Środki odurzające i

Środki odurzające i

substancje

substancje

psychotropowe w

psychotropowe w

analizie

analizie

toksykologicznej

toksykologicznej

Ustawodawstwo



Pojęcie środka odurzającego i substancji

psychotropowej definiowane jest przez:



Ustawa z dnia

24 kwietnia 1997

roku o przeciwdziałaniu

narkomanii (Dz.U. Nr. 75, poz. 468)



Ustawa z dnia

26 października 2000

roku o zmianie

ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr. 103, poz.

1097)



Ustawa z dnia

6 września 2001

roku o zmianie ustawy o

przeciwdziałaniu narkomanii oraz o zmianie innych ustaw

(Dz.U. Nr. 125, poz. 1367)

W rozumieniu przepisów wyżej wymienionych ustaw

do

środków odurzających i substancji

psychotropowych zalicza się tylko te związki,

które są wymienione w wykazach stanowiących

integralne ich części.

Ustawodawstwo

Zgodnie z ustawą i jej późniejszymi zmianami

karalne jest:



posiadania środków odurzających i

substancji psychotropowych



wytwarzanie, przetwarzanie albo

przerabianie środków odurzających



przywóz z zagranicy, wywóz za granicę lub

przywóz w tranzycie takich środków



wprowadzanie ich do obrotu



Ustawa rozróżnia



dwie odmiany maku lekarskiego (

nisko- i

wysoko-morfinowy)



dwie odmiany konopi (

włókniste i inne

)

§

Podział

Środki odurzające (N)
Substancje psychotropowe (P)

Dzieli się na

cztery grupy

w zależności od:

-

stopnia ryzyka powstania uzależnienia w

przypadku

używania ich w celach

niemedycznych

-

zakresu ich stosowania w celach medycznych

.

Środki odurzające



Morfina



Kodeina



Alkaloidy opium



Heroina



Przetwory ze słomy makowej



Ziele konopi (marihuana) i żywica
(haszysz)

Substancje
psychotropowe



Amfetamina i jej pochodne





9

-Tetrahydrokannabinol –

psychoaktywny składnik konopi

Zadania analityka



Identyfikacja



123 środków odurzających



110 substancji psychotropowych



24 prekursorów



Wykazanie ich obecności w różnych materiałach w

tym biologicznym



Oznaczanie ich czystości



Wyznaczenie ich stężenia w:



płynach ustrojowych



sekcyjnym materiale biologicznym



tzw. materiałach alternatywnych (np. włosy, ślina)



Identyfikacja domieszek, które mogą być istotne do

ustalenia źródła pochodzenia środka czy metody jego

otrzymania



Analiza ilościowa składników biologicznie czynnych

(morfina, 

9

-tetrahydrokannabinol)

w surowcach

roślinnych

(słoma makowa, konopie).

Zadania analityka



Wybór odpowiedniego związku do oznaczenia

– związek najbardziej reprezentatywny i specyficzny

dla danej substancji uzależniającej:



wskaźnik narażenia



wskaźnika skutków działania środka odurzającego na

organizm ludzki



Dobór takiego

biomarkera

warunkuje

wyciąganie prawidłowego wniosku

dotyczącego:



czasu przyjęcia tego środka



czasu trwania narażenia



częstotliwości przyjmowania



określenie biernego lub czynnego narażenia

Zadania analityka



Dobór odpowiednich metod

analitycznych

(metody sprawdzone w

międzylaboratoryjnych testach kontroli jakości

wyników badań)



W toksykologii sądowej obowiązuje

zasada potwierdzania każdego wyniku

drugą niezależną

(opartą na innych

podstawach teoretycznych)

metodą.



Dobór materiału do badań

(zasadniczą rolę odgrywa czas, jaki upłynął od

przyjęcia środka uzależniającego bądź

narażenia na niego – czy też wystąpienia

objawów – do wykonania analizy).

Materiał do analiz



Do analizy wykonywanej

równocześnie z

występowaniem objawów

materiałem

z wyboru jest

krew lub ślina, a

wykonywanej później – mocz i pot.



