Leki stosowane w
ratownictwie
medycznym
(G-M).
Sylwia Gołubicz
Klaudia
Żurawska
Glukoza amp. 5 sztuk
• Działanie: Glukoza stanowi główny substrat przemian
energetycznych w organizmie, jest niezbędna dla
prawidłowego funkcjonowania wszystkich tkanek
organizmu. Ze względu na niską osmolarność roztworu
glukozy uzasadnia stosowanie jako rozpuszczalnik wielu
leków podawanych.
Wskazania:
Glukoza 5%: rozpuszczalnik do leków i koncentratów
podawanych pozajelitowo.
Glukoza 10%: uzupełnienie niedoborów energetycznych
poprzez żywienie pozajelitowe, leczenie hipoglikemii oraz
jako rozpuszczalnik do koncentratów elektrolitowych i leków
podawanych pozajelitowo, nie wykazujących niezgodności.
Glukoza 20% i 40%: uzupełnienie niedoborów
energetycznych poprzez żywienie pozajelitowe, składnik
węglowodanowy w żywieniu pozajelitowym oraz leczenie
hipoglikemii.
• Przeciwwskazania: Roztwór glukozy ponad 7%
powoduje hiperglikemię.
• Dawkowanie: Śpiączka hipoglikemiczna:
dawkowanie zależne od skuteczności, 1-8 ampułek
glukozy 40% powoli i.v. (maksymalnie2ml/ min)
• Objawy niepożądane: Podrażnienie żył,
hiperglikemia.
• Interakcje: Brak.
• 5% glukozy (roztwór hipotoniczny) nadaje się także
do uzupełniania objętości przy hiperglikemii
(odwodnienie hipertoniczne)
• Glukoza >10%: z powodu drażniącego wpływu na
żyły wstrzykiwać tylko w trakcie infuzji lub przez
centralny cewnik żylny
Nitroglicerinum (Perliganit,
Nitromint) tabl. 1mg
• Działanie: Lek o silnym, krótkotrwałym działaniu
na mięśnie gładkie, głównie naczyń krwionośnych.
Powoduje: rozszerzenie żylnego łożyska
naczyniowego przez co zmniejsza się ciśnienie
napełniania serca, spada obciążenie wstępne i
ciśnienie późnorozkurczowe lewej komory oraz
ciśnienie w tętnicy płucnej; zmniejszenie oporu
obwodowego i obciążenia następczego przez co
spada praca i wydatek energetyczny mięśnia
sercowego; zmniejszenie oporu przepływu
wieńcowego, zwiększenie przepływu wieńcowego
(może też powodować korzystną redystrybucję
przepływu wieńcowego do strefy podwsierdziowej)
i rozszerzenie naczyń wieńcowych; zmniejszenie
zużycia tlenu przez mięsień sercowy.
• Skutkiem powyższych działań: w niewydolności
wieńcowej - zmniejsza się niedotlenienie mięśnia
sercowego; w niewydolności krążenia - poprawia
się objętość minutowa. Nie wywiera
bezpośredniego wpływu na serce - efekty
hemodynamiczne i zmiana częstości akcji serca
po podaniu leku są wynikiem wpływu na
naczynia. Obniża ciśnienie tętnicze. Podnosi
ciśnienie śródczaszkowe i śródgałkowe.
Po podaniu podjęzykowo w postaci aerozolu
szybko pojawia się działanie (w czasie 30-50 sek)
• Wskazania: Łagodzenie bólu w ostrych
napadach dławicy piersiowej i zapobieganie
bólom wieńcowym (przed wysiłkiem
fizycznym) w przebiegu choroby
niedokrwiennej serca. Niestabilna choroba
niedokrwienna serca. Zawał mięśnia
sercowego. Ostra lewokomorowa
niewydolność. Przełom nadciśnieniowy z
zastoinową niewydolnością krążenia.
Kontrolowane podciśnienie w przebiegu
zabiegów chirurgicznych
Haloperidol fluoxetine - 10
ml
• Działanie: Wykazuje silne działanie sedatywne,
umiarkowane przeciwpsychotyczne, słabe
przeciwdepresyjne. Znosi objawy niepokoju i
wrogości do otoczenia, zmniejsza agresywność,
pobudzenie psychoruchowe, urojenia i omamy.
