Wstępne ćwiczenia w
Wstępne ćwiczenia w
mówieniu i pisaniu w
mówieniu i pisaniu w
klasach I – III
klasach I – III
W edukacji wczesnoszkolnej rola nauczyciela jest specyficzna i
W edukacji wczesnoszkolnej rola nauczyciela jest specyficzna i
niepowtarzalna. Jest on odpowiedzialny za słowa i czyny. Podstawowym
niepowtarzalna. Jest on odpowiedzialny za słowa i czyny. Podstawowym
zadaniem jest nauczenie poprawnego mówienia i pisania. Zasób poprawnego
zadaniem jest nauczenie poprawnego mówienia i pisania. Zasób poprawnego
słownika dziecka wstępującego do szkoły zamyka się w granicach kilku słów.
słownika dziecka wstępującego do szkoły zamyka się w granicach kilku słów.
Dlatego też dąży się do poszerzania słownika dziecka: z jednej strony
Dlatego też dąży się do poszerzania słownika dziecka: z jednej strony
wzbogacenie go o nowe wyrazy, zwroty, wyrażenia, terminy, a z drugiej
wzbogacenie go o nowe wyrazy, zwroty, wyrażenia, terminy, a z drugiej
uściślenie znaczeń słów częściowo już mu znanych.
uściślenie znaczeń słów częściowo już mu znanych.
Już w pierwszych latach nauki szkolnej dziecko musi więc zdawać sobie sprawę z
Już w pierwszych latach nauki szkolnej dziecko musi więc zdawać sobie sprawę z
wartości języka, którym się posługuje, i nauczyć się cenić tę wartość. Musi
wartości języka, którym się posługuje, i nauczyć się cenić tę wartość. Musi
nauczyć się
nauczyć się
świadomie dążyć do doskonalenia własnego języka jako podstawowego narzędzia
świadomie dążyć do doskonalenia własnego języka jako podstawowego narzędzia
działania społecznego oraz wyrażanie myśli i uczuć, musi przy tym nauczyć się
działania społecznego oraz wyrażanie myśli i uczuć, musi przy tym nauczyć się
rozumieć treści wyrażone w języku przez innych w słowie mówionym i pisanym.
rozumieć treści wyrażone w języku przez innych w słowie mówionym i pisanym.
Program nauczania przewiduje wielostronne rozwijanie osobowości dziecka w
Program nauczania przewiduje wielostronne rozwijanie osobowości dziecka w
młodszym wieku szkolnym. Proces kształcenia i rozwijania języka dziecka jest
młodszym wieku szkolnym. Proces kształcenia i rozwijania języka dziecka jest
procesem ciągłym. Sprawność językowa wpływa na rozwój umysłowy, umożliwia
procesem ciągłym. Sprawność językowa wpływa na rozwój umysłowy, umożliwia
pełniejsze poznanie otaczającego świata. Aby osiągnąć sprawność językową,
pełniejsze poznanie otaczającego świata. Aby osiągnąć sprawność językową,
wykształcić odpowiednie umiejętności, wyrobić nawyki, trzeba stopniowo
wykształcić odpowiednie umiejętności, wyrobić nawyki, trzeba stopniowo
doprowadzić do opanowania przez ucznia określonego zasobu wiedzy językowej.
doprowadzić do opanowania przez ucznia określonego zasobu wiedzy językowej.
Można wyróżnić dwa kierunku kształtowania języka
Można wyróżnić dwa kierunku kształtowania języka
dziecka
dziecka
-
rozwijanie sprawności komunikowania się dziecka z
rozwijanie sprawności komunikowania się dziecka z
otoczeniem oraz
otoczeniem oraz
traktowania języka jako narzędzia poznawania świata funkcja
traktowania języka jako narzędzia poznawania świata funkcja
symboliczna języka,
symboliczna języka,
-
kształtowanie autotelicznego stosunku do języka
kształtowanie autotelicznego stosunku do języka
nacisk na funkcję
nacisk na funkcję
poetycką języka.
poetycką języka.
W obu przypadkach należy stwarzać dziecku takie sytuacje,
W obu przypadkach należy stwarzać dziecku takie sytuacje,
które
które
stymulowałyby je do twórczego stosowania języka.
stymulowałyby je do twórczego stosowania języka.
Poprawne posługiwanie się językiem w
Poprawne posługiwanie się językiem w mowie i piśmie
uważa się dziś za
uważa się dziś za
sprawność
sprawność
intelektualną szczególnie ważną, niezbędną w codziennym życiu, stanowiącą
intelektualną szczególnie ważną, niezbędną w codziennym życiu, stanowiącą
podstawę wykształcenia w każdym kierunku, konieczną w pracy zawodowej i
podstawę wykształcenia w każdym kierunku, konieczną w pracy zawodowej i
społecznej.
społecznej.
Kształcenie funkcjonalnej sprawności języka we
Kształcenie funkcjonalnej sprawności języka we
współczesnej szkole jest
współczesnej szkole jest
jednym z naczelnych zadań jej całego procesu społeczno - dydaktycznego.
jednym z naczelnych zadań jej całego procesu społeczno - dydaktycznego.
Celem
Celem
pracy polonistycznej jest kształcenie języka, natomiast środkiem do tego celu
pracy polonistycznej jest kształcenie języka, natomiast środkiem do tego celu
są
są
ćwiczenia o odpowiedniej tematyce.
ćwiczenia o odpowiedniej tematyce.
