TRADYCJE I OBYCZAJE
TRADYCJE I OBYCZAJE
WIELKANOCNE
WIELKANOCNE
WIELKANOCNE TRADYCJE
WIELKANOCNE TRADYCJE
I OBRZĘDY
I OBRZĘDY
Wielkanoc (Pascha, Niedziela Wielkanocna).
Z obchodami świąt wielkanocnych
związanych jest wiele zwyczajów
ludowych, których część wywodzi się ze
starosłowiańskiego święta Jarego.
Jest to święto Słowian, które przypada na
pierwszy dzień wiosny, kiedy mamy
równonoc wiosenną (21 marca).
Wielkanoc jest najstarszym i
najważniejszym świętem jakie
obchodzimy w Polsce. Związane z
wieloletnią tradycją wprowadzają nas
w świąteczny nastrój. Symbolika tych
świąt ma nam przypominać o bardzo
ważnym wydarzeniu jakie miało
miejsce prawie dwa tysiące lat temu.
WIELKI TYDZIEŃ
WIELKI TYDZIEŃ
Poprzedzający ją tydzień, stanowiący okres
wspominania najważniejszych dla wiary
chrześcijańskiej wydarzeń, nazywany jest Wielkim
Tygodniem. Ostatnie trzy doby tego tygodnia:
Wielki Czwartek (wieczór), Wielki Piątek, Wielka
Sobota i Niedziela Zmartwychwstania znane są
jako Triduum Paschalne (Triduum Paschale). W
chrześcijaństwie wprawdzie każda niedziela jest
pamiątką zmartwychwstania Chrystusa, ale
Niedziela Zmartwychwstania jest z nich
najbardziej uroczysta.
TROCHĘ HISTORII…
TROCHĘ HISTORII…
Podczas soboru nicejskiego w 325 roku ustalono, że będzie się
ją obchodzić w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej
pełni Księżyca. Ta skomplikowana zasada jest w istocie
przełożeniem na solarny w swej naturze kalendarz juliański
konkretnej daty 14 nisan z religijnego kalendarza
hebrajskiego, który jest kalendarzem lunarno-solarnym.
Data 14 nisan wyznacza w kalendarzu hebrajskim początek
święta Paschy, wokół którego działy się wydarzenia
zbawcze. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym: może
wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia.
Z datą Wielkanocy powiązany jest termin większości
ruchomych świąt ogólnochrześcijańskich i katolickich, m.in.:
Środa Popielcowa, Wielki Post, Triduum Paschalne,
Wniebowstąpienie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego, Boże
Ciało i inne. Po wprowadzeniu kalendarza gregoriańskiego
znów pojawiły się odmienności: w prawosławiu Wielkanoc
obchodzi się bowiem zgodnie z kalendarzem juliańskim.
Z obchodami świąt wielkanocnych
związanych jest wiele zwyczajów
ludowych (z których część wywodzi
się ze starosłowiańskiego święta
Jarego): śniadanie wielkanocne,
pisanki, święcone, śmigus-dyngus,
dziady śmigustne, Rękawka, Emaus,
walatka, z kurkiem po dyngusie,
Siuda Baba, wieszanie Judasza,
pogrzeb żuru i śledzia, pucheroki,
palma wielkanocna, Jezusek
Palmowy.
ZWYCZAJE
ZWYCZAJE
WIELKANOCNE
WIELKANOCNE
Najpopularniejszy to oczywiście lany
poniedziałek nazywany również
śmigusem-dyngusem. Jest to zwyczaj
polegający na polewaniu wszystkich
woda a w szczególności dziewcząt.
Zmoczone w tym dniu panny miały
bowiem zwiększone szanse na
zamążpójście.
„
„
POGRZEB ŻURU”
POGRZEB ŻURU”
Zapomnianą juz tradycją jest tzw.
pogrzeb żuru. W ostatnie dwa dni
postu były związane z
przygotowaniami do świat i wtedy
również robiono pogrzeb żuru, była to
bowiem potrawa która spożywano
przez cały okres trwania postu. W
tych dniach wylewano garnek z
żurem.
„
„
TOPIENIE ŻURU”
TOPIENIE ŻURU”
„ Topienie żuru” według tradycji odbywało
się w Wielki Piątek i Sobotę. Każda
gospodyni mieszała wszystkie spożywane
podczas postu potrawy z popiołem. Razem
z rodzinami zakopywały je w rożnych
miejscach. Rygorystycznie przestrzegany
post pozwalał spożywać żur albo śledzia.
