OKRES

MŁODSZO - SZKOLNY

Późne dzieciństwo

Dojrzałość szkolna

Przyjmuje się, że dziecko dojrzałe do

podjęcia nauki w szkole, to takie, które:

1)

jest dostatecznie rozwinięte fizycznie i

ruchowo, zwłaszcza w zakresie

precyzyjnych ruchów rąk i palców;

2)

posiada dobrą orientację w otoczeniu

oraz określony zasób wiedzy ogólnej o

świecie;

3)

posiada na tyle rozwinięte zdolności

komunikacyjne, aby móc porozumiewać się

w sposób zrozumiały dla rozmówcy;

4)

potrafi działać intencjonalnie, tzn.

podejmuje celowe czynności i

wykonuje je do końca;

5)

jest uspołecznione w stopniu

pozwalającym na zgodne i przyjazne

współdziałanie z rówieśnikami, licznie

się z chęciami i życzeniami innych

oraz wykonywanie poleceń

kierowanych przez dorosłych do całej

grupy dzieci;

• 6)

jest na tyle dojrzałe, aby rozstać

się z matką na czas pobytu w szkole
oraz kontrolować doświadczane
emocje (lęk, złość i inne) nie
uzewnętrzniając ich w sposób zbyt
gwałtowny.

• Obejmuje wiek od 6 do 12 r. ż.

• Fizyczne zmiany rozwojowe

dokonują się na ogół w sposób

powolny ale stały.

• Wzrasta ogólna koordynacja i

równowaga, następuje

udoskonalenie różnych form

aktywności fizycznych.

W młodszym wieku szkolnym można

wyróżnić dwie fazy rozwojowe :

•

Pierwsza obejmuje 7 i 8 roku życia. Okres ten

wymaga dużego wysiłku fizycznego i

psychicznego. Bardzo intensywne są w tej fazie

przeżycia z natury społecznej związane z

pójściem do szkoły. Dziecko obserwuje i

nasladuje zachowania i działania dorosłych.

•

Druga faza - 9 i 11 rok życia. Zmiany w sferze

intelektualnej. Rozwija się intensywnie mowa i

myślenie, następuje zwiększenie aktywności i

samodzielności, rozwój umiejętności współpracy

w zespole.

Zmiany fizyczne

• Tracenie dziecięcych konturów

sylwetki; zmniejszanie się

grubości tkanki tłuszczowej i

zmiany w jej rozmieszczeniu,

budowa ciała staje się bardziej

szczupła;

• Zwiększanie się pojemności i

spłaszczanie klatki piersiowej

• Pod koniec okresu następuje

wzrost długości rąk i nóg;

•Wzrost - średnio ok. 6,5 cm

rocznie;

•Waga – 2,5,kg rocznie
•Rozwój mięśni, które stają się

one mocniej powiązane z
kośćmi;

•Wzrost szkieletu jest często

szybszy niż rozwój mięśni i
więzadeł;

Rozwój umysłowy:

• Słowa i symbole uzyskują nowe znaczenia;
• Zdolności rozwiązywania problemów

odzwierciedlają wyższe poziomy wglądu i

rozwagi;

• Dzieci są bardziej biegłe w wysławianiu się,

osiągając większą sprawność językową;

• Zdolność do systematycznego zajmowania

się wieloma zmiennymi i czynnościami

równocześnie;

• Brak umiejętności abstrakcyjnego

myślenia;

• Osiągnięcia poznawcze wyłaniają się

stopniowo i mogą rozwijać się
nierównomiernie w poszczególnych
obszarach treściowych;

• Istnieją statystycznie istotne różnice w

aktywności umysłowej pomiędzy
młodszymi i starszymi dziećmi w wieku
szkolnym.

