GEODEZJA
Tadeusz Durkowski
Wydział Kształtowania
Środowiska i Rolnictwa
AR Szczecin
Wykład 4.
Osnowy geodezyjne
Prawo geodezyjne i
kartograficzne
:
m.in.. mówi ,że
•
Podstawą do wykonywania prac geodezyjnych i
kartograficznych
stanowią
osnowy geodezyjne
opracowane w państwowym systemie odniesień
przestrzennych
2. Osnowy geodezyjne
zakłada się i aktualizuje dla
obszaru całego kraju
3. Projekty
osnów geodezyjnych
są zatwierdzane
przez
:
- Głównego Geodetę Kraju w porozumieniu z
MON w zakresie
osnów podstawowych
,
- starostów – w zakresie
osnów szczegółowych
4.
Państwowy system odniesień przestrzennych
obowiązuje na terenie całego kraju
Osnowa geodezyjna (Prawo G i K)
Osnowy geodezyjne
, ze względu na sposób przedstawienia
wzajemnego położenia punktów, dzielą się na:
osnowę poziomą
, w której określone jest wzajemne
położenia punktów na powierzchni
osnowę wysokościową
, w której wysokość punktów
określono względem punktu odniesienia
osnowę dwufunkcyjną
, której punkty maja znane
położenie i wysokość, a więc spełniają równocześnie
funkcje punktów osnowy poziomej i wysokościowej
osnowę przestrzenną,
w której punkty mają znane
położenie w układzie geocentrycznym
Ze względu na dokładność i rolę w pracach
geodezyjnych osnowy dzielą się na (podział na klasy
podany jest dla osnowy poziomej):
• podstawowe (I klasy)
• szczegółowe (II i III klasy)
• pomiarowe
Prawo geodezyjne i
kartograficzne
Osnowa geodezyjna to
–
usystematyzowany zbiór
punktów geodezyjnych, dla
których określono
matematycznie ich wzajemne
położenie i dokładność
usytuowania
Osnowa geodezyjna (
encyklopedie
)
Osnowa geodezyjna
- zbiór odpowiednio
wybranych i
stabilizowanych punktów terenowych,
dla których
określono współrzędne płaskie lub wysokościowe w
przyjętym układzie współrzędnych z użyciem metod
geodezyjnych.
Osnowy geodezyjne
, w zależności od
gęstości rozmieszczenia punktów oraz dokładności
wyznaczenia ich współrzędnych dzielą się
na klasy.
Punkty osnowy geodezyjnej
pełnią rolę nawiązania
dla wszystkich
robót geodezyjnych
, których wynikiem są
współrzędne określone w państwowym
układzie współrzędnych
Osnowa geodezyjna
Ze względu
na dokładność i rolę
w
pracach geodezyjnych dzielą się na
(
podział na klasy podany jest dla
osnowy
poziomej
)
• Podstawowe (I klasa),
• Szczegółowe (II i III klasa)
• Pomiarowe
.
Reper
– przykład punktu osnowy
wysokościowej
Reper
–
przykład punktu osnowy
wysokościowej
Osnowa geodezyjna
Osnowę podstawową
–
stanowią punkty
wyznaczone w sieciach geodezyjnych o najwyższej
dokładności, przy
czym rozmieszczenie ich powinno być
równomierne na obszarze całego kraju.
Osnowa
szczegółowa
–
stanowi rozwinięcie
osnowy podstawowej,
przy czym stopień zagęszczenia
punktów powinien być zróżnicowany w zależności od
charakteru terenu.
Osnowa pomiarowa
–
stanowi rozwinięcie
osnowy szczegółowej,
przy czym zagęszczenie i sposób
rozmieszczenia punktów powinny być dostosowane
do konkretnych zadań geodezyjno-kartograficznych i
przyjętej technologii ich realizacji
Osnowa geodezyjna
Położenie punktów
w odpowiednich klasach
charakteryzują błędy średnie po wyrównaniu
Klasa I – m
d
:d < 5
(przeciętny błąd względny długości boku)
Klasa II – m
p
< 0,05 m (
błąd położenia punktu względem
punktów nawiązania),
Klasa III – m
p
< 0,10 m (
błąd położenia punktu względem
punktów nawiązania),
Błędy średnie należy obliczać przy
założeniu bezbłędności punktów
nawiązania
Osnowa geodezyjna
Dla
celów specjalnych
wyodrębniona
zostaje sieć triangulacji państwowej,
która obejmuje
wszystkie punkty
osnowy podstawowej oraz wybrane
punkty osnowy szczegółowej.
Sieć ta dzieli się na cztery klasy (
cyfry arabskie
).
Dla punktów osnowy podstawowej i szczegółowej
,
będących jednocześnie punktami triangulacji
państwowej, podaje się dwie klasy (np.. II-4, II-1)
Osnowa geodezyjna
Przy
zakładaniu punktów
należy uwzględniać
następujące warunki
:
- w miarę możliwości wykorzystać
istniejące
budowle stałe,
- grunt powinien
zapewnić stabilność znaku
geodezyjnego (
nie należy zakładać punktu na wydmach,
nasypach, wałach ochronnych, skarpach, bagnach, miejscach
eksploatacji gliny, żwiru itp..
