Zarządzanie przedsięwzięciami
budowlanymi
DECYDOWANIE
I.
ISTOTA
DECYDOWANIA
II. WYZNACZANIE
CELÓW
III.PLANOWANIE
IV. KONTROLA
I.
DECYZJE
Definicja
Podejmowanie decyzji:
Proces rozpoznawania i
wyboru
określonego wariantu
zachowania,
prowadzącego do
rozwiązania problemu lub
wykorzystania okazji
Wyjaśnienie pojęć
• proces
– ciąg zachowań, prowadzących do celu
• sytuacja decyzyjna
– istnienie co najmniej dwóch zachowań,
między
którymi decydent musi wybrać, w danych
okolicznościach, ze względu na wyznaczone
cele
• problem
– splot okoliczności, stanowiących przeszkodę
na
drodze do celu
• okazja
– okoliczność sprzyjająca osiągnięciu więcej niż
zakładano
Przykłady
• Decyzja administracyjna (np. odmowa
pozwolenia na broń szczególnie niebezpieczną)
• Określenie warunków przetargu na zakup
nowego sprzętu dla funkcjonariuszy
• Przystąpienie gminy do związku komunalnego
• Powołanie konkretnej osoby na stanowisko
dyrektora szkoły podstawowej
• Utworzenie nowego departamentu w
strukturze urzędu centralnego
• Lokalizacja spalarni śmieci
Modelowanie decyzji
• Model: uproszczone odwzorowanie
rzeczywistości
Typy modeli
• Model normatywny
wzorzec procesu decyzyjnego, zalecany
decydentom jako uniwersalny, przykład: „MODEL
RACJONALNY”
• Modele opisowe
odwzorowują – na podstawie badań empirycznych –
rzeczywiste procesy decyzyjne; ukazują typowe
mechanizmy zachowań osób, które dokonują
wyboru, przykład: „MODEL ADMINISTRACYJNY
”
Model racjonalny - etapy
• Element twórczy procesu decyzyjnego – trudny do
modelowania
• Typy decyzji:
–
„tak-nie”
np. pozwolenie budowlane
–
problemy liniowe
np. „jaka kwotę w budżecie
gminy przeznaczyć na remont szkoły?”
–
problemy nieliniowe
np. specyfikacja zamówienia
publicznego na dostawę samochodów służbowych
(„czego potrzebujemy?”)
• Techniki poszukiwania wariantów decyzyjnych
zależne od typu decyzji
Realność (wykonalność)?
Efektywność (wystarczalność)?
Skutki uboczne?
Nie
Nie
Porównanie poszczególnych
ocen
• Działanie wybrane jako optymalne
– zachowanie / ciąg działań / operacja
• Bieżąca obserwacja wyników
– obserwacja organizacji oraz otoczenia
– gotowość podjęcia dalszych kroków lub
ewentualnych korekt albo wycofania sie z
decyzji błędnej.
Przykład
• Maturzysta obraża nauczyciela w na forum
internetowym
• Nauczyciel może:
1. Zignorować wypowiedz („na głupotę nie ma rady”)
2. Odpowiedzieć obraźliwym komentarzem na tym
samym forum
3. „Gnębić” ucznia w ramach swoich uprawnień
pedagogicznych
4. Dążyć do wyjaśnienia sprawy w rozmowie
indywidualnej
5. Zwrócić sie o interwencję do wychowawcy klasy
6. Zwrócić sie o wsparcie do pozostałych uczniów z danej
klasy
7. Skorzystać z pomocy mediatorów
8. Uruchomić postępowanie dyscyplinarne wewnątrz
szkoły (skarga
do dyrekcji, sankcje dyscyplinarne)
9. Skierować sprawę do sadu cywilnego lub karnego
(naruszenie
dóbr osobistych, zniesławienie)
• Pierwsze trzy opcje są sprzeczne z rola nauczyciela,
opcja 7
– rzadko dostępną w danej szkole, opcja 8 i 9 maja efekty
uboczne – eskalacje konfliktu, który nie musi ustąpić po
formalnym orzeczeniu władz w tej sprawie
• Warto wybrać opcje 4, a w razie niepowodzenia kolejno
5 i 6
Ocena przydatności modelu racjonalnego
W praktyce decydent nie zawsze dysponuje
niezbędnymi
informacjami,
lub
czasem
i
środkami na ich pozyskanie – w tej sytuacji
model racjonalny okazuje sie mało przydatny
jako wzorzec dla decydenta.
