Przewodzeni
Przewodzeni
e
e
Zarządzanie jest relacją władzy między przynajmniej
jednym menedżerem i jednym podwładnym, która to
relacja koordynuje ich aktywność dla realizacji celów
firmy.
Przewodzenie to realizacja określonych celów firmy
poprzez określony wpływ na zwolenników
(np.wyznawców, pracowników itp.) w sposób nadający
kierunek ich opinii i działania.
• Przywódca intelektualny
• Przywódca polityczny
• Przywódca religijny
• Przywódca związkowy
• Przywódca w biznesie
itp..
Przywódca – lider
- to osoba stwarzająca wizję skupiającą uwagę pracowników,
- to twórca prawdziwej komunikacji (dla realizacji celów),
- to osoba rozumiejąca ludzi, pracowników takimi jakimi są,
- to osoba ufająca inspirująca innych i poszukująca rozwiązań
osiągnięcia konsensusu.
Każdy przywódca powinien uzależnić sposób kierowania personelem od
stopnia koncentracji na obowiązkach wobec organizacji oraz na problemach
podwładnych.
Stylem kierowania jest względnie utrwalony całokształt sposobów
oddziaływania kierownika na podwładnych w celu skłonienia ich do
realizacji zadań stojących przed organizacją.
Styl kierowania jest odzwierciedleniem określonego zbioru relacji
istniejących między przełożonymi a podwładnymi. Te relacje
przejawiają się w sposobie sprawowania władzy.
Przewodzenie to proces oddziaływania na zachowania
członków grupy w celu ich dobrowolnego uczestnictwa w
realizacji celów organizacji
Podstawowe uwarunkowania wyboru stylu
kierowania
Styl
Styl
kierowani
kierowani
a
a
Umiejętnoś
ci i
osobowość
kierownika
Styl
kierowania
zwierzchnika
Kultura
organizacyjna
firmy
Sytuacja
firmy
Wymogi
otoczenia
zewnętrznego
Specyfika pracy
(charakter
realizowanych zadań)
Kwalifikacje i
charakter
podwładnych
Cechy osobowościowe kierownika
Cechy osobowościowe kierownika
Mistrz dobrej
roboty
• Decyzje podejmuje sam.
• Preferuje i forsuje te, które
wiążą się z realizacją wysokich
celów.
• Mobilizuje do dobrej roboty
swoim przykładem
(zachowaniem).
• Pogłębia w pracowniku poczucie
odpowiedzialności.
• Daje dużo swobody, mało
ingeruje pozostawiając własną
odpowiedzialność pracownikom.
• Osobiście angażuje się w
pomoc tylko w trudnej sytuacji.
Autokrata
• Decyduje sam i na własną
odpowiedzialność.
• Nie konsultuje się z niższym
pracownikiem.
• Opiera się na groźbach i karach
oceniając pracę, ocenia
człowieka.
• Utrzymuje dystans.
• Wymaga informacji, sprawozdań
o realizacji nawet bardzo
szczegółowych poleceń,
przestrzega ścisłego podziału
zadań i odpowiedzialności.
• Udziela pochwał w wypadku
bardzo sumiennej i dobrej
realizacji jego poleceń.
Trener
Trener
• Samodzielnie podejmuje
decyzje nastawione na
realizację wysokich
standardów.
• Informuje o sposobie realizacji
Operuje nagrodami za
osiąganie wysokich
standardów.
• Namawia do doskonalenia
umiejętności pracowników,
rozwijania zdolności.
• Kładzie nacisk na sukcesy
pracowników i możliwości ich
zwiększenia.
• Doradza, przekazuje swoje
sugestie i stara się mieć
kontakt ze wszystkimi
stanowiskami pracy.
Demokrata
Demokrata
• Podejmuje decyzje po
konsultacji i uwzględnieniu
sugestii swoich podwładnych.
• Nie podejmuje decyzji
samodzielnie, na własną rękę.
• Podział nagród jest wynikiem
konsultacji całej grupy.
• Nie przywiązuje wagi do
sztywnej organizacji grupy, do
ścisłego podziału zadań.
• Daje pracownikom duży
zakres samodzielności.
• Udziela informacji o
atmosferze i sytuacji w
grupie.
