9.Podejście dochodowe
9.Podejście dochodowe
9.Podejście dochodowe
9.Podejście dochodowe
PODEJŚCIE DOCHODOWE
PODEJŚCIE DOCHODOWE
Podejście dochodowe polega na określaniu wartości nieruchomości
Podejście dochodowe polega na określaniu wartości nieruchomości
przy założeniu, że jej nabywca zapłaci za nią cenę, której wysokość
przy założeniu, że jej nabywca zapłaci za nią cenę, której wysokość
uzależni od przewidywanego dochodu, jaki uzyska z nieruchomości.
uzależni od przewidywanego dochodu, jaki uzyska z nieruchomości.
Podejście dochodowe stosuje się przy określaniu wartości
Podejście dochodowe stosuje się przy określaniu wartości
nieruchomości przynoszących dochód lub mogących przynosić
nieruchomości przynoszących dochód lub mogących przynosić
dochód pod warunkiem, że wysokość tego dochodu jest znana lub
dochód pod warunkiem, że wysokość tego dochodu jest znana lub
możliwa do określenia.
możliwa do określenia.
Przy podejściu dochodowym konieczna jest znajomość dochodu
Przy podejściu dochodowym konieczna jest znajomość dochodu
uzyskiwanego lub możliwego do uzyskania z czynszów i z innych
uzyskiwanego lub możliwego do uzyskania z czynszów i z innych
dochodów z nieruchomości stanowiącej przedmiot wyceny oraz z
dochodów z nieruchomości stanowiącej przedmiot wyceny oraz z
nieruchomości podobnych.
nieruchomości podobnych.
Dochody czynszowe uzyskiwane są z najmu, dzierżawy i innych praw
Dochody czynszowe uzyskiwane są z najmu, dzierżawy i innych praw
do nieruchomości.
do nieruchomości.
Dochody pozaczynszowe obejmują m.in. wpływy uzyskiwane z
Dochody pozaczynszowe obejmują m.in. wpływy uzyskiwane z
udostępniania nieruchomości na plansze reklamowe, anteny telefonii
udostępniania nieruchomości na plansze reklamowe, anteny telefonii
komórkowych, bankomaty, parkingi, itp.
komórkowych, bankomaty, parkingi, itp.
Do wyceny przyjmuje się dochody z nieruchomości uzyskiwane w
Do wyceny przyjmuje się dochody z nieruchomości uzyskiwane w
okresach rocznych, przy założeniu ich uzyskiwania na koniec roku.
okresach rocznych, przy założeniu ich uzyskiwania na koniec roku.
METODY I TECHNIKI PODEJŚCIA DOCHODOWEGO
METODY I TECHNIKI PODEJŚCIA DOCHODOWEGO
W WYCENIE NIERUCHOMOŚCI
W WYCENIE NIERUCHOMOŚCI
Metoda
inwestycyjna
Podejście
Podejście
dochodowe
dochodowe
Metoda
zysków
technika
kapitalizacji
prostej
technika
kapitalizacji
prostej
technika
dyskontowani
a strumieni
dochodów
technika
dyskontowani
a strumieni
dochodów
METODA INWESTYCYJNA (1)
METODA INWESTYCYJNA (1)
Metodę inwestycyjną stosuje się przy określaniu wartości
nieruchomości przynoszących lub mogących przynosić dochód z
czynszów najmu, dzierżawy i innych praw do nieruchomości, oraz
wpływy pozaczynszowe.
Wysokość dochodu ustala się na podstawie analizy kształtowania się
stawek rynkowych czynszów i wpływów pozaczynszowych.
Typowymi nieruchomościami, w przypadku których stosuje się
metodę inwestycyjną, są obiekty: biurowe, magazynowe, handlowe,
lokale użytkowe, garaże wielostanowiskowe itp.
Wpływy w tego rodzaju obiektach dotyczą gruntu i jego części
składowych, którymi są w szczególności budynki i budowle.
