Przedmiot:
Handel międzynarodowy
(Sposoby finansowania handlu zagranicznego)
Prowadzący: dr Piotr Rubaj
Przedmiot:
Handel międzynarodowy
(Sposoby finansowania handlu zagranicznego)
Prowadzący: dr Piotr Rubaj
Sposoby finansowania handlu
zagranicznego
Finansowanie
transakcji
handlu
zagranicznego często jest związane z
odpowiednimi
sposobami
jego
kredytowania w formie odroczonych
terminów płatności, kredytów bankowych,
dyskontowania dokumentów finansowych
lub udzielania gwarancji płatności przez
różne podmioty publiczne i prywatne.
Sposoby finansowania handlu
zagranicznego
Takie sposoby finansowania związane są nie
tylko dążeniem do zachowania płynności
finansowej
przez
podmioty
gospodarcze
działające na międzynarodowych rynkach, ale
również z ogromną presją ekonomiczną na
unikniecie ryzyka kursowego i niewypłacalności
lub niesolidności zagranicznych podmiotów.
Ryzyko to jest tym większe im rynki eksportowe
są bardziej niestabilne i nieprzewidywalne, tj.
nie są to kraje o ugruntowanych systemach
politycznych,
stabilnych
gospodarkach
i
pewnych regulacjach prawnych.
Sposoby finansowania handlu
zagranicznego
Formy finansowania:
- Kredyty bankowe (krótko-, średnio, i
długoterminowe)
- Kredyty celowe (eksportowe)
- Faktoring
- Forfaiting
- Inne formy finansowania handlu zagranicznego
- Rola instytucji państwowych w finansowaniu
handlu zagranicznego
- Rola instytucji międzynarodowych w
finansowaniu handlu zagranicznego
Sposoby finansowania handlu
zagranicznego
Rozliczenia między eksporterem a
importerem mogą być dokonywane w formie
bezdewizowej lub dewizowej. W pierwszym
przypadku mamy do czynienia z kompensatą
wzajemnych zobowiązań zaś w drugim
przypadku
zobowiązania
finansowe
regulowane są w ustalonej przez strony
walucie.
Zazwyczaj jednak strony poszukują
rozwiązań, które pozwalają ograniczyć
ryzyko związane z finansowaniem transakcji
handlu zagranicznego.
Sposoby finansowania handlu
zagranicznego
Finansowanie to możemy podzielić na
trzy podstawowe formy:
1. Finansowanie krótkoterminowe
2. Finansowanie średnio- i długoterminowe
3. Finansowanie handlu zagranicznego
przez państwo i organizacje
międzynarodowe
Finansowanie krótkoterminowe
Finansowanie krótkoterminowe jest
najczęściej wykorzystywane w handlu
zagranicznym i są to zazwyczaj środki
stawiane do dyspozycji importera w celu
zagwarantowania płatności eksporterowi
po wywiązaniu się przez niego z
ustalonych zobowiązań handlowych, tj.
dostawy towarów lub realizacji usługi.
Finansowanie krótkoterminowe
Do najważniejszych form finansowania
krótkoterminowego możemy zaliczyć:
1. kredyty bankowe
2. weksle
3. przedpłata, zapłata częściowa
4. faktoring eksportowy
5. forfaiting eksportowy
6. - inne formy finansowania handlu
zagranicznego: (dyskonta, euro-kredyty)
Kredyty bankowe
Kredyty bankowe - mogą być udzielane
zarówno przez banki importera jak
również eksportera w celu sfinansowania
bądź zapłaty za towar bądź skredytowania
(w
przypadku
eksportera)
okresu
oczekiwania na zapłatę za dostarczony
towar lub wykonaną usługę. Termin
takiego
kredytowania
zazwyczaj
nie
przekracza okresu 6 miesięcy.
Kredyty bankowe
Kredyt kupiecki – jest powszechnie stosowaną
formą kredytowania krótkookresowych
zobowiązań importera poprzez odroczenie
terminu płatności przez dostawcę lub środki
stawiane do dyspozycji przez bank na rachunku
importera.
Koszt kredytu krótkoterminowego jest zależny od:
- wysokości stopy procentowej
- terminu zaciągniętego kredytu
- indywidualnej wiarygodności kontrahenta
Kredyty bankowe
Najbardziej rozpowszechnioną formą kredytu
kupieckiego jest kredyt wekslowy (w dyskoncie
weksli własnych lub trat). Eksporter udzielając
takiego kredytu dołącza do dokumentów tratę
terminową ciągniętą na na importera i przesyła te
dokumenty do banku importera z instrukcją
wydania dokumentów po akceptacji traty.
