Materiały złożone - kompozyty jako materiał do wypełnień stałych

Wpisany przez Administrator

niedziela, 03 stycznia 2010 14:37

Kompozyty inaczej materiały kompozycyjne lub  złożone zbudowane są z fazy

organicznej, nieorganicznej oraz substancji wiążącej.

W nowoczesnej stomatologii stawia się na to, aby materiał do wypełnień spełniał szereg

wymagań i pełnił podstawowe funkcje, głównie odbudowującą, ale i przywracającą funkcje i

wygląd zęba. Do wymagań stawianych materiałom kompozycyjnym należą m.in.:

- posiadanie dużej adhezji do szkliwa i zębiny,

- mały objętościowo skurcz polimeryzacyjny,

- działanie profilaktyczne na okoliczne tkanki,

- estetyka (łatwość doboru barwy i odpowiedni połysk),

- niskie koszty oraz łatwość użycia materiału.

Kompozyty składają się jak już wyżej wspomniano z:

•  FAZY ORGANICZNEJ - jest to płynna żywica, najczęściej Bis-GMA; nazywana jest matrycą.

Pełni funkcje spoiwa. Zawiera substancje mające właściwości inicjatorów, aktywatorów,

stabilizatorów zapobiegających samoistnej polimeryzacji, inhibitorów oraz te odpowiadające za

efekt kosmetyczny.

•  FAZY NIEORGANICZNEJ - będącej wypełniaczem mineralnym lub organiczno-mineralnym.

Jest to kwarc, krzemionka, krzemian litowo-glinowy lub  też szkło. Decyduje o parametrach

fizykochemicznych materiału.

•  SUBSTANCJI WIĄŻĄCEJ - jest to w przypadku kompozytów silan winylu. Pełni rolę łączącą

matrycę z wypełniaczem.

Najczęściej stosowany podział materiałów opiera się na wielkości cząsteczek wypełniacza. Stąd

dzielimy je na:

MAKROCZĄSTECZKOWE

-  makrowypełniacz nieorganiczny stanowi 50-60% objętości. Możemy je podzielić na stary typ

w których wielkość cząsteczek wypełniacza wynosiła powyżej 40µm oraz nowy typ o

cząsteczkach mniejszych niż 5µm.

w porównaniu do MATERIAŁÓW MIKROCZĄSTECZKOWYCH:

-większa twardość

-mniejszy skurcz polimeryzacyjny

1 / 3

Materiały złożone - kompozyty jako materiał do wypełnień stałych

Wpisany przez Administrator

niedziela, 03 stycznia 2010 14:37

-mniejszy współczynnik rozszerzalności cieplnej

-łatwe wykruszanie się z ubytku

-powstawanie chropowatej, skłonnej do przebarwień powierzchni

-spadek odporności na ścieranie i stosunkowo szybka utrata kształtu wypełnienia

w porównaniu do MATERIAŁÓW HYBRYDOWYCH:

-twardość porównywalna

-pozostałe parametry mogą być określane jako gorsze.

MIKROCZĄSTECZKOWE

obecnie najczęściej stosowane. Możemy je podzielić na homogenne i niehomogenne

zawierające dodatkowo makrowypełniacz organiczno-nieorganiczny. Wielkość cząsteczek waha

się w granicach 0,04-0,1µm.

w porównaniu do MATERIAŁÓW MAKROCZĄSTECZKOWYCH I HYBRYDOWYCH:

- najmniejszy udział wypełniaczy nieorganicznych (20-50%) przez co wykazują gorsze

parametry fizykochemiczne i mechaniczne

- największy skurcz polimeryzacyjny 

- największy współczynnik rozszerzalności cieplnej 

- najwyższa wodochłonność

- najmniejsza twardość

- najmniejsza wytrzymałość mechaniczna.

Materiały te są tak bardzo popularne przez swoje zalety m.in.: homogenność, stabilność barwy,

zachowanie przez długi czas gładkiej i błyszczącej powierzchni oraz dobrą polerowalność.

HYBRYDOWE

największą ich część stanowi faza nieorganiczna, czyli wypełniacz (64%). Cechują się budową

pośrednią pomiędzy makro- a mikrocząsteczkowymi.

Grupę kompozytów hybrydowych można jeszcze podzielić na trzy podgrupy:

- Makrohybrydy ( >5μm)

- Hybrydy pośrednie (1-5μm)

- Mikrohybrydy( <1μm)

w porównaniu do MATERIAŁÓW MAKROCZĄSTECZKOWYCH:

•    podobna wytrzymałość mechaniczna     

•    lepsze walory estetyczne

2 / 3

Materiały złożone - kompozyty jako materiał do wypełnień stałych

Wpisany przez Administrator

niedziela, 03 stycznia 2010 14:37

•    większa odporność na ścieranie

w porównaniu do MATERIAŁÓW MIKROCZĄSTECZKOWYCH:

•    podobieństwo w homogenności, polerowalności, gładkości i stałości barwy

•    mniejszy skurcz polimeryzacyjny

•    mniejszy współczynnik rozszerzalności cieplnej, a przez to lepsza adhezja oraz szczelność

brzeżna

Do ZALET materiałów kompozycyjnych możemy zaliczyć:

•    możliwość dobrania właściwego koloru, a także przezierności oraz współczynnika załamania

światła

•    dobra adhezja do szkliwa

•    wysoka odporność na zgniatanie

•    umacnianie struktury zębów poprzez wklinowanie się żywicą w szkliwo

•    działanie kariostatyczne poprzez uwalnianie jonów fluoru

•    kontrast w obrazie RTG.

Jeśli chodzi o WADY są to:

•    skurcz polimeryzacyjny od 2,5- 4% prowadzący do mikroprzecieku brzeżnego, czego w

efekcie staje się powstanie przebarwień oraz próchnicy wtórnej

•    kilkakrotnie większa kurczliwość materiału niż tkanek zęba pod wpływem temperatury

•    wrażliwość niektórych zębów po wypełnieniu

•    stosunkowo niewielka trwałość wypełnień.

BIBLIOGRAFIA:

•    L. Ilewicz „Materiały do wypełnień we współczesnej dentystyce odtwórczej”

•    D. Piątkowska, „Zarys kariologii”

3 / 3