METODA INWESTYCYJNA (2)
METODA INWESTYCYJNA (2)
W metodzie inwestycyjnej wyróżnia się następujące poziomy
dochodów:
a) potencjalny dochód brutto (PDB) - wyznaczany przy założeniu, że
potencjał nieruchomości jest wykorzystany w 100%, co oznacza, że
nie występują straty z tytułu pustostanów, zwolnień z płatności
czynszu i zaległości czynszowych, przy czym szacunek dochodów
uwzględnia zasady panujące na danym rynku i stan wycenianej
nieruchomości;
b) efektywny dochód brutto (EDB) – obliczany jako różnica pomiędzy
potencjalnym dochodem brutto a stratami w dochodach,
uzasadnionymi rynkowo i stanem wycenionej nieruchomości, np.
zwolnieniami w płatnościach, pustostanami, zaległościami
czynszowymi;
c) dochód operacyjny neto (DON) – obliczany jako różnica pomiędzy
efektywnym dochodem brutto a wydatkami operacyjnymi
związanymi z utrzymaniem danej nieruchomości, których rodzaj i
poziom wynikają z warunków rynkowych.
METODA INWESTYCYJNA (3)
METODA INWESTYCYJNA (3)
gdzie:
W
p
– wskaźnik strat z tytułu pustostanów
W
zc
– wskaźnik strat z tytułu zwolnień z płatności czynszu i zaległości
czynszowych
)
1
(
)
1
(
zc
p
W
W
PDB
EDB
WO
EDB
DON
METODA INWESTYCYJNA (4)
METODA INWESTYCYJNA (4)
Wydatki operacyjne (WO) obejmują: koszty podatku od
nieruchomości, opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu,
koszty mediów, nakłady na konserwację i naprawy bieżące, koszty
zarządzania, koszty ubezpieczenia, koszty ochrony oraz inne koszty
ponoszone okresowo, a ponadto średni nakład na powtarzające się
regularnie wymiany elementów stałego wyposażenia z
częstotliwością co najmniej raz na kilka lat, co jest uzasadnione
wymogami rynkowymi.
Przy określaniu wartości rynkowej do wydatków operacyjnych nie
zalicza się:
a) odpisów amortyzacyjnych,
b) spłat rat kapitałowych i odsetkowych od kredytów lub pożyczek,
c) nakładów na remonty, przekraczających bieżącą dbałość o stan
techniczny i standard użytkowy, z wyjątkiem nakładów na wymianę
elementów stałego wyposażenia – z częstotliwością co najmniej raz
na kilka lat,
d) podatku dochodowego.
Dochody generowane przez nieruchomość są wyrażane w ujęciu
realnym, co oznacza, że inflacja nie stanowi podstawy do
różnicowania ich przyszłych poziomów.
Poziom pustostanów (W
p
) oraz strat spowodowanych zaległościami
czynszowymi (W
zc
) ustala się na podstawie informacji z rynku.
METODA INWESTYCYJNA (5)
METODA INWESTYCYJNA (5)
Wartość nieruchomości ustala się technikami:
a) kapitalizacji prostej – poprzez kapitalizację stałego strumienia
dochodu operacyjnego netto,
b) dyskontowania strumieni dochodów – poprzez dyskontowanie
strumienia zmiennych dochodów.
METODA ZYSKÓW (1)
METODA ZYSKÓW (1)
Metodę zysków stosuje się przy określaniu wartości nieruchomości
przynoszących lub mogących przynosić dochód, którego wysokości
nie można ustalić w sposób podany przy metodzie inwestycyjnej.
Typowymi nieruchomościami dla których stosuje się metodę zysków
są: hotele, motele, restauracje, stacje benzynowe, targowiska,
obiekty sportowo-rekreacyjne, sala widowiskowe, kina).
Wpływy w tego rodzaju obiektach uzależnione są od dochodów z
działalności prowadzonej na nieruchomości, w szczególności przez
użytkownika, i stanowią odpowiednik wpływów czynszowych.