Zaakceptowana trata wraca do eksportera i może
służyć jako zabezpieczenie udzielonego kredytu
bądź jako instrument refinansowania eksportera
(wtedy ten oddaje ją w swoim banku do dyskonta).
Kredyty bankowe
Kredyt w rachunku otwartym udzielony przez
eksportera – polega na tym, że eksporter
wysyła importerowi fakturę wraz z
dokumentami towarowymi i obciąża,
prowadzony przez siebie jego rachunek.
Zapłaty dokonuje importer w określonych w
umowie terminach a koszt kredytu zazwyczaj
jest wliczany do faktury (wówczas rachunek
nie jest oprocentowany).
Kredyty bankowe
Powszechnie stosowane są również kredyty
oferowane przez banki. Do najpopularniejszych
należą:
- w rachunku bieżącym
- w rachunku kredytowym
- dyskontowe
- lombardowe
- przekroczenie stanu konta (overdraft)
- techniczne (udzielane bankom
korespondentom)
Kredyty bankowe
Linie kredytowe:
- w formie linii dyskontowej
- w formie kredytu w rachunku bieżącym
- w formie kredytu akceptacyjno-
rembursowego
Linie kredytowe
W ramach umowy o linie kredytowe
najczęściej określa się następujące punkty
umowy:
- wysokość linii kredytowej
- okres wykorzystania linii
- przeznaczenie
- sposób wykorzystania
- termin spłaty
- sposób zabezpieczenia kwot kredytowych
Kredyty bankowe
Znaczenie kredytu w handlu zagranicznym:
- ożywienie popytu
- podnoszenie konkurencyjności eksportu
- zasilenie kapitałowe eksporterów
- rozwój gospodarczy kraju
Weksle
Weksle – jest to jedna z najtańszych
form finansowania handlu
zagranicznego. Weksle zarówno w
walucie krajowej jak również obcej
mogą być redyskontowane w banku
centralnym. Istotne jednak w
przypadku handlu zagranicznego są
dwa aspekty: koszt dyskonta oraz
ubezpieczenie od ryzyka kursowego
Przedpłata lub zapłata częściowa
Przedpłata lub zapłata częściowa – jest to
forma finansowania handlu zagranicznego, w
której obowiązek płatności przed realizacją
transakcji spoczywa na importerze. W tym
przypadku kupujący finansuje wywóz towaru
w pełni lub częściowo. Przedpłata i zapłata
częściowa
są
powszechnie
stosowane
zwłaszcza w odniesieniu do klientów
nowych, mało wiarygodnych o słabej
kondycji finansowej. Nie bez znaczenia jest
również kraj importera oraz uwarunkowania
polityczne, kulturowe i gospodarcze.
Faktoring eksportowy
Definicja faktoringu (zgodnie z Konwencją
Ottawską) – faktoring jest to umowa zawarta
między jedną stroną (dostawca) i drugą stroną
(faktor), zgodnie z którą:
1/ Dostawca może przenieść lub przenosi
własność wierzytelności, wynikających z
umowy sprzedaży dóbr przez dostawcę
klientom (dłużnikom), za wyjątkiem dóbr
zakupionych przez dłużnika, przeznaczonych do
użytku osobistego, rodzinnego czy
gospodarstwa domowego.
Faktoring eksportowy
2/ Faktor wykonuje co najmniej dwie z
poniższych usług:
a)
finansowanie dostawcy miedzy innymi w
formie pożyczek i zaliczek
b)
prowadzenie rozliczeń związanych z
wierzytelnościami
c)
Inkaso wierzytelności
d)
przejęcie ryzyka wypłacalności dłużnika
Faktoring eksportowy
Faktoring składa się z kilku powiązanych
usług:
a)
zarządzanie wierzytelnościami
handlowymi
b)
finansowanie
c)
dochodzenie i inkasowanie wierzytelności
d)
możliwość przejęcia ryzyka braku zapłaty
dłużnika
Faktoring eksportowy
Faktoring eksportowy – faktor zakupuje od
eksportera
przysługujące
mu
krótkoterminowe
zobowiązanie
zagranicznego
importera.
