System oświaty – zagadnienia wprowadzające
System oświaty – zagadnienia wprowadzające
• System oświaty można określić jako zbiór instytucji oświatowych
mających na celu kształcenie, wychowanie i opiekę, między którymi
zachodzą określone relacje i zależności (np. kolejność etapów
edukacyjnych, możliwości uzyskiwania dyplomów, świadectw).
System ten zapewnia realizację określonych wartości.
System oświaty w Polsce – rys historyczny
System oświaty w Polsce – rys historyczny
• Polska posiada bogate 1000-letnie tradycje oświatowe.
• W czasach plemiennych – pedagogika naturalna (naśladownictwo i
praktyczny współudział w życiu rodziny, wspólnoty plemiennej,
przekazywanie wiedzy, wierzeń, obrzędów na zasadzie intuicji.
• Przedchrześcijańska cywilizacja plemienna nie znała szkoły.
• Wraz z przyjęciem chrześcijaństwa przez Mieszka I do Polski
zaczęła wkraczać cywilizacja łacińska wraz ze szkołami i słowem
pisanym.
• W powstających klasztorach dyskusje na temat metod nauczania i
organizacji szkoły.
• 1248-1257r. – tworzenie zrębów narodowej szkoły polskiej
(nauczyciele w tym także Niemcy mieli nauczać w j. polskim).
• Powstanie centrum życia naukowego – Akademia Krakowska (1364
r.). Debaty nad kształtem szkoły humanistycznej.
• 1519 r. – założenie przez biskupa Jana Lubrańskiego w Poznaniu
pierwszego wzorcowego gimnazjum humanistycznego z kursami
akademickimi.
• Edukacja dziewcząt w 3 ośrodkach (dom rodzinny, dwór Książęcy,
klasztor).
• 1573 r. – Kolegium Jezuickie w Poznaniu (przeciwdziałanie ruchom
innowierczym i realizowanie humanistycznego ideału kulturowo-
wychowawczego).
• Epoka Oświecenia – nowe myśli w dziedzinie organizacji procesu
nauczania (idee racjonalistyczne i naturalistyczne).
• Reformy Komisji Edukacji narodowej.
• W XIX wieku Polacy nie mieli wpływu na reform1) szkolnictwa
(przeprowadzali ją zaborcy według własnych koncepcji).
• 1915 r. – Komisja Pedagogiczna Stowarzyszenia Nauczycielstwa
Polskiego ogłasza zasady przyszłej organizacji szkolnictwa
polskiego.
• 1918-1932 r. – spory co do kształtu systemu oświaty w Polsce:
dekret o obowiązku szkolnym (7.02.1919 r.)
ustawa o szkołach akademickich (13.07.1920 r.)
ustawa o zakładaniu i utrzymywaniu publicznych szkół
powszechnych (17.02.1922 r.)
• Intensywne prace nad całościowym modelem szkolnym w okresie
rządów ugrupowań sanacyjnych:
ustawa o ustroju szkolnictwa (11.03.1932 r.)
ustawa o prywatnych szkołach oraz zakładach naukowych i
wychowawczych (11.03.1933 r.)
ustawa o szkołach wyższych (15.03.1933 r.)
• 1939-1945 r. – tajne szkolnictwo w okresie okupacji (na założeniach
prawnych wypracowanych w latach 30-tych).
Oświata w okresie PRL
Oświata w okresie PRL
• Po wojnie wróciło do pracy tylko 43% nauczycieli.
• 1959 r. – społeczny Fundusz Budowy Szkół Tysiąclecia. Hasło „1000
szkół na 1000-lecie”.
• 1970-1971 r. Krytyka szkolnictwa na tle wydarzeń w grudniu 1970
r. Komitet Ekspertów pracuje nad Raportem o stanie oświaty w
PRL.
• W latach 1971-1979 prace nad generalną reformą szkolnictwa w
Polsce. Cel reformy – wprowadzenie 10-letniej obowiązkowej
ogólnokształcącej szkoły średniej.
• W czerwcu 1977 r. decyzja o wprowadzeniu reformy oświatowej od
1978/1979 r.
• 1980 r. – załamanie się reformy (nieadekwatność programów
nauczania
początkowego
do
możliwości
realizacyjnych;
dysproporcje w organizacji szkół pomiędzy miastem a wsią;
niesprawny system rozwożenia dzieci).
