Cukrzyca =
Cukrzyca =
podwyższony
podwyższony
poziom
poziom
cukru we krwi
cukru we krwi
Cukrzyca =
Cukrzyca =
podwyższony
podwyższony
poziom
poziom
cukru we krwi
cukru we krwi
Cukrzyca
Cukrzyca
jest poważnym schorzeniem,
jest poważnym schorzeniem,
niezbyt często występującym u człowieka...
niezbyt często występującym u człowieka...
Choroba jest przewlekła w swojej istocie i
Choroba jest przewlekła w swojej istocie i
postępuje powoli, ale nie będzie długo żył
postępuje powoli, ale nie będzie długo żył
pacjent, u którego rozwinie się w pełni;
pacjent, u którego rozwinie się w pełni;
wyniszczenie następuje gwałtownie, a śmierć
wyniszczenie następuje gwałtownie, a śmierć
przychodzi szybko. Życie także jest straszne i
przychodzi szybko. Życie także jest straszne i
bolesne, pragnienie nieopanowane...
bolesne, pragnienie nieopanowane...
Jeśli (pacjent) chociaż na krótko porzuci picie,
Jeśli (pacjent) chociaż na krótko porzuci picie,
usta staną się spieczone a ciało wyschnie;
usta staną się spieczone a ciało wyschnie;
trzewia będą płonąć...
trzewia będą płonąć...
I wkrótce umrze męczony palącym
I wkrótce umrze męczony palącym
pragnieniem.
pragnieniem.
Areteusz z Kapadocji
(120-200 r.)
CUKRZYCA
CUKRZYCA
Zespół zaburzeń
Zespół zaburzeń
metabolicznych o
metabolicznych o
różnorakiej etiologii,
różnorakiej etiologii,
charakteryzujący się
charakteryzujący się
przewlekłą hiperglikemią
przewlekłą hiperglikemią
z zaburzeniami
z zaburzeniami
metabolizmu
metabolizmu
węglowodanów,
węglowodanów,
tłuszczów i białek.
tłuszczów i białek.
WHO 1999
WHO 1999
CUKRZYCA
CUKRZYCA
„…
„…
Przewlekła
Przewlekła
hiperglikemia w cukrzycy
hiperglikemia w cukrzycy
wiąże się z
wiąże się z
uszkodzeniem,
uszkodzeniem,
zaburzeniem czynności i
zaburzeniem czynności i
niewydolnością różnych
niewydolnością różnych
narządów, szczególnie
narządów, szczególnie
oczu, nerek, nerwów,
oczu, nerek, nerwów,
serca i naczyń
serca i naczyń
krwionośnych…”
krwionośnych…”
WHO 1999
WHO 1999
chorob
chorob
a
a
przewle
przewle
kła
kła
stałe leczenie
stałe leczenie
wykształcenie
wykształcenie
powikłania
powikłania
cukrzycy
cukrzycy
rodzaj pracy
wiedza i
wiedza i
samokontrola
samokontrola
Cukrzyca
Cukrzyca
–
–
problem osobisty i
problem osobisty i
społeczny
społeczny
Cukrzyca
Cukrzyca
–
–
problem osobisty i
problem osobisty i
społeczny
społeczny
inwalidzt
wo
Cukrzyca – podział
Cukrzyca – podział
zwyczajowy
zwyczajowy
Typ 1
Typ 1
(młodzieńczy)
(młodzieńczy)
– dzieci i młodzież
– dzieci i młodzież
Gwałtowny początek, polidypsja, poliuria,
Gwałtowny początek, polidypsja, poliuria,
chudnięcie
chudnięcie
Konieczne leczenie insuliną
Konieczne leczenie insuliną
Typ 2
Typ 2
(dorosłych)
(dorosłych)
– dorośli
– dorośli
(po 40 r.ż.)
(po 40 r.ż.)