Faktor
przejmuje na siebie pełne ryzyko wypłacalności
importera zaś eksporter otrzymuje od faktora całą
należność lub jej część w zależności od ustalonych
warunków transakcji. Tego typu finansowanie jest
szczególnie ważne w eksporcie dóbr inwestycyjnych,
konsumpcyjnych i usług, za które termin płatności jest
dłuższy niż 60 dni. Transakcje eksportowe prowadzone
za pomocą faktoringu eksportowego są dla eksportera
praktycznie pozbawione ryzyka i mają charakter
transakcji
krajowych.
Koszt
takiego
faktoringu
zazwyczaj wynosi od 1 do 2,5% wartości wierzytelności.
Faktoring eksportowy
Mikroekonomiczne funkcje marketingu:
1/ Kredytowa – jest szczególną formą finansowania
działalności przedsiębiorstw, polegającą na
finansowaniu przez faktora cyklu rozliczeniowego
transakcji poprzez przeniesienie należności – a więc
częściowym upłynnieniu elementów majątku firmy,
której efektem jest dostarczenie firmie płynnych
środków finansowych. Faktorzy pełnią funkcje
kredytowe w wyniku niezwłocznego dostarczania
przedsiębiorcom środków pieniężnych za
dostarczony dłużnikowi towar z tytułu umowy
sprzedaży.
Faktoring eksportowy
Mikroekonomiczne funkcje marketingu:
2/ del credere (tzw. gwarancyjna) – sprzedaż
należności nie tylko umożliwia wcześniejsze
dysponowanie płynnymi środkami, ale
jednocześnie przenosi ryzyko ich nieuzyskania
na faktora. Przedsiębiorstwo zabezpiecza się
więc w ten sposób przed stratami
majątkowymi i zyskuje pewniejszą bazę dla
zarządzania swoimi finansami i płynnością
(występuje tylko przy faktoringu bez regresu).
Faktoring eksportowy
Mikroekonomiczne funkcje marketingu:
3/ usługowa polega na tym, że obok
podstawowej czynności nabycia wierzytelności
przedmiotem faktoringu mogą być dodatkowe
czynności o charakterze usługowym obejmujące:
a/ przedsądowe i sądowe dochodzenie
należności objętych umową faktoringu
b) kierowanie upomnień do dłużników
c) okresowe sprawdzanie stanu wypłacalności
dłużników
Faktoring eksportowy
d) prowadzenie stosownych ksiąg finansowych
i rachunkowych oraz gromadzenie informacji
statystycznych
e) obsługa innych funkcji przedsiębiorstwa –
np. związanych z obrotem towarowym,
zakupem surowców, marketingiem i innymi.
Faktoring eksportowy
Rodzaje faktoringu:
1. Faktoring z regresem (niewłaściwy,
niepełny) – w tym przypadku klient przenosi
na faktora wierzytelność, ale ryzyko
niewypłacalności odbiorcy (dłużnika) ponosi w
dalszym ciągu klient. Oznacza to tyle, że jeżeli
dłużnik nie zapłaci, to faktor ma prawo
regresu do klienta, który będzie musiał
zwrócić faktorowi udzielone mu finansowanie.
Faktoring eksportowy
2/ Faktoring bez regresu (właściwy, pełny) –
polegający na ostatecznym przeniesieniu przez
klienta na faktora wierzytelności. Ryzyko
niewypłacalności w tym przypadku w całości
przechodzi na faktora (funkcja del credere) i nie
przysługuje mu regres w stosunku do klienta.
3/ Faktoring mieszany – faktor przejmuje ryzyko
tylko do określonego poziomu finansowania.
Powyżej tego poziomu, przysługuje mu regres do
dłużnika w przypadku niezapłacenia przez klienta.
Faktoring eksportowy
Kryterium płatności:
- faktoring w chwili zakupu wierzytelności
- faktoring płatny w terminie wymagalności
Kryterium zasad informowania dłużnika:
- faktoring jawny
- faktoring cichy (tajny)
Faktoring eksportowy
Kryterium podmiotów uczestniczących w
transakcji:
- faktoring krajowy
- faktoring międzynarodowy
Podział faktoringu międzynarodowego:
- faktoring eksportowy bezpośredni
- kaktoring importowy bezpośredni
- system dwóch faktorów
Forfaiting eksportowy
Forfaiting eksportowy – to zakup należności
terminowych powstających w eksporcie towarów i
usług.
Przedmiotem
zakupu
są
zazwyczaj
należności średnioterminowe występujące jako
weksel własny importera. Może tu także wystąpić
akceptowana przez importera trata ciągniona
przez eksportera. W tej formie finansowania
handlu zagranicznego bank forfaitingowy nabywa
na własne ryzyko weksel od eksportera, który
otrzymuje natychmiastową zapłatę, a tym samym
nie ponosi on ryzyka związanego z realizacja
transakcji zagranicznej i utrzymuje wysoką
płynność finansową.
