Przeciwwskazania w

leczeniu ciepłem

• Ostre okresy choroby,
• Nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia,
• Zawał serca, miażdżycowe zapalenie naczyń,
• Skłonności do krwawień,
• Cukrzycy,
• Gruźlicy,
• Chorobie nowotworowej,
• Chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy,
• Chorobach ośrodkowego układu nerwowego,
• Zaburzeniach czucia powierzchownego,
• Wyniszczenia organizmu- np. w wieku starczym.

Metody „wilgotne” w

termoterapii cieplnej:

• Stosowanie pary wodnej:
• Łaźnia parowa całkowita,
• Łaźnia parowa szafkowa.

• Kocowanie wg metody Kenny,

• Kąpiele przegrzewające,

• Leczenie parafiną.

Łaźnia parowa całkowita

• Zabieg wykonywany w

komorach z systemem

rur,którymi

doprowadzana jest

para wodna.

• Temperatura w wyższej

części ok. 50 stopni C,

w dolnej ok. 30.

• Ławy sytuowane

schodkowo.

• Czas zabiegu- 15

minut, kolejne 20-30

minut, dwa razy w

tygodniu.

Łaźnia parowa szafkowa

• Chory umieszczony jest w szafce, do której

rurami doprowadzona jest para wodna.

• Głowa chorego pozostaje na zewnątrz szafki.
• Temperatura wzrasta stopniowo z 40 do 50

stopni Celsjusza.

• Gdy u chorego występują silne potu należy

wyłączyć dopływ pary i pozostawić chorego

na około 15 min.

• Po zabiegu wykonuje się kocowanie lub lekki

natrysk zimny.

Kocowanie wg metody

Kenny.

• Kocowanie wykonuje się przy użyciu wilgotnej

dzianiny wełnianej. Koc ogrzewa się za pomocą

pary w specjalnych kotłach.

• Zawijania mogą być wykonywane jako zabiegi

miejscowe lub całkowite.

• Chory jest owinięty w wilgotny koc, następnie

ceratę i suchy koc, w czasie zabiegu koc ogrzany

zmienia się dwukrotnie.

• Czas trwania zabiegu- 30- 50 minut, 2-3 razy

dziennie.

• W zabiegach miejscowych okład jest zawijany na

określoną część ciała.

• Okłady zalecane są we wczesnym etapie porażen

mięśni oddechowych w chorobie Heinego- Medina.

Kąpiele przegrzewające

• Kąpiele wykonuje

się w wodzie o

temperaturze

początkowej 36- 38

stopni Celsjusza,

zwiększając ją do

40- 42 stopni.

• Czas zabiegu 30-

60 min, 2-3 razy w

tygodniu w serii 5-

10 kąpieli.

• W czasie pierwszego zabiegu uważać, aby nie

przegrzać ciała pacjenta do 39 stopni Celsjusza.

• Co 3-5 minut ochładzamy twarz, głowę i ramiona

chorego, kontrolować temperaturę ciała, tętno i

ciśnienie krwi.

• Po kąpieli wykonanie kocowania, następnie

natrysk ochładzający lub kąpiel ochładzająca.

• Kąpiele mają na celu wywołać hipertermię. Zaletą

tych sposobów jest możliwość podwyższania lub

obniżania temperatury, w dowolnym czasie bez

konieczności przerywania zabiegu i ochłodzenie.

Leczenie parafiną

• Parafina to węglowodór

nienasycony, otrzymany
w procesie destylacji
ropy naftowej.

• Temperatura topnienia

parafiny to 42-45 st C, a
wrzenia 250 st C.

• Wykazuje się ona dużą

pojemnością cieplną a
słabym
przewodnictwem
cieplnym.

• W czasie stosowania zabiegu ciepło wnika głęboko

do tkanek, podwyższając ich temperaturę.

• Przy zawijaniach pierwsza warstwa nieznacznie

zmniejsza swoją objętość, wywierając lekki ucisk (co

zwiększa przekazywanie ciepła, ale wskutek ucisku

zmniejsza doprowadzenie ciepła z prądem krwi.

• Przygotowanie parafiny do zabiegu wykonuje się w

„kuchni parafinowej”, która umożliwia uzyskanie

odpowiedniej temperatury i sterylizuje parafinę.

• Mieszanina 20 kg roztopionej stałej parafiny i 1 litr

ciekłej zapewniają właściwości plastyczne.

Okłady parafinowe

częściowe

• Parafinę o temp. 60

stopni C nakładamy
płaskim pędzlem na
miejsce zabiegu, do
momentu uzyskania
warstwy 1-2 cm.

• Owijamy chore miejsce

folią plastykową lub
ceratką i ciepłym
kocem.

• Czas zabiegu 30-60

minut.

• Okłady można

wykonywać zanurzając

kilkakrotnie dłoń lub

stopę w roztopionej

parafinie. Tworzy się

wówczas rękawica lub

skarpetka parafinowa.

• Maseczka parafinowa

wykonana powinna być

na cienkiej warstwie

gazy (chroniąc oczy i

uszy). Temperatura nie

powinna przekraczać

52 stopni Celsjusza.

Inne zabiegi parafinowe

• Miejscowe zawijania parafinowe za

pomocą bandaży, nasyconych parafiną
(zabieg trwa kilkanaście godzin).

• Miejscowe kąpiele w specjalnych

wanienkach dostosowanych do
kończyn górnych lub dolnych, które
mają specjalną instalację pozwalająca
utrzymać stałą temperaturę parafiny w
wanience.

• Pomieszczenia, w których dokonuje się zabiegów

parafinowych powinny mieć sprawną wentylację.

• Pracownicy powinni otrzymywać płyny

uzupełniające elektrolity, z uwagi na warunki

termiczne panujące w pomieszczeniach.

• Ze względu na stały kontakt z parafiną pracownicy

powinni mieć odpowiednią odzież ochronną i

osobisty sprzęt ochronny.

• Bardzo ważne jest, aby pracownicy zatrudnieni

przy tego rodzaju zabiegach byli zatrudniani

okresowo w innych działach fizjoterapii. Przy

stałym zatrudnieniu, czas pracy w tym dziale nie

powinien przekraczać 2-3 lat.