Zmniejsza napęd psychoruchowy. Wykazuje też
działanie przeciwwymiotne.
Wskazania: W ostrych stanach pobudzenia
psychomotorycznego w przebiegu psychoz
schizofrenicznych w stanach maniakalnych.
Heparyna
• Wskazania: Zapobieganie zakrzepom (małe dawki), zawał serca,
niestabilna dławica piersiowa, ostry zator płuc, zatory tętnicze i
żylne, leczenie wspomagające przy rozpuszczaniu zakrzepów.
• Działanie: W małych dawkach wielkocząsteczkowa heparyna w
kompleksie z AT III wzmaga działanie AT III 7 – 8 –krotnie. Po
dużych dawkach czynniki krzepnięcia IIa, VIIa, Xa, XIa, XIIa są
inaktywowane, ponadto znoszone jest działanie trombiny i
hamowana jest agregacja płytek. Uwalnianie lipoproteinolipazy
(rozpad chylomikronów, przyspieszenie rozkładu histaminy,
zmniejszenie tworzenia aldosteronu). Farmakokinetyka: podawać
tylko pozajelitowo. Po podaniu jako bolus działa po kilku min, t1/2
zależy od dawki (po małych dawkach 1 godz., po dużych do 5
godz.), WBO 95%. Eliminacja: przemiana w wątrobie
(heparynaza), po dużych dawkach także eliminacja przez nerki.
• Przeciwwskazania: Krwawienie, zwłaszcza
krwawienie niemożliwe do zatamowania przez
ucisk.
• Dawkowanie: Pełne działanie: 5000j.m. jako bolus,
następnie 1000 -1500 j.m./godz. pod kontrolą PPT
(częściowy czas tromboplastynowy).
• Objawy niepożądane: Niebezpieczeństwo
krwotoku przy przedawkowaniu lub przy
zaburzeniach krzepnięcia; reakcja alergiczna.
• Interakcje: Zwiększone niebezpieczeństwo
krwawienia w razie stosowania środków
hamujących agregację płytek, dekstranów,
fibrynolityków, kumaryny. Preparaty naparstnicy i
leki przeciwhistaminowe hamują działanie heparyny
Hydrocortisone 0,5g/ amp.
• Działanie: immunosupresyjne i przeciwalergiczne.
Krótkotrwale hamuje podzwgórze i przysadkę mózgową.
Po podaniu dożylnym działa prawie natychmiast, przez
około 4 h, po podaniu domięśniowym jego efekt
terapeutyczny utrzymuje się kilka godzin dłużej.
Wskazania: przełom nadnerczowy, wstrząs
anafilaktyczny, ostre odczyny uczuleniowe, choroba
posurowicza, stan dychawiczy, ostre zapalenia dróg
oddechowych z zagrożeniem ich drożności, ostry obrzęk
głośni i Quincke'go, obrzęk mózgu, śpiączka
hipoglikemiczna, wstrząs septyczny, zachłystowe
zapalenie płuc
• Dawkowanie: Początkowo 250 mg jako bolus,
następnie perfuzor 100-250 mg w 50 ml 0,9% NaCl w
ciągu 24 godz. = 2 ml/godz. Przy przewlekłej
niedomodze nadnerczy (schemat Covera): Przy
zakażeniu: podwojenie dziennej dawki substytucyjnej.
Przy małych zabiegach operacyjnych: 100mg przed
zabiegiem, potem 100mg co 6 godz., przez 12 godz.
Przy dużych zabiegach operacyjnych: 100 mg przed
zabiegiem potem 100mg co 6 godz., przez 72 godz.
We wstrząsie septycznym do 300 mg/d we wlewie
ciągłym lub dawkach podzielonych.
• Objawy niepożądane: Pojedyncza dawka jest
praktycznie pozbawiona objawów niepożądanych,
duże dawki przez kilka dni -> słabe objawy
niepożądane; poziom cukru, poziom potasu spada;
poziom sodu wzrasta;
• Interakcje: Leki przeciwcukrzycowe: osłabienie
ich działania. Diuretyki: zwiększone utraty
potasu. Estrogeny: zwiększenie siły działania
kortyzolu. Leki hamujące krzepnięcie:
zwiększenie niebezpieczeństwa krwawienia.