Forfaiting eksportowy
Podmioty biorące udział w transakcji
forfaitingowej:
1/ Eksporter – dostawca dóbr (towarów, usług,
technologii i know how) który przenosi swoje
wierzytelności handlowe na instytucję
forfaitingową
2/ Instytucja forfaitingowa – instytucja, która
nabywa wierzytelności od eksportera i go
finansuje
Forfaiting eksportowy
Podmioty biorące udział w
transakcji
forfaitingowej:
3/ Importer – podmiot zobowiązany do zapłaty
(wykupu weksla)
4/ Bank importera – poręczający weksle
importera (otwierający akredytywę)
Forfaiting eksportowy
Bank forfaitingowy w terminie wymagalności
weksla przedstawia go bankowi importera i
otrzymuje zapłatę, natomiast importer reguluje
swoje zobowiązania w stosunku do swojego
banku. Forfaiting jest dość korzystną formą
finansowania handlu zagranicznego zarówno dla
eksportera, gdyż otrzymuje bardzo szybko
zapłatę za towary lub usługi oraz dla importera,
bo otrzymuje krótkoterminowy kredyt płatniczy.
W transakcji tej również zarabiają bank gdyż
dokonują stosownego dyskonta wartości weksla.
Forfaiting eksportowy
Funkcje forfaitingu:
1/ kredytowa – ponieważ finansuje eksportera,
dostarczając płynne środki przed terminem
wymagalności wierzytelności handlowych
2/ gwarancyjną (del credere) – ponieważ
instytucja finansująca forfaiting bierze na siebie
ryzyko braku zapłaty od odbiorcy, zabezpieczając
w ten sposób dostawcę przed potencjalną stratą.
Forfaiting eksportowy
Rodzaje forfaitingu eksportowego:
1/ forfaiting bez regresu (prawidłowy) – ryzyko
braku zapłaty od dłużnika ponosi instytucja
forfaitingowa
2/ forfaiting z regresem (nieprawidłowy) –
ryzyko zapłaty od dostawcy w dalszym ciągu
Forfaiting eksportowy
Rodzaje forfaitingu:
1/ forfaiting otwarty (jawny) – odbiorca jest
poinformowany o fakcie nabycia
wierzytelności przez instytucję forfaitingową
2/ forfaiting ukryty (tajny) – odbiorca nie wie o
zmianie wierzyciela (w praktyce rzadko
występuje, ze względu na duże ryzyko)
Forfaiting eksportowy
Rodzaje forfaitingu eksportowego:
1/ forfaiting bezpośredni – transakcja jest
realizowana przez jedną instytucję
forfaitingową.
2/ forfaiting pośredni – gdy instytucja
forfaitingowa do rozliczeń z odbiorcą
posługuje się inną instytucją forfaitingową.
Inne formy krótkoterminowego
finansowania handlu zagranicznego:
Dyskonto prywatne – są to weksle,
które są ciągnione przez eksportera na
jego bank a następnie odkupywane
przez prywatne firmy dyskontowe,
które
redyskontują
je
w
banku
centralnym. Weksle te zazwyczaj nie
przekraczają terminu 90 dni, zaś
prywatne
firmy
finansowe
mogą
stawiać określone wymogi dotyczące
jakości wystawianych weksli.
Inne formy krótkoterminowego
finansowania handlu zagranicznego:
Euro-kredyty – środki pieniężne w walutach
wymienialnych (Euro, USD, CHF) bazujące na
obrocie
prywatnym,
służące
refinansowaniu
transakcji
eksportowych.
Operacje
takie
najczęściej przeprowadzane są w Londynie,
Zurychu
i
Luksemburgu
a
źródłem
ich
finansowania są prywatne środki płatnicze
pozyskiwane za pośrednictwem banku eksportera.
Ich wspólna cecha jest rozkład ryzyka (np. zmiany
kursowe, zmiany oprocentowania, ryzyko utraty
wypłacalności i płynności) na wiele osób.
Finansowanie średnio- i
długoterminowe
Finansowanie średnio- długoterminowe
zazwyczaj dotyczy okresu powyżej 12
miesięcy i powiązane jest z różnymi
formami
zabezpieczeń,
gwarancji
bankowych i gwarancji eksportowych lub
innych form poręczeń gwarantujących
bezpieczeństwo powierzonego kapitału.