Do wykonania analizy w celu stwierdzenia

przyjęcia narkotyku

w okresie od

tygodnia do nawet roku najlepszym

materiałem do badania są włosy.



Badanie włosów noworodków i małych

dzieci dostarcza informacji o ich

narażeniu na te środki zarówno w życiu

płodowym, jak i po urodzeniu.

Analiza włosów



Analiza ta umożliwia:



długofalową, retrospektywną diagnostykę
przyjęcia narkotyku



daje możliwość, po podzieleniu włosa na
odpowiednie odcinki, określenia
przybliżonego czasu, jaki upłynął od przyjęcia
narkotyku



określenie okresu, w którym narkotyk był
przyjmowany



stwierdzenia, czy był przyjmowany
okazjonalnie, czy regularnie

Analiza włosów



Aspekty kontrowersyjne analizy

narkotyków we włosach:



rozróżnienie zanieczyszczenia zewnętrznego

włosa narkotykiem (np. oparami kokainy) od

jego obecności w tym materiale

spowodowanej aktywnym użyciem tego

narkotyku oraz kontaminacją endogenną (np. z

potu)



Badanie tego materiału wymaga

zastosowania bardzo czułych metod:



GC/MS



GC/MS z chemiczną jonizacją



i derywatyzacji analitu

Analiza materiału

sekcyjnego



Materiał sekcyjny - bardzo małe próbki materiału

(np. 100 mg wątroby czy mózgu)



Jest to materiał nieodtwarzalny, zmienny w czasie



Do interpretacji uzyskanego wyniku w odniesieniu

do przyczyny zgonu z powodu zatrucia, konieczne

jest

oznaczenie tego środka i jego

metabolitów zarówno w postaci wolnej, jak i

sprzężonej.



Badanie wykonuje się używając kilku rodzajów

materiału i określa się stosunek stężeń związku

macierzystego i metabolitów w tych materiałach.

Środki uzależniające



Alkaloidy opium



Amfetamina i jej pochodne



Konopie i ich składniki
czynne biologicznie



Środki halucynogenne

Alkaloidy opium

Opium

- zatężony sok z niedojrzałych

makówek maku lekarskiego (Papaver
somniferum L.).

Największa zawartość opium spotykana jest
w maku uprawianym w

Złotym Trójkącie

(Birma, Laos, Tajlandia), w

Złotym Rożku

(Iran, Irak, Afganistan, Pakistan), w

dolinie

BKA

(Liban), a także w Turcji, Indiach, Nigerii

i Meksyku.

Alkaloidy opium

Zawiera około

40 alkaloidów

, które

można podzielić na dwa rodzaje:

- pochodne fenantrenu
- pochodne izocholiny

W opium znajdują się głównie:



morfina (8-14%)



narkotyna (noskapina) (2-8%)



papaweryna (0.7-3%)



tebaina (0.2-1%)



kodeina

Alkaloidy opium



Pierwsze doniesienia – 3000-2500 B.C.



Homer w Odysei opisuje napój
zawierający opium



Stosowane w prawie wszystkich
kulturach głównie w celach leczniczych



Szczególnie szeroko opium stosowano
w Europie i USA w XIX wieku (Anglia –
stosowanie opium jak aspiryny)

Alkaloidy opium



Opium było w przeszłości używane jako

środek:



przeciwbólowy



uspokajający



nasenny



odurzający



Stosowane było głównie w postaci

nalewki

alkoholowej (laudanum) lub palone



Próby ograniczania sprowadzania

brytyjskiego opium do Chin doprowadziły

do wojen opiumowych.

Heroina



Heroina

(diacetylomorfina, C

21

H

23

NO

5

)

półsyntetyczny narkotyk otrzymywany

w wyniku

acetylacji morfiny

od

7 do

8 razy silniej działający i

uzależniający niż morfina



Narkotyk ten po raz pierwszy

wyprodukowano

w

Niemczech

w

1874

roku i zaczęto wykorzystywać w

celach medycznych, jako silny środek

przeciwbólowy.



Obecnie w większości krajów jego

stosowanie w medycynie jest

zabronione.