Treść ćwiczeń językowych jest bardzo rozległa.
Treść ćwiczeń językowych jest bardzo rozległa.
Każdy element treści występującej
Każdy element treści występującej
w poznawanej rzeczywistości ma swój odpowiednik językowy w postaci
w poznawanej rzeczywistości ma swój odpowiednik językowy w postaci
określonego słowa.
określonego słowa.
Głównym zadaniem języka polskiego w klasach I - III jest kształtowanie
Głównym zadaniem języka polskiego w klasach I - III jest kształtowanie
rozwijanie sprawności myślowej i językowej dzieci. Dlatego na tym szczeblu
rozwijanie sprawności myślowej i językowej dzieci. Dlatego na tym szczeblu
nauczania
nauczania
szczególną uwagę przywiązuje się do ćwiczeń w mówieniu i
szczególną uwagę przywiązuje się do ćwiczeń w mówieniu i
pisaniu.
pisaniu.
Jedną z form ćwiczeń w mówieniu są inscenizacje. Inscenizowanie jest
Jedną z form ćwiczeń w mówieniu są inscenizacje. Inscenizowanie jest
środkiem zaspakajającym potrzeby psychofizyczne dziecka w młodszym
środkiem zaspakajającym potrzeby psychofizyczne dziecka w młodszym
wieku szkolnym.
wieku szkolnym.
Inscenizacje w ogóle, a w szczególności inscenizacje
Inscenizacje w ogóle, a w szczególności inscenizacje
utworów literackich mają duży wpływ na kształtowanie u dzieci
utworów literackich mają duży wpływ na kształtowanie u dzieci
umiejętności posługiwania się językiem ojczystym. Istotnym momentem
umiejętności posługiwania się językiem ojczystym. Istotnym momentem
w
w
rozwijaniu mowy uczniów przez inscenizacje jest praca nad żywym
rozwijaniu mowy uczniów przez inscenizacje jest praca nad żywym
słowem, nad doskonaleniem wymowy pod względem wyrazistości, barwy
słowem, nad doskonaleniem wymowy pod względem wyrazistości, barwy
i
i
siły głosu.
siły głosu.
Systematyczne wykonywanie ćwiczeń
Systematyczne wykonywanie ćwiczeń
słownikowo-frazeologicznych nie
słownikowo-frazeologicznych nie
tylko kształci język ucznia, ale pozwala także zapobiegać błędom i
tylko kształci język ucznia, ale pozwala także zapobiegać błędom i
zwalczać je. Język, mowa i myślenie są ze sobą ściśle związane.
zwalczać je. Język, mowa i myślenie są ze sobą ściśle związane.
Poznając
Poznając
rzeczywistość dziecko wypowiada swoje myśli i przeżycia, przekazuje je
rzeczywistość dziecko wypowiada swoje myśli i przeżycia, przekazuje je
innym. W szkole dziecko wzbogaca swój słownik i uczy poprawnie
innym. W szkole dziecko wzbogaca swój słownik i uczy poprawnie
budować zdania.
budować zdania.
Należy jednak zawsze pamiętać o tym, że naszym centralnym zadaniem
Należy jednak zawsze pamiętać o tym, że naszym centralnym zadaniem
jest kształcenie języka jako narzędzia myślenia, formułowanie sądów. Za
jest kształcenie języka jako narzędzia myślenia, formułowanie sądów. Za
pomocą języka wyrażamy nasze stany psychiczne i przekazujemy je
pomocą języka wyrażamy nasze stany psychiczne i przekazujemy je
otoczeniu.
otoczeniu.
Ćwiczenia dotyczące języka pisemnego i żywej mowy
Ćwiczenia dotyczące języka pisemnego i żywej mowy
mają na celu głównie
mają na celu głównie
osiągnięcie przez dziecko umiejętności zamykania myśli w obrębie zdania,
osiągnięcie przez dziecko umiejętności zamykania myśli w obrębie zdania,
doprowadzenia do zrozumienia struktury większych całości myślowych,
doprowadzenia do zrozumienia struktury większych całości myślowych,
wzbogacenie stylu dziecka.
wzbogacenie stylu dziecka.
Kształcenie języka dziecka polega przede wszystkim na bogaceniu jego
Kształcenie języka dziecka polega przede wszystkim na bogaceniu jego
słownictwa
słownictwa
rozumianego jako
rozumianego jako
zasób słów pojedynczych, ale także ich zespoły w formie
zasób słów pojedynczych, ale także ich zespoły w formie
wyrażeń
wyrażeń
i zwrotów, ukazujących związek i wzajemną zależność semantyczną,
i zwrotów, ukazujących związek i wzajemną zależność semantyczną,
gramatyczną
gramatyczną
i stylistyczną wyrazów pojedynczych te wyrazy tworzące. W procesie
i stylistyczną wyrazów pojedynczych te wyrazy tworzące. W procesie
rozwijania
rozwijania
języka dziecka należy widzieć dwa aspekty tego zagadnienia
języka dziecka należy widzieć dwa aspekty tego zagadnienia
:
:
rozwijanie języka jako „instrumentu nadającego",
rozwijanie języka jako „instrumentu nadającego",
przy pomocy którego
przy pomocy którego
dziecko będzie przekazywało swoje myśli opierając się na szerokim
dziecko będzie przekazywało swoje myśli opierając się na szerokim
zakresie zaktywizowanego własnego słownictwa wtedy, gdy będzie
zakresie zaktywizowanego własnego słownictwa wtedy, gdy będzie
mówiło;
mówiło;
rozwijanie języka jako „instrumentu odbierającego",
rozwijanie języka jako „instrumentu odbierającego",
kiedy dziecko opierając
kiedy dziecko opierając
się na swym czynnym i biernym języku będzie pogłębiało umiejętność
się na swym czynnym i biernym języku będzie pogłębiało umiejętność
rozumienia cudzych myśli, przekazywanych mu przez ludzi za
rozumienia cudzych myśli, przekazywanych mu przez ludzi za
pośrednictwem mowy, pisma czy druku.
pośrednictwem mowy, pisma czy druku.
