Problemy psychologiczne i

Problemy psychologiczne i

terapeutyczne personelu

terapeutyczne personelu

szpitala psychiatrycznego i

szpitala psychiatrycznego i

wpływ ich na relacje pacjent

wpływ ich na relacje pacjent

pielęgniarka

pielęgniarka

Natalia Prus
Pielęgniarstwo III
rok, Gr. II

Istnieje wiele problemów

Istnieje wiele problemów

terapeutycznych

terapeutycznych

i psychologicznych

i psychologicznych

personelu szpitala

personelu szpitala

psychiatrycznego. Każdy

psychiatrycznego. Każdy

pacjent jest inny, inaczej

pacjent jest inny, inaczej

się z nim pracuje i różnie

się z nim pracuje i różnie

reaguje on na terapię czy

reaguje on na terapię czy

leczenie.

leczenie.

Stres zawodowy pielęgniarek a

Stres zawodowy pielęgniarek a

relacje z pacjentami.

relacje z pacjentami.

Do stresorów zawodowych w pracy

Do stresorów zawodowych w pracy

pielęgniarki zalicza się:

pielęgniarki zalicza się:

-emocje związane z opieką nad

-emocje związane z opieką nad

chorym

chorym

-konflikty w zespole

-konflikty w zespole

-niejasność roli zawodowej

-niejasność roli zawodowej

-obciążenia w pracy

-obciążenia w pracy

-brak autonomii

-brak autonomii

-relacje ze zwierzchnikami

-relacje ze zwierzchnikami

-relację zależności od lekarzy

-relację zależności od lekarzy

Istotnymi obciążeniami w zawodzie

Istotnymi obciążeniami w zawodzie

może być konflikt w roli

może być konflikt w roli

zawodowej. Oznacza on sytuację, w

zawodowej. Oznacza on sytuację, w

której do pielęgniarki kierowane są

której do pielęgniarki kierowane są

sprzeczne oczekiwania co do

sprzeczne oczekiwania co do

pełnionej przez nią roli lub gdy

pełnionej przez nią roli lub gdy

oczekiwania stawiane pielęgniarce

oczekiwania stawiane pielęgniarce

są niezgodne z jej własnymi,

są niezgodne z jej własnymi,

ważnymi potrzebami i uznawanymi

ważnymi potrzebami i uznawanymi

wartościami.

wartościami.

Konflikt ról społecznych wynika z

Konflikt ról społecznych wynika z

jednoczesnej przynależności

jednoczesnej przynależności

pielęgniarki do kilku grup, a co

pielęgniarki do kilku grup, a co

za tym idzie, z równoczesnego

za tym idzie, z równoczesnego

pełnienia przez nią różnych ról

pełnienia przez nią różnych ról

społecznych np. matki, żony.

społecznych np. matki, żony.

Konflikt taki powstaje, gdy

Konflikt taki powstaje, gdy

ujawniają się sprzeczności

ujawniają się sprzeczności

między oczekiwaniami

między oczekiwaniami

związanymi z tymi odmiennymi

związanymi z tymi odmiennymi

rolami.

rolami.

Długotrwały stres zawodowy może

Długotrwały stres zawodowy może

doprowadzić do pewnych

doprowadzić do pewnych

konsekwencji zdrowotnych oraz

konsekwencji zdrowotnych oraz

przyczynić się do powstania

przyczynić się do powstania

„wypalenia zawodowego”,

„wypalenia zawodowego”,

oznaczającego obniżenie

oznaczającego obniżenie

efektywnego działania, brak

efektywnego działania, brak

zdolności do współczucia, empatii

zdolności do współczucia, empatii

oraz pojawienie się negatywnych

oraz pojawienie się negatywnych

uczuć.

uczuć.

Personel szpitala psychiatrycznego

Personel szpitala psychiatrycznego

(lekarze, pielęgniarki, psycholodzy,

(lekarze, pielęgniarki, psycholodzy,

terapeuci) pracując z pacjentami

terapeuci) pracując z pacjentami

poznają ich intymne problemy

poznają ich intymne problemy

psychologiczne, społeczne i fizyczne.

psychologiczne, społeczne i fizyczne.

Stałe lub ciągle powtarzające się

Stałe lub ciągle powtarzające się

pobudzenie emocjonalne jest bardzo

pobudzenie emocjonalne jest bardzo

stresowym doznaniem dla każdej

stresowym doznaniem dla każdej

osoby, a często może działać

osoby, a często może działać

destrukcyjnie i odbierać zdolność do

destrukcyjnie i odbierać zdolność do

pracy.

pracy.

Istotnym elementem,

Istotnym elementem,

który wpływa na

który wpływa na

pomyślność procesu

pomyślność procesu

terapeutycznego jest

terapeutycznego jest

nawiązanie kontaktu

nawiązanie kontaktu

między pacjentem a

między pacjentem a

personelem medycznym.

personelem medycznym.

Postawa pielęgniarki ma

ogromne znaczenie w

kontakcie z pacjentem i w

przebiegu całego leczenia. Od

niej zależy czy traktować

będzie chorego podmiotowo,

czy uda się jej nawiązać

szczery i prawdziwy kontakt.

Pielęgniarka pracująca w szpitalu

psychiatrycznym powinna wykazać

zrozumienie dla psychicznego stanu

chorego, przeanalizować jego

sytuację oraz umożliwić mu

odnalezienie sensu życia. Przez

bezpośredni kontakt z pacjentem

można mu pomóc w zrozumieniu

sensu cierpienia i choroby.