Punktów I klasy
nie należy
lokalizować na terenie zagrożonym szkodami górniczymi)
,
- odległość punktów I i II klasy
od urządzeń
wodnych, dróg publicznych, obszarów kolejowych
powinna wynosić co najmniej:
Osnowa geodezyjna (I klasa)
•
500 m
– od urządzeń służących do piętrzenia
wody (>10 m)
• 100 m
- od urządzeń służących do piętrzenia
wody (<10 m),
• 50 m
– od osi drogi klasy, od wału ochronnego,
• 40 m
– od drogi II i III klasy,
• 15 m
- od obszaru kolejowego,
• lokalizacje punktów powinny być uzgadniane z
władzami administracyjnymi ,
Osnowa geodezyjna
Punkty I i II klasy
powinny mieć wyznaczone wysokości w
państwowym układzie wysokości.
Wszystkie punkty podstawowej i szczegółowej osnowy
poziomej
powinny być stabilizowane w terenie znakami
geodezyjnymi, w sposób i w miejscach zapewniających ich
długotrwałe przetrwanie (
chronione
).
Dla każdego punktu powinien
być
sporządzony opis
topograficzny (skala mapy topograficznej 1:25
000).
Wszelkie używane
instrumenty geodezyjne przy
zakładaniu osnowy poziomej
powinny mieć
świadectwa legalizacyjne, atesty, komparacji,
metryki instrumentu
)
Sieci geodezyjne
zakłada się na podstawie
zatwierdzonych dokumentacji
Opis topograficzny
Opis topograficzny
Opis topograficzny
Opis topograficzny
Wykaz reperów
Opis topograficzny
Osnowa
pozioma I klasy
Osnowa I klasy
powinna posiadać
strukturę powierzchniowej sieci kątowo-
liniowej,
wyznaczonej na podstawie pomiarów
geodezyjnych, astronomicznych i grawimetrycznych.
Sieć zagęszczenia osnowy I klasy powinien wynosić co
najmniej
1 punkt na 60 km
W skład osnowy I klasy wchodzą:
• Sieć astronomiczno-geodezyjna – punkty
odległe o 20 km,
• Sieć wypełniająca – punkty odległe o 7 km
Osnowa
pozioma I klasy
Dane geodezyjne punktów I klasy zapisuje
się z dużą dokładnością:
• Współrzędne geograficzne – 0,0001
II
• Azymuty geodezyjne – 0,01
I
• Współrzędne prostokątne płaskie –
0,01 m
• Pomierzone długości boków- 0,001m
…
Osnowa
pozioma II klasy
Osnowa II klasy stanowi
zbiór punktów
będących rozwinięciem osnowy I
klasy,
które zakłada się w celu nawiązania osnowy III klasy
oraz zwiększenia liczby wysoko dokładnych
punktów geodezyjnych
wykorzystywanych do
różnorodnych prac geodezyjnych i obronnych
Stopień zagęszczenia osnowy II klasy wynosi:
• 1 punkt na 1-2 km
2
terenach intensywnie
zainwestowanych,
• 1 punkt na 2-8
km
2
na terenach rolnych,.
• 1 punkt na 12
km
2
na terenach leśnych
Osnowa
pozioma II klasy
Punkty II klasy należy stabilizować:
• Dwupoziomowo
- znaki z betonu,
granitu (zabezpieczone rowem kwadrat
2*2 m *0,3 m),
• Jednopoziomowo -
znaki z metalu,
betonu, inne trwałe materiały (dokładność
0,01m),
• Wieloznakowo
stosując co najmniej trzy
znaki ścienne
Osnowa
pozioma III klasy
Osnowa III klasy stanowi
zbiór
punktów będących dalszym
rozwinięciem osnowy I i II klasy,
służących do nawiązania osnowy pomiarowej i
wykonywania szczegółowych pomiarów
geodezyjnych
Punkty III klasy należy stabilizować:
• na terenach zabudowanych
– wieloznakowo-
za pomocą znaków ściennych (3 znaki dla
punktu),
• na terenach niezabudowanych
– za pomocą
znaków z tworzyw sztucznych lub innych
metalowych, granitowych, betonowych
Aktywna Sieć Geodezyjna
Potrzeba nawiązywania pomiarów geodezyjnych do istniejącej
osnowy to chleb powszedni geodety. Pomimo pełnego,
w skali kraju, standardowego zagęszczenia punktami osnów
geodezyjnych, bardzo często nawiązanie pomiarów
sytuacyjnych i wysokościowych
wymaga dodatkowych
zabiegów
.
Szczególnie pracochłonne bywają nawiązania
wysokościowe pomiarów, gdy rozmieszczenie
punktów osnowy nie jest równomierne.
Najczęściej brak ich odczuwa się poza
miastami i sieciami dróg.
Te codzienne kłopoty geodety mogą w krótkim czasie zniknąć
za sprawą
Aktywnej Sieci Geodezyjnej (ASG
). Punkty
nawiązania w takiej sieci ustala "w zasięgu ręki" sam
wykonawca pomiaru i na dodatek w sposób najbardziej
dogodny. A więc nie trzeba już "dochodzić" do osnowy
geodezyjnej, to osnowa "przychodzi" do wykonawcy.
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
ASG
DZIEKUJĘ ZA UWAGĘ