn.

Kreacjoniœci uwa¿aj¹, ¿e te cechy

wspomnianego modelu zgodne s¹

z ujêciem biblijnym, a dok³adniej: z bi-

blijnym opisem Potopu Noego i od-

tworzonej po nim ludzkoœci. Linie

mitochondrialne,

wspominane

w punkcie 1), mog¹ dotyczyæ ¿on sy-

nów Noego. Punkt 2) i 3) mo¿e doty-

czyæ wydarzenia spod wie¿y Babel.

Punkt 4) mo¿na wyjaœniæ opisan¹ w Bi-

blii patriarchaln¹ struktur¹ ówczesnych

spo³ecznoœci ludzkich – okreœlone te-

reny zamieszkiwa³y rody, o których

to¿samoœci decydowali mê¿czyŸni. Ko-

biety natomiast by³y du¿o ³atwiej wy-

mieniane miêdzy rodami.

Zespó³ uczonych z Instytutu Ba-

dañ Kreacjonistycznych (ICR) w USA

rozpocz¹³ dociekania nad zmianami

w mitochondrialnym DNA, zbieraj¹c

dostêpne zapisy ludzkiego DNA. Na-

stêpnie uczeni utworzyli zbiór 827

sekwencji wysokiej jakoœci, na pod-

stawie którego skonstruowali poje-

dyncz¹ sekwencjê maksymalnie zgod-

n¹ z posiadanymi, tzw. sekwencjê

konsensualn¹ o nazwie Eve 1.0 (Ewa

1.0). Analizê swoj¹ kontynuowali przy

u¿yciu programu numerycznego

Mendel’s Accountant, rozwiniêtego

w ICR do naœladowania gromadzenia

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

siê mutacji w jakiejœ populacji w mia-

rê up³ywu czasu. Rezultatem by³ mo-

del ludzkiej mitochondrialnej historii

genetycznej.

Okaza³o siê, ¿e ponad 83% geno-

mu mitochondrialnego w ogóle nie

uleg³o zmianie w ca³ej historii cz³o-

wieka, a w ponad 99% miejsc geo-

graficznych, gdzie jakaœ zmiana na-

st¹pi³a, tylko niewielka mniejszoœæ

ludzi podlega³a tej zmianie. Innymi

s³owy, w wiêkszoœci zmiany by³y nie-

wielkie i rzadkie. Œrednio ludzki mito-

chondrialny DNA ró¿ni siê od pocz¹t-

kowej sekwencji konsensualnej Eve

tylko iloœci¹ 21,6 nukleotyda (nukle-

otyd jest czymœ w rodzaju litery w al-

fabecie DNA). W ludzkim genomie mi-

tochondrialnym znajduje siê 16 500

nukleotydów, zró¿nicowanie wiêc jest

niewielkie.

Wspomniani uczeni twierdz¹

wskutek tego, ¿e skonstruowana se-

kwencja konsensualna Eve 1.0 dobrze

odpowiada pierwotnej sekwencji mi-

tochondrialnej, istniej¹cej w mito-

chondriach prawdziwej Ewy, pierwszej

kobiety i matki ka¿dej osoby, jaka ¿y³a

na Ziemi. A poniewa¿ mitochondrial-

ny genom jest podatny na wysokie

tempo mutacji, to brak znacznej

zmiennoœci u ludzi na ca³ym œwiecie

œwiadczy, ¿e jest to genom wzglêdnie

m³ody, co jest zgodne z podstawo-

wymi twierdzeniami kreacjonizmu

m³odej Ziemi.

Mieczys³aw Pajewski

[e-mail]

http://www.creationism.org.pl

(* •ród³o: Larry Vardiman, „Mitochon-

drial DNA and a Recent Human Origin”,

Acts&Facts May 2008, vol. 37, no. 5, s. 6).

16

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

Duch Czasów

nr 2/2008

John D. Morris

Gdzie mo¿emy odnaleŸæ

œlady dinozaurów?

