plik

DIAGNOSTYKA 2

BADANIE:

KRWI

- PŁYNU MÓZGOWO-RDZENIOWEGO
- WYDZIELIN DRÓG MOCZOWO-
PŁCIOWYCH
- WYDZIELIN DRÓG ODDECHOWYCH

METODY IMMUNOLOGICZNE

BADANIE KRWI



rozmazy krwi mają główne
zastosowanie w diagnostyce zimnicy,
trypanosomatozy



pobranie próbki z opuszki palca

bezpośrednio na szkiełko
mikroskopowe

wykonanie rozmazu lub preparatu

w formie grubej kropli

metoda „grubej kropli” – jest metodą
zagęszczającą

CD. BADANIE KRWI

 czas pobierania krwi istotny w

przypadku gatunków

charakteryzujących się okresowym

występowaniem w krwi obwodowej

w ciągu dnia (

Wuchereria bancrofti

– wieczorem,

Loa loa

–

popołudnie)

krew badana w kierunku malarii

powinna być badana co 8 godzin przez

3 kolejne dni (gdy pierwsze badanie

wyszło negatywne)

CD. BADANIE KRWI



identyfikację ułatwia barwienie

preparatu stosując głównie technikę
barwienia Giemsą i metodę wg.
Pappenheima

BARWIENIE GIEMSĄ

utrwalony preparat barwi się ok. 30 min
roztworem Giemsy, płucze wodą i suszy

jądro pierwotniaków barwi się na
karminowy, cytoplazma – bladoniebieski

barwienie to stosowane do wymazów z
pochwy, węzłów chłonnych

CD. BADANIE KRWI

METODA Wg. PAPPENHEIMA

- na suchy (nieutrwalony) preparat nalać

barwnik May-Grünwalda i trzymać przez
3 minuty

- spłukanie wodą i podbarwienie

rozcieńczonym barwnikiem Giemsy przez
15 minut

- ponowne spłukanie wodą i wysuszenie

preparatu

BADANIE

PŁYNU MÓZGOWO-

RDZENIOWEGO



wykrycie postaci trypomastigota w

płynie M-R jedynym sposobem na
rozpoznanie śpiączki afrykańskiej w II
okresie choroby



badania prowadzi się po zagęszczeniu
płynu przez wirowanie (ponieważ
pasożyty szybko ulegają lizie)

CD.

BADANIE

PŁYNU MÓZGOWO-

RDZENIOWEGO



trofozoity

Naegleria fowleri

rozpoznaje się na podstawie typowego
ruchu lub w rozmazach barwionych na
podstawie cech morfologicznych



wykrywanie podczas analizy obrazu
mikroskopowego w osadzie płynu
mózgowo-rdzeniowego

CD.

BADANIE

PŁYNU MÓZGOWO-

RDZENIOWEGO

Naegleria

fowleri

BADANIE WYDZIELIN

DRÓG MOCZOWO-

PŁCIOWYCH

w moczu wykrywa się

Schistosoma

haematobium

przypadkowo wykrywa się

T. vaginalis,

mikrofilarie

Wuchereria bancrofti,

Onchocerca volvulus

mocz należy badać bezpośrednio po
pobraniu
stosuje się metody sedymentacyjne i
flotacyjne

CD. BADANIE WYDZIELIN

DRÓG MOCZOWO-

PŁCIOWYCH

wydzielina pochwy i cewki

moczowej badana w kierunku

vaginalis

próba powinna być pobrana za pomocą
jałowego wacika i umieszczona z solą
fizjologiczna (w celu założenia hodowli)
lub rozmazana na szkiełku
podstawowym

rozmazy utrwala się przez suszenie i
barwi

BADANIE

WYDZIELIN

DRÓG ODDECHOWYCH

w plwocinie wykryć można wędrujące

larwy

Ascaris lumbricoides,

jaja

Paragonimus westermani,

trofozoity

Entamoeba gingivalis

Trichomonas

tenax, Pneumocystis carinii

próbę pobiera się rano (uzyskanie

plwociny odkrztuszonej)

przed pobraniem jama ustna powinna

być przepłukana wodą utlenioną

CD.

BADANIE

WYDZIELIN

DRÓG ODDECHOWYCH

Pneumocystis

carinii

METODY

IMMUNOLOGICZNE



są to techniki pośrednie



stosowane gdy badania mikroskopowe
zawodzą

 pasożyty i ich p.p.m. wywołują reakcje

typu humoralnego i komórkowego
(następuje wzrost stężenia Ig w
surowicy)

 testy serologiczne wykazują wysoką

swoistość

 konieczność dobrania właściwego

antygenu

 wzrost znaczenia przeciwciał

monoklonalnych

METODY SEROLOGICZNE

z UDZIAŁEM DOPEŁNIACZA



kompleks powstały w wyniku reakcji
połączenia Przeciwciała i Antygenu (P-A)
ma właściwości wiązania dopełniacza



zjawisko to można przeprowadzić stosując
metody:

OWD

(stosowanie rozpuszczalnego

Antygenu)

OSF

(stosowanie całej komórki pasożyta)

CD. METODY SEROLOGICZNE

ODCZYN WIĄZANIA DOPEŁNIACZA

(OWD)

Test wprowadzony do badania poziomu

przeciwciał w przebiegu

inwazji pasożyta

CECHY TESTU:
wysoka swoistość, niska czułość
Odczyn oparty na określeniu hemolizy