W kształceniu języka dziecka ważne jest łączenie ćwiczeń
W kształceniu języka dziecka ważne jest łączenie ćwiczeń
j
j
ęzykowych z ćwiczeniami ortograficznymi i gramatycznymi.
ęzykowych z ćwiczeniami ortograficznymi i gramatycznymi.
Dzięki takim połączeniom uczniowie zaznajamiając się ze
Dzięki takim połączeniom uczniowie zaznajamiając się ze
znaczeniem nowych wyrazów, przyswajają jednocześnie
znaczeniem nowych wyrazów, przyswajają jednocześnie
poprawną formę ich zastosowania w wypowiedzi ustnej i
poprawną formę ich zastosowania w wypowiedzi ustnej i
pisemnej.
pisemnej.
Władanie językiem to przede wszystkim władanie
Władanie językiem to przede wszystkim władanie
poprawnie
poprawnie
zbudowanym
zbudowanym
zdaniem. Opanowując język, uczeń musi zdobyć nie tylko
zdaniem. Opanowując język, uczeń musi zdobyć nie tylko
umiejętność
umiejętność
właściwego używania słów, ale i tworzenie właściwych, tj. zgodnych
właściwego używania słów, ale i tworzenie właściwych, tj. zgodnych
z
z
prawami naszego języka, zwrotów i wyrażeń.
prawami naszego języka, zwrotów i wyrażeń.
Używając język w sposób odtwórczy i twórczy
Używając język w sposób odtwórczy i twórczy
uczniowie zdobywają
uczniowie zdobywają
ważne narzędzie własnego wszechstronnego rozwoju, dochodzą do
ważne narzędzie własnego wszechstronnego rozwoju, dochodzą do
coraz
coraz
lepszego opanowania języka, odczuwają jego piękno i pogłębiają
lepszego opanowania języka, odczuwają jego piękno i pogłębiają
swój
swój
emocjonalny stosunek do mowy ojczystej.
emocjonalny stosunek do mowy ojczystej.
Formy ćwiczeń w mówieniu i pisaniu (na podstawie
Formy ćwiczeń w mówieniu i pisaniu (na podstawie
„Metodyki nauczania języka polskiego w klasach
„Metodyki nauczania języka polskiego w klasach
początkowych” J. Kulpy i R. Więckowskiego)
początkowych” J. Kulpy i R. Więckowskiego)
1. Grupa form występująca tylko w mówieniu:
1. Grupa form występująca tylko w mówieniu:
swobodne wypowiedzi uczniów,
swobodne wypowiedzi uczniów,
rozmowy,
rozmowy,
przemówienia.
przemówienia.
2. Grupa form występujących zarówno w mówieniu jak i pisaniu.
2. Grupa form występujących zarówno w mówieniu jak i pisaniu.
opowiadania,
opowiadania,
opisy,
opisy,
sprawozdania.
sprawozdania.
3. Grupa form znajdujących zastosowanie tylko w pisaniu.
3. Grupa form znajdujących zastosowanie tylko w pisaniu.
list,
list,
zaproszenie,
zaproszenie,
zawiadomienie, artykuliki do gazet, notatka.
zawiadomienie, artykuliki do gazet, notatka.
Z punktu widzenia przydatności, zadań ćwiczenia w
Z punktu widzenia przydatności, zadań ćwiczenia w
mówieniu i pisaniu
mówieniu i pisaniu
dzielimy na:
dzielimy na:
1.
1.
pisma użytkowe czyli korespondencje,
pisma użytkowe czyli korespondencje,
2.
2.
pisma uczące ścisłości wyrażania myśli:
pisma uczące ścisłości wyrażania myśli:
-
sprawozdania,
sprawozdania,
-
opisy ścisłe,
opisy ścisłe,
-
notatki,
notatki,
-
plany;
plany;
3.
3.
pisma ćwiczące w wyrażaniu indywidualnych przeżyć,
pisma ćwiczące w wyrażaniu indywidualnych przeżyć,
przemyśleń, dążeń w zasadniczych formach literackich:
przemyśleń, dążeń w zasadniczych formach literackich:
-
opowiadania
opowiadania
-
opisy literackie.
opisy literackie.