i
i
starzy
starzy
Początek skryty, brak lub niewielkie objawy
Początek skryty, brak lub niewielkie objawy
choroby
choroby
Skuteczne leczenie dietą i tabletkami
Skuteczne leczenie dietą i tabletkami
Insulina zwykle konieczna po kilku latach
Insulina zwykle konieczna po kilku latach
Podział wg WHO
Podział wg WHO
Cukrzyca typu 1
Cukrzyca typu 1
- zniszczenie
- zniszczenie
komórek beta, zwykle
komórek beta, zwykle
prowadzące do bezwzględnego
prowadzące do bezwzględnego
niedoboru insuliny:
niedoboru insuliny:
podtyp autoimmunologiczny
podtyp autoimmunologiczny
podtyp idiopatyczny
podtyp idiopatyczny
Podział wg WHO
Podział wg WHO
Cukrzyca typu 2
Cukrzyca typu 2
– rozwijająca
– rozwijająca
się od dominującej
się od dominującej
insulinooporności ze
insulinooporności ze
względnym niedoborem
względnym niedoborem
insuliny do dominującego
insuliny do dominującego
defektu wydzielania z
defektu wydzielania z
insulinoopornością
insulinoopornością
TYPY CUKRZYCY
TYPY CUKRZYCY
inne określone typy
inne określone typy
defekty genetyczne czynności
defekty genetyczne czynności
komórek beta
komórek beta
defekty genetyczne działania
defekty genetyczne działania
insuliny
insuliny
endokrynopatie,
endokrynopatie,
choroby zewnątrzwydzielniczej
choroby zewnątrzwydzielniczej
części trzustki,
części trzustki,
WHO 1999
WHO 1999
TYPY CUKRZYCY
TYPY CUKRZYCY
cukrzyce wywołane przez leki i
cukrzyce wywołane przez leki i
substancje chemiczne
substancje chemiczne
Cukrzyce wywołane przez zakażenia
Cukrzyce wywołane przez zakażenia
oraz inne rzadkie procesy związane z
oraz inne rzadkie procesy związane z
cukrzycą
cukrzycą
cukrzyca ciążowa
cukrzyca ciążowa
Defekty genetyczne
Defekty genetyczne
czynności komórki beta
czynności komórki beta
Chromosom 12 HNF-1a (MODY 3)
Chromosom 7, glukokinaza (MODY 2)
Chromosom 20, HNF-4a (MODY 3)
Mitochondrialne DNA
Chromosom 13 IPF-1 (MODY 4)
Chromosom 17 HNF-1b (MODY 5)
Chromosom 2 NeuroD1 (MODY 6)
Kir 6.2 (PNDM)
Defekty genetyczne działania
Defekty genetyczne działania
insuliny
insuliny
Insulinooporność typu A (defekt
genetyczny receptora
insulinowego)
Krasnoludkowatość
(leprechaunizm)
Zespół Robsona i Mendenhalla
Cukrzyca lipoatroficzna
Inne
Choroby
Choroby
zewnątrzwydzielniczej
zewnątrzwydzielniczej
części trzustki
części trzustki
Zapalenie trzustki
Uraz trzustki i pankeratektomia
Nowotwór trzustki
Mukowiscydoza
Hemochromatoza
Pankreatopatia włoknisto-
wapniejąca
Endokrynopatie
Endokrynopatie
powiązane z cukrzycą
powiązane z cukrzycą
Akromegalia
Zespół Cushinga
Glukagonoma
Guz chromochłonny
Nadczynność tarczycy
Somatostatinoma
Zespół Conna
Leki i substancje chemiczne
Leki i substancje chemiczne
mogące wywołać cukrzycę
mogące wywołać cukrzycę
Algorytm diagnostyczny
Algorytm diagnostyczny
Algorytm diagnostyczny
Algorytm diagnostyczny
wg European Diabetes Policy Group 1998-1999
•
Na czczo
-
„cukrzyca
”
-
„IFG”
7,0
>
6,0
>
125
110
•
OGTT po 2 godz.
-
„cukrzyca”
-
„IGT”
>
11,
0
7,8
200
140
mmol/l mg/dl
krew żylna*
> 6,0
> 5,5
110
110
10,0
6,7
180
120
mmol/l mg/dl
krew żylna
> 6,0
> 5,5
110
100
> 11,0
7,8
200
140
mmol/l mg/dl
krew
włośniczkowa
Stężenie w osoczu*
Stężenie we krwi
pełnej
OGTT: 75 g glukozy w 300 ml wody, wypite w ciągu 3-5 min
7,0
> 6,0
> 125
110
12,2
8,9
220
160
mmol/l mg/dl
krew
włośniczkowa
*preferowane
Cukrzyca - o
Cukrzyca - o
bjawy
bjawy
Wzmożone pragnienie
Oddawanie dużych ilości moczu
Chudnięcie
Osłabienie ogólne, senność
Pogorszenie wzroku
Nawracające infekcje
Trudne gojenie ran
Zagrożenie wystąpieniem
cukrzycy w zależności od masy
ciała
* Zagrożenie skorygowane do wieku
Colditz et al., 1990
Nurses’ Health Study
Czynniki ryzyka cukrzycy
Czynniki ryzyka cukrzycy
typu 2
typu 2
•
Dodatni wywiad rodzinny (pokrewieństwo 1
stopnia)
•
Wiek 45 roku życia
•
Otyłość, siedzący tryb życia
•
Upośledzona tolerancja glukozy w wywiadzie
•
Nadciśnienie tętnicze
•
Dyslipidemia
•
Cukrzyca ciężarnych
•
Urodzenie dziecka 4,5 kg
The Expert Committee on the Diagnosis and Classification of Diabetes Mellitus. Diabetes Care Vol 20,
No 2, July 1997.