Najczęściej spotykane formy finansowani a
średnio- i długookresowego to:
- kredyty kupieckie
- bankowe kredyty średnioterminowe
- bankowe kredyty długoterminowe.
Kredyty kupieckie
Kredyty kupieckie zazwyczaj związane są wytwarzaniem
towarów na zamówienie i różnią się od typowych
kredytów bankowych tym, że umowa kupna-sprzedaży
zawarta pomiędzy importerem a eksporterem oddzielona
jest od umowy kredytowej zawartej pomiędzy bankami.
Banki kredytujące te transakcje zazwyczaj wymagają
zabezpieczenia kredytu w formie ubezpieczenia przez
stosowne instytucje dokonujące ubezpieczeń transakcji
eksportowych. Ubezpieczenia tego typu obejmują
następujące formy ryzyka:
- handlowe – obejmujące niewypłacalność kontrahenta
- gospodarcze – dotyczące zmian kursowych
- polityczne – wojny,
- działania siły wyższej – katastrofy, żywioły, itp.
Instytucje zajmujące się
ubezpieczeniami kredytów
eksportowych to m.in.:
EXIMBANK w USA (Export-Import
Bank of the Unitred States)
ECCD w Wielkiej Brytanii (Export
Credit Guarantee Department)
COFACE
we
Francji
(Compagne
Francaise
d’Assurance
pour
le
Commerce Exterieur)
KUKE
w
Polsce
–
Korporacja
Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych.
Kredyty średnioterminowe
Są to zazwyczaj 2 lub 3 letnie
jednorazowe kredyty bez możliwości ich
odnawiania i ze spłatą na koniec okresu
kredytowania. Kredyty te związane są z
akredytywą dokumentową i często jest
stosowane zabezpieczenie wekslowe z
terminami płatności, co 180 dni. Jest to
forma zabezpieczenia kredytu i
umożliwia ona redyskonto weksla.
Kredyty długoterminowe
Są to kredyty udzielane na okres od 5 do 10 lat i
zazwyczaj dotyczą kredytowania dostaw towarowych
lub budowy obiektów przemysłowych lub innych
konstrukcji budowlanych. Cechy charakterystyczne
tych kredytów to:
- duża wartość
- długi okres kredytowania
- początek spłaty zazwyczaj po zakończeniu inwestycji
- finansowanie przez banki centralne lub
wyspecjalizowane instytucje finansowe
- konieczność uzyskania stosownych gwarancji
- w przypadku dostaw towarów konieczność
pochodzenia ich z kraju eksportera oraz konieczność
częściowej zapłaty w gotówce.
Inne formy rozliczeń w handlu
zagranicznym
Barter - to wymiana bezgotówkowa, czyli towar
(bądź usługa) za towar. Strony uzgadniają wartość
towarów lub usług i dążą do tego, żeby bilans był
zerowy.
Barter dawniej stosowany był w społeczeństwach
o
prymitywnym
systemie
ekonomicznym,
nieposiadających lub nie znających pojęcia
pieniądza; w starożytnym Rzymie powodem jego
stosowania była utrata wartości pieniądza. W
dzisiejszych czasach barter używany jest w
wymianie handlowej w celu obejścia restrykcji
walutowych lub z krajami cierpiącymi na brak
zasobów walut wymienialnych.
Inne formy rozliczeń w handlu
zagranicznym
Barter wielostronny - umożliwia
wymianę dóbr i usług w ramach
społeczności barterowej, niekoniecznie
w
ramach
jednej
transakcji.
W
odróżnieniu od pierwotnej formy, gdzie
dokonywana
była
wymiana
dóbr
uznanych przez obie strony transakcji
za
równowartościowe,
barter
wielostronny polega na rejestrowaniu
kolejnych transakcji kupna/sprzedaży
barterowej pomiędzy uczestnikami.
Barter wielostronny
Każdy uczestnik społeczności barterowej
powinien dbać o to, aby dokonywać
transakcji zarówno kupna jak i sprzedaży
w sposób zrównoważony i dążyć do tego,
aby przy możliwie dużych obrotach
zachowywać saldo swoich transakcji w
ramach przyznanego mu limitu
barterowego. Jest to współczesna forma
zaspokajania potrzeb bez użycia gotówki.
Inne formy rozliczeń w handlu
zagranicznym
Rozliczenia barterowe w żaden sposób nie
naruszają przepisów prawa podatkowego.