METODA ZYSKÓW (2)
METODA ZYSKÓW (2)
Przez dochody z nieruchomości stanowiące odpowiednik wpływów
czynszowych rozumieć należy część dochodów z działalności
gospodarczej prowadzonej na danej nieruchomości przez typowego,
przeciętnie efektywnie działającego użytkownika.
Źródłem informacji o wysokości dochodów z nieruchomości są dane
rynkowe i dane z szacowanej nieruchomości.
Dochód z nieruchomości obliczany jest na podstawie przychodu
użytkownika z działalności operacyjnej, pomniejszonego o koszty
operacyjne użytkownika i wydatki operacyjne.
Etapy metody:
1) wyznaczenie wpływów użytkownika (WU) z działalności prowadzonej
na nieruchomości,
2) obliczenie dochodu brutto użytkownika (DBU) z różnicy wpływów
użytkownika (WU) i kosztów operacyjnych użytkownika (KOU),
3) obliczenie dochodu operacyjnego netto użytkownika (DONU) z
różnicy dochodu brutto użytkownika (DBU) i wydatków operacyjnych
(WO),
4) Obliczenie udziału dochodu operacyjnego netto właściciela
nieruchomości w dochodzie operacyjnym netto użytkownika (DONU)
– wysokość tego dochodu wyznacza się na podstawie danych
rynkowych lub w inny uzasadniony sposób.
METODA ZYSKÓW (3)
METODA ZYSKÓW (3)
gdzie:
u
– udział dochodu operacyjnego netto właściciela nieruchomości w
dochodzie
operacyjnym netto użytkownika (%)
KOU
WU
DBU
WO
DBU
DONU
DONU
u
DON
METODA ZYSKÓW (4)
METODA ZYSKÓW (4)
Do kosztów operacyjnych użytkownika (KOU) zalicza się wszelkie
wydatki związane z prowadzeniem działalności i warunkujące
uzyskanie spodziewanych wpływów, w tym:
a) koszty zakupu towarów, materiałów i usług,
b) koszty płac personelu z narzutami,
c) koszty związane z odtwarzaniem majątku trwałego i wyposażenia,
d) koszty reklamy itp.
Do kosztów operacyjnych użytkownika nie zalicza się:
a) amortyzacji,
b) spłaty kredytów i pożyczek oraz kosztów finansowych (odsetki),
c) płaconego przez użytkownika podatku dochodowego.
Dochód z nieruchomości obliczany jest przy uwzględnieniu wydatków
operacyjnych, na zasadach określonych w metodzie inwestycyjnej.
METODA ZYSKÓW (5)
METODA ZYSKÓW (5)
Wartość nieruchomości ustala się technikami:
a) kapitalizacji prostej – poprzez kapitalizację stałego strumienia
dochodu operacyjnego netto,
b) dyskontowania strumieni dochodów – poprzez dyskontowanie
strumienia zmiennych dochodów.
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (1)
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (1)
Przy użyciu techniki kapitalizacji prostej wartość nieruchomości
określa się jako iloczyn stałego strumienia dochodu rocznego
możliwego do uzyskania z wycenianej nieruchomości i współczynnika
kapitalizacji lub jako iloraz stałego strumienia dochodu rocznego i
stopy kapitalizacji.
Współczynnik kapitalizacji (Wk) odzwierciedla okres, w którym
powinien nastąpić zwrot środków poniesionych na nabycie
nieruchomości podobnych do wycenianej, z dochodów możliwych do
uzyskania z tych nieruchomości podobnych.
Stopa kapitalizacji (R) odwzorowuje dochód inwestora na kapitale
zaangażowanym w nieruchomość oraz zwrot wyłożonego kapitału.
Współczynnik kapitalizacji jest odwrotnością stopy kapitalizacji
(1/R).