Insulino-
Insulino-
wrażliwość
wrażliwość
Sekrecja
Sekrecja
insuliny
insuliny
Normalny metabolizm glukozy
Normalny metabolizm glukozy
Zaburzony
Zaburzony
metabolizm glukozy
metabolizm glukozy
Nieprawidłowa
Nieprawidłowa
tolerancja glukozy
tolerancja glukozy
Cukrzyca
Cukrzyca
typu 2
typu 2
30%
50%
70%
100%
50%
70 – 100%
150%
100%
CZĘSTO NIE MA
ŻADNYCH OBJAWÓW LUB
OBJAWY SĄ NIETYPOWE
(DOROŚLI
)
BADANIE KRWI
BADANIE KRWI
Rozpoznawanie
Rozpoznawanie
cukrzycy
cukrzycy
Rozpoznawanie
Rozpoznawanie
cukrzycy
cukrzycy
1
Klasyczne objawy cukrzycy to: wielomocz, wzmożone pragnienie i niewyjaśniony spadek masy ciała.
2
W algorytmie podano wartości glikemii w osoczu krwi żylnej (preferowane). Na czczo stężenie
glukozy we krwi włośniczkowej
jest blisko o 1,0 mmol/l (18 mg/dl) mniejsze niż w osoczu krwi żylnej, natomiast po posiłkach - takie
samo
•
objawy
hiperglikemii
1
lub
•
glukozuria
lub
•
hiperglikemia
przygodna
oznaczyć glikemię
2
o dowolnej porze
w ciągu dnia
> 11,0 mmol/l ( 200
mg/dl)
> 5,5 mmol/l ( 100
mg/dl)
oznacz glikemię
2
na
czczo
cukrzyca
wg European Diabetes Policy Group 1998-1999
Cukrzyca - objawy
Cukrzyca - objawy
Wzmożone pragnienie (polidypsja)
Wzmożone pragnienie (polidypsja)
Wielomocz (poliuria)
Wielomocz (poliuria)
Chudnięcie
Chudnięcie
Osłabienie ogólne, senność
Osłabienie ogólne, senność
Pogorszenie wzroku
Pogorszenie wzroku
Często nie ma żadnych objawów lub
Często nie ma żadnych objawów lub
objawy nietypowe (dorośli)
objawy nietypowe (dorośli)
Rozpoznawanie cukrzycy
Rozpoznawanie cukrzycy
Rozpoznawanie cukrzycy
Rozpoznawanie cukrzycy
Test
2
W algorytmie podano wartości glikemii w osoczu krwi żylnej (preferowane). Na czczo stężenie
glukozy we krwi włośniczkowej
jest blisko o 1,0 mmol/l (18 mg/dl) mniejsze niż w osoczu krwi żylnej, natomiast po posiłkach - takie
samo
3
doustnego obciążenia glukozą: 75 g glukozy w 300 ml wody, wypite w ciągu 35 min.
7,0
mmol/l
(> 125
mg/dl)
> 11,0
mmol/l
( 200
mg/dl)
11,0
mmol/l
(< 200
mg/dl)
i 7,8
mmol/l
( 140
mg/dl)
< 7,8
mmol/l
(< 140
mg/dl)
upośledzon
upośledzon
a
a
tolerancja
tolerancja
glukozy
glukozy
(IGT)
(IGT)
nieprawidło
nieprawidło
wa
wa
glikemia
glikemia
na czczo
na czczo
(IFG)
(IFG)
cukrzyca
cukrzyca
> 5,6 mmol/l
(100 mg/dl)
wykonać OGTT
3
, 2
godz.
> 5,0 mmol/l (> 90
mg/dl)
7,0 mmol/l (>
125 mg/dl)
powtórzyć
oznaczenie
oznacz glikemię
2
na czczo
rozważyć coroczne
badanie kontrolne w
kierunku czynników
ryzyka miażdżycy, w tym
oznaczanie glikemii
wg European Diabetes Policy Group 1998-1999
Testy gospodarki
Testy gospodarki
węglowodanowej
węglowodanowej
Doustny test tolerancji glukozy( OGTT)
Polega na na podaniu 75 g glukozy
rozpuszczoej w 250 ml wody. Pacjent
wypija ten roztwór w ciągu 5 minut.
Wykonywany na czczo
Oznaczenie glikemii: w czasie 0’, 60’ i
120’
Niekiedy oznaczane jest również stężenie
insuliny w celu oceny insulinoopornoci
Test z glukagonem
Test z glukagonem
• Służy do oceny rezerw
wydzielniczych komórek beta.
