URAZY
CZASZKO-MÓZGOWE
lek. med. Wojciech
Kornacki
• Patofizjologia
Uszkodzenia mózgu
• Pierwotne – powstające w wyniku
bezpośredniego urazu mechanicznego
• Wtórne – jako wynik zaburzeń
metabolicznych (niedotlenienia,
niedokrwienia, wzmożonego ciśnienia
śródczaszkowego)
Anatomia
• Rodzaje urazów
1. Powierzchowne urazy głowy z uszkodzeniem /
bez uszkodzenia powłok
(należy zawsze sprawdzić czy nie ma ciał obcych w ranie,
czy kość pod raną nie jest uszkodzona)
2. Złamania kości czaszki
(nie musi towarzyszyć uszkodzenie mózgu, u dzieci do 2 roku
życia mogą powstawać tzw. złamania rosnące)
3. Złamania podstawy czaszki
(najczęściej w obrębie skalistej części kości skroniowej, objawy:
krwawienie lub wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego z ucha lub
nosa, krwiak jamy bębenkowej, krwiaki okularowe, wybroczyny
w okolicy wyrostka sutkowatego – objaw Battle’a)
4. Krwiak nadtwradówkowy
(najczęściej jako wynik złamania kości czaszki z uszkodzeniem
tętnicy oponowej. Objawy: ból głowy, wymioty, zaburzenia
świadomości. W przebiegu chorobowym może dojść do
wklinowania pod namiot móżdżku)
5. Ostre krwiaki podtwardówkowe
(najczęściej u małych dzieci w zespole dziecka maltretowanego.
Krwiak podtwardówkowy tworzy się zwykle w wyniku krwawienia
z uszkodzonych żył mózgu, narasta wolniej niż nadtwardówkowy.
Objawy: rozdrażnienie, wymioty, patologiczna senność)
6. Stłuczenie mózgu
(rozerwanie i krwiak tkanki mózgowej. Objawy: zburzenia
świadomości, ogniskowe objawy neurologiczne, drgawki)
7. Drążące urazy mózgu
8. Wstrząśnienie mózgu
(chwilowa utrata świadomości i reakcji na bodźce,
występująca w wyniku urazu głowy. Objawy: utrata
przytomności, wymioty, bóle i zawroty głowy – objawy mają
charakter przemijający)
9. Uogólniony obrzęk mózgu
(u dzieci trzy razy częściej niż u dorosłych, najczęściej w
wyniku urazu strzygącego)
• Zespół wklinowania
1. 70% zawartości czaszki stanowi mózg
2. 20% stanowi płyn mózgowo-rdzeniowy
3. 10% stanowi krew
1. Guz luk krwiak mózgu
(ucisk na tkankę mózgową i upośledzenie ukrwienia)
2. Cytotoksyczny obrzęk mózgu
(nagromadzenie się płynu w uszkodzonych komórkach
mózgowych i glejowych)
3. Śródmiąższowy obrzęk mózgu
(zmniejszone wchłanianie płynu mózgowo-rdzeniowego)
4. Naczyniopochodny obrzęk mózgu
(uszkodzenie bariery komórkowej śródbłonka)
5. Zwiększenie objętości płynu mózgowo-
rdzeniowego
6. Przekrwienie mózgu
(nagromadzenie się płynu w uszkodzonych komórkach
mózgowych i glejowych)
1. Wklinowanie pod sierp mózgu –
przemieszczenie jednej z półkul mózgu pod
sierpem na stronę przeciwną
2. Wklinowanie pod namiot móżdżku –
wklinowanie części płata skroniowego (hak
hipokampa) pomiędzy konar mózgu a namiot
móżdżku
3. Wklinowanie migdałów móżdżku do otworu
wielkiego
• Ocena pacjenta
1. Szczegółowy wywiad
2. A – zwrócić uwagę na uszkodzenia
twarzoczaszki
3. B – hipowentylacja może powodować wzrost
ciśnienia śródczaszkowego
4. C – opanować wszystkie krwotoki zagrażające
życiu, utrzymać ciśnienie skurczowe na
poziomie zapewniającym prawidłowy dopływ
krwi do mózgu
5. D – poza oceną świadomości ocenić źrenice i
ewentualne zmiany o charakterze
porażennym
6. Częste powtarzanie oceny stanu pacjenta –
może dochodzić do nagłego pogorszenia w
wyniku wzrostu ciśnienia śródczaszkowego.
• Badania diagnostyczne
1. Morfologia
2. Ocena diurezy
3. TK głowy
4. Ewentualnie RTG czaszki
STRATEGIA DIAGNOSTYKI ADIOLOGICZNEJ
PACJENTÓW Z URAZAMI GŁOWY
• GRUPA NISKIEGO RYZYKA
– W badaniu klinicznym: brak zmian patologicznych, ból głowy,
zawroty głowy, krwiak podskórny, rana skóry owłosionej głowy,
stłuczenie lub otarcie naskórka, brak cech świadczących o
zaliczeniu do grupy umiarkowanego lub wysokiego ryzyka.
– Zalecana diagnostyka: tylko obserwacja; przy wypisie należy
wydać pacjentowi ulotkę informacyjną o urazach głowy
(zawierającą listę objawów krwiaka podtwardówkowego, na
które należy zwrócić uwagę) i upewnić się, że pacjent będzie
pod opieką i obserwacją innej osoby.
• GRUPA UMIARKOWANEGO RYZYKA
– W badaniu klinicznym: w wywiadzie zaburzenia świadomości w
chwili urazy lub po urazie, w wywiadzie ból głowy o
narastającym nasileniu pacjent pod wpływem alkoholu lub
narkotyków, wywiad na temat okoliczności urazu niepełny lub
nieadekwatny do obrazu klinicznego, wiek poniżej 2 lat ( z
wyjątkiem drobnych urazów), drgawki pourazowe, wymioty,
niepamięć pourazowa, uraz wielonarządowy, poważny uraz
twarzoczaszki, objawy złamania podstawy czaszki, podejrzenie
urazu drążącego czaszki lub złamania z wgnieceniem,
podejrzenie maltretowania dziecka.
– Zalecana diagnostyka: przedłużona wnikliwa obserwacja ( pod
kątem wystąpienia objawów decydujących o zaliczeniu do
grupy wysokiego ryzyka), rozważenie badania TK głowy i
konsultacji neurologicznej, komplet zdjęć RTG czaszki może
niekiedy być przydatny, jeśli wykaże zmiany (rzadko), ale brak
zmian w RTG nie wyklucza obrażeń wewnątrzczaszkowych.
• GRUPA WYSOKIEGO RYZYKA
– W badaniu klinicznym: upośledzenie świadomości, bez
wyraźnego związku z alkoholem, narkotykami lub innymi
przyczynami niezależnymi od urazu (np. Zaburzeniami
metabolicznymi lub padaczką), neurologiczne objawy
ogniskowe, pogarszanie się stanu świadomości, drżący uraz
czaszki lub wyczuwalne palpacyjnie wgniecenie.
– Zalecana diagnostyka: wskazane są pilne badane TK i
konsultacja neurologiczna.
•
Leczenie
(
niedopuszczenie do wtórnych uszkodzeń mózgu)
1. Tlenoterapia
2. Płynoterapia – nie przewadzniać
3. Leki przeciwdrgawkowe – fenytoina 15 mg/kg w
przepływie 1 mg/kg/min
4. Monitorowanie
5. Konsultacja neurochirurgiczna i ewentualny
zabieg