Heroina



Dzięki grupom acetylowym szybciej
przechodzi przez barierę krew-mózg



W mózgu jest enzymatycznie
metabolizowana do aktywnych
terapeutycznie metabolitów (morfina)
-prolek



Farmaceutyczna postać heroiny
stosowana w leczeniu osób silnie od niej
uzależnionych (Wielka Brytania -

Diagesil®

, Szwajcaria, Holandia)

Heroina



Heroina

może mieć postać białego, różowego,

brązowego lub niebieskiego proszku, w zależności

od miejsca jego produkcji i sposobu oczyszczania.



Rozprowadzane przez dealerów dawki (działki)

posiadają masę średnio

0.1 grama

zawierają

zazwyczaj

20-30 mg

czystej heroiny. Pozostałość

to glukoza, mąka, efedryna, cukry itp.



„

Heroina nr.4

” (80%)

czy „

brown sugar

”,

przyjęte bez rozcieńczenia
są śmiertelne dla człowieka.

Heroina



Polska heroina

– „

kompot

” -

ciemnobrunatny płyn wytwarzany ze słomy
makowej warunkach domowych.



Zawiera

oprócz

morfiny

i

heroiny

inne

alkaloidy, np.

kodeinę

, a także

pozostałości

stosowanych do produkcji odczynników
chemicznych i materiału roślinnego

.



Bardziej szkodliwy i działa znacznie silniej niż
czysta heroina oraz szybciej prowadzi do
uzależnienia

Alkaloidy opium



W organizmie łączą się z tymi samymi

receptorami, co

endogenne odpowiedniki np.

endorfiny (hormony peptydowe - hormony

szczęścia)



Działanie:



wpływanie depresyjnie na centralny układ nerwowy i

ośrodek oddechowy



działanie uspokajająco



działanie nasennie



działanie przeciwbólowe



Po przyjęciu występuje euforia, uczucie

wewnętrznego spokoju, błogostanu i harmonii

trwające od 3-6 godzin.

Widoczne objawy



Alkaloidy te powodują rozszerzenie

naczyń wieńcowych i mózgowych,

blokują bodźce seksualne.



Do widocznych objawów wskazujących

na przyjęcie opiatów należą:



zamazane szkliste oczy, zwężone źrenice



brak apetytu, katar



wymioty, ból mięśni



gęsia skórka, gorączka



zimne poty, łzawienie

Głód narkotyczny



Głód narkotyczny

- objawy odstawienia,

8-12 godzin od przyjęcia ostatniej dawki.



Do objawów tych należą:



przyspieszona praca serca (kołatanie)



bóle głowy, wymioty



niepokój, bezsenność, depresja, rozdrażnienie



biegunka, podwyższona temperatura



zaburzenia oddychania i widzenia



epilepsja, zaburzenia neurologiczne, paraliż,

zapaść



myśli samobójcze

Heroina



Heroina

w większej dawce może

wpływać paraliżująco na centralny układ
nerwowy, a szczególnie ośrodek
naczyniowo-ruchowy w pniu mózgowym



Zapaść krążeniowo-oddechowa lub
zakrztuszenie się własnymi wymiocinami
– śmierć

Alkaloidy opium



Regularne przyjmowanie tych środków

odurzających powoduje wytworzenie się

silnego

psychicznego i fizycznego

uzależnienia i tolerancji



W celu uzyskania tego samego efektu trzeba

zwiększyć dawkę np. od 1 do 10 ml kompotu



Sytuacje stresowe, choroby, czy nawet

krótki okres abstynencji, obniżają tolerancję,

co stwarza zagrożenie przedawkowania, w

wyniku którego może nastąpić zgon.

Alkaloidy opium



Powodują

:



obniżenie progu wrażliwości na ból, co
prowadzi do ignorowania przez
narkomanów symptomów pojawiającej się
choroby i wycieńczenia organizmu



uszkodzenia mózgu



powstanie zakrzepów



zakażenie wirusem HIV czy żółtaczki i
wielu innych schorzeń



utratę masy ciała i impotencję

Alkaloidy opium -

metabolizm



Po podaniu

heroina

ulega szybkiemu procesowi

deestryfikacji do

6-monoacetylomorfiny (6-

MAM)

i w dalszej kolejności do

morfiny

.



