Cukrzyca

typ 2

Cukrzyca typu 2

Cukrzyca jest to schorzenie metaboliczne

o różnorodnej etiologii, charakteryzująca

się

przewlekłą hiperglikemią z zaburzeniami

metabolizmu węglowodanów, tłuszczów

i białek, wynikająca z defektu

wydzielania, lub działania insuliny.

Skutki cukrzycy obejmują:

przewlekłe uszkodzenie, dysfunkcję i

niewydolność różnych narządów.

Objawy cukrzycy typu 2

Rozwijają się stopniowo. Należą do nich:

nadmierne pragnienie,

oddawanie dużej ilości moczu,

ogólne osłabienie,  

infekcje układu moczowo-płciowego,

nieostre widzenie.
Gdy glikemie są już duże, może nastąpić

samoistne zmniejszenie masy ciała. Jest to

spowodowane wynikiem braku insuliny, co

powoduje, że glukoza nie jest wprowadzana do

komórek organizmu i nie jest wykorzystywana

jako materiał energetyczny.

Warto pamiętać, że początkowo, gdy

glikemie nie są jeszcze bardzo duże,

objawów cukrzycy zwykle się nie stwierdza.
Dlatego należy okresowo oznaczać

stężenie glukozy na czczo lub

wykonywać test tolerancji glukozy.
Szczególnie jeśli u chorego występują:

otyłość,

nadciśnienie tętnicze,

choroby serca,

w rodzinie notowano przypadki cukrzycy.

Ostre, zagrażające życiu powikłania
cukrzycy:
 kwasica ketonowa
nieketonowy stan hiperosmolalny.

Często jednak objawy są nieobecne lub słabo
wyrażone, hiperglikemia w stopniu
wystarczającym do spowodowania zmian
morfologicznych czynnościowych występuje
na
Długo przed rozpoznaniem cukrzycy.

Do odległych następstw cukrzycy należą:

retinopatia (mogąca doprowadzić do ślepoty)

nefropatia (która może doprowadzić do

niewydolności nerek)

neuropatia, z którą wiąże się ryzyko owrzodzeń

stóp, amputacji, rozwoju stawów Charcota, oraz

dysfunkcji układu autonomiczego,
Dysfunkcja układu autonomicznego objawia

się:

zaburzeniami częstości akcji serca,

zab. funkcji układu pokarmowego,

zab. czynności płciowych.
Chorzy na cukrzycę są obciążeni zwiększonym

ryzykiem choroby wieńcowej oraz miażdżycy

tętnic obwodowych i mózgowych.

Etiopatogeneza cukrzycy

typu 2

W patogenezie

cukrzycy typu 2 biorą udział czynniki

genetyczne i środowiskowe.
Do czynników ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 zalicza się:
 wiek,
 nadwagę,
 otyłość/brak otyłości,
 aktywność fizyczną,
 nieprawidłową dietę,
 nadciśnienie tętnicze,
 zaburzenia gospodarki lipidowej,
 występowanie zaburzeń regulacji metabolizmu glukozy (IGT, IFG),
 przynależność do grup etnicznych obarczonych dużą częstością

występowania cukrzycy,

 występowanie cukrzycy w rodzinie

Predyspozycję genetyczną

potwierdzają liczne

obserwacje

stwierdzające znamiennie większe ryzyko rozwoju cukrzycy

typu

2 u krewnych pierwszego stopnia chorych na cukrzycę typu

2.

Uważa się, że u tych osób szybciej dochodzi do:
 Upośledzenia tolerancji glukozy, co jest wynikiem między

innymi upośledzeniem czynności komórek beta trzustki.

 Uwarunkowań genetycznych- zgodność bliźniąt

jednojajowych pod względem występowania cukrzycy.
W przypadku wystąpienia choroby u
jednego z bliźniąt jednojajowych, ryzyko wystąpienia u
drugiego oscyluje w granicach 70-90 %.

 Dużej chorobowości w pewnych grupach etnicznych np.

Indian z plemienia Pima

W procesie starzenia obserwuje się

upośledzenie funkcji wydzielniczej wysp

trzustkowych, co prowadzi do zmniejszenia

sekrecji insuliny.

Obserwujemy również zmniejszenie

wrażliwości tkanek na insulinę.

Procesy te prowadzą do starzenia

fizjologicznego wzrostu stężenia glukozy w

osoczu na czczo

(co 10 lat o około 1-2 mg/dl)

Czynniki predysponujące do rozwoju

cukrzycy

typu 2 u osób w wieku podeszłym:
zmniejszenie aktywności fizycznej,
zmniejszenie masy mięśniowej, przy wzroście

ilości tkanki tłuszczowej i częstszym
występowaniu otyłości, szczególnie brzusznej,

zmiana odżywiania,
częstsze występowanie zaburzeń lipidowych,
stosowanie leków o działaniu diabetogennym.

LECZENIE

Utrzymanie właściwego poziomu glukozy we

krwi,

Sprawdzanie poziomu cukru we krwi za

pomocą glukometru

Odpowiednia dieta
Aktywność fizyczna (szybki marsz)
Przyjmowanie leków (glipizyd, pioglitazon,

insulina itd.)

Leczenie metforminą (poprawa rekacji komórek

na insulinę-zmniejszenie insulinoodporności)