Konfabulacje

Na podstawie:

Herzyk A. i in.(2004), Pamięć jawna i ukryta a dysfunkcje mózgu, Wyd.

UMCS Lublin. 43-44
Gunten A. (2004), Environmental reduplicative paramnesia in a case of

atypical Alzheimer's disease. Journal Of Neurology [J Neurol],. 251 (6), s.

750-2
Yamada M. (2003), Postoperative reduplicative paramnesia in a patient

with a right frontotemporal lesion. Psychogeriatrics s. 127-131

przygotowała Joanna Stompel

Konfabulacje



Błędy i zniekształcenia
pamięciowe, których chory nie
dostrzega.



Zachowania kompensacyjne, służą
do wypełniania luk pamięciowych.

Konfabulacje



Konfabulacje nie są charakterystyczne

dla amnezji.



Objawy amnestyczne mogą nasilać

konfabulacje (np. zespół Korsakowa).



Nawet głębokie objawy amnezji mogą nie

wywoływać konfabulacji (np. zespół

hipokampa).



Konfabulacje towarzyszą innym

deficytom neuropsychologicznym

(anozognozja – brak świadomości

zaburzeń chorobowych).

Konfabulacje



Anozognozje:



Zespół Antona – chory nie zdaje sobie sprawy
z tego, że nie widzi; twierdzi, że wszystko
widzi, ale w pomieszczeniu jest ciemno.



Porażenie lewostronne – chory uważa, że jego
lewa ręka jest sprawna i aby to udowodnić,
wykonuje polecone zadanie ruchowe zdrową
prawą ręką.



Afazja – chory zaprzecza, że popełnia błędy
językowe.

Konfabulacje



Zjawisko konfabulacji nie jest
związane bezpośrednio z
zaburzeniami procesów pamięci,
ale z dezintegracją systemów
monitorowania i dowolnej kontroli
(Moscovitch, 1997; Schnider,
2001).

Paramnezja reduplikacyjna



Iluzoryczne przekonanie, że jakaś

przestrzeń została podwojona i istnieje

w kilku miejscach jednocześnie.



Paramnezja reduplikacyjna należy do

zespołów urojeniowego błędnego

utożsamiania (delusional

misidentification syndrome DMS).



Nie należy do tak rzadkich objawów, jak

kiedyś uważano; obecnie szacuje się, że

dotyczy około 8 % pacjentów z

chorobami neurologicznymi.

Paramnezja reduplikacyjna



Przypadek paramnezji reduplikacyjnej

jako pierwszy opisał Bonnet w 1788 r.



Pojęcie wprowadził Pick w 1903 r.



67-letnia pacjentka z podejrzeniem

choroby Alzheimera była przekonana, że

szpital w Pradze, do którego została

przyjęta, znajdował się równocześnie w

jej rodzinnym mieście; podwojeniu

podlegał również personel szpitala, w

tym dr Pick.

Paramnezja reduplikacyjna



75-letni pacjent z rozpoznaniem choroby

Alzheimera (Gunten)



Zapytany, gdzie aktualnie się znajduje,

odpowiadał, że w innym mieście w mieszkaniu

identycznym z tym, w którym mieszka. Twierdził,

że jego mieszkanie i cały budynek zostały

przeniesione do tego innego miasta i teraz

znajdują się w obu miejscach jednocześnie. Nie był

w stanie wyjaśnić, jak to jest możliwe, jednak

zastanawiał się, dlaczego wybudowano jego dom

gdzie indziej. Obawiał się, że będzie musiał płacić

podwójny czynsz za dwa identyczne mieszkania i

abonament za telewizory.

Paramnezja reduplikacyjna



73-letnia pacjentka,
skarżąca się na ubytki
pamięci (Yamada)



Stwierdzono u niej zanik
lewego obszaru pola
widzenia, a także
trudności w uczeniu się.



MRI wykazało oponiaka w
prawej półkuli mózgu,
pacjentkę poddano
operacji, w której usunięto
guz; obraz powrócił w
lewej części pola
widzenia.

Paramnezja reduplikacyjna



3 miesiące po operacji pacjentka zaczęła opowiadać mężowi

o dziwnych sytuacjach, np. twierdziła, że czworo jej wnuków

znajduje się w domu na górze.



4 miesiące po operacji, gdy przebywała u swojej siostry w

Tokio, błędnie uznała dom siostry za dom opieki dla osób

starszych i była zasmucona, że została tam umieszczona.

Swoją siostrę uważała za przełożoną. Jednak nigdy jasno nie

zaprzeczyła, że nie jest jej siostrą, a nawet wspominała z nią

dzieciństwo.



Najczęstsze powielenia dotyczyły jej domu i męża.



Pomimo że znała dokładny adres, uważała, że nie jest w

swoim domu i nalegała, aby do niego jak najszybciej wrócić.



Pytana, gdzie znajduje się jej prawdziwy dom, sytuowała go

w Otsu (gdzie aktualnie mieszkała) lub w Tokio (gdzie

mieszkała w dzieciństwie).



Proszona o podanie adresu swojego domu, odpowiadała

zgodnie z prawdą lub zmieniała tylko nazwę miasta.

Paramnezja reduplikacyjna



Jej wiedza geograficzna została zniekształcona, twierdziła,

że Nagoya i Otsu są położone blisko siebie, a w

rzeczywistości dzieli je ponad 150 km.



Równie często jak reduplikacji miejsc, doświadczała

reduplikacji ludzi.



Uważała, że ma dwóch mężów i nazywała ich „ten mąż” i

„tamten mąż”



Pytana, kim jest mężczyzna siedzący obok niej (jej

prawdziwy mąż), odpowiadała, że to jeden z jej mężów, a

drugi zajmuje się domem.



Pomimo zamieszania w domu spowodowanego jej

dziwacznymi przekonaniami, pacjentka była radosna i

zdawała się nie przejmować obecną sytuacją.



Z powodu zaburzeń cyklu snu współwystępującego z

paramnezją reduplikacyjną pacjentce zaczęto podawać

risperidon, po 15 miesiącach po operacji paramnezja

reduplikacyjna zniknęła.

Paramnezja reduplikacyjna

Paramnezja reduplikacyjna



Poproszona o przypomnienie sobie swoich przekonań
z okresu paramnezji reduplikacyjnej, powiedziała, że
była pewna, że wówczas dom nie należał do niej.
Dodała, że teraz dom jest ich, więc czuje się
bezpieczna.



W rozmowie z mężem pacjentki ustalono jakie były
podstawy jej przekonań podczas paramnezji
reduplikacyjnej. Chora sądziła, że jej dom został
oddany w zastaw hipoteczny. Wyniknęło to z tego, że
rzeczywiście kilka lat temu jej dom był zastawiony.

Paramnezja reduplikacyjna



Czynniki mogące wywołać paramnezję

reduplikacyjną:



Uraz prawej półkuli mózgu.



Amnezja.



Anozognozja.



Dysfunkcja płata czołowego.



Wadliwe ulokowanie przeszłych wspomnień

w teraźniejszości.



Przeszłe przeżycia mogą decydować o

„zawartości” paramnezji reduplikacyjnej.