Można przyjąć podział w mówieniu i pisaniu uwzględniający
Można przyjąć podział w mówieniu i pisaniu uwzględniający
zawartość i pełnię wypowiedzi, stosunek do źródła, na którym
zawartość i pełnię wypowiedzi, stosunek do źródła, na którym
się opiera oraz jej praktyczną przydatność. Wyróżniamy trzy
się opiera oraz jej praktyczną przydatność. Wyróżniamy trzy
grupy form wypowiedzi:
grupy form wypowiedzi:
1) formy, które służą wyrażaniu pewnych myśli w postaci zdania czy kilku zdań, nie
1) formy, które służą wyrażaniu pewnych myśli w postaci zdania czy kilku zdań, nie
stanowiących całości zamkniętych, skończonych; zdania te wywołują konieczność
stanowiących całości zamkniętych, skończonych; zdania te wywołują konieczność
uzupełnień w postaci pytań i myśli dodatkowych lub rozwinięć. Należą do nich:
uzupełnień w postaci pytań i myśli dodatkowych lub rozwinięć. Należą do nich:
swobodne i samorzutne wypowiedzi uczniów,
swobodne i samorzutne wypowiedzi uczniów,
rozmowy dzieci
rozmowy dzieci
z
z
nauczycielem,
nauczycielem,
wymiana zdań między sobą;
wymiana zdań między sobą;
2) formy, które stanowią wyraźne całości, bardziej lub mniej zwarte zespoły myśli; powstają ze
2) formy, które stanowią wyraźne całości, bardziej lub mniej zwarte zespoły myśli; powstają ze
zdań łączących się ze sobą, wyrażających myśli powiązane, wynikające jedne z drugich,
zdań łączących się ze sobą, wyrażających myśli powiązane, wynikające jedne z drugich,
wszystkie one maja jakiś początek i koniec, wstęp, rozwinięcie, zakol1czenie, mocniej lub
wszystkie one maja jakiś początek i koniec, wstęp, rozwinięcie, zakol1czenie, mocniej lub
słabiej zarysowane; celem stosowania tych form jest doprowadzenie uczniów do
słabiej zarysowane; celem stosowania tych form jest doprowadzenie uczniów do
samodzielnych wypowiedzi. Wypowiedzi te wymagają od uczniów posługujących się nimi
samodzielnych wypowiedzi. Wypowiedzi te wymagają od uczniów posługujących się nimi
znajomości pewnych treści, opartych na bezpośrednich czy pośrednich przeżyciach, na
znajomości pewnych treści, opartych na bezpośrednich czy pośrednich przeżyciach, na
obserwacjach czy lekturze, na własnych odczuciach i przemyśleniach.
obserwacjach czy lekturze, na własnych odczuciach i przemyśleniach.
Zaliczamy tu:
Zaliczamy tu:
opowiadania,
opowiadania,
opisy,
opisy,
przemówienia.
przemówienia.
3) formy, również stanowiące zwarte całości o przemyślanej, nieprzypadkowej budowie; o
3) formy, również stanowiące zwarte całości o przemyślanej, nieprzypadkowej budowie; o
jakości wypracowania decyduje dokładność, wierność i zdolność zgłębiania tematu. W tej
jakości wypracowania decyduje dokładność, wierność i zdolność zgłębiania tematu. W tej
grupie znajdują się:
grupie znajdują się:
sprawozdania,
sprawozdania,
notatki kronikarskie,
notatki kronikarskie,
Streszczenia,
Streszczenia,
Przygotowania do nich w postaci „zdawania sobie sprawy z treści czytanego tekstu”
Przygotowania do nich w postaci „zdawania sobie sprawy z treści czytanego tekstu”
Ćwiczenia w stosowaniu w mowie potocznej i
Ćwiczenia w stosowaniu w mowie potocznej i
artystycznej zróżnicowanych elementów
artystycznej zróżnicowanych elementów
techniki żywego słowa.
techniki żywego słowa.
Tutaj ćwiczenia doskonalące głosową, a także mimiczną i
Tutaj ćwiczenia doskonalące głosową, a także mimiczną i
artykulacyjną ekspresję łącza się z ćwiczeniami dykcyjnymi
artykulacyjną ekspresję łącza się z ćwiczeniami dykcyjnymi
(wyraźna i dobitna wymowa spółgłosek i grup spółgłoskowych,
(wyraźna i dobitna wymowa spółgłosek i grup spółgłoskowych,
akcentowanie) oraz z ćwiczeniami w ekspresywnym (nie tylko
akcentowanie) oraz z ćwiczeniami w ekspresywnym (nie tylko
płynnym) czytaniu opowiadań (baśnie, opowiadania życia dzieci).
płynnym) czytaniu opowiadań (baśnie, opowiadania życia dzieci).
Kształcimy wrażliwość słuchową, umiejętność akcentowania i
Kształcimy wrażliwość słuchową, umiejętność akcentowania i
naśladowania intonacji służącą wyrażaniu całej gamy uczuć.
naśladowania intonacji służącą wyrażaniu całej gamy uczuć.
Ćwiczenia ortofoniczne.
Ćwiczenia ortofoniczne.
polegają na wyrazistym wymawianiu głosek, wyrazów, a także
polegają na wyrazistym wymawianiu głosek, wyrazów, a także
krótkich rymowanych tekstów z wyrazami, w których występują
krótkich rymowanych tekstów z wyrazami, w których występują
trudne do wymówienia głoski lub połączenia głosek. Ćwiczenia
trudne do wymówienia głoski lub połączenia głosek. Ćwiczenia
ortofoniczne powinno się stosować szczególnie wobec dzieci z
ortofoniczne powinno się stosować szczególnie wobec dzieci z
wada wymowy oraz ze środowisk mówiących gwarą.
wada wymowy oraz ze środowisk mówiących gwarą.
