Problemy operacyjnego

leczenia złamań

osteoportycznych

kręgosłupa.

Postępowanie w urazach

kręgosłupa

Dekada kości i stawów

Osteoporoza choroba której

można zapobiegać.

Epidemiologia

Wyróżniamy 3 typy schorzeń metabolicznych
kręgosłupa: osteoporoza, ostopenia, choroba
Pageta
Częstość złamań ostoporotycznych została
potrojona w ciągu ostatnich 30 lat
Złamania osteoporotyczne dotyczą około 30%
społeczeństwa
Według Newton-Jones i Morgana złamanie
kręgosłupa może powstać gdy masa kostna
jest mniejsza niż 1g/cm

2

30-55% rozpoznawanej osteoporozy to
osteoporoza wtórna

Problemy diagnostyczne.

Masa

kostna

jest

dystrybuowana

nierówno w kręgosłupie
W badaniu DEXA w projekcji AP
przednia kolumna to kość gąbczasta,
tylna kolumna to kość korowa
Przed

kręgosłupem

znajduje

się

zmieniona miażdżycowo aorta

Charakterystyka złamania

Po 50 roku życia 80 % złamań kręgosłupa
może mieć podłoże osteoporotyczne
Niezbyt duże urazy
Dotyczą zwykle odcinka piersiowego i
lędźwiowego
Charakterystyczne klinowe
zniekształcenie
Typowe jest leczenie zachowawcze

Leczenie operacyjne

Uporczywe, nie cofające się bóle
Narastająca kifoza
Wtórnie pojawiające się objawy
nadmiernego napięcia lub ucisku
rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych

Złamanie osteoporotyczne

kręgosłupa leczone

zachowawczo zwiększa o około

23% śmiertelność

Problemy diagnostyczne

Tomografia komputerowa

-złamanie typowo

osteoporotyczne

Problemy diagnostyczne

Tomografia komputerowa

-złamanie urazowe

Sposoby stabilizacji

Haki i pręty Harringtona

Sposoby stabilizacji

Śruby nasadowo-trzonowe

Sposoby stabilizacji

Pręty leżące bezpośrednio na
trzonach (stabilizacja przednia)

Sposoby stabilizacji

Śruby nasadowo-trzonowe +
cement kostny (vertebroplastyka)

Napotykane problemy

Zastosowanie sposobu według Harringtona

wymagało z zasady unieruchomienia od 5

do 8 segmentów ruchowych
Dobra stabilizacja dzięki zastosowaniu

dodatkowych pętli drutów
Destabilizacja

systemu

stwarzała

zagrożenie odleżyny i perforacji skóry
Najlepszą stabilizację uzyskuje się przez

zastosowanie śruby o rdzeniu w kształcie

stożka – właściwy dobór śruby
Użycie cementu wymagało wcześniejszej

próby z kontrastem

Plastyka cementowa trzonu

(vertebroplastyka)

Wprowadzenie pod
ciśnieniem płynnego
cementu kostnego do trzonu

Vertebroplastyka

Złamania osteoporotyczne

-Uporczywe, nie cofające się bóle
-Narastająca kifoza
-Wtórnie

pojawiające

się

objawy

nadmiernego

napięcia

lub

ucisku

rdzenia kręgowego i korzeni nerwowych

Przerzuty nowotworowe do
kręgosłupa

Kifoplastyka (1998)

Wprowadzenie cementu kostnego po wcześniejszym

rozprężeniu złamanego kręgu balonem
Zalety:
- zmniejsza deformację kręgu
-minimalizuje możliwość przedostania się cementu

do kanału kręgowego (mniejsze ciśnienie cementu)

Powikłania

Mniej niż 10%
Zwiększenie bólu
Radikulpatia
Ucisk rdzenia kręgowego
Zatorowość płucna
Zakażenia
Złamanie żeber

Korzyści

Zabezpiecza przed narastaniem kifozy
Zmniejszenie dolegliwości bólowych
Zmniejsza ilość złamań
Może być przeprowadzana jako

procedura jednego dnia