Czas biologicznego półtrwania wynosi:



5 minut – heroina



45 minut -

6-monoacetylomorfiny



Obecna w kompotach

kodeina

również

ulega

metabolizmowi do morfiny

.



Morfina

w znacznej części

jest wydalana z

organizmu z moczem w postaci

glukuronidów i siarczanów

; tylko nieznaczna

część morfina wydalana jest jako wolna zasada.

Metabolizm heroiny

Amfetamina



1-fenylopropylo-2-amina

(benzedryna, psychedryna, perwityna)



Mieszanina racemiczna:



(2S)(+)-1-fenylo-2-aminopropan

(dekstroamfetamina)



(2R)(-)-1-fenylo-2-aminopropan

(lewoamfetamina)

Amfetamina i jej
pochodne



XIX/XX wiek - pierwsze syntezy i badania

związków pobudzających:



amfetamina

(1887)



metylenodioksyamfetamina

(

MDA

, 1910)



3,4-metylenodioksymetamfetamina

(

MDMA

, 1912)



metamfetamina

(1919)



inne pochodne zsyntezowane na bazie

fenyloetyloaminy

Do tej pory zdefiniowano działanie ok.

200

tego typu związków

Syntetyczne pochodne



Najbardziej rozpowszechnione w Polsce syntetyczne

pochodne fenyloprolyloaminy:



amfetamina

(speed) i jej analogi



MDA

(love pill)



MDE

(Eve)



MDMA

(Ecstasy, Adam)



efedryna

oraz jej produkt domowej przeróbki –

metkatynon



Ostatnio szczególnego znaczenia nabiera

p-

metoksy -amfetamina (PMA, death)

i

współobecna z nią w tabletkach

p-

metoksymetamfetamina (PMMA)



PMA

- opóźnione działanie psychoaktywne, prowadzi

do przedawkowania.

Amfetamina i jej
pochodne



Enancjomery tych związków wykazują
odmienne działanie na organizm
człowieka manifestujące się różną
toksycznością i odmiennymi efektami
behawioralnymi.



Enancjomery (S)-(+) amfetaminy i
metamfetaminy wykazują pięć razy
silniejsze działanie pobudzające na
ośrodkowy układ nerwowy niż
enancjomery R-(-)

.

Amfetamina i jej
pochodne



W nielicznych krajach Europy
(

Szwajcaria

)

kontrolowane prawnie są

tylko enancjomery prawoskrętne
amfetaminy i metamfetaminy

, przy

czym w powszechnym obrocie
aptecznym znajdują się leki z
lewoskrętnymi enancjomerami tych
związków (Vicks Inhaler

®

- do inhalacji

przez nos) lub leki, które metabolizują
do takich enancjomerów.

Amfetamina i jej
pochodne



W Polsce analiza enancjoselektywna nie

jest rutynowo prowadzona

. Ustawa z dnia

24 kwietnia 1997 roku o przeciwdziałaniu

narkomanii obejmuje kontrolą mieszaninę

racemiczną amfetaminy i jej pochodnych.



Większość leków będących prekursorami

amfetaminy nie znajduje się w urzędowym

wykazie środków farmaceutycznych

dopuszczonych do obrotu w Polsce.



Leki dostępne zagranicą, środki działające

anorektycznie, nie są prawnie kontrolowane.

Amfetamina i jej
pochodne



Łańcuchowe pochodne amfetaminy i

metamfetaminy

znajdują zastosowanie w

lecznictwie ze względu na działanie

znoszące

łaknienie i rozszerzające naczynia oraz w

leczeniu choroby Parkinsona

. Leki te nie są

objęte kontrolą prawną.



Bardzo ważne jest

rozróżnienie

metamfetaminy lub amfetaminy

pochodzącej z zapisanego przez lekarza

leku oraz z metabolizmu tych leków od

pochodzącej z nadużywania

niedozwolonych

(prawnie kontrolowanych)

związków

.