Wysokość współczynnika kapitalizacji i stopę kapitalizacji ustala się
na podstawie badania rynku nieruchomości podobnych do
nieruchomości wycenianej jako wzajemną relację między cenami
transakcyjnymi uzyskanymi za nieruchomości podobne a dochodami
możliwymi do uzyskania z tych nieruchomości.
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (2)
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (2)
R
DON
W
W
DON
W
N
k
N
1
gdzie:
W
N
–
wartość nieruchomości
DON
– stały roczny dochód operacyjny netto z nieruchomości
W
k
– współczynnik kapitalizacji (okres zwrotu kapitału)
R
– stopa kapitalizacji
R
1
W
k
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (3)
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (3)
Zalecanym sposobem określenia stopy kapitalizacji jest obliczenie jej
jako ilorazu dochodu operacyjnego netto, możliwego do uzyskania na
rynku, i ceny rynkowej nieruchomości.
gdzie:
R
– stopa kapitalizacji
DON – stały dochód operacyjny netto
CT
– cena rynkowa nieruchomości
CT
DON
R
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (4)
TECHNIKA KAPITALIZACJI PROSTEJ (4)
Przyjęta do obliczeń stopa kapitalizacji powinna uwzględniać w
szczególności różnicę w poziomie ryzyka pomiędzy nieruchomością
wycenianą a nieruchomościami stanowiącymi przedmiot analizy stóp
kapitalizacji.
Podstawowymi czynnikami ryzyka, wpływającymi na poziom stopy
kapitalizacji, są m.in.: lokalizacja, stan techniczny, standard
użytkowy, wiarygodność najemców, warunki umów najmu
obciążające wycenianą nieruchomość, wielkość budynków i ich
funkcje, ochrona konserwatorska.
Przyjęty w wycenie poziom stopy kapitalizacji powinien uwzględniać
również ryzyko dotyczące zmienności dochodu z wycenianej
nieruchomości.
Przykład
Przykład
Przedmiotem wyceny jest położona w miejscowości NN nieruchomość
gruntowa zabudowania budynkiem biurowym.
Wykorzystując podejście porównawcze, obliczono dla wycenianej
nieruchomości:
roczny efektywny dochód brutto (EDB) w wysokości 300 zł/m
2
,
roczny operacyjny dochód netto (DON) w wysokości 240 zł/m
2
,
Dla ustalenia stopy kapitalizacji zebrano informacje o transakcjach
sprzedaży 4 nieruchomości podobnych. Dla nieruchomości tych przy
wykorzystaniu podejścia porównawczego ustalono EDB i DON:
Transakcj
a
CT
(zł/m
2
)
EDB
(zł/m
2
)
DON
(zł/m
2
)
A
2 500
250
200
B
2 800
260
215
C
3 000
290
235
D
2 700
270
225
Korzystając z zależności (12), dla transakcji A, B, C i D obliczono dalej
stopę kapitalizacji dla EDB i DON oraz ich średnie wartości, które
wykorzystane będą do wyceny. Wyniki przeprowadzonych obliczeń
zestawiono poniżej:
Transakcj
a
CT
(zł/m
2
)
EDB
(zł/m
2
)
DON
(zł/m
2
)
A
2 500
250
0,100
200
0,080
B
2 800
260
0,093
215
0,076
C
3 000
290
0,090
235
0,078
D
2 700
270
0,096
225
0,083
Średnia
0,095
x
0,079
R
=
EDB
CT
R
=
DO
N
CT
Ostatecznie wartość jednostkowa nieruchomości wyniesie:
dla EDB (nieruchomość wyceniana) i R obliczonego przy
uwzględnieniu EDB z nieruchomości, które były przedmiotem obrotu:
dla DON (nieruchomość wyceniana) i R obliczonego przy
uwzględnieniu DON z nieruchomości, które były przedmiotem obrotu:
W wyniku przeprowadzonych obliczeń otrzymano dwie różniące się od
siebie o około 3,5% wartości wycenianej nieruchomości. Taki wynik
uznać należy za prawidłowy, ponieważ identyczne wyniki obliczeń dla
obu przypadków otrzymano by tylko wtedy, gdyby dla wszystkich
nieruchomości, o których mowa w tym przykładzie, stosunek
był stały. Sytuacja taka jest jednak w warunkach rynkowych
praktycznie
niemożliwa.