Rozwój zdolności motorycznych,:

• Począwszy od 6 r. ż. Większość dzieci

potrafi skakać przez skakankę,

jeździć na wrotkach i na rowerze;

Mała motoryka (ręka)

• Wymagające dokładności prace

zręcznościowe;

• Gra na instrumentach muzycznych;
• Odręczne pisanie;
• Konstruowanie modeli;

Stadia rozwoju poznawczego

wg Piageta:

• Myślenie intuicyjne między 4 a 7 r. ż.,

myślenie dzieci jest kształtowane raczej
przez bezpośrednie spostrzeżenia i
doświadczenia niż przez operacje
umysłowe.

• Centracja- oznacza koncentracje na

jednej, najbardziej rzucającej się w oczy
właściwości obiektu z jednoczesnym
pominięciem jego innych cech.

• Rozumowanie transdukcynje – jest to

rozumowanie od szczegółu do szczegółu
bez poszukiwania uogólnienia
pozwalającego je powiązać;

• Rozumowanie przekształceniowe

(transformacyjne) – ten typ rozumowania
oznacza, że podczas obserwacji zdarzenia
mającego charakter sekwencyjny
jednostka może rozumieć w jaki sposób
przechodzi w inny.

• Odwracalność –zdolność do odtwarzania własnej

linii rozumowania aż do miejsca, w którym została

ona zapoczątkowana;

• Operacje konkretne – pojawiają się między 7 a 11

r. ż. Dziecko potrafi dokonywać operacji umysłowych,
ale nie umie jeszcze rozumować abstrakcyjnie.

• Stałość – dzieci mogą zrozumieć pojęcie stałości,

które oznacza, że bez względu na zmiany

zachodzące w zewnętrznym, fizycznym wyglądzie

substancji, jej ilość lub masa pozostaje taka sama;

• Klasyfikacja – zdolność do rozumienia pojęć klas,

podklas i do dokonywania inkluzji (włączanie do).

Rozwój emocjonalny

•Następuje większa dojrzałość

emocjonalna. Widoczna jest
także rosnąca u dziecka w
tym czasie zdolność do
wykrywania i rozumienia
emocji wyrażanych przez inne
osoby.

Rozwój emocjonalny

• Strach i lęk

• Złość i agresja

• Szczęście i humor

• Miłość

Strach i lęk

• Lęki, które ustępują

: lęk przed

zwierzętami, przed chorobą lub

uszkodzeniem ciała, hałasem, ciemnością i

burzą;

• Lęki, które nie ustępują:

lęk przed duchami

i czarownicami;

• Lęki, które się rozwijają:

lęk przed

sprawdzianami, złymi ocenami, kpinami ze

strony rodziców, nauczycieli i przyjaciół,

lęk przed odrzuceniem, lęk związany ze

śmiercią rodziców.

Złość i agresja

• Wyrażane są fizycznie, powszechne

w tym czasie są takie zachowania
jak: kopanie, popychanie i bicie, ale
dzieci uczą się także, że złość może
być okazywana w inny sposób np. w
formie obelg, kłótni lub przeklinania.

Szczęście i humor

• Szczęście wywołuje duża różnorodność sytuacji, do

których należy poczucie akceptacji, przyjemność

płynąca z osiągnięcia celu, zaspokojenie ciekawości

lub rozwój nowych zdolności. Przyjemności

dostarcza też zaciekawienie czymś i poczucie

opanowanie środowiska szkoły podstawowej.

Innymi źródłami radości i szczęścia są:

przebywanie z przyjaciółmi i ukochanymi osobami,

niespodzianki, wartościowe podarunki, posiadane

przedmioty oraz nowe, wymagające wyzwania,

sytuacje.

• Jest ściśle związany ze szczęściem, dzieciom w tym

wieku szczególnego rozbawienia dostarczają

dowcipy.

Miłość

• Dzieci nie rozumieją psychologicznych

aspektów miłości (wzajemność,
obustronność), zazwyczaj intuicyjnie
okazują miłości poprzez pocałunki,
uściski.

• Dzieci w wieku szkolnym wiedzą już, że

miłość można wyrazić innymi sposobami
takimi jak, dzielenie się i rozmawianie.