Amfetamina i jej
pochodne



Wyniki analizy toksykologicznej
powinny stanowić podstawę do
rozstrzygnięcia, czy amfetamina i
metamfetamina stwierdzone w
materiale biologicznym pochodzą
z przypisanych leków, czy powstały
w wyniku metabolizmu lub ich
nadużycia w celach pobudzających.

Amfetamina i jej
pochodne



Amfetamina oraz metamfetamina -
związki najczęściej przyjmowane w celach

pobudzających centralny układ nerwowy



Ich pierścieniowe pochodne –

MDA, MDE,

MDMA

, zaliczane do nowej klasy środków

zwanych

ENTAKTOGENAMI

(narkotykami rekreacyjnymi)

,

charakteryzują się działaniem
nieprzewidywalnym.



MDA i MDMA

- działanie halucynogenne.

Amfetamina i jej
pochodne



W niskich dawkach wywołują

:



pobudzenie psychiczne



wzmagają aktywność umysłową, koncentrację myśli



ułatwiają percepcję i kojarzenie wrażeń



Po ich przyjęciu może wystąpić również stan

gotowości, czuwania oraz bezsenność, niekiedy

zaś przemijające stany ociężałości lub senności.



Związki te powodują

:



przyspieszoną akcję serca



podwyższenie ciśnienia krwi



suchość w jamie ustnej



rozszerzenie źrenic



podwyższenie temperatury ciała

Amfetamina i jej
pochodne



Rynek narkotykowy – substancje
dostępne w postaci tabletek w
różnych kolorach (różowym,
pomarańczowym i zielonym) z
różnymi wytłoczonymi, popularnymi
znakami czy napisami.



Najczęściej sprzedawane w postaci
proszku (50 do 80mg w porcji) o
różnej zawartości składnika
czynnego.

Amfetamina - analiza



Trudności w jednoznacznej identyfikacji:



nieznaczne różnice w strukturze



Izomery położeniowe:



1-PEA i 2-PEA



metamfetamina i fentermina,



Większość z nich to mieszaniny

enancjomerów.

Amfetamina - analiza



Trudności w analizie

:



Materiał biologiczny – naturalny składnik to aminy, których
rodzaj i stężenie zmienia się w toku rozkładu gnilnego.



Obecność interferujących amin endogennych - fałszywie
dodatnie wyniki uzyskane metodami
immunoenzymatycznymi.



W próbkach moczu i materiału sekcyjnego można stwierdzić
piki interferujące z metamfetaminą przy analizie metodą
chromatografii gazowej z detekcją uczuloną na azot



Powstawanie artefaktów podczas analizy amfetamin
dokonywanej szczególnie metodami GC-MS.



W materiale biologicznym wykrywa się więcej niż jedną
pochodną amfetaminową.

Amfetamina - analiza



Trudności w interpretacji wyniku
analizy:



przyjmowanie różnych związków w niewielkich
odstępach czasu



amfetamina i MDA są obecne w moczu jako
produkty demetylacji odpowiednio –
metamfetaminy i MDMA oraz MDE



wprowadzenie do organizmu, wraz z
amfetaminą, zanieczyszczeń powstałych
podczas syntezy (MDMA często towarzyszy
MDE)

Amfetamina - analiza



Analiza proszków pochodzących z rynku

narkotykowego

- półprodukty

charakterystyczne dla zastosowanej syntezy



Substancje stosowane do fałszowania

–

środki farmakologicznie czynne:



Metamizol



Paracetamol



Aminofenazon



Kwas acetylosalicylowy



Kwas askorbinowy



Środki używane do rozcieńczania

:



cukier, glukoza, skrobia, laktoza, węglan sodu

Konopie



Konopie

– roślina uprawiana i

używana w Europie



Główny odbiorca i kraj tranzytowy
konopi - Holandia



Dystrybucja - Belgia i Albania



W 1996r. skonfiskowano w Europie 410
ton konopi, głównie w Hiszpanii

Konopie (Cannabis)

Środki odurzające pochodzące z
konopi:



Marihuana

(suche, szczytowe i owocujące

części roślinne)



Haszysz

(sprasowana w kostki żywica)



Olej haszyszowy

Skład konopi



Identyfikacja ponad

400

substancji chemicznych

, z

których około

100

odpowiada za ich

charakterystyczny zapach. Większość z nich to lotne

terpeny i seskwiterpeny.