• 1986 r. – powołanie kolejnego Komitetu Ekspertów, który w ciągu
trzech lat miał przygotować projekt reformy i rozwoju edukacji
narodowej w Polsce po 1990 r.
System oświaty w Polsce po roku 1989
System oświaty w Polsce po roku 1989
• Ustawa o systemie oświaty z dnia 7.09.1991 r. (wielokrotnie
nowelizowana).
• Zgodnie z art. 1 u.s.o. system oświaty zapewnia w szczególności:
realizację prawa każdego obywatela RP do kształcenia,
wychowania i opieki odpowiednich do wieku i osiągniętego
rozwoju,
wspomaganie przez szkołę wychowawczej funkcji rodziny,
możliwość zakładania i prowadzenia szkół i placówek przez
różne podmioty,
dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do
możliwości psychofizycznych uczniów, a także umożliwienie
korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez
dzieci i młodzież niepełnosprawną oraz niedostosowaną
społecznie,
specjalistyczną opiekę nad uczniami niepełnosprawnymi, a
także szczególnie uzdolnionymi,
upowszechnianie dostępu do szkół, których ukończenie
umożliwia dalsze kształcenie w szkołach wyższych,
możliwość uzupełniania przez osoby dorosłe wykształcenia
ogólnego, zdobywania lub zmiany kwalifikacji zawodowych i
specjalistycznych,
zmniejszenie różnic warunków kształcenia, wychowania i opieki
między poszczególnymi regionami kraju,
utrzymywanie warunków bezpieczeństwa i higieny pracy w
szkołach i placówkach oświatowych,
upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o zasadach
zrównoważonego rozwoju,
opiekę nad uczniami w trudnej sytuacji materialnej i życiowej,
dostosowanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku
pracy oraz kształcenie w uczniach postaw przedsiębiorczości,
które umożliwią między innymi przygotowanie uczniów do
wyboru zawodu i kierunku kształcenia,
warunki do rozwoju zainteresowań i uzdolnień uczniów, na
przykład przez organizowanie zajęć pozalekcyjnych,
upowszechnianie u dzieci i młodzieży wiedzy o bezpieczeństwie
i umiejętności postępowania w sytuacjach nadzwyczajnych.
• Współczesna struktura polskiego systemu oświaty została
wprowadzona w wyniku reform zapoczątkowanych w dniu 1 stycznia
1999 r., kiedy to prawie wszystkie placówki oświatowe przeszły pod
władzę samorządu terytorialnego. kolejnymi szczególnie ważnymi
datami w dziejach reformy oświatowej są:
1 września 1999 r. – początek nauki pierwszych klas
gimnazjalnych, powstanie sześcioletniej szkoły podstawowej
(nowe programy w klasach I-IV sześcioletnich szkół
podstawowych i I klasie gimnazjum),
2001/2002 r. – pierwszy rok funkcjonowania pełnych,
trzyklasowych gimnazjów,
2002 r. – utworzenie pierwszej klasy szkół ponadgimnazjalnych,
kwiecień 2002 r. – pierwszy ogólnopolski sprawdzian
kompetencji po sześcioletniej podstawówce,
maj 2002 r. – pierwszy ogólnopolski egzamin po gimnazjum,
2005 r. – pierwsza nowa matura według zreformowanych
programów szkolnych.
• Struktura systemu oświaty obejmuje:
przedszkola,
szkoły
podstawowe,
gimnazja,
szkoły
ponadgimnazjalne (z wyjątkiem szkół wyższych), w tym
specjalne, integracyjne i szkoły artystyczne,
placówki oświatowo-wychowawcze,
placówki kształcenia ustawicznego, praktycznego oraz ośrodki
dokształcania i doskonalenia zawodowego,
placówki artystyczne/ogniska artystyczne,
poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie
specjalistyczne,
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki
socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, specjalne
ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających
stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i
wychowania, a także ośrodki, które umożliwiają dzieciom i
młodzieży upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim
realizację
obowiązkowego
odpowiednio:
wychowania
przedszkolnego, szkolnego, obowiązku nauki,
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie
pobierania nauki poza miejscem zamieszkania,
Ochotnicze Hufce Pracy, w zakresie kształcenia i wychowania
ich uczestników,
zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli,
kolegia pracowników służb społecznych.
