OCENA PACJENTA
W STANIE
ZAGROŻENIA ŻYCIA
mgr Wioletta
Palczewska
Kolegium
Karkonoskie w
Jeleniej Górze
WSPÓŁCZESNY STANDARD
RATOWNICTWA MEDYCZNEGO
1.
Umiejętność rozpoznania
zagrożenia życia / zdrowia
2.
Stabilizację podstawowych
funkcji życiowych
3.
Kwalifikowany transport do
właściwego szpitala
UDZIELANIE POMOCY WG ZASADY
ABCDE:
1.
Umiejętność udrożnienia dróg
oddechowych /A - airway/
2.
Umiejętność wspomagania
oddechu /B - breathing/
3.
Umiejętność wspomagania
krążenia /C - circulation/
4.
Ocena stanu świadomości /D -
disability/
5.
Zbadanie rozebranego
chorego /E = exposure/
PROCEDURY PODCZAS
TRANSPORTU:
•
Monitorowanie stanu
chorego /M - monitoring/
•
Opieka /N - nursing/
•
Tlenoterapia /O -
oxygenation/
•
Walka z bólem /P-R - pain
relief
•
Sedacja jeśli wskazana /S
- sedetaion
•
Kwalifikowany transport /T
- transportation/
OCENA PACJENTA –
OCENA PACJENTA –
POSTĘPOWANIE
POSTĘPOWANIE
WSTĘPNE.
WSTĘPNE.
1.
Zapewnij środki ochrony
osobistej.
2.
Popatrz na pacjenta i oceń
wrażenia ogólne.
3.
Oceń świadomość pacjenta:
Odpowiada na
pytania i reaguje
prawidłowo na
polecenia.
Ma drożne drogi
oddechowe.
Oddycha i ma
zachowaną perfuzję
mózgową.
Wypowiada
krótkie
zdania.
Może mieć
problemy
oddechowe.
BRAK
REAKCJI
STAN
STAN
KRYTYCZNY!!!
KRYTYCZNY!!!
4.
Wcześnie rozpocznij monitorowanie
czynności życiowych.
5.
Każdemu krytycznemu pacjentowi
podłącz:
pulsoksymetr,
monitor EKG,
aparat do pomiaru RR.
6.
Uzyskaj dostęp dożylny i pobierz próbkę
krwi do badania.
OCENA PACJENTA W STANIE
ZAGROŻENIA ŻYCIA –
PODSTAWOWE ZASADY
I.
I.
BADANIE PACJENTA WEDŁUG
SCHEMATU: ABCDE
A
DROŻNOŚĆ DRÓG
ODDECHOWYCH
(Airway)
B
ODDECH
(Breathing)
C
KRĄŻENIE
(Circulation)
D
CSN
(Disability)
E
EKSPOZYCJA
(Exposure)
II.
II.
PEŁNA OCENA WSTĘPNA I JEJ
REGULARNE POWTARZANIE
III.
III.
LECZENIE STANÓW
ZAGRAŻAJĄCYCH ŻYCIU
PRZED PRZEJŚCIEM DO
NASTĘPNEJ CZĘŚCI OCENY.
IV.
IV.
OCENA EFEKTÓW LECZENIA.
V.
V.
ROZPOZNANIE POTRZEBY
WEZWANIA DODATKOWEJ
POMOCY.
VI.
VI.
WCZESNE WEZWANIE
POMOCY (NP. ZESPÓŁ MET).
VII.
VII.
ZAANGAŻOWANIE
WSZYSTKICH CZŁONKÓW
ZESPOŁU.
VIII.
VIII.
SKUTECZNA KOMUNIKACJA.
IX.
IX.
UKIERUNKOWANIE
WSTĘPNEGO LECZENIA NA
UTRZYMANIE FUNKCJI
ŻYCIOWYCH I UZYSKANIE
POPRAWY KLINICZNEJ STANU
PACJENTA.
SCHEMAT ABCDE
A –
A –
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
1.
1.
Poszukaj objawów niedrożności dróg
Poszukaj objawów niedrożności dróg
oddechowych:
oddechowych:
oddech paradoksalny,
oddech paradoksalny,
uruchomienie dodatkowych mięśni
uruchomienie dodatkowych mięśni
oddechowych,
oddechowych,
sinica ośrodkowa (objaw późny),
sinica ośrodkowa (objaw późny),
głośny szmer wdechowo –
głośny szmer wdechowo –
wydechowy (niedrożność częściowa),
wydechowy (niedrożność częściowa),
brak szmerów oddechowych
brak szmerów oddechowych
(niedrożność całkowita).