2
/
3157
095
,
0
300
m
zł
R
EDB
W
N
2
/
3038
079
,
0
240
m
zł
R
DON
W
N
DON
EDB
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (1)
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (1)
Przy użyciu techniki dyskontowania strumieni dochodów wartość
nieruchomości określa się jako sumę zdyskontowanych strumieni
zmiennych dochodów przewidywanych do uzyskania z nieruchomości
wycenianej w poszczególnych latach przyjętego okresu projekcji,
powiększoną o zdyskontowaną wartość rezydualną nieruchomości.
Założenie o zmienności dochodów wynika z prowadzonych lub
planowanych działań na nieruchomości bądź z umów obciążających
nieruchomość. Oznacza to, że zmienność poziomu strumieni dochodu
nie wynika z przewidywanych w przyszłości zmian na rynku i w
otoczeniu nieruchomości.
Wartość rezydualna (RV) przedstawia wartość nieruchomości po
upływie ostatniego roku projekcji.
Stopa dyskontowa (r) odwzorowuje dochód inwestora na kapitale
zaangażowanym w nieruchomość, przy uwzględnieniu stopnia ryzyka
inwestowania w wycenianą nieruchomość.
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (2)
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (2)
n
n
t
N
r
RV
r
DON
r
DON
r
DON
W
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
1
1
gdzie:
W
N
–
wartość nieruchomości
DON
t
– strumień pieniężny dochodu na koniec kolejnego roku
1, 2, …n
– lata projekcji
r
– stopa dyskontowa
a
t
– współczynnik dyskonta
RV
– wartość rezydualna
n
t
n
t
t
N
a
RV
a
DON
W
1
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (3)
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (3)
Stopę dyskontową wyznaczyć można poprzez korektę rynkowych
stóp kapitalizacji, uwzględniając spodziewane zmiany dochodów
(czynszów) i (lub) cen nieruchomości po okresie prognozy.
Przy wyznaczaniu poziomu stopy dyskontowej bierze się pod uwagę
różnice w poziomie ryzyka osiągania dochodów z nieruchomości
będącej przedmiotem wyceny oraz z nieruchomości dla których
wyznaczono odpowiednie stopy dyskontowe.
Podstawowymi czynnikami wpływającymi na poziom ryzyka są m.in.:
lokalizacja, stan techniczny, standard użytkowy, wiarygodność
najemców, warunki zawartych umów najmu, wielkość i rodzaj funkcji
budynku, ochrona konserwatorska.
W przypadku braku danych z rynku nieruchomości stopę dyskontową
określa się na podstawie stóp dyskontowych z długoterminowych
inwestycji charakteryzujących się porównywalnym ryzykiem.
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (4)
TECHNIKA DYSKONTOWANIA STRUMIENI DOCHODÓW (4)
Przyjmując jako podstawę wyznaczania stopy dyskontowej stopy
zwrotu z inwestycji wolnych od ryzyka należy je zwiększyć o premię
za wyższe ryzyko inwestowania na rynku nieruchomości i o
ewentualną premię za ryzyko inwestowania w wycenianą
nieruchomość.
gdzie:
r – stopa dyskontowa
r
w
– stopa zwrotu z inwestycji wolnych od ryzyka (bez stopy inflacji)
r
r
– premia za ryzyko inwestowania na rynku nieruchomości
r
n
– premia za ryzyko inwestowania w daną nieruchomość
Poziom stopy dyskontowej podobnie jak dochody określa się w ujęciu
realnym a nie nominalnym.
n
r
w
r
r
r
r