Najważniejsze związki występujące w konopiach to:



Δ

9

-tetrahydrokannabinol (Δ

9

-THC lub THC)



kannabidiol (CBD) i produkt jego rozkładu



kannabinol (CBN),-pinen



myrcen



trans-β-ocymen



-terpinolen



trans-kariofilen



-humulen



tlenek kariofilenu

(wykrywany przez psy tropiące

narkotyki)

Marihuana



Podczas jej palenia na skutek pirolizy
tworzy się ponad

2000

związków.



Na znane farmakologiczne i
toksykologiczne działanie marihuany
ma wpływ

osiemnaście klas

związków chemicznych

(związki

azotowe w tym aminokwasy,
węglowodory, cukry, terpeny, kwasy
organiczne proste i tłuszczowe).

Kannabinoidy



Składniki odpowiedzialne za

psychoaktywność konopi (ponad 60 różnych

związków)



Związki chemiczne oddziałujące na receptory

kannabinoidowe w mózgu.



Obecnie ta grupa związków dzieli się na:



kannabinoidy roślinne - występują jako alkaloidy

roślinne,



endokannabinoidy - występują w ciałach ludzi i

zwierząt,



kannabinoidy syntetyczne - zostały stworzone

przez człowieka

Kannabinoidy

Kannabinol

CBN

Tetrahydrokannabinol

THC

Kannabidiol

CBD

Tetrahydrokannabinol
(THC)



Tetrahydrokannabinol

(nazwa angielska

T

etra

H

ydro

C

annabinol, C

21

H

30

O

2

) - THC -

główna substancją psychoaktywną zawartą w
konopiach indyjskich.



Istnieje kilka izomerów THC różniących się
położeniem wiązania podwójnego. Dwa
izomery -

Δ

9

-THC

i

Δ

8

-THC

- występują w

naturze.



Główną substancją aktywną konopi indyjskich
jest izomer

L-trans-Δ

9-

tetrahydrokannabinolu

THC



THC posiada dwa chiralne
centra o konfiguracji trans.



Badania (lata 1969-1972)

wykazały, że wszystkie główne

kannabinoidy występujące w

marihuanie oraz otrzymane

syntetycznie posiadają

pentylową grupę dołączoną

do pierścienia aromatycznego

.



Niektóre próbki marihuany

zawierają 9THC z metylowym i

propylowym łańcuchem bocznym



9

-Tetrahydrokannabinol



Średnia zawartość



9

-tetrahydrokannabinolu (9THC)

w:

marihuanie – 2.9%
haszyszu – 3.4%

oleju haszyszowym – 16.5%

Najwyższe stężenie 9THC

dochodziły do:

27.7% w marihuanie
29.9% w haszyszu

43.2% w oleju haszyszowym

.

Kannabinole



Kannabinol

(

CBN

) wykazuje 10%

aktywności

9THC

, a

kannabidiol

(

CBD

) nie posiadając własnej

aktywności moduluje działanie

9THC

i

CBN

.



CBD

w czasie palenia przekształca się

w

9THC

.

CBN

CBD

Konopie - analiza



Konopie różnego pochodzenia

(konopie

włókniste pochodzące z prywatnych upraw w
różnych warunkach - w ogródkach,
szklarniach, doniczkach i w różnym okresie
rozwoju rośliny).



Wyznaczanie zawartości 4 naturalnych
składników konopi:



CBD (kanabidiol)



CBN (kannabinol)



9THC



kannabinochromenu (CBCh)

CBN

CBD

Przedmiot badań



Żadna z popularnych metod

(TLC, GC, HPLC-

UV, HPLC-DAD)

nie rozdziela zadawalająco

9THC i 8THC.



