Struktura liniowa należy do klasycznych
rozwiązań strukturalnych. Była już
stosowana w organizacjach wojskowych
przed tysiącami lat.

Przykładem może być choćby podział
wojska rzymskiego, dlatego system ten
często nazywamy wojskowym typem
organizacji.

Struktura liniowa (struktura prosta) -
podstawowy typ struktury organizacyjnej
charakterystyczny dla małych organizacji.

W strukturze liniowej występuje wyraźna
linia podporządkowania, władza jest
zazwyczaj scentralizowana, najczęściej
wszystkie ważniejsze decyzje przy realizacji
celów organizacji podejmowane są przez
jedną osobę: fundatora, szefa firmy itp.

W strukturze liniowej występują
dwa rodzaje stanowisk: kierownicze
oraz robotnicze.

1. Kierownik może zarządzać określoną

liczbą robotników.

2. Na wyższych szczeblach, kierownik

zarządza kierownikami niższego
szczebla.

Źródło: A. Nalepka, 2001

W komunikacji pionowej (szef-pracownicy i

odwrotnie) wykorzystuje się tzw. drogę
służbową.

Droga służbowa polega na przekazywaniu
informacji za pośrednictwem wszystkich
kolejnych szczebli zarządzania.

Jeżeli zatem pracownik chce przekazać
informację dyrektorowi firmy, to wcześniej
informację tą otrzyma (i odczyta)
bezpośredni przełożony pracownika.

Rozwiązanie takie niesie za sobą ryzyko
zubożania treści informacji przy
przekazywaniu z dołu do góry, a także
wzbogacania treści przy przekazie góra-dół.

Kierownik bowiem przekazuje wyżej tylko

informacje, które uzna za istotne. Natomiast
przy przekazie w dół dołącza często dodatkowe
instrukcje wykonania zadania.

Duża liczba szczebli zarządzania może
spowodować wystąpienie efektu głuchego
telefonu. Dlatego należy ograniczać w
strukturze liniowej sytuacje, w których
informacja musi biec przez wiele szczebli.

- każdy pracownik zna swoje uprawnienia

i wie za co jest odpowiedzialny

- każdy zna swoje miejsce w hierarchii
- łatwość niwelowania błędów
- lepsza kontrola i koordynacja
- prosta konstrukcja
- szybkość podejmowania decyzji
- efektywne rozwiązywanie konfliktów
- możliwość szybkiego awansu

- pomijanie zasady specjalizacji
- konserwatyzm przełożonych
- trudność komunikowania się pomiędzy

wyższymi przełożonymi ze względu na
biurokrację

- kierownik ma zbyt wiele obowiązków

(rekrutuje, rozlicza płace, przekazuje
polecenia, ocenia pracowników, itp.;
zatem jego wiedza musi być dość
rozległa)

Struktury proste są słabo sformalizowane, rzadko
występuje też w nich departamentalizacja. W
przypadku większości wykonywanych zadań nie
istnieją sztywne normy działania.

Występuje w nich jedność rozkazodawstwa.
Na poszczególnych szczeblach w układzie

hierarchicznym kierownicy mają silny autorytet

formalny, co jest utrudnieniem dla zdobycia

awansu.

Struktura ta staje się dysfunkcjonalna w momencie,
gdy zaczyna się rozrastać, co wiąże się z coraz
większa liczbą problemów, które są rozwiązywane
przez osobę znajdującą się na szczycie hierarchii.

• http://mfiles.ae.krakow.pl/pl/index.php/

Struktura_liniowa

• http://wapedia.mobi/pl/Struktura_linio

wa

• K. Obłój, Strategia organizacji,

Warszawa 2001

• A. Nalepka, Struktura organizacyjna,

Kraków 2001

Marta Grzelak

Aneta Staniecka