Relacje pacjent

pielęgniarka

„Musimy traktować

pacjentów jako pewną

psychologiczną całość,

choćby tylko dlatego, by

realizować naprawdę

naukową medycynę. Pacjent i

pracownik służby zdrowia są

kolegami. [...]”

Allen B.

Barbour

Model oparty na

Model oparty na

współpracy

współpracy

Model współuczestnictwa

zakłada wspólne podejmowanie
decyzji dotyczących wszystkich
aspektów opieki nad chorym,
począwszy od zaplanowania
badań diagnostycznych do
wyboru i realizowania sposobu
leczenia.

Pielęgniarka powinna

Pielęgniarka powinna

poświęcić odpowiednią ilość

poświęcić odpowiednią ilość

czasu na rozmowę z pacjentem i

czasu na rozmowę z pacjentem i

wysłuchać go do końca nie

wysłuchać go do końca nie

przerywając w trakcie mówienia.

przerywając w trakcie mówienia.

Istotnym elementem jest

Istotnym elementem jest

utrzymanie kontaktu

utrzymanie kontaktu

wzrokowego. Spoglądanie działa

wzrokowego. Spoglądanie działa

jako wzmocnienie, podobnie jak

jako wzmocnienie, podobnie jak

skinienie głowy lub uśmiech.

skinienie głowy lub uśmiech.

Aktywne słuchanie

Jest to umiejętność werbalna

reagowania na komunikat
innego człowieka. Zakłada ono
uważne wysłuchanie i
powtórzenie – odbicie sensu
wypowiedzi, dzięki któremu
nadawca wie, że jego komunikat
został zrozumiany.

Najczęstszymi błędami w kontakcie z

pacjentami chorymi psychicznie jest "błąd

naukowej obiektywności", gdzie pacjent

traktowany jest przedmiotowo, jak

przedmiot oddziaływań terapeuty. "Błąd

maski", to ukazywanie nieprawdziwych

emocji, czasem jest to próba ukrycia pod

płaszczykiem wewnętrznego spokoju,

różnych obaw i niepewności. "Błąd sędziego"

polega na ocenianiu postawy pacjenta. Nie

można wartościować nie znając człowieka,

bo zachowanie takie z góry usztywnia

postawę wobec chorego i determinuje

nastawienie emocjonalne.

Blokady w komunikacji z

Blokady w komunikacji z

pacjentem

pacjentem

1.

Nakazywanie, polecanie

Taka reakcja nie przekazuje pacjentowi

ani empatii, ani akceptacji i bardzo
często przerywa dalszą komunikację.

2.

Ostrzeganie, upominanie

3.

Moralizowanie, „głoszenie kazań”

Mówienie pacjentom, co powinni

odczuwać rzadko pomaga. Ludzie często
reagują na „powinnaś, musisz” oporem,
jeszcze usilniej broniąc swego
stanowiska

.

4. Obrzucanie wyzwiskami,

przylepianie etykietek
Takie reakcje mogą zdenerwować i
pognębić pacjenta oraz sprawić, że
poczuje się on człowiekiem głupim lub
niższej kategorii.
5. Osądzanie, obwinianie
6. Dezaprobata,
przeciwstawianie się, pouczanie
7. Aprobowanie, popieranie, chwalenie
Pochwała często jest postrzegana jako
przejaw manipulacji, wprawia w
zakłopotanie zwłaszcza jeżeli wygłasza
się ją publicznie.

8.Analizowanie,
interpretowanie
9. Uspokajanie, okazywanie
współczucia
10. Ignorowanie, odwracanie
uwagi, przerywanie
11.Wypytywanie
12.Doradzanie, proponowanie
rozwiązań

Inne błędy popełniane przez

pielęgniarki (rozpoznane

przez pacjentów)

•

poświęcanie zbyt małej ilości czasu

•

przekazywanie okrojonej wiedzy

•

niechęć do dzielenia się swoim czasem

•

informowanie przy użyciu medycznego,

często niezrozumiałego języka

•

brak cierpliwości

•

nie reagowanie na wezwanie pacjenta

•

udawanie, że się nie słyszy tego co mówi

pacjent

Przerywanie

Przerywanie

Nic skuteczniej nie blokuje otwarcia

się pacjenta w procesie komunikacji
niż przerywanie mu jego
wypowiedzi. Konsekwencje
przerywania są zawsze fatalne dla
stosunków międzyludzkich. Czujemy
się sfrustrowani, odrzuceni, a często
ogarnia nas złość. Zamiast
przerywać, lepiej odczekać, dopóki
pacjent nie skończy, a następnie
posłużyć się aktywnym słuchaniem.

Partnerski stosunek

Partnerski stosunek

personelu do chorego

personelu do chorego

ułatwi mu zajęcie

ułatwi mu zajęcie

aktywnej postawy i

aktywnej postawy i

przyjęcie pomocy w

przyjęcie pomocy w

sytuacji, gdy „chory staje

sytuacji, gdy „chory staje

w obliczu rozdzierających

w obliczu rozdzierających

decyzji, gdzie dosłownie

decyzji, gdzie dosłownie

nie chodzi o jego skórę

nie chodzi o jego skórę

lecz cały organizm”.

lecz cały organizm”.

Dziękuję

Dziękuję