Rodzaje decyzji
1. Kryterium przewidywalności skutków
a)
decyzje w warunkach pewności
: istnieją
dokładne, wymierne, wiarygodne informacje o
skutkach wyboru każdego z wariantów
b)
decyzje w warunkach ryzyka
prawdopodobieństwo skutków możliwe do kalkulacji
c)
decyzje w warunkach niepewności
: skutki lub ich
prawdopodobieństwo nieustalone
2. Kryterium regulacji procesu
a)
decyzje programowane
: proces decyzyjny - w tym
warianty, metody oraz kryteria wyboru - zostały
uprzednio zaprojektowane i narzucone decydentowi
b)
decyzje nieprogramowane
Przykłady
Decyzje administracyjne (k.p.a. Reguluje wyłącznie procedurę)
bywają różne:
–
w warunkach pewności
• Stwierdzenie nabycia uprawnień emerytalnych
– w warunkach ryzyka
• Pozwolenie budowlane (ryzyko katastrofy budowlanej
istnieje, ale architekci gwarantują jego niski poziom)
– w warunkach niepewności
• Zakaz odbycia zgromadzenia, które mogłoby naruszać
porządek publiczny
– programowane
• Stwierdzenie nieważności decyzji podjętej wobec osoby,
która nie była stroną w sprawie
– nieprogramowane
• Zgoda na imprezę masową, odbywającą sie po raz
pierwszy i organizowana przez podmiot niedoświadczony
Ocena przydatności modelu racjonalnego
W praktyce decydenci nie zachowują sie
racjonalnie: popełniają błędy (niewiedza, braki
logiki, zmęczenie,
lenistwo), ale równie& kierują się motywami
irracjonalnymi (intuicja, emocje) – aby rozumieć
i oceniać decyzje lepiej korzystać z modeli
opisowych
Model administracyjny
Jeden z modeli opisowych (twórca: Herbert A.
Simon)
• Założenia ; podejmujący decyzje:
1.dysponują niepełną i niedoskonałą informacją
2. są ograniczeni w swojej racjonalności
nieświadomie kierują sie prywatnym systemem
wartości, emocjami, odruchami, zwyczajami
3. są skłonni zadowolić sie pierwszym
satysfakcjonującym rozwiązaniem, oszczędzając
czas i nerwy, rezygnują z
poszukiwania decyzji doskonałej, na rzecz decyzji
akceptowalnej
Heurystyka
• Reguły robocze (wskazówki) oparte na
doświadczeniu, stosowane w
warunkach niepewności
– uproszczenia, ułatwiające radzenie sobie w sytuacjach
typowych
– są ryzykowne – jak wszystkie prognozy budowane
jedynie na analogiach
Zasady heurystyczne
1. Dostępność w pamięci
Osobiste doświadczenia (i ich natężenie) wpływają na
postrzeganie rzeczywistości, w tym ryzyka niepomyślnych
skutków danego wariantu
2. Reprezentatywność
Określenie prawdopodobieństwa skutków poprzez
stereotyp (uogólnienie bazujące na występowaniu
podobnych przypadków)
3. Zakotwiczenie i dostosowanie
Punktem wyjścia procesu decyzyjnego jest przyjecie
wariantu wyjściowego („kotwicy”), dla którego szuka sie –
z mniejszym lub większym zaangażowaniem –
alternatywy.