• Centralnym
organem
wśród
instytucji
oświatowych
jest
Ministerstwo Edukacji Narodowej (minister właściwy do spraw
oświaty i wychowania). Koordynuje on i prowadzi politykę
oświatową państwa, współdziałając w tym zakresie z wojewodami
oraz innymi organami i jednostkami organizacyjnymi właściwymi w
sprawach funkcjonowania oświaty.
• Do głównych zadań ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania należy:
ustalanie podstawy programowej wychowania przedszkolnego,
kształcenia ogólnego, kształcenia w poszczególnych zawodach;
publikacja wykazów programów nauczania dopuszczonych do
użytku szkolnego;
określanie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego
programów nauczania, podręczników, zalecanych środków
dydaktycznych oraz tworzenie ich wykazów;
ustalanie:
• ramowego statutu szkoły i placówki publicznej,
• organizacji roku szkolnego,
• organizacji i zasad przeprowadzania konkursów, turniejów i
olimpiad przedmiotowych,
• warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół i placówek
publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do
innych,
• ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w szkole,
• sposobu prowadzenia przez szkoły i placówki dokumentacji
przebiegu nauczania i wychowania,
• zasad
prowadzenia
działalności
innowacyjnej
i
eksperymentalnej,
• zasad
organizowania
opieki
nad
uczniami
niepełnosprawnymi,
• zasad i warunków organizowania turystyki i krajoznawstwa,
• zasad
udzielania
uczniom
pomocy
psychologiczno-
pedagogicznej;
zakładanie i prowadzenie:
• szkól, zespołów szkolnych oraz punktów konsultacyjnych
przy
przedstawicielstwach
dyplomatycznych,
urzędach
konsularnych i przedstawicielstwach wojskowych RP w celu
kształcenia
dzieci
obywateli
polskich
czasowo
przebywających za granicą,
• publicznych placówek doskonalenia nauczycieli o zasięgu
ogólnokrajowym;
możliwość zakładania i prowadzenia:
• publicznych
szkól
i
placówek
o
charakterze
eksperymentalnym,
• publicznych placówek kształcenia ustawicznego o zasięgu
ogólnokrajowym;
sprawowanie nadzoru pedagogicznego nad szkołami, dla
których jest organem prowadzącym, i placówkami doskonalenia
zawodowego nauczycieli, o zasięgu ogólnokrajowym;
nadzór i koordynacja wykonywania nadzoru pedagogicznego
przez kuratorów na terenie kraju;
określanie
szczegółowych
zasad
sprawowania
nadzoru
pedagogicznego i kwalifikacji niezbędnych do prowadzenia tego
nadzoru;
ustalanie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów;
sprawowanie nadzoru nad działaniem Centralnej Komisji
Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych;
określanie regulaminu konkursu na kuratora oświaty i
wyznaczanie swych przedstawicieli do komisji konkursowej;
określanie wymogów, jakie powinna spełniać osoba zajmująca
stanowisko dyrektora szkoły oraz inne stanowiska kierownicze
w poszczególnych typach szkół i placówek oświatowych.
• Bardzo ważną centralną instytucją oświatową, będącą państwową
jednostką budżetową finansowaną z budżetu ministra właściwego
do spraw oświaty i wychowania i przez niego nadzorowaną, jest
Centralna Komisja Egzaminacyjna. Zarówno jej działalnością, jak i
okręgowych komisji egzaminacyjnych kierują dyrektorzy powołani
przez ministra.
• Do głównych zadań Centralnej Komisji Egzaminacyjnej należy (art.
9a u.s.o.):
opracowywanie propozycji standardów wymagań będących
podstawą przeprowadzania sprawdzianów oraz egzaminów (np.
gimnazjalnego, maturalnego), we współpracy w szczególności z
zainteresowanymi ministrami, szkołami wyższymi, jednostkami
badawczo-rozwojowymi,
organizacjami
pracodawców
i
samorządami zawodowymi,
przygotowywanie pytań, zadań i testów oraz ustalanie zestawów
do przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów,
opracowywanie, we współpracy z okręgowymi komisjami
egzaminacyjnymi, a w zakresie egzaminów zawodowych również
z ministrami właściwymi dla danych zawodów, oraz ogłaszanie
informatorów zawierających na przykład opis zakresu
sprawdzianu lub egzaminu, kryteria ich oceniania,
analizowanie wyników sprawdzianów i egzaminów oraz
składanie ministrowi właściwemu do spraw oświaty i
wychowania corocznych sprawozdań o poziomie uczniów na
poszczególnych etapach kształcenia,
przygotowywanie i upowszechnianie programów doskonalenia
nauczycieli w zakresie diagnozowania i oceniania,
inspirowanie badań naukowych i innowacji w dziedzinie
oceniania i egzaminowania,
koordynowanie
działalności
okręgowych
komisji
egzaminacyjnych i sprawowanie nad nią nadzoru.