• Polega na dożylnym podaniu 1 mg
glukagonu
• Oznacza się stężenie peptydu C
lub insuliny w 6’ po podaniu
glukagonu
Badanie wrażliwośći na
Badanie wrażliwośći na
insulinę
insulinę
Metoda klamry metabolicznej
Równoczesny wlew insuliny oraz glukozy.
Insulinooporność jest odwrotnie proporcjonalna
do zużycia glukozy niezbędnej do utrzymania
założonej glikemii.
Wskaźnik insulinooporności HOMA-R
Prosta metoda służąca orientacyjnej ocenie
insulinooporności
HOMA-R=(insulina[mj./l] x glikemia [mmol/l]):22,5
Wartość większa niż 0,3 świadczy o zwiększeniu
oporności na insulinę
Diagnostyka różnicowa
Diagnostyka różnicowa
Cukrzyca typu 1
Cukrzyca typu 2
Wiek w chwili
wystąpienia
hiperglikemii
< 35 roku życia
< 35 roku życia
(najczęściej < 20 roku
(najczęściej < 20 roku
życia)
życia)
> 35 roku życia
> 35 roku życia
Współistniejąca
otyłość
Rzadko
Rzadko
> 40% przypadków
> 40% przypadków
Objawy kliniczne
hiperglikemii
Gwałtownie
Gwałtownie
narastające w ciągu
narastające w ciągu
kilku tygodni
kilku tygodni
Dyskretne, często
Dyskretne, często
niezauwazalne,
niezauwazalne,
narastające w ciągu
narastające w ciągu
kilku miesięcy
kilku miesięcy
Acetonuria
Obecna
Obecna
Brak
Brak
Stężenie peptydu C
na czczo
< 0,35 nmo/ml
< 0,35 nmo/ml
Prawidłowe lub
Prawidłowe lub
podwyższone
podwyższone
Stężenie peptydu C
po stymulacji
Brak wzrostu
Brak wzrostu
Wzrost zachowany
Wzrost zachowany
Przeciwciała
przeciwwyspowe
Wzrost miana
Wzrost miana
Brak
Brak
Autoprzeciwciała w
Autoprzeciwciała w
cukrzycy
cukrzycy
Przeciwciała przeciwko
dekarboksylazie kwasu
glutaminowego (anty-GAD)
Przeciwciała przeciwko fosfazie
tyrozyny (IA2)
Przeciwciała przeciwwyspowe (ICA)
Przeciwciała przeciw insulinie (IAA)
Inne parametry przydatne do
Inne parametry przydatne do
diagnostyki cukrzycy:
diagnostyki cukrzycy:
Ketonuria
Ketonuria
wobec braku insuliny i możliwości zużycia
glukozy w cukrzycy typu 1, w metabolizmie
kwasów tłusczowych produkowane są:
• Kwas acetooctowy
• Kwas beta-hydroksymasłowy
• Aceton
Ich metabolizm prowadzi do kwasicy
metabolicznej a ich obecność w moczu
można wykryć prostymi metodami
Inne parametry przydatne do
Inne parametry przydatne do
diagnostyki cukrzycy:
diagnostyki cukrzycy:
Glukozuria
Glukozuria
Próg nerkowy dla glukozy wynosi
ok. 180 mg/dl (10 mmol/l)
Po przekroczeniu tego stężenia
glukozy we krwi pojawia się
glukoza w moczu.
Proste oznaczenie testem
paskowym dawniej stosowane jako
metoda samokontroli glikemii
Inne parametry przydatne do
Inne parametry przydatne do
diagnostyki cukrzycy: Glikacja
diagnostyki cukrzycy: Glikacja
białek
białek
Proces samorzutnej nieenzymatycznej modyfikacji
struktury białek poprzez przyłączenie cząsteczki
glukozy do cząsteczki białka
HbA
1C
– najczęstsza z izoform
glikowanej cząsteczki hemoglobiny A.
Czas przeżycia erytrocytów – ok. 120
dni co pozwala przełóżyć stężęnie
HbA
1C
na średnie stężenie glukozy
przez 3 miesiące poprzedzające
badanie
HbA1C
HbA1C
Stężenie HbA1C koreluje z częstością
powikłań – potwierdzone przez 2 duże
badania
• D
iabetes
C
ontrol and
C
omplications
T
rial
• U
nited
K
ingdom
P
rospective
D
iabetetes
S
tudy
Stężenie HbA1C stanowi miarę wyrównania
cukrzycy:
HbA1c [%]
Średnie
stężenie
glukozy w
osoczu [mg/dl]
HbA1c [%]
Średnie
stężenie
glukozy w
osoczu [mg/dl]
6
135
10
275
7
170
11
310
8
205
12
345
9
240
13
380