Wdrażanie do komunikatywnego, kulturalnego
Wdrażanie do komunikatywnego, kulturalnego
prowadzenia rozmowy. Ta grupa ćwiczeń obejmuje:
prowadzenia rozmowy. Ta grupa ćwiczeń obejmuje:
Rozmowy nauczyciela z dziećmi
Rozmowy nauczyciela z dziećmi
polegają na tym, że nauczyciel podaje
polegają na tym, że nauczyciel podaje
temat i kieruje tokiem wypowiedzi za pomocą pytań. Wybrany temat musi
temat i kieruje tokiem wypowiedzi za pomocą pytań. Wybrany temat musi
być interesujący i znany dzieciom, gdyż muszą one rozporządzać
być interesujący i znany dzieciom, gdyż muszą one rozporządzać
odpowiednim materiałem potrzebnym do rozmowy. Najbardziej pożądana
odpowiednim materiałem potrzebnym do rozmowy. Najbardziej pożądana
jest taka forma rozmowy, w czasie której poszczególni uczniowie wyrażają
jest taka forma rozmowy, w czasie której poszczególni uczniowie wyrażają
swoje myśli w związku z omawianym tematem, uzupełniają wzajemnie
swoje myśli w związku z omawianym tematem, uzupełniają wzajemnie
wypowiedzi: dodają nowe szczegóły, prostują błędne ujęcia zabierających
wypowiedzi: dodają nowe szczegóły, prostują błędne ujęcia zabierających
głos w rozmowie, zwracają uwagę na inny punkt widzenia, pytają o
głos w rozmowie, zwracają uwagę na inny punkt widzenia, pytają o
sprawy pominięte, żądają dodatkowych wyjaśnień.
sprawy pominięte, żądają dodatkowych wyjaśnień.
Dyskusja
Dyskusja
- tak nazywany rozmowę zdyscyplinowaną i ściśle
- tak nazywany rozmowę zdyscyplinowaną i ściśle
zorganizowaną, która zmierza do określonych celów poznawczych i
zorganizowaną, która zmierza do określonych celów poznawczych i
wychowawczych. Chodzi w niej o znalezienie odpowiedzi na określone
wychowawczych. Chodzi w niej o znalezienie odpowiedzi na określone
pytanie, o rozwiązanie jakiegoś problemu. Tematy do ćwiczeń mających
pytanie, o rozwiązanie jakiegoś problemu. Tematy do ćwiczeń mających
na celu wdrażanie do komunikatywnego i kulturalnego prowadzenia
na celu wdrażanie do komunikatywnego i kulturalnego prowadzenia
rozmowy i dyskusji należy czerpać z życia w szkole i w domu, z lektury, z
rozmowy i dyskusji należy czerpać z życia w szkole i w domu, z lektury, z
audycji radiowych i programów telewizyjnych oraz z filmów i
audycji radiowych i programów telewizyjnych oraz z filmów i
przedstawień dla dzieci.
przedstawień dla dzieci.
Samorzutne wypowiedzi dzieci i swobodne wypowiadanie się dzieci
Samorzutne wypowiedzi dzieci i swobodne wypowiadanie się dzieci
mają cechy wspólne: nie chodzi w nich o pełne ujęcie tematu,
mają cechy wspólne: nie chodzi w nich o pełne ujęcie tematu,
zamknięcie w określone formy (opowiadań, sprawozdań) lecz o
zamknięcie w określone formy (opowiadań, sprawozdań) lecz o
swobodne wyrażanie myśli o pobudzanie przy pomocy pytań,
swobodne wyrażanie myśli o pobudzanie przy pomocy pytań,
zachęcanie dzieci do stawiania pytań co usprawnia umiejętność
zachęcanie dzieci do stawiania pytań co usprawnia umiejętność
porozumiewania się z innymi.
porozumiewania się z innymi.
Między samorzutnymi a swobodnymi wypowiedziami dzieci są różnice:
Między samorzutnymi a swobodnymi wypowiedziami dzieci są różnice:
w
w
samorzutnych wypowiedziach
samorzutnych wypowiedziach
dzieci mogą mówić o czym chcą, o
dzieci mogą mówić o czym chcą, o
swoich spostrzeżeniach, wydarzeniach z życia, o wszelkich
swoich spostrzeżeniach, wydarzeniach z życia, o wszelkich
interesujących je sprawach, mówią o tym samorzutnie, bez
interesujących je sprawach, mówią o tym samorzutnie, bez
naprowadzania nauczyciela.
naprowadzania nauczyciela.
W swobodnych wypowiedziach
W swobodnych wypowiedziach
temat
temat
wskazuje nauczyciel, przez co ogranicza w pewnym stopniu aktywność
wskazuje nauczyciel, przez co ogranicza w pewnym stopniu aktywność
uczniów, ale nie krępuje dzieci pytaniami. Przy stosowaniu
uczniów, ale nie krępuje dzieci pytaniami. Przy stosowaniu
swobodnych wypowiedzi zdążamy do tego, aby z biegiem lat dzieci
swobodnych wypowiedzi zdążamy do tego, aby z biegiem lat dzieci
dawały coraz dłuższe wypowiedzi, wyrażając coraz pełniej i jaśniej
dawały coraz dłuższe wypowiedzi, wyrażając coraz pełniej i jaśniej
swoje myśli.
swoje myśli.