• Okręgowe
komisje
egzaminacyjne
to
organy
o
zasięgu
terytorialnym tworzone przez ministra właściwego do spraw oświaty
i wychowania (art. 9c u.s.o.). Organem wyższego stopnia w
stosunku do dyrektora okręgowej komisji jest dyrektor Centralnej
Komisji Egzaminacyjnej.
• Do zadań okręgowych komisji egzaminacyjnych należy w
szczególności:
przeprowadzanie sprawdzianów i egzaminów,
przygotowywanie w porozumieniu z Centralną Komisją
Egzaminacyjną propozycji pytań, zadań i testów,
analizowanie wyników sprawdzianów i testów,
opracowywanie sprawozdań i przekazywanie ich dyrektorom
szkół, organom prowadzącym szkoły, kuratorom i Centralnej
Komisji Egzaminacyjnej,
szkolenie kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów oraz
prowadzenie ich ewidencji,
współpraca z innymi okręgowymi komisjami; kuratorami
oświaty i Centralną Komisją Egzaminacyjną.
• System oświaty obejmuje instytucje oświatowe od przedszkoli do
szkół dających wykształcenie średnie. Wyższe szkoły licencjackie
należą już do systemu szkolnictwa wyższego.
System szkół
System szkół
• Szkoły stanowią podstawowy składnik systemu oświaty. Szkołę
można uznać za podstawową instytucję w systemie oświaty. Jej
zadaniem jest kształcenie oraz wychowywanie dzieci i młodzieży4.
Termin „szkoła” pochodzi od łacińskiego słowa schola, czyli
spokojny czas poświęcony naukom.
• Do podstawowych form działalności dydaktyczno-wychowawczej
szkoły zalicza się (art. 64 u.s.o.):
obowiązkowe i dodatkowe zajęcia edukacyjne,
zajęcia
dydaktyczno-wyrównawcze
i
specjalistyczne
organizowane dla uczniów mających trudności w nauce oraz
inne zajęcia wspomagające rozwój dzieci i młodzieży z
zaburzeniami rozwojowymi,
nieobowiązkowe zajęcia pozalekcyjne,
w szkołach prowadzących kształcenie zawodowe – praktyczną
naukę zawodu, która „może odbywać się w placówkach
kształcenia
ustawicznego,
placówkach
kształcenia
praktycznego, warsztatach szkolnych, pracowniach szkolnych,
szkolnych gospodarstwach pomocniczych, u pracodawców, a
także w indywidualnych gospodarstwach rolnych” (art. 70
u.s.o.).
• Szkołą publiczną można nazwać placówkę, która:
zapewnia bezpłatne nauczanie w zakresie ramowych planów
nauczania,
przeprowadza
rekrutację
uczniów
zgodnie
z
zasadą
powszechnej dostępności,
zatrudnia nauczycieli o wymaganych prawem kwalifikacjach, w
uzasadnionych przypadkach za zgodą kuratora oświaty, a w
przypadku szkoły artystycznej – ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, może też zatrudniać
osobę niebędącą nauczycielem, lecz mającą przygotowanie
uznane przez dyrektora szkoły za odpowiednie do prowadzenia
danych zajęć (np. wybitny śpiewak w szkole muzycznej);
realizuje:
• programy nauczania uwzględniające odpowiednią do typu
szkoły podstawę programową,
• ramowy plan nauczania;
realizuje ustalone przez ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania zasady oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów oraz przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów;
zapewnia uzyskanie świadectw i dyplomów państwowych.