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

KREACJONIZM

Œlady dinozaurów mo¿na

znaleŸæ w wielu miejscach na

œwiecie. Odkrycia te nie s¹

rzadkoœci¹, ale i nie wystêpuj¹

zbyt czêsto. Znajduje siê je

zwykle w osadach powsta³ych

w po³owie wielkiego Potopu

z czasów Noego, pokrywaj¹-

cych warstwy osadowe pocho-

dzenia morskiego. W war-

stwach ze œladami dinozaurów

znajduje siê mieszany materia³

osadowy, morski i l¹dowy, co

œwiadczy o tym, i¿ Potop –

wydarzenie pocz¹tkowo, do-

tycz¹ce jedynie oceanów –

zala³ póŸniej stopniowo tak¿e

kontynent wraz z ¿yj¹cymi na

nim zwierzêtami.

Bardzo trudno jest przewi-

dzieæ, w jakich miejscach na-

potka siê na œlady dinozaurów.

Niemniej jednak, pojedyncze

œlady, a nawet d³ugie szlaki,

odkrywa siê czêsto blisko lo-

kalnego wzniesienia, gdzie

zwierzêta, które ucieka³y od

rosn¹cego poziomu wody,

znajdowa³y tymczasowe schro-

nienie. NajwyraŸniej niektórym

dinozaurom oraz innym stwo-

rzeniom uda³o siê przez kilka

tygodni ustrzec przed utoniê-

ciem. Dziêki temu zostawi³y

one w b³ocie swoje œlady, któ-

re szybko potem musia³y byæ

przykryte, skoro uniknê³y ero-

zji, wskutek czego zamieni³y

siê w ska³ê. Wspomniane war-

stwy osadowe nale¿a³y do naj-

póŸniej naniesionych, a szlaki

stworzy³y zwierzêta, które

w czasie Potopu prze¿y³y naj-

d³u¿ej.

Te, jak¿e ³atwo ulegaj¹ce

zniszczeniu, efemeryczne

œlady s¹ dowodem na to, i¿

osady nigdy nie by³y przez

d³u¿szy czas ods³oniête ani na

powierzchni, ani na dnie mor-

skim, gdzie, z powodu tocz¹-

cego siê tam bujnego ¿ycia,

mog³yby zostaæ uszkodzone.

Uwa¿a siê, ¿e ka¿da warstwa

powsta³a na skutek jakiegoœ

gwa³townego, katastrofalnego

wydarzenia, a krótkie okresy

czasu, które nastêpowa³y

miêdzy tymi zdarzeniami,

œwiadcz¹, ¿e s¹ one czêœciami

jednego, wzglêdnie krótkiego

okresu (czyli Potopu).

Ostatnio odwiedzi³em ko-

palniê wêgla w zachodnim

Colorado – miejsce, gdzie mo¿-

na odnaleŸæ œlady dinozaurów.

Trzeba pamiêtaæ, ¿e wg uni-

formitarystów wêgiel powsta³

z torfu, zbieraj¹cego siê w ba-

gnach. Podczas wydobywania

wêgla odkrywano spodni¹

powierzchniê le¿¹cej na wê-

glu warstwy ³upka, na której

znajduj¹ siê wspomniane œlady.

Nie s¹ to jednak odciski, lecz

ich wype³nienie w torfie.

Jeœli torf powstawa³ w ba-

gnach, sensowne wydaje siê

przekonanie, ¿e przechodz¹-

ce przez nie dinozaury zosta-

wia³y w nim swoje œlady. Czy

mo¿na jednak twierdziæ, ¿e

bagna te zosta³y zatopione

przez ocean i pokryte mor-

skim osadem (³upkiem), nie

podlegaj¹c przy tym ¿adnej

erozji? Nie, o wiele bardziej

prawdopodobne jest za³o¿enie,

¿e to jakaœ wiêksza powódŸ

spowodowa³a

po³o¿enie

wszystkich warstw osadowych

w krótkim okresie czasu.

(John D. Morris, „Where

Are Dinosaur Tracks Found?”,

Acts & Facts June 2007, vol.

36, no. 6, Back To Genesis No.

222; z jêzyka angielskiego t³u-

maczy³a Marta Pajewska)