Przykład: precedensowe orzeczenie
Decydent
Modele decyzyjne nie dają wskazówki, kto w danej
organizacji powinien
podejmować decyzje!
Oczywistym jest jednak, że:
– liczba decyzji, które może podjąć decydent, jest
ograniczona, zależna od złożoności problemów i
umiejętności decydenta
– powodzenie organizacji zależy od właściwego rozłożenia
uprawnień decyzyjnych miedzy jej członkami
– wdrożenie decyzji zależy po części od jej właściwego
zakomunikowania zainteresowanym
Więcej:
zob. zagadnienie delegacji, dekoncentracji i
decentralizacji
Grupowe podejmowanie
decyzji
• Formy
– Grupa interaktywna
• Członkowie otwarcie dyskutują, spierają sie i
uzasadniają najlepsze rozwiązanie
– Grupa delficka
• Członkowie nie kontaktują sie ze sobą,
przedstawiają prognozy osobno, koordynator
wyjaśnia rozbieżności i uśrednia wyniki
– Grupa nominalna
• Każdy członek osobno spisuje możliwie dużą
liczbę pomysłów, następnie odbywa sie sesja
wyjaśnień i giełda (głosowanie, wybór pomysłu
najlepszego)
Grupowe podejmowanie decyzji
• Zalety
– Więcej informacji i wiedzy
– Większa kreatywność
– Szanse na wyższą akceptację decyzji
– Poprawa komunikacji w organizacji
• Wady
– Wyższe koszty
– Ryzyko „zgniłych” kompromisów
– Ryzyko dominacji grupy przez jej członka
– „Myślenie grupowe” – przykład Challangera
Poszczególni członkowie zespołu
kierującego
projektem – poczuwając sie do
wspólnej
odpowiedzialności za punktualny
start promu bagatelizowali rozmaite
ryzyka, dostrzegane i
raportowane przez
podporządkowanych im
inżynierów.
Gdyby decyzje podejmował jeden
człowiek, do katastrofy (1986) raczej
by nie doszło: mając pełną wiedzę o
ryzyku decydent odwołałby start
Katastrofa „Challangera”
• Klasyczne założenie: decyzja jest reakcją decydenta na
ustalone, stabilne okoliczności zewnętrzne.
• Współcześnie podważa się założenie stabilności
otoczenia:
1)decyzje podejmuje sie biorąc pod uwagę potencjalne
zachowanie innego podmiotu, ale podmiot ten dostosuje
swoje zachowanie do treści decyzji. W istocie zatem
decydowanie to
GRA Z WIELOMA GRACZAMI.
2) bardziej skomplikowane decyzje są podejmowane w
warunkach, w których nie można w ogóle określić
porządku przyczynowo-skutkowego. W otoczeniu
CHAOTYCZNYM
, każda decyzja wymaga refleksji nad
aktualnością uprzednio określonego celu i działaniami,
które pozwolą na
DOSTOSOWANIE SIĘ
do wymogów
zmieniającego sie otoczenia
Nowe podejścia do decyzji
Teoria gier
• Gra – sytuacja co najmniej dwóch uczestników (graczy),
angażujących stawkę, podejmujących równolegle
działania w celu wygranej, w ramach reguł opisujących
zachowania dopuszczalne oraz określających znaczenie
dla wygranej. (inaczej – konflikt)
•
Gra o sumie zerow
ej (zwycięstwo jednego gracza jest
równe przegranej drugiego)
•
Gra o sumie dodatniej
(wygranej jednego gracza może
towarzyszyć wygrana drugiego – jeśli współdziałanie
powiększa sumę)
Początki – rok 1944 publikacja przez Johna von
Neumanna i Oskara
Morgensterna pracy pt. „Theory of Games and Economic
Behavior”
II. CEL
Funkcje celów
•
Kierunkują i porządkują
aktywność organizacji – o
ile są spójne i realistyczne
•
Jednoczą
członków organizacji
– o ile są trwałe, zrozumiałe i akceptowalne
•
Motywują
do działania
– o ile są konkretne, osiągalne i ambitne
• Dostarczają
wzorzec kontroli
– o ile są precyzyjne
Rodzaje celów
• Szczebel
–Misja
–Cele strategiczne
–Cele taktyczne
–Cele operacyjne
• Funkcje organizacji
• Terminy
–Krótko, średnio, długookresowe
Misja (posłannictwo)
• Ogólny cel danej organizacji, który odróżnia ją od
pozostałych
• Sformułowany hasłowo
• Precyzujący przedmiot działalności
• Dziedzina, produkt (usługa), odbiorcy
– Powody istnienia i rozwoju organizacji
–Wartości, którymi organizacja kieruje sie w toku działania
Przykład
„Misja Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest
podnoszenie
dobrobytu konsumentów poprzez ochronę i tworzenie
warunków dla
funkcjonowania konkurencji. Dzięki tym działaniom
wzmocniona zostaje
konkurencyjność przedsiębiorstw działających na
terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, a poprzez to Urząd przyczynia
sie do rozwoju
gospodarczego Polski.”