System szkół
System szkół
Szkoła podstawowa
(6-letnia)
Gimnazjum
(3-letnie)
Liceum
ogólnokształcące
(3-letnie, matura)
Liceum profilowane
(3-letnie, matura)
Technikum
(4-letnie, dyplom
potwierdzający
kwalifikacje
zawodowe, matura)
Zasadnicza szkoła
zawodowa
(2-3-letnia, dyplom
potwierdzający
kwalifikacje
zawodowe)
Liceum
ogólnokształcące
uzupełniające
(2-letnie, dla
absolwentów
zasadniczych szkół
zawodowych,
matura)
Technikum
uzupełniające
(3-letnie, dla
absolwentów
zasadniczych szkół
zawodowych,
dyplom
potwierdzający
kwalifikacje
zawodowe, matura)
Szkoły specjalne
przysposabiające
do pracy dla
uczniów z
upośledzeniem
umysłowym w
stopniu
umiarkowanym lub
znacznym oraz dla
uczniów z
niepełnosprawności
ami sprzężonymi
(3-letnie,
świadectwo
potwierdzające
przysposobienie do
pracy)
Szkoła policealna
(do 2,5 roku,
dyplom
potwierdzający
kwalifikacje
zawodowe)
• W celu wykonania zadań zawartych w statucie szkoły publicznej
powinna ona zapewnić uczniom możliwość korzystania z:
pomieszczeń do nauki z niezbędnym wyposażeniem,
biblioteki i świetlicy,
gabinetu profilaktyki zdrowotnej i pomocy przedlekarskiej,
zespołu urządzeń sportowych i rekreacyjnych,
pomieszczeń administracyjno-gospodarczych.
• Szkoła niepubliczna może uzyskać uprawnienia szkoły publicznej, jeśli
spełnia następujące wymogi ustawowe:
realizuje programy nauczania uwzględniające podstawy programowe
wymagane od szkól publicznych;
realizuje zajęcia edukacyjne w cyklu nie krótszym oraz w wymiarze nie
niższym niż łączny wymiar obowiązkowych zajęć edukacyjnych
określonych w ramowym planie nauczania szkoły publicznej danego
typu;
stosuje
zasady
klasyfikowania
i
promowania
uczniów
oraz
przeprowadzania egzaminów i sprawdzianów ustalone przez ministra
właściwego do spraw oświaty i wychowania (z wyjątkiem egzaminów
wstępnych);
prowadzi dokumentację przebiegu nauczania ustaloną dla szkół
publicznych,
w przypadku:
• szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe – kształci w zawodach
określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego, z
uwzględnieniem klasyfikacji zawodów i specjalności występujących
w gospodarce narodowej, ustalonych przez ministra właściwego do
spraw oświaty i wychowania na wniosek właściwych ministrów,
• liceum profilowanego – kształci w profilach ogólnozawodowych
odpowiadających określonym dziedzinom gospodarki, ustalonym
przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania,
zatrudnia nauczycieli do obowiązkowych zajęć edukacyjnych, którzy
mają kwalifikacje określone dla nauczycieli szkół publicznych (wyjątek
dotyczy szkół uznanych przez ministra właściwego do spraw oświaty i
wychowania za eksperymentalne).
• Szkoły i placówki oświatowe mogą być zakładane i prowadzone
przez:
jednostkę samorządu terytorialnego (gminę, powiat i
województwo samorządowe),
ministra,
inną osobę prawną (np. stowarzyszenie, fundacja),
osobę fizyczną.
• W ustawie o systemie oświaty przewidziano, że szkoły i placówki
oświatowe mogą być prowadzone także przez niektóre organy
centralne administracji państwa, czyli oprócz ministra właściwego
do spraw oświaty i wychowania także przez ministra obrony
narodowej, ministra sprawiedliwości oraz ministrów spraw
wewnętrznych, kultury i dziedzictwa narodowego, rolnictwa i
środowiska. Zgodnie z art. 29 u.s.o. Rada Ministrów ma prawo
ustalić w drodze rozporządzenia wykaz szkół i placówek, które
może prowadzić minister obrony narodowej oraz ministrowie
sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.
• Przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane i prowadzone
przez ministrów i jednostki samorządu terytorialnego mają pod
względem organizacyjno-prawnym postać zakładów budżetowych
(art. 79 u.s.o.). Jednostki samorządu terytorialnego pokrywają
zatem koszty działalności prowadzonych przez siebie szkół i
placówek z przychodów własnych oraz dotacji przewidzianych w
budżecie na zadania oświatowe.
