FIZJOLOGICZNE

PODSTAWY ROZGRZEWKI

ROZGRZEWKA

• Faza generalna – Ćwiczenia nie

związane z daną dyscypliną sportową

• Faza specyficzna – Powtarzanie

określonych sekwencji
charakterystycznych dla danej
dyscypliny sportowej

CEL ROZGRZEWKI

Przygotowanie i przyspieszenie
procesów adaptacyjnych organizmu
do czekającego go wysiłku fizycznego
poprzez stosowanie określonych
ćwiczeń.

ROZGRZEWKA

POWINNA:

• Przestroić czynności fizjologiczne z

poziomu spoczynkowego na
wysiłkowy w zakresie zaopatrzenia
tlenowego, termoregulacji,
gospodarki energetycznej i
elektrolitowej oraz funkcji gruczołów
wydzielania wewnętrznego.

• Przetorować drogi nerwowe biorące

udział w przewodzeniu impulsów
związanych z przebiegiem odruchów
warunkowych (nawyków ruchowych),
będących podstawą wykonania
określonej techniki ruchu.

ROZGRZEWKA

POWINNA:

• Przygotować cały aparat ruchowy, a

więc mięśnie, więzadła i stawy do
prawidłowego i sprawnego
wykonania wyuczonych nawyków
ruchowych oraz obniżyć ryzyko
odniesienia kontuzji.

ROZGRZEWKA

POWINNA:

• Podczas intensywnego wysiłku

fizycznego temperatura mięśni może
wzrastać nawet do 43 stopni
Celsjusza, a temperatura ciała do 41
stopni. Temperatura mięśni wzrasta do
około 10 minuty wysiłku, natomiast
temperatura ciała stabilizuje się
dopiero po około 50 minutach pracy.

ROZGRZEWKA

PODNIESIENIE

TEMPERATURY MIĘŚNI

POWODUJE:

• Przyspieszenie skurczu i rozkurczu mięśnia
• Wyzwolenie większej mocy maksymalnej
• Zwiększenie siły skurczu i rozkurczu mięśnia
• Zmniejszenie lepkości tkanki mięśniowej
• Zwiększenie elastyczności i rozciągliwości tkanki

mięśniowej

• Przyspieszenie procesów przemiany materii
• Wzrost produkcji energii w czasie wysiłku
• Poprawę funkcji procesów neuromięśniowych
• Przyspieszenie przewodnictwa impulsów

nerwowych

• Polepszenie przepływu krwi przez naczynia
• Zwiększenie przepuszczalności ścian naczyń

włosowatych dla gazów płynów i elektrolitów.

• Zwiększenie wyrzutu erytrocytów ze śledziony
• Przechodzenie wody z tkanek do krwi,

zwiększając w ten sposób objętość płynu

krążącego

• Przyspieszenie częstości skurczów serca
• Poprawę transportu tlenu i substancji

odżywczych

PODNIESIENIE

TEMPERATURY CIAŁA

POWODUJE:

TRENING INTERWAŁOWY

Metoda przerywana, gdzie praca
dzielona jest na odcinki, a kolejne jej
odcinki są wykonywane na
niepełnym wypoczynku.

Wysiłek statyczny

• Odpowiedź układu ruchu za pomocą

skurczów izometrycznych na
obciążenie statyczne

• Napięte mięśnie uciskają naczynia krwionośne, co

może powodować niedokrwienie pracujących
mięśni. Hamuje to dopływ tlenu i substratów
energetycznych, a także wypłukiwanie
produktów przemiany materii (mleczan, CO

)

WYSIŁEK STATYCZNY

• Maksymalny czas wykonywania

wysiłków statycznych jest tym
dłuższy im siła im siła niezbędna do
pokonania oporu zewnętrznego
stanowi mniejszy procent siły
maksymalnej

• Ta sama siła skurczu jest uzyskiwana przy

mniejszej częstotliwości komórek
mięśniowych (mniejsze wytwarzania
mleczanu)

• Nie wszystkie jednostki motoryczne są

angażowane jednocześnie, większa ich
część pozostaje „w rezerwie”.

• Silniejsze grupy mięśniowe mają większą

masę i objętość, a więc mniejsze jest
stężenie mleczanu

PRZYCZYNY:

• Czynnikiem wpływającym na

szybkość rozwoju zmęczenia podczas
wysiłków statycznych jest procentowy
udział włókien typu ST w mięśniu. Są
one bardziej odporne na zmęczenie i
w związku z tym mogą dłużej „znosić”
obciążenie skurczem izometrycznym.

WYSIŁEK STATYCZNY

• Długotrwale można wykonywać

jedynie te wysiłki, których obciążenie
nie przekracza 10-15% MCV. Przy 30%
MCV czas wysiłku wynosi do kilku
minut, a po przekroczeniu tej
wielkości siła skurczu nie może być
utrzymywana dłużej niż przez 1-2
minuty.

WYSIŁEK STATYCZNY