Glikozydy nasercowe: wzmocnienie działania
wskutek hipokalemii. Barbiturany, fenytoina,
rifampicyna: osłabienie działania kortyzolu
wskutek przyspieszonego rozkładu z powodu
indukcji enzymatycznej. Inhibitory ACE:
zwiększone ryzyko zmian w obrazie krwi
Hydroxizinum amp. 0,1g/ 2ml
• Działanie: Lek o działaniu uspokajającym i przeciwlękowym.
Wykazuje działanie przeciwhistaminowe, przeciwcholinergiczne,
słabe spazmolityczne. Cec***e się także działaniem
przeciwwymiotnym, w niewielkim stopniu obniża ciśnienie krwi.
Zmniejsza napięcie wewnętrzne, niepokój, chwiejność emocjonalną
oraz napięcie mięśniowe. Wykazuje słabe właściwości
przeciwdrgawkowe, przeciwbólowe. Nie upośledza czynności OUN.
Wskazania: Nerwice z pobudzeniem ruchowym, stany lękowe u
osób starszych, ostre podniecenie u alkoholików, nadmierna
pobudliwość psychomotoryczna u dzieci, choroby uczuleniowe
(głównie skóry: pokrzywka, dermatozy); w przygotowaniu do
narkozy.
Ketoprofen (Ketonal) 0,1g/
amp
• Działanie: Niesteroidowy lek przeciwzapalny o silnym
działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i
przeciwgorączkowym. Szybko wchłania się po podaniu
domięśniowym, osiągając maksymalne stężenie we
krwi po około 15-45 min.
Wskazania: Jako lek przeciwbólowy w leczeniu
stanów pooperacyjnych, podawany dożylnie.
Domięśniowo stosowany w chorobach
reumatoidalnych (ostre rzuty zapalne w
reumatoidalnym zapaleniu stawów, zesztywniającym
zapaleniu stawów kręgosłupa), w ciężkich artrozach, w
ostrych bólach zwyrodnieniowych stawów,
dyskopatiach, bólach korzonkowych, zapaleniach
ścięgien i stawów, bolesnym miesiączkowaniu, bólach
nowotworowych.
Kwas acetylosalicylowy
(Polopiryna S) 0,5g/ tabl.
•
Działanie: Zmniejsza agregację płytek, działa
przeciwbólowo, przeciwgorączkowo i przeciwzapalnie.
Działanie przeciwgorączkowe i napotne jest silnie
zaznaczone już przy dawkach 1,0-1,5 g/dobę (zwłaszcza
przy podwyższonej temperaturze ciała), działanie
przeciwzapalne wyraźnie zaznaczone jest dopiero po
kilku dniach przyjmowania. W dawkach powyżej 1
g/dobę kwas acetylosalicylowy zmniejsza krzepliwość
krwi i wykazuje działanie fibrynolityczne. Wchłania się
szybko i prawie całkowicie z przewodu pokarmowego.
Wskazania: Stany gorączkowe, przeziębienia, bóle
różnego pochodzenia, nerwobóle, bolesne
miesiączkowanie, choroba reumatyczna i gośćcowa,
zapobieganie zakrzepicy naczyń krwionośnych,
zapobiegawczo przed zawałem serca.
Lidocaine (Lignokaina,
Xylokaina) 0,04g/ 2ml fiol.
• Działanie: Lek (z grupy miejscowo znieczulających
pochodnych amidowych) o działaniu stabilizującym
błony komórkowe i bezpośrednim wpływie na układ
bodźcoprzewodzący serca, zaliczany do grupy leków
przeciwarytmicznych. Charakteryzuje się stosunkowo
małym wpływem depresyjnym na mięsień sercowy i
możliwością względnie bezpiecznego stosowania w
chorobie węzła zatokowo-przedsionkowego.
Wskazania: Jako lek przeciwarytmiczny: leczenie
ostrych tachykardii i arytmii komorowych (m.in. w
objawowym leczeniu ponaparstnicowych zaburzeń
rytmu serca). Stosowany również w schemacie CPR
(resuscytacji) w leczeniu skojarzonym zaburzeń
rytmu (migotania komór).