• Prowadzenie szkół i publicznych placówek oświatowych leży w
gestii głównie administracji samorządowej, dlatego też –
uwzględniając wynikające z konstytucji (art. 70 ust. 3) prawo
zakładania szkół i placówek przez inne podmioty – w u.s.o.
przewidziano reglamentowanie ich tworzenia, przez wymóg
otrzymania zezwolenia. Właściwy organ jednostki samorządu
terytorialnego, którego zadaniem jest prowadzenie szkół lub
placówek publicznych tego typu, wydaje zainteresowanej osobie
fizycznej lub prawnej zezwolenie po uzyskaniu pozytywnej opinii
kuratora oświaty, a w przypadku szkól artystycznych – właściwego
ministra do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego,
również po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty (art. 58
ust. 3 u.s.o.).
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych jako
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych jako
zadanie własne gminy
zadanie własne gminy
• W wyniku zreformowania systemu oświaty prowadzenie i
zakładanie wielu typów szkół i placówek oświatowych zostało
przekazane
gminom.
Podstawowe
jednostki
samorządu
terytorialnego – gminy, zakładają i prowadzą publiczne przedszkola,
szkoły podstawowe i gimnazjalne. Przejęcie niemal całego
szkolnictwa przez odpowiednie szczeble samorządu terytorialnego
umożliwiło im prowadzenie własnej polityki edukacyjnej z
uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań w osiąganiu ustalonych w
państwie ogólnych celów i zadań edukacyjnych. Zrealizowanie w
naszym kraju postulatu samorządności oświaty jest efektem
uwzględnienia w organizacji i zarządzaniu systemem oświaty
głównych zasad ustrojowych zakładających decentralizację i
subsydiarność.
• Podstawowy podział zadań gminy obejmuje zadania własne i
zlecone. Własne zadania gminy są dla niej podstawowe, i to one
warunkują funkcjonowanie samorządu gminnego.
• Zadania zlecone z zakresu administracji państwowej to druga
kategoria zadań wykonywanych przez gminę. Gmina działa jako
przedstawiciel tej administracji, dokonując czynności prawnych w
jej imieniu i ze skutkiem dla niej.
• Zadaniem własnym gminy o charakterze obowiązkowym jest – w
zakresie oświaty – zakładanie i prowadzenie publicznych:
przedszkoli, w tym specjalnych i z oddziałami integracyjnymi,
szkół podstawowych i gimnazjów, w tym z oddziałami
integracyjnymi, z wyjątkiem szkól artystycznych oraz szkól przy
zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla
nieletnich.
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych przez
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych przez
powiat
powiat
• Można wyróżnić dwa typy powiatów:
powiat ziemski, obejmujący obszar graniczących ze sobą gmin,
miasto na prawach powiatu (powiat grodzki; art. 91 i 92 u.s.p.).
• Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o
charakterze ponadgminnym (art. 4 ust. 1 u.s.p.).
• Jako obowiązkowe, oświatowe zadanie własne powiat zakłada i
prowadzi:
licea ogólnokształcące,
licea profilowane,
zasadnicze szkoły zawodowe,
technika,
szkoły policealne,
placówki artystyczne/ogniska artystyczne,
szkoły
specjalne:
podstawowe
i
gimnazja,
szkoły
ponadgimnazjalne (z wyjątkiem szkól o znaczeniu regionalnym
i ponadregionalnym), w tym z oddziałami integracyjnymi,
placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska
młodzieżowe,
szkoły sportowe,
szkoły mistrzostwa sportowego,
placówki kształcenia ustawicznego, kształcenia praktycznego
oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego,
umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej,
umiejętności i kwalifikacji zawodowych,
poradnie psychologiczno-pedagogiczne,
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki
socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze, specjalne
ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających
stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i
wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i
młodzieży
upośledzonym
umysłowo
ze
sprzężonymi
niepełnosprawnościami i upośledzonym umysłowo w stopniu
głębokim
realizację
obowiązkowego
–
odpowiednio
–
wychowania przedszkolnego, szkolnego i obowiązku nauki,
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie
pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania (wyjątek
dotyczy uczniów szkól artystycznych, dla których opiekę
zapewnia minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego).
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych jako
Zakładanie i prowadzenie szkól i placówek oświatowych jako
zadanie województwa samorządowego
zadanie województwa samorządowego
• Zgodnie z art. 1 u.s.w: „Mieszkańcy województwa tworzą z mocy
prawa regionalną wspólnotę samorządową.” Województwo jest więc
traktowane jako związek mieszkańców danego terenu – korporację
terenową.
