Ostre Zatrucie Związkami Baru

Właściwości fizyko-chemiczne i

zastosowanie związków baru

Wszystkie związki baru rozpuszczalne w

wodzie

lub

kwasach

są

bardzo

toksyczne:

1.Węglan baru, biały proszek używany

jako rodentycyd (środek gryzoniobójczy)
i często mylony z mąką,

2.Chlorek baru, do barwienia tkanin
3.Fluorek baru, używany do lutowania
4.Podtlenek baru - biały lub żółtawy

proszek stosowany do wyrobu szkła

5.Azotan baru
6.Siarczek baru, stosowany jest jako

składnik depilatorów

7.Octan baru używany do barwienia

tkanin

8.Siarczan baru używany jako środek

kontrastowy

diagnostyce

rentgenowskiej

przewodu

pokarmowego ( jest nierozpuszczalny)

Dawki śmiertelne

Związek baru

Dawka

toksyczna/śmiert

elna

Dawka

toksyczna/śmiert

elna

Skutek

Węglan baru

Najniższa dawka
toksyczna-
29mg/kgc.c.

Osłabienie siły
mięśniowej,
porażenia mięśni

Najniższa dawka
śmiertelna
57mg/kg.c.c.

zgon

Chlorek baru

dawka śmiertelna
11,4mg/kg c.c.

zgon

Polisiarczek

baru

Polisiarczek

baru

Najniższa dawka
toksyczna
226mg/kg c.c.

Porażenia mięśni,
duszność

Spożycie dawki 0,8-1,5g wchłanialnego

baru (chlorku lub węglanu) może

prowadzić do porażenia mięśni

wynikającego z hipokaliemii

Kinetyka

Wchłanianie

• rozpuszczalne związki baru są szybko

wchłaniane w przewodzie pokarmowym

• siarczek baru jest lepiej absorbowany od

węglanu baru

Dystrybucja

• najwyższe stężenie w surowicy występuje po

2 godz. od spożycia

Eliminacja

• podstawową drogą eliminacji jest przewód

pokarmowy

• mniej niż 3% jest usuwane z moczem

Przyczyny zatrucia

• najczęściej dochodzi do zatruć

przypadkowych w miejscu pracy,
gdzie stosowany jest dany preparat
(patrz zastosowanie)

• rzadziej występują zatrucia

samobójcze i kryminalne

(przykład z

naszej kliniki)

• Bar początkowo pobudza mięśnie

poprzecznie - prążkowane, gładkie, oraz
m. sercowy i obniża poziom potasu w
surowicy poprzez zatrzymywanie go
wewnątrz komórki.

• Jony baru blokują bierny transport potasu

w komórkach mięśni oraz zaburzają
działanie pompy sodowo – potasowej w
błonie komórkowej miocytów prowadząc
do jej niewydolności.

• Osłabienie siły mięśniowej jest skutkiem

bezpośredniego działania
depolaryzującego oraz blokowania
przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.

W czasie 1-2 godz. od spożycia

trucizny, u pacjenta może pojawić
się:

• parestezje, drętwienie wokół ust,
• biegunka, nudności, wymioty oraz ból

brzucha o charakterze kolki,

• podwyższenie RR,
• w ciągu następnych 2-3 godzin drętwienie

wokół ust przechodzi na kończyny górne,

• opóźniona reakcja źrenic na światło
• osłabienie odruchów mięśni na

rozciąganie aż do arefleksji,

• drżenia mięśni, drgawki,
• znaczne osłabienie siły mięśniowej

kończyn górnych i dolnych.

• tetraplegia

Układ sercowo – naczyniowy

• podwyższenie ciśnienia tętniczego
• zaburzenia rytmu serca ( skurcze

dodatkowe komorowe, tachykardia

komorowa do migotania komór włącznie)

• zmiany w zapisie ekg związane z

hipokaliemią (spłaszczenie lub

odwrócenie załamka T, obniżenie odcinka

ST, fala U, wydłużenie czasu QT,)

Układ oddechowy

• duszność (podczas osłabienia siły mm.

oddechowych)

• niewydolność oddechowa jako wynik

osłabienia czy wręcz porażenia mm.
oddechowych w przebiegu głębokiej
hipokaliemii

• bronchospazm (w przypadku wziewnego

narażenia na pary zawierające zw. baru)

• ARDS
• aspiracja związków baru może powodować

ciężkie zachłystowe zapalenie płuc

Układ pokarmowy

• nudności, wymioty
• biegunka, ból brzucha o charakterze

kolkowym

• obrzęk naczynioruchowy

Wątroba

• uszkodzenie komórki wątrobowej w

wyniku deponowania baru w układzie
siateczkowo - śródbłonkowym

Nerki

• ostra niewydolność nerek
• rabdomioliza

Równowaga kwasowo-zasadowa

• kwasica oddechowa jako wynik

porażenia mm. oddechowych i
zmniejszenia wentylacji płuc

• kwasica metaboliczna była notowana u

osób z nawracającymi zaburzeniami
rytmu serca

Diagnostyka różnicowa

hipokaliemii:

•

nadużycie teofiliny (ew. innych

metyloksantyn z grupy filin)

•

zatrucie strychniną

•

przewlekłe stosowanie glikokortykosteroidów

•

przewlekła terapia Vit B12

•

długa ekspozycja na toluen

•

zatrucie salbutamolem

•

stosowanie terbutaliny

Diagnostyka laboratoryjna

• monitorowanie elektrolitów (potas)
• ekg
• transaminazy
• mocznik, kreatynina
• rkz
• fosforany
• stężenie baru w surowicy ( rzadko

dostępne w wielu szpitalach)

• rtg j. brzusznej może wykazać obecność

cieniodajnego związku baru w

przewodzie pokarmowym

Leczenie

Pomoc przedlekarska

• w przypadku skażenia oczu należy

natychmiast przemyć je wodą o

temperaturze pokojowej przez 15min

• gdy wystąpił bezpośredni kontakt ze skórą

należy natychmiast zdjąć ubranie i przemyć

miejsca skażone bieżącą wodą

• dalsze postępowanie zależy od stanu

klinicznego pacjenta

Pacjent powinien jak najszybciej być

leczony w warunkach OIOM

Do podstawowych

obowiązków leczącego należy

zapewnienie i monitorowanie

podstawowych funkcji

życiowych według Zasad

Intensywnej Terapii

Zachowawczej, oraz stała

kontrola poziomu potasu w

surowicy i krwinkach

czerwonych

• w przypadku doustnego przyjęcia

trucizny należy wykonać płukanie
żołądka

• w przypadku zatrucia węglanem

baru można podać

siarczan

magnezu

, (dzieciom podaje się

250mg/kg c.c., dorosłym 30g. MgSO

• prowokowanie wymiotów oraz

podawanie węgla aktywowanego
nie jest polecane

Na uwagę zasługuje przykład masywnego

zatrucia barem, który wystąpił w

prowincji Szechuan w Chinach, gdzie

endemiczna forma okresowego paraliżu

znana była jako Pa Ping.

Jak się okazało przyczyną zatrucia była sól

stołowa zanieczyszczona chlorkiem baru.

Document Outline