'Topienie żuru” miało symbolizować koniec
smutków i powrót do radości.
„
„
WIESZANIE ŚLEDZIA”
WIESZANIE ŚLEDZIA”
Zapomniane również zostało
widowiskowe wieszanie śledzia czyli
kolejnej bardzo często spożywanej
potrawy zamiast mięsa w okresie
postu. Śledzia przybijano do drzewa
za karę iż tak długo gościł na na
talerzach domowników
„
„
WIESZANIE ŚLEDZIA”
WIESZANIE ŚLEDZIA”
Kolejnym symbolem Wielkiego Postu
jest śledź. Rybę tę przybijano do
drzewa i w ten sposób karano ją za
to, że uniemożliwiała spożywanie
pokarmów mięsnych. Czyniono to z
wielką radością. Do dziś możemy
spotkać się jeszcze z tym zwyczajem.
„
„
ŚWIĄTECZNE
ŚWIĄTECZNE
PORZĄDKI”
PORZĄDKI”
Tradycja robienia świątecznych
porządków jest jeszcze nam znana.
Wiąże się ona nie tylko z
przedświątecznym sprzątaniem, ma
również znaczenie symboliczne
polegające na wymiataniu z domów
zimy a wraz z nią zła i chorób.
„
„
ŚWIĘCONKA”
ŚWIĘCONKA”
tradycją którą uznajemy w naszych
czasach jest oczywiście Święconka.
Święconką nazywamy koszyk z
jedzeniem, który należy poświęcić w
Wielką Sobotę.
ŚWIĘCONKA
ŚWIĘCONKA
Dawniej święcenie potraw odbywało się na dworach
szlacheckich, ponieważ musiało być poświęcone
wszystko, co się miało znaleźć na stole. Zwyczaj
został przeniesiony do kościoła, dlatego, że takie
święcenie zajmowało za dużo czasu. Zgodnie z
zwyczajem koszyczek powinien być wiklinowy, a
w środku wyłożony białą serwetką. W takim
koszyku powinno się znajdować; baranek, jaja w
postaci pisanek, chleb, wędliny, chrzan, babka.
Na końcu koszyk zostaje przystrojony
bukszpanem, baziami lub wiosennymi kwiatami i
przykryty białą serwetka.
„
„
ŚNIADANIE
ŚNIADANIE
WIELKANOCNE”
WIELKANOCNE”
Wielka Niedziela wiąże się również ze
świątecznym śniadaniem bogatym w
typowe przysmaki wielkanocne.
Śniadanie jest poprzedzone
uroczystym dzieleniem się jajkiem.
„
„
PREZENTY OD
PREZENTY OD
ZAJĄCZKA”
ZAJĄCZKA”
Pewną nowością wśród tradycji są
wielkanocne prezenty od zajączka.
Mają one formę słodyczy lub
drobnych upominków.
WIELKANOCNY ZAJĄCZEK
WIELKANOCNY ZAJĄCZEK
Zajączek należy do najstarszych
elementów Świąt Wielkanocnych.
Jeden ze świeckich symboli
Wielkanocy, który przynosi
grzecznym dzieciom prezenty.
Wygląda jak normalny zając, który
chodzi z koszyczkiem. Według
prastarych zapisów ma również
symbolizować płodność.
„
„
MYCIE TWARZY”
MYCIE TWARZY”
Istnieje jeszcze wielkanocny przepis na
poprawę urody. Jeśli dziewczyna
umyje twarz w wielką Sobotę w
wodzie w której uprzednio gotowały
się jajka na święconkę to znikną
wszystkie niedoskonałości jej urody.
PALEMKI
PALEMKI
Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową. Zwana kiedyś kwietniową lub wierzbną
symbolizuje uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Każdy chrześcijanin
udaje się wtedy ze swoją palemką do kościoła.
Tradycyjne palmy wielkanocne są robione z gałązek wierzby, która w symbolice
kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Czasami
wykorzystywano jeszcze gałązki malin i porzeczek. W Środę Popielcową ścinano je i
przechowywano w pojemnikach z wodą, aby wypuściły pędy na Niedziele Palmową. W
taką palmę wplatano również bukszpan, barwinek, borówkę, cis i widłak. W Wielką
Sobotę następuje palenie tych palm. Popiół, który zostaje po nich, wykorzystywany
jest w następnym roku. Ksiądz posypuje nim głowy wiernych.