Każde stężenie 9THC

w badanych próbkach

-

suma stężeń tetrahydrokannabinoli

(9THC i 8THC)



Wykrywalność 9THC metodami HPLC jest
dwukrotnie wyższa niż 8THC, metodami TLC
pięciokrotnie, a metodą GC –
dziesięciokrotnie.



8

-

Tetrahydrokannabinol



8THC

występuje w konopiach w bardo

małych stężeniach nie przekraczających

0.1% masy próbki.



Aktywność 8THC jest 20 razy mniejsza

od 9THC

(cała aktywność psychofizyczna

konopi związana jest z zawartością 9THC)



Zawyżenie psychoaktywności konopi przez

sumowanie stężeń 8 i 9THC przybliża ją do

rzeczywistej, ponieważ w czasie palenia

niektóre nieaktywne składniki konopi,

ulegając dekarboksylacji, stają się

psychoaktywne.

Kannabinole



Występują w konopiach w formie
obojętnej i kwasowej.



Formy kwasowe przeważają w
roślinach młodych.



Istnieje wiele kryteriów podziału konopi
na odmiany:



bogate w CBD (kanabidiol)



bogate w 9THC

Podział konopi



Trzy główne typy konopi, różniące się pod
względem użytkowym, biologicznym i
morfologicznym:



konopie włókniste

(THC < 0.3% i CBD >

0.5%)



konopie pośrednie

(THC > 0.3%, CBD > 0.5%

z bardzo zmiennym stosunkiem THC/CBD)



konopie żywiczne

(

narkotyczne

, THC > 0.3%

i CBD < 0.5%).

Podział konopi



Żadne z dotychczasowych badań, nie
dają podstaw do jednoznacznego
zaliczenia pojedynczej próbki konopi do
typu włóknistego lub narkotycznego.



Dla celów sądowych

stosuje się

urzędowy podział na

konopie

włókniste i narkotyczne

na podstawie

ustawowo narzuconej zawartości
głównego składnika psychoaktywnego
konopi, tj.

9THC

.

Podział konopi



Susz konopi przechowywany przez
dłuższy czas – zmiana składu
chemicznego:



zmniejszenie zawartość 9THC



zwiększenie stężenia CBD

9THC



Aktywna dawka 9THC (5-20 mg)

powoduje:



silne działanie subiektywne w postaci uczucia

euforii



zaburzenia odczuwania i percepcji wrażeń

zmysłowych



zaburzenia osądu i pamięci oraz beztroski



może doprowadzić do psychozy toksycznej.



zwiększenie łaknienia



bóle głowy



nudności



zawroty głowy



pocenie się



zaczerwienienie spojówek i rozszerzenie źrenic.

9THC - analiza



W celu potwierdzenia przyjęcia 9THC

,

równocześnie z występowaniem objawów
jego działania, a więc

od kilku minut do

kilkudziesięciu godzin od wprowadzenia
marihuany lub haszyszu do organizmu

,

wykonuje się:



analizę toksykologiczną krwi



analizę toksykologiczną śliny



W dłuższym okresie czasu (kilka do
kilkunastu dni od wprowadzenia THC

)

:



analizę toksykologiczną moczu i potu

9THC - analiza



9THC można wykazać w powietrzu
wydychanym do 12 minut od chwili
wypalenia marihuany.



Stężenie we krwi

9THC 2-3 g/ml

-

wypalenie papierosa nie wcześniej
niż 6 godzin

od pobrania materiału.



Najsilniejszy efekt działania 9THC - po

30-40

minut od rozpoczęcia palenia

Substancje
halucynogenne



Związki psychodysleptyczne lub
halucynogeny

- substancje, których

główną składową działania jest
powodowanie zaburzeń percepcji
otaczającej rzeczywistości



HALUCYNOGEN - PSYCHODELIK
greckie słowa

psyche

– dusza

deloun

– ukazywać

Substancje
halucynogenne



Humphrey Osmond

- Brytyjczyk, w

latach 1960-tych w Ameryce Północnej
prowadził badania nad efektami
psychotropowymi meskaliny oraz LSD.



