Patogeneza,
epidemiologia, teorie
etiologiczne, genetyka
schizofrenii
Ewa Pilaczyńska-Jodkiewicz
Katedra i Klinika Psychiatrii
Collegium Medicum UMK
Definicja i ogólna
charakterystyka
Schizofrenia – zaburzenia, schizofreniczne,
psychoza schizofreniczna
Choroba o dość zróżnicowanym obrazie ( raczej
grupa chorób) i różnorodnym przebiegu
klinicznym.
Przesłanką jednoczącą tę różdnorodność to:
podobieństwa symptomatologiczne
( dezintegracja psychiczna)
Podobieństwa rokownicze ( długotrwałość
przebiegu, ryzyko dezadaptacji)
Rys historyczny
• Emil Kraepelin – dementia praecox
• Eugeniusz Bleuler – wprowadził pojęcie
schizofrenii ( 1911)
• Jan Mazurkiewicz – wprowadził pojęcie
objawów pozytywnych i negatywnych
• Tadeusz Bilikiewicz – pojęcie
schizofrenii „prawdziwej” i zaburzeń
schizofrenoidalnych
Epidemiologia
• Wskaźnik ryzyka zachorowania
( prawdopodobieństwo choroby) wynosi 0,5-
1,5% w okresie ryzyka zachorowania 15-45 rok
życia
Śmiertelność w populacji chorych na
schizofrenię była 100 lat temu dwukrotnie
wyższa niż w populacji ogólnej ( złe warunki
bytowe w szpitalach), aktualnie głównie
nienaturalne przyczyny zgonów ( samobójstwo)
Ryzyko samobójstwa wynosi w populacji chorych
około 10%
Epidemiologia
• Płodność chorych na schizofrenię
zarówno w grupie kobiet jak i mężczyzn
jest mniejsza niż w populacji ogólnej
• Współwystępowanie chorób
somatycznych i schizofrenii jest częste :
50-80% populacji szpitalnej, 20-40%
populacji ambulatoryjnej: wzmożona
podatność na infekcje, gruźlicę,
choroby układu krążenia
Demograficzne czynniki
ryzyka
• Częstość występowania schizofrenii jest
dla obu płci jednakowa
• Zachorowania u mężczyzn przeważają w
wieku wcześniejszym ( 15-24 r życia), u
kobiet w wieku późniejszym ( 25-34 r
życia)
• Brak różnic w zapadalności na schizofrenię
w zależności od przynależności etnicznej
• Choroba występuje na całym świecie, a
zapadalność jest zbliżona
Środowiskowe czynniki
ryzyka
• Wyższy odsetek urodzeń przyszłych
chorych w miesiącach zimowych ( do
10%)
Występowanie rodzinne
• Pokrewieństwo z osobą chorą zwiększa
ryzyko zachorowania na schizofrenię (5-
15-krotnie)
• Występowanie rodzinne ( zachorowania
nie są homotypowe)
A/ krewni I stopnia – bliźnięta
monozygotyczne około 50%, rodzice 6%,
rodzeństwo 9%
B/ krewni II stopnia – 2-6%
C/ populacja ogólna 1%
Co się dziedziczy?
• Przekazywana jest skłonność do
całego spektrum zaburzeń,
przejawiających się trudnościami
przystosowania, cechami lub
zaburzeniami osobowości, a niekiedy
zaburzeniami z pogranicza
schizofrenii, a nawet innymi
psychozami (CHAD)
Jak przekazywana jest
podatność?
• Hipotezy:
Heterogeniczny – różne geny, różne
choroby
Monogeniczny – jeden gen recesywny lub
dominujący o różnej ekspresji i
penetracji
Poligeniczno-wieloczynnikowy – liczne
geny o sumującym się wpływie przy
współudziale czynników środowiskowych
Badania molekularne
• Dotychczas nie znaleziono genu schizofrenii
• W ośmiu chromosomach ( 2, 4-6, 8, 9, 11,
22) uzyskano pozytywne wyniki
umiejscowienia wrażliwości ( podatności )
w tych samych regionach chromosomu
• Badania związku pomiędzy rozpoznaniem
schizofrenii a polimorfizmem genów
zaangażowanych w procesy o potencjalnym
znaczeniu dla patogenezy schizofrenii
( geny kandydujące)
Przesłanki infekcyjno-
immunologiczne
• Czynniki infekcyjne ( wirusowe ) w
patogenezie : neurotropizm, wieloletnia,
bezobjawowa obecność wirusa w tkance
gospodarza, inkorporacja go genomu
komórek i przekazywania następnym
pokoleniom, wywoływanie zmiany funkcji
komórki bez jej uszkodzenia
• Jaki wirus – „schizowirus” : neurotropowy
(grypy, cytomegalii, Borna)
• Defekt odpornościowy?
Przesłanki
neuromorfologiczne
• Częste występowanie drobnych
objawów neurologicznych ( 29-80%)
• Badania post mortem – poszerzenie
komór, rowków w niektórych
okolicach, zmniejszenie objętości,
ubytek neuronów ( okolice czołowe
skroniowe, wzgórze
Przesłanki
neurofunkcjonalne
• Dominujące znaczenie układu dopaminergicznego:
dysregulacja czynności DA w układzie limbicznym i
strukturach podkorowych, relatywnie niska
aktywność w okolicach czołowych
• Rola serotoniny ( głównie we wzajemnym
powiązaniu z DA)
• GABA- główny neuroprzekaźnik hamujący w mózgu
– zmniejszenie liczby neuronów oraz w
konsekwencji aktywności GABA-ergicznej w
schizofrenii
• Kwas glutaminowy i receptory NMDA
Neurofizjologia
• EEG – zmiany w dystrybucji pasm
widma EEG, deficyty w zakresie
właściwości słuchowych potencjałów
wywołanych zarówno wczesnych jak i
późnych
• Zaburzenia płynności śledzących i
szybkich ruchów gałek ocznych
• Badania lateralizacyjne – dysfunkcja
płata czołowego, głównie lewego
Neuropsychologia
• Badanie czynności poznawczych –
deficyt selektywności i trwałości
uwagi, pamięci epizodycznej i
operacyjnej, w tym zwłaszcza w
zakresie tzw. funkcji wykonawczych,
związanych z planowaniem,
inicjowaniem i podtrzymywaniem
działania
Czynniki środowiskowe
• Wczesne doświadczenia
traumatyczne ( bez potwierdzenia
empirycznego)
• Negatywne wydarzenia życiowe
( czynniki wyzwalające)
Współczesne hipotezy
• Model uwrażliwienia (Zubin, 1977):
- trwałe uwrażliwienie w okresie
przedchorobowym ukształtowane pod
wpływem różnych czynników indywidualnych
i środowiskowych ( głównie genetycznych)
-czynniki pośredniczące ( mediatory ) – w
niekorzystnych okolicznościach ( nadmierna
wrażliwość, nadmierny stres ) powodują
ostry epizod schizofreniczny lub stany
przewlekłe
Hipoteza neurorozwojowa
(Weinbergera, Murraya, Crowa)
• Deficyty strukturalne mózgu oraz
dysfunkcjonalna aktywność obwodów
neuronalnych spowodowane
nieprawidłowościami rozwojowymi
mózgu we wczesnych okresach jego
rozwoju są przyczyną schizofrenii