W zależności od regionu, palmy różnią się wyglądem, techniką wykonywania i
wielkością. Jednak z wszystkimi wiąże się wiele ludowych zwyczajów i wierzeń.
Ludzie głęboko wierzą w to, że poświęcona palma chroni ich, zwierzęta, domy, pola
przed czarami, ogniem i wszelkim złem. Ma właściwości lecznicze. Połykanie bazi
zapobiega bólom gardła i głowy. Natomiast sproszkowane „kotki” dodawane do
naparów z ziół mają moc uzdrawiającą. Na urodzajny plon, bazie zamieszczane są z
ziarnem siewnym i wkładane pod pierwszą zaoraną skibę. Piękna palma sprawi, że
dzieci będą dorodne, a uderzenie witkami zapewni im zdrowie. Każda wysoka palma
przyniesie twórcy długie i szczęśliwe życie. Poświęconą palmą należy pokropić resztę
rodziny, ponieważ ochroni ona przed chorobami i głodem.
LANY PONIEDZIAŁEK
LANY PONIEDZIAŁEK
Śmigus-dyngus, święto lejka to zwyczaj pierwotnie słowiański. Jest to zabawa,
która wszyscy dobrze znają. Można wtedy do woli oblewać się wodą. Sam
śmigus polegał na symbolicznym biciu witkami wierzby po nogach i
wzajemnym oblewaniu się wodą. Miało to symbolizować oczyszczenie się z
brudu i chorób, a w późniejszym czasie także i z grzechu. Dyngus
natomiast dawał możliwość wykupienia się pisankami od podwójnego lania.
Ciekawe jest to, że święta te do XV wieku były odrębne. Z czasem zostały
połączone i traktowane jako jedno. Przestano rozróżniać który na czym
polega. Liczyła się tylko dobra zabawa. Tego dnia panny miały większe
szanse na zamążpójście. Przesąd głosi, że jak któraś się obrazi to nie
znajdzie sobie męża. Aby uchronić się przed zmoczeniem wodą, każda z
panien starała się, żeby jej kraszanka była jak najładniejsza. Chłopak,
wręczając tego dnia pannie piosenkę, dawał jej do zrozumienia, ze mu się
bardzo podoba.
W wielu regionach zwyczaj ten uległ pewnym modyfikacjom. Do dziś
śmigus- dyngus, w swej pierwotnej szacie jest spotykamy na południu
Polski, natomiast polscy emigranci zwyczaje wielkanocne rozprzestrzenili w
miejscach swojego osiedlania w USA.
PISANKI
PISANKI
Nieodłącznym elementem świąt wielkanocnych jest pisanka.
Do dziś cieszy się wielką popularnością wśród dzieci.
Pisanka jest to najczęściej kurze jajko, które zrobione jest
rożnymi technikami. Może być też gęsie lub kacze. Zwyczaj
ten narodził się w Persji, a w Polsce najstarsza pisanka
pochodzi z końca X wieku. Wzór rysowano na nich
roztopionym woskiem, a następnie wkładano je do barwnika
np. łupin cebuli, która nadawała brunatnego koloru. Takiej
pisanki nie może zabraknąć na wielkanocnym stole. Ma ona
symbolizować rodzącą się przyrodę do życia, a jednocześnie
nadzieje jaką czerpią chrześcijanie z wiary w
zmartwychwstanie Chrystusa. W zależności od techniki,
jaką wykonujemy, świąteczne jaja mają rożne nazwy.:
KRASZANKI
KRASZANKI
powstają przez gotowanie jajka w
wywarze barwnym, który uzyskiwany
jest naturalnych składników. Barwę
brązową otrzymamy z łupin cebuli, a
różową z buraka.
OLEJANKI
OLEJANKI
przyozdabiane są płatkarni bzu,
skrawkami kolorowego, błyszczącego
papieru lub tkaniny.
NALEPIANKI
NALEPIANKI
powstaje przez ozdabianie skorupki
jajka wycinankami z papieru.
