Prawa uczenia się

czynności ruchowych w

wodzie.

1.Przetwarzanie informacji

wg Schmidta

• Wykonawca = przetwórca informacji,

przypomina to pracę komputera

Wejście

• Dane odbierane przez ludzi, które

później ulegają przetwarzaniu

• Informacja = bodziec np. wystrzał

pistoletu

• Informacje odbierane są przez

receptory

• Dane wejściowe znajdują się między

wieloma innymi informacjami, muszą
zostać wybrane

Przetwarzanie informacji –

etapy

• Rozpoznanie bodźca

– Pierwszy etap przetwarzania informacji
– Odbiór bodźców na przy użyciu

zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku, odczuć
kinestetycznych, węchu.

– Łączenie informacji pochodzących z

rożnych zmysłów

– Określenie wzorca

• Wybór odpowiedzi

– Podjęcie decyzji o tym czy odpowiedź

należy wykonać a jeśli tak to jaka ma
być

– Wybór odpowiedzi: łączenie bodźca z

możliwym rezultatem

• Programowanie odpowiedzi

– Przygotowanie do realizacji wybranej

wcześniej odpowiedzi

– Pobudzenie narządu ruchu tak by

wykonał pożądany ruch

– Rozpoczęcie działania - odpowiedzi

Wyjście

• Zachowanie ruchowe lub działanie

będące skutkiem procesów
przetwarzania informacji.

• Modyfikacja i poprawki błędów nie należą to

etapów przetwarzania informacji.

2. Źródła informacji dla

tworzenia czynności ruchowej

• eksterocepcja, proces, który wykorzystuje

informacje ze środowiska zewnętrznego, gdzie

najważniejszymi zmysłami dostarczającymi

jednostką tego rodzaju bodźców są wzrok, słuch,

odbierające informacje słowną i obrazową.

• propriocepcja, w tym przypadku informacje

pochodzą z wnętrza ciała, przykładem tego jest

informacja kinestetyczna. Jest to świadomość

ruchów stawów i napięcia mięśni dostarczane

przez narząd przedsionkowy, wrzeciona

mięśniowe, narządy ścięgniste Golgiego, czy

receptory skóry.

3. Czynności

standardowe

• Def. Czynności powszechnie znane, które

pozwalają nam, w najlepszy sposób wykonać

określone zadanie motoryczne

• Uczenie się i nauczanie czynności standartowych

istotnie różni się od nauczania bezpośredniego. W

uczeniu bezpośrednim będziemy się uczyć

bezpośredniej realizacji celu, natomiast w uczeniu

standardowym drogi do celu - czynności, która

pozwoli nam cel zrealizować . Na tym etapie

nauczania nie będziemy zatem jedynie próbowali

utrzymać się na wodzie tak, żeby się nie utopić, lecz

postaramy się opanować technikę zapewniającą

sprawne przemieszczanie się w niej. Przy tym technika

ta jest powszechnie znana, a nam pozostaje się jej

nauczyć, to znaczy odtworzyć ją własnymi ruchami.

Etapy procesu nauczania

czynności standartowych:

• etap 1 – antycypacji celu:

– nauczanie rozpoczyna się od

sformułowania zadania, celu i oceniania
wartości i możliwości osiągnięcia celu.
Zadaniem na tym etapie będzie przede
wszystkim dokładne określenie celu,
czyli wybór nauczanej czynności
ruchowej. Zadanie to powinno
przedstawiać wartość dla uczącego się i
mieścić się w granicach jego możliwości

• etap 2 – wstępnej orientacji:

– uczenie się motoryczne jest zawsze

realizowane w określonej sytuacji.
Czynniki sytuacyjne w znacznej mierze
mogą mieć wpływ na skuteczność
uczenia się. Do czynników tych
zaliczamy:

• sytuację fizyczną: woda - brudna, czysta,

ciepła, zimna, sprzęt dobry czy zły, zużyty
czy nowy,

• sytuacja społeczna: interakcje nauczyciela z

uczniami i uczniów między sobą –
komunikacja dydaktyczna

• sytuacja osobista: przeżycia, lęki, radości

• etap 3 – umysłowego programowania:

– aby złożoną, sportową czynność odwzorować trzeba ją

sobie najpierw wyobrazić. Dopiero gorsze lub lepsze

wyobrażenie motoryczne daje szansę podejmowania prób

przetworzenia tego wyobrażenia w rzeczywistą realną

czynność .

Najpierw trzeba zastanowić się nad tym, co

należy wykonać, potem dopiero można tę rzecz

urzeczywistnić (najpierw wyobrażam sobie, jak się pływać

żabką a potem podejmuję próbę pływania). W procesie

nauczania niezbędne są zatem działania nauczycielskie

służące powstaniu wyobrażenia motorycznego – powstaniu

u ucznia umysłowego programu czynności ruchowej .

– Umysłowy program czynności ruchowej (wyobrażenie

czynności ruchowej) to m. in. zbiór wiadomości o strukturze

ruchu, jego dynamice a także o niezbędnych zasadach

działania. Podstawowymi źródłami takich są:

• informacja słowna,
• informacja obrazowa
• informacja czuciowa – kinestetyczna

• etap 4 – praktycznego działania:

– etap, w którym wyobrażenia motoryczne

przekształcają się w czynności realne,

rzeczywiste. O ile łatwo jest wyobrazić

sobie kierunek ruchu (przywodzenia,

odwodzenia, zginania, prostowania itp.)

znacznie trudniej jest sobie wyobrazić siłę,

z jaką powinniśmy działać. Dlatego też tak

ważne są działania praktyczne, które dają

szansę zapoznania się z czuciem

kinestetycznym, wyczuwaniem zmian

napięcia i rozluźniania mięśni, ustawienia

kątowego w stawach itp. Dlatego też nie

nauczysz się pływać nie wchodząc do wody

ani jazdy konnej nie dosiadając konia

Literatura

• B. Czabański Kształcenie

motoryczne; AWF Wrocław 2000

• R. Schmidt, C. Wrisberg Czynności

ruchowe człowieka -uczenie się i
wykonywanie w różnych sytuacjach;
Biblioteka trenera, Warszawa 2009 r.