Alternatywne formy

turystyki

Turystyka alternatywna w odróżnieniu od masowej, jest
procesem sprzyjającym rozwojowi sprawiedliwych,
równoprawnych, dla członków różnych społeczności,
twórczych form podroży, gdzie się dąży do znalezienia
rozwiązań prowadzących do wzajemnego
zrozumienia,solidarności i równości między zaangażowanymi
stronami.
Główną ideą turystyki alternatywnej jest poszukiwanie
kontaktu z ludnością autochtoniczną. Jako podstawę tej
motywacji wymienia się dążenie turystów do poznania kultury
odwiedzanego kraju czy regionu, jego historii, gospodarki i
sposobu życia mieszkańców. W turystyce alternatywnej, w
przeciwieństwie do wysokiego stopnia organizacji
współczesnej turystyki masowej, preferuje się samodzielną
organizację wyprawy i programowanie celów turystycznych
przy niskim udziale niedużych biur podroży. Inną
charakterystyczną cechą turystyki alternatywnej jest
stosunkowo wysoki stopień trudności jej uprawiania.

Turystyka alternatywna jest
alternatywa w stosunku do
turystyki masowej. Preferuje
ona ścisły związek turystów ze
społecznościami miejscowymi,
wykorzystuje walory regionów
recepcyjnych (nie
budowlanych) oraz istniejącej
zabudowy w taki sposób, aby
w największym stopniu
zachować środowisko
przyrodnicze. Głównym celem
jest poznanie kultury
ożywionej lub nieożywionej.

 

                           

               

Turystyka alternatywna wskazuje na:

•potrzebę zachowania równowagi
pomiędzy potrzebami
odwiedzających i odwiedzanych

•konieczność respektowania
materialnej i duchowej kultury
ludności miejscowej

•obustronne korzyści
ekonomiczne

Rodzaje turystyki alternatywnej:

- Ekoturystyka - jest to świadoma podróż do naturalnych
miejsc przyrodniczych, które z jednej strony chronią
środowisko naturalne, a z drugiej podtrzymują dobrobyt
lokalnych mieszkańców, są źródłem dodatkowego dochodu dla
lokalnych mieszkańców.

-turystyka kulturowa
- agroturystyka - forma
wypoczynku odbywająca się na
terenach wiejskich o charakterze
rolniczym, oparta o bazę
noclegową i aktywności
rekreacyjne związane z
gospodarstwem rolnym lub i jego
otoczeniem (przyrodniczym,
produkcyjnym, usługowym).

Filozofia alternatywnej turystyki jest oparta na:

1 środowisku i ochronie zasobów naturalnych celu turystycznego,
2 zaspokojeniu potrzeb miejscowej ludności i
3 zdolności krajów z ich resortami turystyki do podejmowania
decyzji związanych z rozwojem turystyki, zgodnym z ich polityką,
które nie mogą być manipulowane przez ludzi biznesu w sektorze
turystyki (operatorów i właścicieli hoteli), którzy zwykle zaspokajają
swoje własne potrzeby i zainteresowania albo innych
międzynarodowych przedsiębiorstw.

Turystyka alternatywna (alternative tourism), alternatywna forma
wypoczynku w odniesieniu do dużych imprez turystycznych,
przeciwieństwo dynamicznie rozwijającej się w ostatnich latach XX
w. turystyki masowej, z reguły uprawiana indywidualnie lub w
małych grupach, nastawiona na obcowanie z rodzimą kulturą,
zgodność ze środowiskiem naturalnym i zachowanie wartości
kulturowych i społecznych. Turystyka alternatywna obejmuje
głównie niektóre formy turystyki aktywnej, uprawiana jest zdala od
dużych skupisk ludności na terenach czystych ekologicznie, może
być określana jako turystyka miękka ( soft tourism)w
przeciwieństwie do turystyki masowej( hard tourism)

soft tourism (turystyka miękka) cechy charakterystyczne:
 
-podróżowanie indywidualne
-dużo czasu
-kilka wyjazdów w ciągu roku
-indywidualne i spontaniczne decyzje programowe
-wysiłek i aktywność
-nastawienie na jakość, przeżycie nowych doświadczeń
-szacunek i partnerstwo w kontaktach z gospodarzami
-przygotowanie się do spotkania z odwiedzanym regionem, krajem
-życie według wzorców ludności miejscowej
- zakup głównie prezentów
-spokój, harmonia życia z nowym środowiskiem
-zakup pamiątek osobistych, samodzielnie zrobione zdjęcia, filmy
video
- nauka miejscowego języka przynajmniej kilku słów
-mniejsze znaczenie szybkości przemieszczania się
-taktowne zachowanie się
-komfort nie jest niezbędny
-bliskie, często przyjacielskie kontakty z obsługą

hard tourism ( turystyka twarda) cechy charakterystyczne:
 
-podróżowanie grupowe,
-mało czasu, pobyty krótkoterminowe,
-dominujący jeden wyjazd w okresie urlopowym,
-wszystko z góry ustalone od „ a” do „z”- trasa, program itd.
-wygoda i bierność,
-nastawienie na ilość wyjazdów oraz „ zaliczonych” atrakcji,
-poczucie wyższości, efekt demonstracji,
-brak przygotowania i wiedzy na temat atrakcji, kultury i zwyczajów
odwiedzanych terenów
-importowany styl życia i taki sam sposób zachowań,
- dokonywanie zakupów,
- degradacja środowiska, hałas,
-zakup pamiątek przygotowanych dla masowego turysty( np.
produkowane masowo figurki wieży Eiffla,
- zupełna nieznajomość i brak zainteresowania językiem
odwiedzanego kraju
-szybkie środki transportu, częste i szybkie przemieszczanie się
-ciekawość i wścibskość
-nastawienie na wygody i komfort,
-dystans między personelem, a klientem.