Wizja
Docelowy obraz organizacji – sposób jej
postrzegania przez
samych członków, ale przede wszystkim przez
otoczenie
Przykład
„Wizja Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest
cieszący sie
powszechnym autorytetem i zaufaniem wśród
konsumentów i przedsiębiorców organ ochrony
konkurencji i konsumentów, którego praca przyczynia sie
do sukcesu gospodarczego Polski oraz Unii Europejskiej
.”
III. PLANOWANIE
Plan
Wiązka decyzji lub schemat zespołu działań,
porządkujący aktywność planującego albo innych
osób wokół zakładanych celów
(Na plan miasta można spojrzeć jako na wiązkę podjętych
kiedyś decyzji i schemat dotychczasowych działań
gospodarzy przestrzeni miejskiej, którzy – lepiej lub gorzej
starali sie zapewnić ład przestrzenny)
Rodzaje planów
1.Poszczególne działania organizacji można grupować w
operacje, które w sumie powinny służyć osiąganiu celów
zasadniczych organizacji
2. Planowanie działalności odbywa się na dwóch
poziomach:
A.Strategicznym
(plan strategiczny)
B.Operacyjnym
(plany operacyjne)
Strategia – definicje
Źródłosłów wojskowy
Sztuka dowodzenia
(gr. strategia) –
sztuka
planowania i korzystania z sił zbrojnych w celu wygrania
wojny (a nie tylko bitwy) w taki sposób, aby cieszyć sie
owocami zwycięstwa
Carl v. Clausewitz:
„Strategia dotyczy stworzenia planu wojny, określenia
poszczególnych kampanii wojennych oraz indywidualnych
przedsięwzięć w ich ramach”
Robert. E Wood, Prezes Sears, Roebuck & Co.:
„Prowadzenie interesów pod jednym względem
przypomina prowadzenie wojny. Jeśli ogólna strategia jest
poprawna, to można popełnić dowolnie wiele błędów
taktycznych, a przedsięwzięcie i tak będzie skuteczne”
Czym strategia nie jest:
• Programem działań dostosowawczych,
• Planem wyznaczającym ilościowo i terminowo
krótkookresowe
zamierzenia organizacji,
• Zbiorem intencji i „pobożnych życzeń”,
• Ideą, koncepcją opracowaną i podzielaną wyłącznie
przez
kierownictwo
Formułowanie strategii
Analiza
SWOT
1.Ustalenie celów strategicznych
2. Diagnoza organizacji
– Mocne strony (
Strengths
)
– Słabości (
Weaknesses
)
3. Analiza otoczenia
– Szanse (
Opportunities
)
– Zagrożenia (
Threats)
4. Dopasowanie organizacji do otoczenia
Zarządzanie strategiczne proces ciągły
Ustalanie celów
Formułowanie
strategii
Kontrola
strategiczna
Administrowanie
Planowanie strategiczne
Wdrażanie strategii
IV. KONTROLA
Pojęcie kontroli
Wieloznaczność (ujęcia skrajne)
1.Porównanie tego, co jest z tym, co być powinno (rezultat
np. protokół kontroli)
2. Władza ingerowania w zachowanie danego podmiotu
lub przedmiotu
(„spółka kontrolowana”, „przejecie kontroli”, „utrata
kontroli nad pojazdem” . Znaczenie pośrednie,
przyjmowane najczęściej w teorii zarządzania (i w tym
wykładzie):
Zapewnianie, aby rzeczywiste działania
były zgodne z założonym wzorcem.