Lidocaine żel 2% (Lignokaina
Żel) tuba
•
Działanie: Środek miejscowo znieczulający
(analgetyk miejscowy). Początek działania przy
podaniu na błony śluzowe występuje po około 2-
3 min, utrzymuje się około 30-60 min.
Zastosowanie: do smarowania bezpośrednio
przed użyciem rurek intubacyjnych, masek
krtaniowych, sond żołądkowych, zgłębników itp.
do znieczulania cewki moczowej przed
zabiegiem (cewnikowanie pęcherza moczowego)
oraz do pokrywania bezpośrednio przed
użyciem cewników, zgłębników, wzierników itp.
wprowadzanych do cewki moczowej.
Magnzinum sulfate (Magnez)
20%/ 10 ml amp
• Działanie: Podany dożylnie szybko
przenika do tkanek i narządów, poraża
płytkę ruchową w mięśniach i działa
narkotyzująco na OUN.Zmniejsza
napięcie mięśniowe i działa
przeciwdrgawkowo.
Wskazania: Tężec, rzucawka porodowa,
zatrucia strychniną i naparstnicą
Metamizol
• Wskazania: Ostre, przewlekłe stany bólowe,
zwłaszcza w z komponentem spastycznym, bóle
nowotworowe, gorączka moereagująca na inne
leczenie.
• Działanie: silne działanie przeciwbólowe, lek
przeciwgorączkowy i spazmolityczny. 1.0g
metamizolu odpowiada działaniu
przeciwbólowemu 2-4mg morfiny.
• Przeciwwskazania: nadwrażliwość na metamizol,
pierwsze 3 miesiące i ostatnie 6 tygodni ciąży,
ostra wątrobowa porfiria, niskie ciśnienie krwi.
Ostrożnie przy dychawicy.
• Dawkowanie: Początkowo 1,0 – 2,5g metamizolu
powoli
• Objawy niepożądane: Nietolerancja z gorączką i
niedrożnością dróg oddechowych, spadek
ciśnienia, wstrząs anafilaktyczny, dreszcze bóle
gardła, trudności w połykaniu
Morphine (Morphini Sulfas,
Morfina, MCT Continous) 0,01g/
amp
• Działanie: Silny lek przeciwbólowy z grupy
czystych agonistów receptorów
opioidowych. Wykazuje działanie kurczące
na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego,
dróg żółciowych i moczowych powodując
kurcz odźwiernika, opóźnienie opróżniania
żołądka, wzrost ciśnienia w drogach
żółciowych i moczowych, zwolnienie
perystaltyki, zaparcia. Przez działanie na
o.u.n. powoduje nudności, wymioty, hamuje
odruch kaszlowy, zwęża źrenice, obniża
temperaturę ciała i pobudliwość ośrodka
oddechowego. Poprawia nastrój i działa
euforyzująco.
• Wpływa na układ krążenia zależnie od
stanu wyjściowego: możliwy jest wzrost
lub spadek wskaźnika sercowego, bez
istotnego wpływu na ciśnienie końcowo-
rozkurczowe w lewej komorze i w tętnicy
płucnej; wykazuje tendencję do
zwalniania rytmu serca przez wpływ
pobudzający na nerw błędny i
zmniejszenie napięcia układu
współczulnego.
• Po podaniu domięśniowym lub
podskórnym dobrze wchłania się z miejsca
podania, początek działania występuje po
około 15-30 min, działanie maksymalne
utrzymuje się 0,5-1,5 h, średni czas
działania wynosi około 4-5 h Bardzo silne
działanie przeciwbólowym leku, zwłaszcza
stosowanego w dawkach powtarzanych.
•
Wskazania: Umiarkowane, silne i bardzo
silne bóle o różnorodnej etiologii. Morfina
stosowana jest również w bólu zawałowym i
niedokrwieniu mięśnia sercowego, bólach
spowodowanych ciężkim urazem klatki
piersiowej z uszkodzeniem oskrzeli i płuc oraz
w zespołach bólowych przebiegających z
męczącym suchym kaszlem (np. na skutek
wciągnięcia opłucnej w proces chorobowy).
Jest podstawowym opioidem (zalecanym przez
WHO) w zwalczaniu bólów w przebiegu
chorób nowotworowych.
Dziękujemy za uwage!