(niedrożność całkowita).
SCHEMAT ABCDE
A –
A –
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
DROŻNOŚĆ DRÓG ODDECHOWYCH
2.
Traktuj niedrożność dróg oddechowych, jako stan
bezpośredniego zagrożenia życia.
3.
Natychmiast uzyskaj pomoc osoby doświadczonej.
4.
Zastosuj środki zmierzające do uzyskania drożności
dróg oddechowych (proste rękoczyny udrażniające,
odessanie wydzieliny, rurka ustno – gardłowa,
maska krtaniowa, combitube. Rozważ intubację).
5.
Podaj tlen o wysokim stężeniu używając maski z
rezerwuarem. Podawj tlen w przepływie 10l/min.
6.
Utrzymuj PaO2 tak blisko wartości prawidłowych,
jak to tylko możliwe (ok. 13kPa lub 100 mmHg,
saturacja w granicach 90 – 92%))
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
ZIDENTYFIKUJ I LECZ STANY
ZIDENTYFIKUJ I LECZ STANY
BEZPOŚREDNIEGO ZAGROŻENIA ŻYCIA.
BEZPOŚREDNIEGO ZAGROŻENIA ŻYCIA.
1.
Patrz, słuchaj i próbuj wyczuć objawy
zaburzeń oddechowych (tj.):
nadmierna potliwość,
sinica centralna,
użycie dodatkowych mięśni oddechowych,
zmiana toru oddychania.
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
2.
Policz częstość oddechów:
Brak oddechu
Mniej niż
5/min
Więcej niż
36/min
STAN
STAN
ZAGROŻENIA
ZAGROŻENIA
ŻYCIA!!!
ŻYCIA!!!
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
3.
Oceń tor, głębokość i symetrię
oddechu.
4.
Zwróć uwagę na wypełnienie
żył szyjnych.
5.
Zanotuj stężenie tlenu w
mieszaninie oddechowej.
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
6.
Oceń dźwięki powstające przy
oddychaniu:
DŹWIĘK
DŹWIĘK
BULGOTANI
BULGOTANI
A
A
OBECNOŚĆ
OBECNOŚĆ
WYDZIELINY
WYDZIELINY
STRIDOR
STRIDOR
LUB ŚWIST
LUB ŚWIST
NIEDROŻNOŚĆ
NIEDROŻNOŚĆ
DRÓG
DRÓG
ODDECHOWYC
ODDECHOWYC
H
H
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
7.
Opukaj pola płucne:
WYPUK
BĘBENKOWY,
BRAK LUB
ŚCISZENIE
SZMERÓW
ODDECHOWYCH
ODMA
WYPUK
STŁUMIONY
PŁYN W
OPŁUCNEJ
SCHEMAT ABCDE
B –
ODDYCHANIE
8.
Oceń położenie tchawicy.
9.
Zbadaj palpacyjnie klatkę piersiową
w celu wykrycia odmy podskórnej
lub trzeszczeń (prawdopodobnie
odma opłucna).
10.
Jeżeli stwierdzisz brak oddechu –
natychmiast rozpocznij wentylację
płuc.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
PAMIĘTAJ, ŻE HIPOWOLEMIA JEST JEDNĄ Z
ODWRACALNYCH PRZYCZYN NZK
1.
Oceń kolor dłoni i palców:
sine,
różowe,
marmurkowe,
blade.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
2.
Oceń temperaturę kończyn.
3.
Oceń nawrót kapilarny.
4.
Oceń wypełnienie żył szyjnych.
5.
Określ częstość tętna.
6.
Zbadaj tętno obwodowe i porównaj je z tętnem
centralnym.Zwróć uwagę na jego:
obecność,
jakość,
miarowość,
symetrię.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
7.
Zmierz ciśnienie tętnicze krwi
NISKIE
CIŚNIENIE
SKURCZOWE
ROZSZERZENIE
NACZYŃ
TĘTNICZYCH (NP.
ANAFILAKSJA LUB
SEPSA)
MAŁA
AMPLITUD
A
WSTRZĄS
KARDIOGENNY
LUB
HIPOWOLEMIA.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
8.