Kontrolowanie jako proces
Etapy procesu kontroli
1.Ustalenie norm
(standardu, wzorca) i metod określania
(pomiaru, oceny) sytuacji rzeczywistej
2.
Opis rzeczywistej sytuacji
z użyciem odpowiednich
środków i metod kontroli
3.
Porównanie ustaleń ze wzorcem
i określenie zakresu,
przyczyn i skutków rozbieżności
4.
Działania korygujące
(w razie potrzeby)
Potrzeba kontroli
• Ocena decyzji
1. trafne - trzeba docenić i powielać
2. błędne - trzeba nazwać, a ich skutki – odwracać albo
niwelować.
• Weryfikacja wzorców (standardów)
1. chybione lub zdezaktualizowane wzorce (standardy,
cele) trzeba eliminować lub modyfikować
2. jeżeli zakładany standard działania jest osiągany,
można rozważyc jego
podwyższenie
Podmioty kontrolujące
Odróżniamy:
–
Kontrola wewnętrzna
–
Kontrola zewnętrzna
(kryterium: podległość kontrolującego kierownikowi
jednostki kontrolowanej)
Obszary kontroli
• Według zasobów:
– gospodarka finansową,
– zarządzanie informacją,
– zarządzanie personelem,
– zarządzanie środkami rzeczowymi
• Według procesów:
– zaopatrzenie i zatrudnienie
– projektowanie i wytwarzanie
– przyjmowanie zamówień, świadczenie i serwis (obsługa
odbiorców, klientów)
Moment kontroli
UPRRZEDNIA
NASTEPCZA
KONTROLA
EX ANTE
KONTROLA
AD HOC
KONTROLA
EX POST
Kryteria kontroli
Wzorce w administracji publicznej
• Uniwersalne (dla wszystkich organizacji)
Celowość
Rzetelność
Terminowość (szybkość)
Gospodarność
• Specyficzne
Legalność (zgodność z prawem)
„zgodność z polityka rządu”
Ilustracje
• W języku prawa administracyjnego pojecie nadzór
odpowiada pojęciu kontrola w rozumieniu nauk o
zarządzaniu
• Zgodnie z ustawa o administracji rządowej w
województwie (w brzmieniu z roku 2005)
Wojewoda jest nadzorowany przez:
1. Prezesa Rady Ministrów według kryterium zgodności
jego działania z
polityką rządu
2. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji według
kryterium z zgodności jego działania z prawem, a także
pod względem rzetelności i
gospodarności
• Zgodnie z Konstytucja RP nadzór wojewody jednostkami
samorządu terytorialnego jest sprawowany według
kryterium zgodności z prawem
Jakość administracji
obiektywne
subiektywne
Stopień realizacji
interesu
publicznego
zdefiniowanego
przez
sprawujących
władze
publiczna
ujecie mieszane
Stopień
zaspokojenia
(w akceptowany
społecznie
sposób)
potrzeb
uznanych w
toku
demokratycznej
debaty za
publiczne
Bieżąca
satysfakcja
odbiorców
usług
publicznych
Trzy ujęcia jakości
:
Dziękuję za uwagę
do zobaczenia za tydzień