Każda transakcja barterowa powinna być
rejestrowana w systemie ksiąg rachunkowych
tak samo, jak transakcje gotówkowe i
powodować identyczne skutki podatkowe.
Jedynie rozliczenia pomiędzy kontrahentami
odbywają się bez użycia gotówki, co ułatwia
wzrost skali działalności bez angażowania
środków finansowych - gotówki czy kredytu
bankowego.
Zakup poprzedzający
Są to tzw. transakcje wymienne, czyli
wzajemnie uwarunkowane (transakcje
junctim). Cechą charakterystyczną jest, że
zawsze obejmują dwa niezależne kontrakty, z
których jeden jest dla eksportera transakcją
eksportową a druga transakcją zakupową.
Każda transakcja, zatem przebiega osobno i
jest osobno finansowana. Przykładem tego
typu transakcji są zakupy lokalnych usług
turystycznych, transportowych, hotelowych
jako wypełnienie zobowiązań
kompensacyjnych.
Metoda buy-back
Metoda buy-back pozwala na finansowanie
projektu przez podmiot, który nie jest ani
organizatorem projektu, ani jego wykonawcą.
Podmiot ten zobowiązuje się zapewnić finansowanie
projektu, pełni funkcję gwaranta spłaty środków
finansowych na podstawie umowy zawartej z
realizatorem i wykonawcą projektu. Pozyskuje on
przyszłych najemców lub nabywców na okres
zapewniający spłatę kredytów. W ten sposób
ogranicza ryzyko podmiotu realizującego projekt.
Dodatkowo będzie on, w okresie spłaty kredytu,
pobierał czynsz oraz odpowiednie procentowe
wynagrodzenie. Metoda ta ogranicza ryzyko
inwestora.
Offset
Offset - rodzaj transakcji zawieranej między
państwami, w sytuacji, gdy jeden z partnerów
oczekuje kompensacji za wydatki poniesione
na zakupy za granicą. W przypadku Polski
podstawę prawną kontraktu stanowi umowa
offsetowa zawierana między zagranicznym
dostawcą a Skarbem Państwa. Uzyskanie
offsetu
wiąże
się
niejednokrotnie
z
przepływem technologii.
Clearing
Clearing (ang. wyczyszczenie) – procedura
obrotów finansowych, w której podmiot
clearingowy działa jako pośrednik i przyjmuje
na siebie role kupującego i sprzedającego w
danej transakcji w celu zabezpieczenia
zamówień między dwiema stronami. Praktyka
taka stosowana jest zwłaszcza w obrocie
międzynarodowym między przedsiębiorstwami.
Inaczej zwana praktyką transakcji
kompensacyjnych. Transakcje kompensacyjne
charakteryzują się wiązaniem po stronie
importu i eksportu większej liczby towarów niż
jeden (w przeciwieństwie do barteru).
Clearing
Wyróżnia się dwie formy kompensaty: kompensatę pełną i
częściową. Kompensata pełna objawia się wymianą
towarów bez udziału dewiz. W odróżnieniu od kompensaty
pełnej
kompensata
częściowa
charakteryzuje
się
wykorzystaniem dewiz do rozliczenia tej części wymiany,
która nie została zbilansowana w formie naturalnej.
Transakcje kompensacyjne ograniczają zakres wymiany
między partnerami przez możliwości słabszego partnera.
W bankowości to wyczyszczenie wzajemnych zobowiązań,
często cykliczne, do których banki powołują domy
clearingowe.
Wówczas
clearing
jest
formą
bezgotówkowych
dwustronnych
lub
wielostronnych
rozliczeń płatniczych.
Clearing
Podstawą clearingu mogą być zarówno umowy
handlowe zawierane w celu równoważenia
wartości obrotów i określające ilość i rodzaj
towarów jak i umowy płatnicze ustalające
warunki przeprowadzenia rozliczeń między
partnerami. Płatność gotówkowa może być
przeprowadzana tylko pomiędzy dwoma
partnerami i wyrównywać różnicę bilansową w
saldzie końcowych stron dwu- lub
wielostronnych zobowiązań wynikających z
umów cywilnoprawnych, publicznoprawnych, lub
umów o mieszanym charakterze.
Switch
Switch – sprzedaż całości lub części
należności clearingowej za wolne dewizy.
Sprzedający otrzymuje jednak mniejsza kwotę,
niż wynikałoby to z przeliczenie waluty po
oficjalnym kursie, gdyż wynika to z różnic
stosowanych kursów w tego typu transakcjach
i zawyżonej wartości towaru.