• W sferze oświaty województwo samorządowe zakłada i prowadzi następujące
placówki o znaczeniu regionalnym i ponadregionalnym (a nie lokalnym),
których dotyczy strategia rozwoju województwa:
zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli,
biblioteki pedagogiczne,
publiczne
specjalne:
szkoły
podstawowe
i
gimnazja,
szkoły
ponadgimnazjalne, w tym z oddziałami integracyjnymi,
szkoły sportowe,
szkoły mistrzostwa sportowego,
placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska
młodzieżowe,
placówki kształcenia ustawicznego, kształcenia praktycznego oraz
ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające
uzyskanie i uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji
zawodowych,
poradnie psychologiczno-pedagogiczne,
młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii,
specjalne
ośrodki
szkolno-wychowawcze,
specjalne
ośrodki
wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania
specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także
ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży upośledzonym umysłowo ze
sprzężonymi niepełnosprawnościami i upośledzonym umysłowo w
stopniu głębokim realizację obowiązkowego – odpowiednio –
wychowania przedszkolnego, szkolnego, obowiązku nauki,
placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie
pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania (z wyjątkiem
uczniów szkół artystycznych, dla których opiekę zapewnia minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego).
Nadzór pedagogiczny
Nadzór pedagogiczny
• Termin „nadzór” jest pojęciem prawnym, które nie ma jednolitej
definicji.
Pod
względem
znaczenia
pojęciem
najbliższym
„nadzorowi” jest „kontrola”.
• W Małym słowniku języka polskiego PWN nadzór jest definiowany
jako „dozorowanie, pilnowanie, strzeżenie kogoś lub czegoś”, ale
także jako „kontrola i opieka. Można zatem stwierdzić, że nadzór to
badanie
działalności
danego
podmiotu
administracyjnego
(kontrola), połączone z możliwością pomocy, wiążącego wpływu, a
także modyfikacji tej działalności, dokonywane przez organ z reguły
zwierzchni organizacyjnie bądź funkcjonalnie, w celu zapewnienia
zgodności tej działalności z prawem.
• Nadzór pedagogiczny jako badanie i pomiar jakościowego rozwoju
szkół i placówek oświatowych, wspomaganie rozwoju szkół,
placówek,
uczniów
oraz
rozwoju zawodowego
nauczycieli,
połączone z możliwością wywierania wiążącego wpływu i
modyfikowania przez właściwy organ nadzoru pedagogicznego w
celu osiągnięcia najwyższej jakości.
• Celem nadzoru pedagogicznego jest doskonalenie systemu oświaty,
a w szczególności jakościowego rozwoju szkół i placówek z
ukierunkowaniem na rozwój ucznia, szkół i placówek oraz rozwój
zawodowy nauczycieli.
• Aby to osiągnąć, organy sprawujące nadzór pedagogiczny:
prowadzą planowy i systematyczny pomiar jakości pracy szkół i
placówek,
wspierają działalność szkół i placówek,
wspomagają nauczycieli i dyrektorów szkół i placówek w
spełnianiu przez te jednostki wymagań w zakresie jakości
pracy,
kontrolują zgodność organizacji i funkcjonowania szkół i
placówek z przepisami prawa.
• Zgodnie z u.s.o. (art. 33) nadzór pedagogiczny polega na:
ocenianiu stanu i warunków działalności dydaktycznej,
wychowawczej i opiekuńczej szkół, placówek i nauczycieli,
analizowaniu i ocenianiu efektów działalności dydaktycznej,
wychowawczej i opiekuńczej oraz innej działalności statutowej
szkół i placówek,
udzielaniu pomocy szkołom, placówkom i nauczycielom w
wykonywaniu ich zadań dydaktycznych, wychowawczych i
opiekuńczych,
inspirowaniu
nauczycieli
do
wprowadzania
innowacji
pedagogicznych, metodycznych i organizacyjnych.
• W zakresie podanym w punktach 1 i 2 nadzorowi podlegają w
szcze¬gólności:
zatrudnianie nauczycieli zgodnie z wymaganymi kwalifikacjami,
realizacja podstaw programowych i ramowych planów
nauczania,
przestrzeganie zasad oceniania, klasyfikowania i promowania
uczniów
oraz
przeprowadzania
egzaminów,
a
także
przestrzegania przepisów dotyczących obowiązku szkolnego i
obowiązku nauki,
przestrzeganie statutu szkoły lub placówki,
przestrzeganie praw dziecka i praw ucznia;
zapewnianie uczniom bezpieczeństwa i higieny warunków
nauki, opieki i wychowania.