ŁAMANIE SIĘ JAJKIEM
podczas uroczystego śniadania ma na celu
pojednanie skłóconych ludzi i jest wyrazem
przyjaźni. Natomiast położenie pisanki przy grobie
zmarłego było znakiem i nadzieją na powrót do
życia oraz przezwyciężenia śmierci. W
chrześcijaństwie wykluwający się pisklak
symbolizuje zwycięstwo życia, jest znakiem
Chrystusa, który zmartwychwstał. Jajko jest
nadzieją i próbą cierpliwości, której należy się
poddać, aby zobaczyć ukryte wewnątrz pisklę.
GRZECHOTKI
GRZECHOTKI
Do dziś zachował się zwyczaj
obdarowywania dzieci w Wielkim
Tygodniu grzechotkami. Kiedy umilkły
kościelne dzwony, a rozlegał się
dźwięk kołatek, była to dobra okazja
do psocenia. Młodzież biegała po
ulicach miast z grzechotkami w
rękach. Robiła dużo hałasu i straszyła
przechodniów.
CO WŁOŻYĆ DO
CO WŁOŻYĆ DO
WIELKANOCNEGO
WIELKANOCNEGO
KOSZYKA ?
KOSZYKA ?
BARANEK
BARANEK
jest symbolem zmartwychwstałego
Chrystusa, którego Chrześcijanie nazywają
również Barankiem Bożym. Figurka
baranka przypomina na o zwycięstwie
życia nad śmiercią, ale także o odkupieniu
wszystkich grzeszników, przez męczeńską
śmierć Jezusa. Powinna ona mieć
charakterystyczną czerwoną chorągiewkę-
symbolizującą właśnie tryumf życia.
JAJKO
JAJKO
jest symbolem życia ale także
zwycięstwa życia nad śmiercią.
Podobnie jak w wigilijny wieczór
dzielimy się opłatkiem składając
sobie wzajemnie życzenia, tak samo
robimy to w niedzielny, wielkanocny
poranek dzieląc się właśnie jajkiem.
CHLEB
CHLEB
podczas Wielkiego Czwartku Chrystus
przemienił go w swoje ciało, stąd też
chleb odgrywa w chrześcijańskiej
kulturze ogromna rolę. Chleb
symbolizuje pomyślność oraz
dobrobyt.
WĘDLINA
WĘDLINA
kiełbasa, szynka etc. Symbolizuje
przede wszystkim dostatek w
rodzinie ale również płodność.
CIASTO
CIASTO
najczęściej wkładamy do koszyczka
symboliczną babeczkę.
Najważniejsze to upiec ją
samodzielnie. Dzięki temu mamy
zapewnić sobie dostatek. Ponadto
ciasto symbolizuje szeroko rozwinięte
umiejętności.
SÓL I CHRZAN
SÓL I CHRZAN
sól symbolizuje przetrwanie oraz moc
odstraszania sił zła. Natomiast
chrzan ludzką siłę.
BAZIE ORAZ BUKSZPAN
BAZIE ORAZ BUKSZPAN
zielony kolor to kolo nadziei, zatem
zielony bukszpan to nadziej
chrześcijan na zmartwychwstanie i
nieskończoność ich życia. Bazie mają
nam zapewnić nagrodę w Niebie.
W naszym koszyczku powinno znaleźć
się 7 potraw. Tych, które są
wymienione powyżej w ogóle nie
powinno w nim zabraknąć. Tylko
wtedy zapewnimy sobie szczęście i
dostatek.
TRADYCJE WIELKANOCNE
TRADYCJE WIELKANOCNE
–
–
WIELKI POST
WIELKI POST
•
Święta Wielkanocne poprzedza Wielki Post. Trwa on 40 dni. Zaczyna się od Środy Popielcowej
nazywanej również wstępną środą lub Popielcem.
•
Podczas środy popielcowej w kościołach podczas nabożeństwa posypuje się głowy wiernych popiołem
powstałym w wyniku spalenia palm wielkanocnych z zeszłego roku.
•
Kiedyś wierzono że posypuje się głowy popiołem ze szczątków ludzkich znalezionych na cmentarzach.
•
Posypywanie głów popiołem zostało wprowadzone do liturgii Kościoła powszechnego ok.IV wieku.
•
Początkowo posypywano głowy jedynie osobom które publicznie odprawiały pokutę. Osoby te nie
mogły powracać do kościoła, aż do spowiedzi wielkanocnej odbywającej się w Wielki Czwartek.
•
Od X wieku posypywanie popiołem stało się obrzędem dla wszystkich wiernych – symbolem pokuty,
żalu za grzechy, gotowości do wielkiego postu – umartwień i rozważań.