Jeden z wielu psychiatrów,
entuzjastycznie podchodzących do
możliwości wykorzystania
halucynogenów jako narzędzia
umożliwiającego głębszy wgląd w
psychikę człowieka.

Substancje
halucynogenne



Budowa – strukturalnie przypominają
neuroprzekaźniki – zakwalifikowane do
dwóch głównych grup:



pochodnych fenyloalkiloaminy



pochodnych indolalkiloaminy



Pozostałe substancje o właściwościach
halucynogennych, których struktura
jest nieco inna, umieścić można dla
celów systematycznych w dodatkowej
grupie.

Substancje
halucynogenne



Grupa pochodnych fenyloalkiloaminy

-związki o budowie epinefryny, norepinefryny
oraz dopaminy:

meskalina

2,5-dimetoksy-4-bromoamfetamina

2,5-dimetoksy-4-metyloamfetamina

3,4-metylenodioksymetamfetamina

(MDMA)

3,4-metylenodioksyamfetamina (MDA)

Substancje
halucynogenne



Grupa pochodnych
indolalkiloaminy -

związki o

strukturze przypominającej serotoninę:

dimetylotryptamina

(DMT)

psylocybina

harmalina

Dietyloamid kwasu

D-lizergowego

Lyserg Säure Diäthylamid – LSD

dietyloamid kwasu lizergowego

Przekształcenia
izomeryczne LSD

Substancje
halucynogenne



Substancje o budowie odmiennej niż
wymienione

ketamina

dekstrometorfan

mirystycyna

atropina

difenhydramina

Czynniki wywołujące

halucynacje



Stany chorobowe przebiegające z wysoką gorączką



Zaburzenia psychiczne



Uszkodzenie mózgu spowodowane zatruciami
pokarmowymi lub urazami mechanicznymi



Zatrucia pokarmowe pośrednio zaburzające pracę
mózgu



Nadprodukcja hormonów tyroidowych lub
adrenergicznych



Podawanie wysokich dawek kortyzonu



Kuracja hormonami tyroidowymi



Delirium tremens (obłęd opilczy)



Stany fizycznego wyczerpania

Metabolizm LSD



Dane dotyczące metabolizmu LSD - okres 30
lat od chwili jego odkrycia.



Szybkie wchłanianie z żołądka



We krwi występuje głównie w formie
związanej z białkami (ok. 90%)



Biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 3 h



Główne metabolity LSD:



2-oksy-3-hydroksy-LSD (A)



N-desmetylo-LSD (B)

Metabolizm LSD



Przemiany mogą również polegać na

hydroksylacji pierścienia fenolowego i prowadzić

do powstania kolejnych dwóch metabolitów:



13-hydroksy-LSD (C)



14-hydroksy-LSD (D)



Obecność grup polarnych umożliwia tworzenie

połączeń LSD z kwasem glukuronowym i tym

samym dalszy spadek stężenia związku

macierzystego.



Wszystkie te przemiany sprawiają, iż jedynie

1%

niezmienionego LSD zostaje wydalone

wraz z moczem.

Metabolizm LSD

2-oksy-3-hydroksy-
LSD

N-desmetylo-
LSD

13-hydroksy-
LSD

14-hydroksy-LSD

Metabolizm LSD



Doniesienia literaturowe o
występowaniu innych metabolitów LSD:



2-oksy-LSD



N-desetylo-LSD



etylowinylo-LSD



Niskie stężenia LSD w materiale
biologicznym sprawiają, iż

możliwość

detekcji

jest ograniczono praktycznie

do 24 godzin po przyjęciu środka.

Metabolizm LSD



Ostatnie kilka lat – pojawienie się publikacji
dotyczących metodyki oznaczania

2-oksy-3-

hydroksy-LSD (metabolit A)

, którego

stężenie w moczu

jest do ok.

20-krotnie

wyższe niż LSD

. Możliwość potwierdzenia

przyjęcia LSD w znaczenie dłuższym czasie.



Oznaczanie

N-desmetylo-LSD (metabolit

B)

:



stężenia porównywalne z LSD



3-krotnie dłuższy czas biologicznego
półtrwania