Rozmowy nauczyciela z dziećmi
Rozmowy nauczyciela z dziećmi
polegają na tym, że nauczyciel podaje
polegają na tym, że nauczyciel podaje
temat i kieruje tokiem wypowiedzi za pomocą pytań. Wybrany temat
temat i kieruje tokiem wypowiedzi za pomocą pytań. Wybrany temat
musi być interesujący i znany dzieciom, gdyż muszą one rozporządzać
musi być interesujący i znany dzieciom, gdyż muszą one rozporządzać
odpowiednim materiałem potrzebnym do rozmowy. Najbardziej
odpowiednim materiałem potrzebnym do rozmowy. Najbardziej
pożądana jest taka forma rozmowy, w czasie której poszczególni
pożądana jest taka forma rozmowy, w czasie której poszczególni
uczniowie wyrażają swoje myśli w związku z omawianym tematem,
uczniowie wyrażają swoje myśli w związku z omawianym tematem,
uzupełniają wzajemnie wypowiedzi: dodają nowe szczegóły, prostują
uzupełniają wzajemnie wypowiedzi: dodają nowe szczegóły, prostują
błędne ujęcia zabierających głos w rozmowie, zwracają uwagę na inny
błędne ujęcia zabierających głos w rozmowie, zwracają uwagę na inny
punkt widzenia, pytają o sprawy pominięte żądają dodatkowych
punkt widzenia, pytają o sprawy pominięte żądają dodatkowych
wyjaśnień.
wyjaśnień.
Wzorowe opowiadanie nauczyciela spełnia następujące
Wzorowe opowiadanie nauczyciela spełnia następujące
funkcje:
funkcje:
-
służy do przekazywania dzieciom konkretnych wiadomości,
służy do przekazywania dzieciom konkretnych wiadomości,
-
stanowi dla nich
stanowi dla nich
,
,
jak należy opowiadać,
jak należy opowiadać,
-
wyrabia kulturę słuchania: słuchanie uważne, w skupieniu,
wyrabia kulturę słuchania: słuchanie uważne, w skupieniu,
wywołujące żywy oddźwięk, budzące refleksje i wątpliwości,
wywołujące żywy oddźwięk, budzące refleksje i wątpliwości,
skłaniające do pytań.
skłaniające do pytań.
Opowiadanie
Opowiadanie
przedstawia działanie, przebieg czynności i
przedstawia działanie, przebieg czynności i
zdarzeń z zachowanie ich następstwa, chronologii i z
zdarzeń z zachowanie ich następstwa, chronologii i z
uwzględnieniem związków miedzy nimi. Istotę opowiadania
uwzględnieniem związków miedzy nimi. Istotę opowiadania
stanowi akcja czyli zespół wydarzeń, które następują po sobie
stanowi akcja czyli zespół wydarzeń, które następują po sobie
w pewnej kolejności czasowej i które pozostają do siebie w
w pewnej kolejności czasowej i które pozostają do siebie w
stosunku przyczynowo – skutkowym. Opowiadanie nie może
stosunku przyczynowo – skutkowym. Opowiadanie nie może
być rozwlekłe, ani zbyt krótkie, powinny je cechować: żywość,
być rozwlekłe, ani zbyt krótkie, powinny je cechować: żywość,
tempo, barwność. Opowiadanie należy oprzeć na osobistych
tempo, barwność. Opowiadanie należy oprzeć na osobistych
przeżyciach uczniów i wydarzeniach z ich domowego życia czy
przeżyciach uczniów i wydarzeniach z ich domowego życia czy
środowiska szkolnego, wyjątkowo na lekturze. W opowiadaniu
środowiska szkolnego, wyjątkowo na lekturze. W opowiadaniu
występuje duża liczba czasowników.
występuje duża liczba czasowników.
Przebieg kształtowania się umiejętności
Przebieg kształtowania się umiejętności
konstruowania opowiadania:
konstruowania opowiadania:
-
zapoznanie uczniów z istotą opowiadania jako stylistyczną formą
zapoznanie uczniów z istotą opowiadania jako stylistyczną formą
wypowiedzi,
wypowiedzi,
-
wdrożenie do tworzenia wypowiedzi rozbudowanej, obejmującej cały ciąg
wdrożenie do tworzenia wypowiedzi rozbudowanej, obejmującej cały ciąg
zdarzeń;
zdarzeń;
-
zapoznanie ze strukturą opowiadania i wdrażanie do jej praktycznego
zapoznanie ze strukturą opowiadania i wdrażanie do jej praktycznego
stosowania;
stosowania;
-
konstruowanie pierwszych opowiadań i nauka zasad poprawnego stylu;
konstruowanie pierwszych opowiadań i nauka zasad poprawnego stylu;
-
zapoznawanie dzieci z wyrażeniami nazywającymi różne stosunki czasowe;
zapoznawanie dzieci z wyrażeniami nazywającymi różne stosunki czasowe;
-
próby charakteryzowania czynności, działań i ich miejsca za pomocą
próby charakteryzowania czynności, działań i ich miejsca za pomocą
przysłówków,
przysłówków,
sposobu, miejsca, stopnia i miary;
sposobu, miejsca, stopnia i miary;
-
uczenie dzieci ożywiania i dynamizowania tempa akcji zawartej w
uczenie dzieci ożywiania i dynamizowania tempa akcji zawartej w
wypowiedzi;
wypowiedzi;
-
wskazywanie dzieciom na dobór środków stylistycznych służących
wskazywanie dzieciom na dobór środków stylistycznych służących
wyrażaniu
wyrażaniu
różnych stanów emocjonalnych bohaterów opowiadania;
różnych stanów emocjonalnych bohaterów opowiadania;
-
wykształcenie umiejętności poprawnego strukturalnie, barwnego i
wykształcenie umiejętności poprawnego strukturalnie, barwnego i
dynamicznego
dynamicznego
opowiadania.
opowiadania.