•
W wiekach XVIII i XIX – a w niektórych rejonach również na początku XX wieku księża posypywali
popiołem jednego najważniejszego człowieka z rodziny – ojca, dziada, oraz dawali mu nieco popiołu
do modlitewnika. W domach ta osoba „dawała popielec” rodzinie – czyli posypywała głowy popiołem
domownikom.
•
Wielki post miał być okresem umartwień, pobożności, dobrych uczynków, umiarkowania.
•
W dawnych czasach mieszkańcy wsi przestrzegali zaleceń kościelnych oraz samodzielnie wybierali
sobie różne umartwienia.
•
Mięso, a w niektórych domach również nabiał, cukier i miód znikały ze stołów.
•
Na stołach za to pojawiał się żur postny (zobacz przepis), ziemniaki, kapusta kiszona, śledzie, chleb.
•
W domach bogatych, magnackich post nie był tak dokuczliwy gdyż tam jadano wiele wspaniałych
potraw z ryb, jedzono również sery, masło i mleko.
•
Zazwyczaj na czas wielkiego postu ludzie rezygnowali z palenia tytoniu, picia alkoholu. Nie urządzano
zabaw, spotkań towarzyskich (spotykano się na wspólnych modlitwach), nie śpiewano i nie grano.
•
W połowie Wielkiego Postu obchodzono Półpoście. Była to chwila wytchnienia od umartwień i ciszy
postnej. Po wsiach biegali chłopcy hałasując drewnianymi kołatkami i rozbijając o drzwi domów garnki
wypełnione popiołem
PRZYSŁOWIA
PRZYSŁOWIA
• Deszcz w Wielki Piątek napycha każdy kątek.
• Suchy post - dobry rok.
• W Wielki Piątek gdy deszcz hojnie doliny zleje, że dużo mleka będzie, są
pewne nadzieje.
• W Wielki Piątek dobry zasiewu początek.
• Wdzięczy się jak prosię na Wielkanoc.
• Nie każdej niedzieli Wielkanoc.
• Czyś się z choinki wielkanocnej urwał?
• Polak woli człowieka zabić niż złamać post.
• Polak woli rękę złamać niż złamać post.
• Pogoda na Kwietną Niedzielę, wróży urodzaju wiele.
• W Wielki Piątek zrób początek, a w sobotę kończ robotę.
• W dnie krzyżowe męka Boża, wstrzymaj się od siewu zboża.
• W Wielki Piątek, dobry siewu początek.
• Kiedy w Wielki Post rosa, to nasiej gospodarzu dużo prosa,
• A jeżeli W Wielki Piątek mróz, to proso na górę włóż.
• Kto dzień i noc gości, to w Wielką Niedzielę pości.
• Gdy mokro w Wielką Niedzielę, rok się sucho ściele
ZABAWY WIELKANOCNE
ZABAWY WIELKANOCNE
Żuraw
Obrzędowa zabawa ze wschodniej
części Lubelszczyzny polegająca na
tym, że po południu w lany
poniedziałek chłopcy zbierali się
przed karczmą, chwytali się za biodra
sąsiada i wydając okrzyki jak żuraw
biegali za prowadzącym. Gdy ten
raptownie skręcił - wszyscy upadali.
ZABAWY WIELKANOCNE
ZABAWY WIELKANOCNE
Walatka – czyli na wybitki
• Zabawa w parach. Potrzebne jest po jednej
pisance na osobę. Można grać też
zwykłymi jajkami bez ozdób – jeśli szkoda
Wam waszych ozdobionych jajek
• Przeciwnicy siadają naprzeciw siebie i
toczą pisanki – wygrywa ten czyja pisanka
nie zostanie zbita. W nagrodę zabiera
pisankę przeciwnika.
• Była to zabawa w którą bawiono się we
wtorek po Wielkanocy.
ZABAWY WIELKANOCNE
ZABAWY WIELKANOCNE
Jajko o jajko
• Zabawa w parach. Potrzebne jest po jednej
pisance na osobę. Można grać też
zwykłymi jajkami bez ozdób – jeśli szkoda
Wam waszych ozdobionych jajek
• Zawodnicy siadają naprzeciwko siebie.
Należy uderzyć jajkiem o jajko partnera.
Wygrywa ten zawodnik, którego jajko nie
będzie zbite.