(%) krwinek

(50% hemolizę uznaje się za końcowy etap

wiązania dopełniacza)

CD. METODY SEROLOGICZNE

ODCZYN WIĄZANIA DOPEŁNIACZA

(OWD)

ZASADA OWD:

naniesienie: Antygenu - Surowicy-
Dopełniacza

inkubacja przez 20h w temp. 4

(wiązanie składników)

wprowadzenie uczulonych krwinek

i inkubacja w 37

CD. METODY SEROLOGICZNE

ODCZYN WIĄZANIA DOPEŁNIACZA

(OWD)

OCENA WYNIKÓW:

* wynik dodatni: (A) tworzy kompleks ze

swoistym (P), brak hemolizy (dopełniacz
związany w I etapie testu)

* wynik ujemny: układ hemolityczny nie

związał dopełniacza,

z braku przeciwciał

doszło do hemolizy uczulonych krwinek

CD. METODY SEROLOGICZNE

ODCZYN LITYCZNY OSF



zwane też odczynem Sabina-Feldmana
(OSF)



jest to próba barwna



najczulsza i swoista metoda (gł. w
wykrywaniu

Toxoplasma gondii

)

CD. METODY SEROLOGICZNE

ODCZYN LITYCZNY OSF

ZASADA OSF:



Antygen (cała kom.) jest namnażany w
wysięku otrzewnowym myszy



po 48h wysięk miesza się ze
wzrastającymi rozcieńczeniami surowicy
oraz dopełniacza



inkubacja



dodanie błękitu metylenowego



analiza pod mikroskopem kontrastowo-
fazowym



wynik ujemny: brak zabarwienia

AGLUTYNACYJA BEZPOŚREDNIA

(OA)



aglutynacja żywych/zabitych organizmów



są one poddawane działaniu trypsyny
(usuwa receptory dla nieswoistej reakcji) i
utrwalane formaliną



metoda pozwala na wczesne
zdiagnozowanie choroby (IgM aglutynują
szybciej, niż IgG)



podanie 2-merkaptoetanolu w celu
zniesienia aktywności IgM (nastąpi
gwałtowny spadek miana IgM w surowicy i
wynik będzie ujemny)

AGLUTYNACYJA POŚREDNIA
(BIERNA)

Polega na stosowaniu nośników, do których

przyłącza się rozpuszczalny Antygen

Nośnik pełni rolę indykatora reakcji

ODCZYN HEMAGLUTYNACJI

(OH)

 nośnikiem są krwinki czerwone

 technika ma większą czułość od OA i OWD
ZASADA OH
 opłaszczony na powierzchni komórki

ntygen wiąże się z

rzeciwciałem z

surowicy i powoduje aglutynację nośnika
(krwinek)

(P)

Komórki z
(A)

METODY

IMMUNOFLUORESCENCYJNE

Odczyn immunofluorescencji

pośredniej – OIF

(technika stosowana w 2

wersjach)

1. Technika bezpośrednia

(

rzeciwciała

znakowane barwnikiem fluoryzującym)

2. Technika pośrednia (dodanie do

kompleksu

(A)

-(P)

znakowanej surowicy

antyglobulinowej)

kompleks

)

-(P)

znakowanie surowicą

CD. METODY

IMMUNOFLUORESCENCYJNE

- zaletą OIF jest możliwość stosowania

monospecyficznych przeciwciał
antyglobulinowych (pozwala to na
określenie każdej grupy IgG)

- wadą jest brak ostrej różnicy w

fluorescencji między dodatnią, a ujemną
reakcją

- modyfikacją OIF jest metoda

SAFA

(Soleble-Antigen-Fluorescent-

Antibody-Test) – gdzie stosuje się Antygen
rozpuszczalny

CD. METODY

IMMUNOFLUORESCENCYJNE

ELISA (Enzyme-Linked-

Immunosorbent-Assay)

- do kompleksu (A-P) przyłącza się

surowica antyglobulinowa znakowana:
peroksydazą / alkaliczną fosfatazą

- aktywność enzymu ujawnia się po dodaniu

właściwego dla enzymu substratu

- wyniki odczytuje się w spektrofotometrze i

porównuje z krzywą kalibracyjną

METODY PRECYPITACYJNE

IMMUNODYFUZJA (ID)

- na obwodzie żelu nakłada się roztwór

Antygenu, a na środku umieszcza się
Przeciwciała (surowica)

- Antygeny z odpowiadającym im

Przeciwciałami

tworzą linie

precypitacyjne o kształcie łuku,
krzyżowanie się linii precypitacyjnych
świadczy o braku zgodności

IMMUNOELEKTROFOREZA (IE)

CD. METODY PRECYPITACYJNE

stosuje się głównie w diagnostyce

chorych na echinokokozę

ID i IE

– wymagają zagęszczenia

Antygenów i surowic i są przydatne do
analizy jakościowej reakcji

wykazano linie w schistosomatozy,

filariozy i fascjolozie

TESTY SKÓRNE

- alergenami są ekstrakty z pasożytów w

płynie fizjologicznym, konserwowanym

dodatkiem 0,25% fenolu

- podaje się preparaty śródskórnie

- dodatnia reakcja: ostrego nacieku i

zaczerwienienie

- próba śródskórna jest tylko próbą

jakościową, nie pozwala na określenie

początku inwazji

Document Outline