Osłuchaj tony serca:
czy są słyszalne?
czy słyszysz szmery?
czy słyszalna częstość pracy serca
jest zgodna z wyczuwalnym tętnem?
9.
Sprawdź, czy nie występują
krwawienia zewnętrzne, krwawienia z
ran lub drenów.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
10.
Zwróć uwagę na diurezę (cewnik w pęcherzu
moczowym).
11.
Oceń, czy nie występuje tamponada serca.
12.
Uzyskaj jeden lub więcej dostępów dożylnych
przy pomocy kaniul o szerokim świetle (12-
16).
13.
Z uzyskanego dostępu pobierz krew do badań:
hematologicznych, biochemicznych, układu
krzepnięcia, mikrobiologicznych, próby
krzyżowej.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
14.
Rozpocznij płynoterapię:
przy prawidłowym RR – 500 ml ogrzanych
krystaloidów,
przy niskim RR – 1000 ml,
u pacjentów z niewydolnością krążenia – 250 ml.
14.
Po każdym BOLUSIE płynów osłuchuj pola
płucne. Rozważ pomiar OCŻ.
15.
Regularnie powtarzaj ocenę pracy serca i RR (co
5 minut)
16.
Jeśli stan chorego nie ulega poprawie powtórz
BOLUS płynów.
SCHEMAT ABCDE
C –
KRĄŻENIE
17.
Jeśli stwierdzisz objawy niewydolności krążenia:
(duszność, przyspieszoną częstość pracy serca,
nadmierne wypełnienie żył szyjnych, obecność
trzeciego tonu serca, trzeszczeń nad polami
płucnymi) zmniejsz szybkość lub zaprzestaj
podawania płynów i rozważ podanie leków
inotropowych lub wazopresyjnych).
18.
Jeśli u pacjenta pierwotnie występował ból w
klatce piersiowej i podejrzewasz OZW wykonaj
12 – sto odprowadzeniowe EKG i podaj
pacjentowi
MONA
(
M
orfina,
T
len,
N
itrogliceryna,
A
spiryna).
Jeśli pacjent siedzi i
rozmawia z tobą, to
pacjent nie ma
migotania
komór, nieważne co
pokazuje monitor.
SCHEMAT ABCDE
D –
ZABURZENIA STANU
ŚWIADOMOŚCI
1.
Oceń i lecz nieprawidłowości w zakresie
ABC – wyklucz lub lecz niedotlenienie i
hipotensję.
2.
Na podstawie oceny dokumentacji
wyklucz odwracalną depresję CSN.
3.
Oceń źrenice:
wielkość,
symetrię,
reakcję na światło.
SCHEMAT ABCDE
D –
ZABURZENIA STANU
ŚWIADOMOŚCI
4.
Wykonaj szybką ocenę stanu
świadomości pacjenta przy pomocy
skali
AVPU
:
A – ALERT
– ZORIENTOWANY,
V – VOCAL
– REAGUJĄCY NA GŁOS,
P – PAIN
– REAGUJĄCY NA BÓL,
U – UNRESPONSIVE
– NIE REAGUJĄCY
NA ŻADNE BODŹCE.
Alternatywnie możesz zastosować skalę GCS.
SCHEMAT ABCDE
D –
ZABURZENIA STANU
ŚWIADOMOŚCI
5.
Oznacz poziom glukozy w celu
wykluczenia hipoglikemii.
6.
Jeżeli poziom glukozy jest poniżej 3
mmol/l podaj dożylnie 50 ml 10%
roztworu glukozy.
7.
Nieprzytomnego pacjenta ułóż w
pozycji bezpiecznej.
SCHEMAT ABCDE
E –
EKSPOZYCJA PACJENTA
1.
Zbierz dokładny wywiad na temat pacjenta:
od pacjenta,
od rodziny,
od znajomych,
ze środowiska.
2.
Zapoznaj się z dokumentacją pacjenta.
3.
Zwróć uwagę na wyniki badań laboratoryjnych i
radiologicznych.
4.
Bardzo dokładnie poprowadź proces pielęgnowania
zwracając uwagę na rozpoznanie pielęgniarskie,
określenie celu i planu opieki. Dokonaj oceny
zastosowanego leczenia ze szczególnym
uwzględnieniem reakcji pacjenta na prowadzoną
terapię.