ZABAWY WIELKANOCNE
ZABAWY WIELKANOCNE
Rzuć pisankę
• Zabawa w parach. Potrzebne jest po jednej
pisance na osobę. Można grać też zwykłymi
jajkami bez ozdób – jeśli szkoda Wam waszych
ozdobionych jajek
• Pary stają w odległości 1 m od siebie i
jednocześnie rzucają do siebie jajka.
• Jeśli je złapią – odsuwają się o metr i rzucają
znowu.
• Wygrywa para która odsunęła się od siebie na
największą odległość i której udało się nie zbić
jajek.
ZABAWY WIELKANOCNE
ZABAWY WIELKANOCNE
Kto dalej?
• Potrzebne jest po jednej pisance na osobę.
Można grać też zwykłymi jajkami bez
ozdób – jeśli szkoda Wam waszych
ozdobionych jajek
• Zawodnicy stają na linii startu. Na podany
sygnał popychają swoją pisankę tak, aby
potoczyła się jak najdalej. Ten kto wygra –
zabiera pisanki przeciwników
WIELKANOC W WIELKIEJ
WIELKANOC W WIELKIEJ
BRYTANII
BRYTANII
•
Wielkanoc w Angli ma swój początek długo przed nastaniem chrześcijaństwa.
Wielkanoc swoją nazwę zawdzięcza po anglo-saskiej bogini wiosny - Eostre.
•
Narodziny, szczęście i płodność to niektóre z symboli przypisywanych bogini.
•
Wielkanoc nie oznacza jedynie końca zimy ale jest także końcem postu. I
dlatego jest czasem radości i świętowania.
•
Pisanki i zając wielkanocny
•
Jaja jako symbol wiosny i nowego życia są nierozerwalnie związane z
Wielkanocą w Anglii. Dawniej były dekorowane farbami jak nasze polskie
pisanki. Obecnie zostają wyparte przez czekoladowe jaja wielkanocne. Na
północy Anglii w Preston jest zwyczaj turlania jaj. Jaja ugotowane na twardo są
turlane po zboczu i jajo które najdalej się sturla wygrywa :)
•
W innych regionach ludzie bawią się tak: trzyma się jajko w dłoni i uderza w
jajko przeciwnika. Przegrywa ten którego jajo pierwsze pęknie.
•
Inną grą jest polowanie na jaja poukrywane w zakamarkach ogrodu.
•
Zając wielkanocny był symbolem prawdawnej bogini księzyca i stanowi element
dekoracyjny stołu wiekkanocnego. Dawniej po okresie świąt wielkanocnych
rozpoczynano polowania na zające.
•
Wielkanoc była dniem dla par biorących ślub. Dlatego być może w okresie
Wielkiej Nocy ludzie ubierali się w odświętne stroje. Kobiety przywdziewały
specjalne czepki ozdabiane wstążkami i kwiatami. Dziś można obejrzeć te
nakrycia w Londynie na specjalnej paradzie wielkanocnej
WIELKANOC W AFRYCE
WIELKANOC W AFRYCE
• W Afryce Wielkanoc jest celebrowana głównie we wspólnotach
chrześcijańskich. W wigilię Wielkiej Nocy setki ludzi biorą udział w
renowacji i dekoracji kościoła. W parafiach czas oczekiwania na
Wielkanoc zaczyna się o 15, a kończy o 18 ze względu na brak
oświetlenia i zapadający wcześnie mrok. Dekoracje kościoła są
zrobione z materiałów i przybierają wygląd kwiatów, motyli i
drzew.
• Hymny i pieśni są wykonywane przy akompaniamencie bębnów.
Kobiety śpiewające wysokim głosem bardzo ładnie modulują
melodie. Po mszy są wykonywane tradycyjne tańce na zewnątrz
kościoła. Po uroczystości ludzie wracają do domów by świętować
jedząc lokalne potrawy oraz napoje. W niektórych parafiach ludzie
pozostają wokół kościoła w małych grupach aby wspólną modlitwą
cieszyć się ze zmartwychwstania Pańskiego.
• W Afryce Wielkanoc oprócz wymiaru społecznego ma także wymiar
duchowy. Rodziny odwiedzają się wzajemnie i wspólnie spędzają
czas Świąt. Przygotowują pieczony ryż z wołowiną lub kurczakiem,
który jedzą zarówno chrzescijanie jak i niewierzący.
PREZENTACJE
PREZENTACJE
WYKONAŁY;
WYKONAŁY;
DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