Opis
Opis
- przedstawia przedmiot lub istotę żywą, krajobraz, zjawisko,
- przedstawia przedmiot lub istotę żywą, krajobraz, zjawisko,
sytuację. Opis może być ścisły (naukowy) lub literacki
sytuację. Opis może być ścisły (naukowy) lub literacki
(artystyczny). Przy opisie ścisłym staramy się ująć zarówno
(artystyczny). Przy opisie ścisłym staramy się ująć zarówno
najistotniejsze, jak i drugorzędne cechy opisywanego przedmiotu,
najistotniejsze, jak i drugorzędne cechy opisywanego przedmiotu,
sytuacji czy zjawiska, troszczymy się o ich odpowiednie
sytuacji czy zjawiska, troszczymy się o ich odpowiednie
uszeregowanie, dbamy o obiektywizm. W opisie literackim o
uszeregowanie, dbamy o obiektywizm. W opisie literackim o
doborze cech, o stopniowaniu ich ważności decyduje w dużym
doborze cech, o stopniowaniu ich ważności decyduje w dużym
stopniu stosunek uczuciowy opisującego, a ujecie odznacza się
stopniu stosunek uczuciowy opisującego, a ujecie odznacza się
wyraźnym subiektywizmem. Opis charakteryzuje się tym, że
wyraźnym subiektywizmem. Opis charakteryzuje się tym, że
występuje w nim duża liczba przymiotników. W nauczaniu
występuje w nim duża liczba przymiotników. W nauczaniu
początkowym języka polskiego dzieci uczą się opisu przedmiotu na
początkowym języka polskiego dzieci uczą się opisu przedmiotu na
podstawie obserwacji, w klasach późniejszych również na
podstawie obserwacji, w klasach późniejszych również na
wspomnieniach.
wspomnieniach.
Praca nad opisem przebiega w następujących etapach:
Praca nad opisem przebiega w następujących etapach:
-
obserwacja,
obserwacja,
-
swobodne wypowiedzi na podstawie poczynionych obserwacji,
swobodne wypowiedzi na podstawie poczynionych obserwacji,
-
ukierunkowane pytania, selekcja materiału poprzez analizę,
ukierunkowane pytania, selekcja materiału poprzez analizę,
-
zapis materiału słownikowego,
zapis materiału słownikowego,
-
ustalenie logicznego porządku opisywania (materiał, kształt,
ustalenie logicznego porządku opisywania (materiał, kształt,
barwa, wielkość, ciężar, przeznaczenie, wrażenie, jakie wywołuje),
barwa, wielkość, ciężar, przeznaczenie, wrażenie, jakie wywołuje),
-
redagowanie opisu (wybór odpowiednich wyrażeń i zwrotów,
redagowanie opisu (wybór odpowiednich wyrażeń i zwrotów,
przestrzeganie logicznego porządku, planu, dokonanie syntezy).
przestrzeganie logicznego porządku, planu, dokonanie syntezy).
Sprawozdanie
Sprawozdanie
jest zdaniem sprawy z różnych wydarzeń życia bieżącego. Polega ono na
jest zdaniem sprawy z różnych wydarzeń życia bieżącego. Polega ono na
przedstawieniu w sposób możliwie zwarty jakiegoś wydarzenia w jego porządku
przedstawieniu w sposób możliwie zwarty jakiegoś wydarzenia w jego porządku
chronologicznym. Do układania sprawozdań przygotowujemy dzieci poprzez podsumowanie
chronologicznym. Do układania sprawozdań przygotowujemy dzieci poprzez podsumowanie
wyników różnych obserwacji, np. stanów pogody, poprzez omawianie filmów, przedstawień,
wyników różnych obserwacji, np. stanów pogody, poprzez omawianie filmów, przedstawień,
audycji. Sprawozdania układamy z filmów, przedstawień, słuchowisk, uroczystości, wydarzeń w
audycji. Sprawozdania układamy z filmów, przedstawień, słuchowisk, uroczystości, wydarzeń w
klasie i szkole. Sprawozdania powinny być zgodne z rzeczywistością, winny odznaczać się
klasie i szkole. Sprawozdania powinny być zgodne z rzeczywistością, winny odznaczać się
obiektywizmem, ale uczniowie mogą do nich włączać własne doznania, zaznaczając swe
obiektywizmem, ale uczniowie mogą do nich włączać własne doznania, zaznaczając swe
uczucia, swe ustosunkowanie do przedstawianych zdarzeń. Sprawozdania są krótkie, zwięzłe,
uczucia, swe ustosunkowanie do przedstawianych zdarzeń. Sprawozdania są krótkie, zwięzłe,
zajmują się tylko najistotniejszymi sprawami, wiernie odtwarzają rzeczywistość.
zajmują się tylko najistotniejszymi sprawami, wiernie odtwarzają rzeczywistość.