• Kuratorzy i właściwe organy (takie jak minister właściwy do spraw
oświaty i wychowania, Minister Sprawiedliwości, minister właściwy
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, minister
właściwy do spraw rolnictwa, minister właściwy do spraw
środowiska, minister właściwy do spraw transportu i gospodarki
morskiej) wykonują czynności w ramach nadzoru przy pomocy
nauczycieli, którzy są zatrudnieni na stanowiskach wymagających
kwalifikacji pedagogicznych w kuratoriach oświaty oraz w urzędach
tych
organów
lub
podporządkowanych
im
jednostkach
organizacyjnych (art. 35 ust. 5 u.s.o.).
• Do głównych informacyjnych środków nadzoru pedagogicznego
stosowanych przez nauczycieli wykonujących czynności z zakresu
nadzoru pedagogicznego zalicza się prawo:
wstępu do szkół i placówek oświatowych,
wglądu do dokumentacji, którą prowadzi szkoła lub placówka,
dotyczącej przebiegu nauczania, wychowania i opieki oraz
organizacji pracy,
udziału w posiedzeniach rady pedagogicznej (po uprzednim
powiadomieniu dyrektora szkoły),
wstępu w charakterze obserwatora na zajęcia dydaktyczne,
wychowawcze, opiekuńcze i inne zajęcia organizowane przez
szkołę lub placówkę,
przeprowadzania
badań
służących
ocenie
efektywności
działalności dydaktycznej, wychowawczej oraz opiekuńczej
szkół i placówek.
• Środki korygujące nadzoru pedagogicznego to środki stosowane ex
post, w celu skorygowania już zaistniałych nieprawidłowości.
Nadzór
ten
można
więc
określić
mianem
następczego,
weryfikacyjnego. Środki służące organom sprawującym nadzór
pedagogiczny do zapobiegania powstawaniu błędów oraz usuwania
niedociągnięć powstałych w działalności organów nadzorowanych
są nazywane środkami korygującymi.
• Podstawowymi korygującymi środkami nadzoru są zalecenia, uwagi
i wnioski z przeprowadzonych czynności, kierowane do dyrektorów
szkół lub placówek oraz niezależnie od tego zgłaszane
zawiadomienia do organu prowadzącego szkołę lub placówkę o
stwierdzonych istotnych uchybieniach.
• Do organów sprawujących nadzór pedagogiczny należą: minister
właściwy do spraw oświaty i wychowania, kurator oświaty, Minister
Sprawiedliwości, minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego, minister właściwy do spraw rolnictwa,
minister właściwy do spraw środowiska, minister właściwy do spraw
wewnętrznych, Minister Obrony Narodowej, dyrektor szkoły lub
placówki.
• Organem sprawującym nadzór pedagogiczny jest także dyrektor szkoły lub
placówki. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu
w sprawie szczegółowych zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego,
wykonuje on we współpracy z nauczycielami zajmującymi inne kierownicze
stanowiska następujące zadania w zakresie nadzoru:
planuje, organizuje i przeprowadza wewnętrzne mierzenie jakości
pracy, w tym badanie osiągnięć edukacyjnych uczniów,
tworzy (może w tym zakresie współpracować z instytucjami
wspomagającymi) i decyduje o doborze technik i narzędzi
diagnostycznych wykorzystywanych w wewnętrznym mierzeniu jakości,
raz w okresie roku szkolnego sporządza raport z przeprowadzonego
wewnętrznego mierzenia jakości i przedstawia go kuratorowi oświaty,
radzie pedagogicznej, radzie rodziców i organowi prowadzącemu,
opracowuje program rozwoju szkoły lub placówki określający zadania
służące doskonaleniu jakości pracy szkoły lub placówki i terminy ich
wykonania,
analizuje wyniki sprawdzianu lub egzaminu i podejmuje właściwe
działania naprawcze,
wspomaga nauczycieli w osiąganiu najwyższej jakości oraz inspiruje do
podejmowania innowacji pedagogicznych,
wspomaga rozwój zawodowy nauczycieli, głównie przez organizowanie
szkoleń, narad i konferencji, oraz współpracuje z ośrodkami
doskonalenia nauczycieli,
gromadzi informacje o pracy nauczycieli w celu dokonywania oceny ich
pracy,
opracowuje i wdraża we współpracy z radą pedagogiczną
wewnątrzszkolny system zapewniania jakości.