GATT- Układ Ogólny w

Sprawie Taryf Celnych i

Handlu

(General Agreement on

Tariffs and Trade)

Przygotował:
Romanowicz

Paweł
Kierunek:

Ekonomia

Powstanie GATT

Po II wojnie światowej bardzo ważnym

problemem było przywrócenie wolnego

handlu, a w szczególności obniżenie

wysokiego poziomu taryf celnych. Próbą

rozwiązania tej kwestii było podpisanie 30

października 1947 roku przez 23 kraje Układu

Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu

(GATT). Układ ten zawierał zobowiązanie do

sukcesywnego obniżania ceł oraz znoszenia

ograniczeń w handlu. Jego postanowienia

weszły w życie 1 stycznia 1948 roku, a Układ

istniał do 1995 roku.

Cele GATT

• Znoszenie barier taryfowych
• Podniesienie stopy życiowej
• Osiągnięcie pełnego zatrudnienia
• Pełne wykorzystanie zasobów światowych

i wymiany dóbr

• Ocena sytuacji w handlu

międzynarodowym

• Rozstrzyganie sporów pomiędzy

członkami

Organy GATT

• Konferencja Układających Się Stron -

najwyższy organ GATT

• Rada Przedstawicieli – utworzona w

1961 r.

• Sekretariat GATT – kierował nim

Dyrektor Generalny

• Komitet Skarg – utworzony w 1953 r.

Zasady GATT

•Zasada niedyskryminacji i równości

traktowania- polegająca na równości

traktowania partnerów zagranicznych;

•Zasada wzajemności, ustępstw i korzyści

- polegająca na tym, że żaden kraj nie

mógł obniżyć ceł i udzielić koncesji bez

uzyskania wzajemnych przywilejów;

•Zasada interwencji handlowej -

możliwość interwencji tylko w cła;

•Zasada uznania taryf celnych i innych

opłat o podobnym charakterze

Warunki przystąpienia

do Układu

➔ Każdy kraj zainteresowany przystąpieniem do

Układu musiał wynegocjować warunki swego
uczestnictwa do GATT. Podstawowym
zobowiązaniem nowego członka GATT było
przestrzeganie zasad Układu oraz udzielenie
koncesji celnych.

➔ Polska była członkiem GATT od 1967 roku i od

tego czasu uczestniczyła w pracach tej
organizacji.

Rundy negocjacyjne

GATT

I. Runda Genewska (1947 r.)-

zewidencjonowanie poziomu taryf celnych

II. Runda w Annency (1949 r.)- przyniosła

obniżenie ceł na część towarów

III. Runda Torquay (1951 r.)
IV. Runda Genewska (1956 r.)
V. Runda Dillona (1960-1961 r.) została

zdominowana kwestią osłabienia

negatywnych skutków procesów

integracyjnych w Europie dla handlu

krajów trzecich

Rundy negocjacyjne

GATT c.d.

VI. Runda Kennedy'ego (1963-1967 r.) - jej

wynikiem było obniżenie stawek celnych na

artykuły przemysłowe przeciętnie o 1/3

VII. Runda Tokijska (1973-1979 r.) - była

poświęcona nie tylko redukcji ceł, ale także

liberalizacji barier pozataryfowych

VIII. Runda Urugwajska (1986-1994 r.) - po raz

pierwszy w historii rokowań włączono do

nich nowe dziedziny obrotu

międzynarodowego. Przede wszystkim miała

ona na celu uregulowanie wzajemnych

zależności między GATT a WTO.

Podsumowanie

działalności

Pozytywne strony:
• Znaczne obniżenie

stawek celnych

• Zmniejszenie

protekcjonizmu

• Uwzględnienie

problematyki
krajów słabiej
rozwiniętych

Negatywne strony:
• Nieprzystosowanie

do realiów lat 90-
tych

• Stosowanie

pozataryfowych
środków

• Przesunięcie

handlu

Podsumowanie

działalności c. d.

• W okresie tych kilkudziesięciu lat działalności

odbyło się łącznie osiem rund

negocjacyjnych; liczba uczestniczących w

nich krajów zwiększyła się z 23 podczas

pierwszej Rundy Genewskiej do 117 krajów w

trakcie ostatniej rundy. W okresie tym

wartość obrotów handlowych objętych

negocjacjami wzrosła 10 mld USD w 1947 do

464 mld USD w okresie 1986-1994. Nastąpiła

znaczna redukcja i konsolidacja ceł w handlu

międzynarodowym ( z 40% po II wojnie

światowej do około 5-6% w momencie

rozpoczęcia Rundy Urugwajskiej).

Dziękuję