Plan
Plan
to zwięzłe, skrótowe ujęcie najistotniejszych spraw, ważnych elementów treści zwartych
to zwięzłe, skrótowe ujęcie najistotniejszych spraw, ważnych elementów treści zwartych
całości myślowych. Układanie planów wymaga od uczniów poznania i zrozumienia całego
całości myślowych. Układanie planów wymaga od uczniów poznania i zrozumienia całego
tekstu lub ustalenia koncepcji całej wypowiedzi, uchwycenia w nich najważniejszych myśli,
tekstu lub ustalenia koncepcji całej wypowiedzi, uchwycenia w nich najważniejszych myśli,
ustalenia związków przyczynowych między poszczególnymi częściami, wreszcie wyrażania ich
ustalenia związków przyczynowych między poszczególnymi częściami, wreszcie wyrażania ich
w krótkich zdaniach czy równoważnikach zdań. Plan występuje w dwojakim charakterze:
w krótkich zdaniach czy równoważnikach zdań. Plan występuje w dwojakim charakterze:
-
jako plan tekstu obrazkowego czy słownego,
jako plan tekstu obrazkowego czy słownego,
-
jako plan do wypowiedzi własnej lub cudzej, którą pragniemy od rozmówcy za pomocą pytań
jako plan do wypowiedzi własnej lub cudzej, którą pragniemy od rozmówcy za pomocą pytań
uzyskać.
uzyskać.
Przygotowanie uczniów do układania planów polega na:
Przygotowanie uczniów do układania planów polega na:
-
nadawaniu tytułów obrazkom i ich cyklom,
nadawaniu tytułów obrazkom i ich cyklom,
-
wyróżnianiu obrazków w tekstach i nadawaniu im tytułów.
wyróżnianiu obrazków w tekstach i nadawaniu im tytułów.
Plan do wypowiedzi jest to krótkie nazwanie najistotniejszych spraw, które przy rozwijaniu tematu
Plan do wypowiedzi jest to krótkie nazwanie najistotniejszych spraw, które przy rozwijaniu tematu
powinny być poruszane.
powinny być poruszane.
List
List
stanowi formę porozumiewania się na odległość. Aby dobrze napisać list uczeń powinien:
stanowi formę porozumiewania się na odległość. Aby dobrze napisać list uczeń powinien:
-
mieć szereg wiadomości o osobie czy instytucji, do której kieruje list, co ułatwi mu trafne
mieć szereg wiadomości o osobie czy instytucji, do której kieruje list, co ułatwi mu trafne
wypowiedzenie
wypowiedzenie
swych myśli, życzeń czy próśb,
swych myśli, życzeń czy próśb,
-
jasno zdawać sobie sprawę z celu pisania, z tego, co poprzez napisanie listu chce osiągnąć,
jasno zdawać sobie sprawę z celu pisania, z tego, co poprzez napisanie listu chce osiągnąć,
-
znać zasady budowy listu, wiedzieć, że składa się on z nagłówka, z krótkiego wypowiedzenia,
znać zasady budowy listu, wiedzieć, że składa się on z nagłówka, z krótkiego wypowiedzenia,
rozwinięcia,
rozwinięcia,
zakończenia, podpisu, właściwego rozmieszczenia poszczególnych części adresu,
zakończenia, podpisu, właściwego rozmieszczenia poszczególnych części adresu,
-
umiejętnie dobrać odpowiednie słowa dla jak najtrafniejszego wyrażenia myśli.
umiejętnie dobrać odpowiednie słowa dla jak najtrafniejszego wyrażenia myśli.
Ćwiczenia z wykorzystaniem ilustracji:
Ćwiczenia z wykorzystaniem ilustracji:
-
omawianie pojedynczych obrazków czy cykli obrazków (historyjki
obrazkowe),
-
omawianie ilustracji w podręcznikach, czasopismach, książkach dla
dzieci,
-
korzystanie z przeźroczy,
-
wykonywanie przez same dzieci rysunków dotyczących określonych
treści,
-
wzorowe omawianie treści obrazka przez nauczyciela,
-
własny rysunek nauczyciela dotyczący określonych treści.
Analizowanie obrazka powinno prowadzić do zrozumienia jego treści. Omawianie historyjek
obrazkowych pełni rolę w pracy przygotowawczej do układania planów. W przypadku pojedynczych
obrazków dzieci uczą się odróżniać na nich składniki ważniejsze od mniej ważnych. Ilustracje w
książkach i podręcznikach możemy wykorzystać do sprawdzania ich zgodności z tekstem,
podkreślenia wartości emocjonalnych i artystycznych, do upoglądowienia fragmentów tekstu
czytanki, mogą tez stanowić punkt wyjścia do samodzielnych ćwiczeń w mówieniu i pisaniu.
Ćwiczenia oparte na filmie, audycji radiowej i programie telewizyjnym
Ćwiczenia oparte na filmie, audycji radiowej i programie telewizyjnym
opierają się na
technicznych środkach wzrokowych (film niemy, przezrocza), słuchowych (radio, magnetofon,
odtwarzacz CD), audiowizualnych (film dźwiękowy, telewizja). Mają charakter dynamiczny, pełniej
odzwierciedlają rzeczywistość, dzięki czemu wszechstronnie angażują postrzeganie, uczucia i
myślenie dziecka.
Inscenizacje i gry dramatyczne
Inscenizacje i gry dramatyczne
.
. Przez inscenizację rozumie się nadawanie kształtu
dramatycznego treściom pochodzącym z gotowych tekstów literackich, natomiast przez grę -
przedstawienie wydarzeń z codziennego życia dzieci lub wymyślonych. Obie formy służą rozwianiu
ekspresji dziecięcej w ogóle, a językowej w szczególności. Przez inscenizację można realizować
takie cele programowe, jak:
-
kształcenie uczuć i rozwijanie właściwych postaw,
-
kształcenie wrażliwości estetycznej,
-
kształcenie świadomej dyscypliny,
-
rozwijanie mowy,
-
ćwiczenie pamięci,
-
rozwijanie zainteresowań czytelniczych i teatralnych.