Podstawowe uwarunkowania wyboru stylu
kierowania
Styl
Styl
kierowani
kierowani
a
a
Umiejętnoś
ci i
osobowość
kierownika
Styl
kierowania
zwierzchnika
Kultura
organizacyjna
firmy
Sytuacja
firmy
Wymogi
otoczenia
zewnętrznego
Specyfika pracy
(charakter
realizowanych zadań)
Kwalifikacje i
charakter
podwładnych
Style kierowania
Style kierowania
•
Styl dyrektywny
Podejmuję decyzję, co należy robić
i mówię grupie, co i jak ma wykonać.
•
Styl konsultatywny
Wyjaśniam sytuację, pytam o informacje
i opinie grupy, a następnie decyduję
co należy zrobić.
•
Styl uczestniczący
Wyjaśniam sytuację, proszę grupę
o jej pomysły, następnie ustalamy
co należy zrobić.
•
Styl delegujący
Wyjaśniam sytuację, ograniczenia
Nakładam na grupę odpowiedzialność
za decyzję.
KIEROWNIK
GRUPA
Podstawy władzy kierowniczej w firmie tworzą:
- porządek prawny,
- własność zasobów,
- formalny autorytet.
Władza kierownicza oparta jest na:
nagrodach, karach, przymusie legalnym,
kwalifikacjach,
wiedzy, doświadczeniu oraz na jej akceptacji przez
podwładnych.
Uniwersalna przesłanka władzy kierownika zakłada, że podwładni
akceptują
formalne prawo kierownika do wydawania poleceń i działają w ramach
struktury hierarchicznych podporządkowań.
Zachowania reakcja stany pożądane
przywódcy grupy dla organizacji
Trzy główne style kierowania
Styl autokratyczny
• Przywódca zachowuje całą władzę i odpowiedzialność.
• Decyzje podejmowane są bez konsultacji z podwładnymi.
• Zadania i sposób ich wykonania są określane przez przywódcę
• Dokonywane przez kierownika oceny są arbitralne.
• Komunikowanie się z pracownikami ma charakter głównie
jednokierunkowy.
• Następuje monopolizacja informacji w celu umocnienia władzy
kierownika.
Zalety:
Zapewnia porządek i przewidywalność wyników działań w
organizacji.
Wady:
Krępuje inicjatywę i samodzielne myślenie podwładnych.
Wykonywanie zadań często odbywa się pod przymusem (kary).
Styl demokratyczny
• Przywódca deleguje znaczący zakres władzy, ale zatrzymuje
ostateczną odpowiedzialność za wykonanie zadań oraz środki
kontroli i interwencji, które mają zapewnić realizację celów zespołu.
• Podział zadań między poszczególnymi członkami jest zależny od
decyzji całej grupy (w zespole nie ma ostrego podziału na
rządzących i rządzonych).
• Dominuje komunikacja dwukierunkowa pomiędzy szczeblem
kierowniczym i wykonawczym.
• Sprzyja zaangażowaniu pracowników poprzez stworzenie
możliwości udziału w podejmowaniu decyzji.
Zalety:
Zwiększa motywację do pracy i sprzyja wytworzeniu dobrych
stosunków
między członkami grupy zadaniowej.
Wady:
Partycypacyjny sposób podejmowania decyzji jest czasochłonny
Styl liberalny
• Kierownik dąży do jak najdalej idącej delegacji władzy i
odpowiedzialności.
• Pozostawia podwładnym całkowitą swobodę decydowania o
podziale zadań i sposobach ich wykonania.
• Dominuje komunikacja pozioma między członkami grupy.
• Odpowiedzialność za realizację zadań spada na grupę.
• Kierownik udziela informacji tylko wtedy, gdy jest pytany i
zmuszany do odpowiedzi.
• Kierownik nie ingeruje w działania grupy i nie ocenia pracowników.
Zalety:
Umożliwia rozwiązywanie niektórych problemów bez niepotrzebnej
ingerencji kierowników.
Wady:
Grupa narażona jest na niebezpieczeństwo działania w złym kierunku
lub
anarchii.
R.Likert wyróżnił dwie przeciwstawne orientacje w kierowaniu:
Orientacja na zadania
Lider skupia się na precyzyjnym określeniu metod pracy i
systematycznej
kontroli podwładnych.
( styl
autokratyczny)
Orientacja na ludzi
Lider stara się stworzyć dobre stosunki pomiędzy pracownikami,
troszczy się
o pracowników i stale ich motywuje.
(styl
demokratyczny)
Prof. Jerzy Kisielnicki w książce „Zarządzanie” przedstawia
charakterystykę najczęściej stosowanych stylów ( uzupełnienie stylów
podstawowych).
Jest to styl separujący
– menedżer nie angażuje się w kontakty z
pracownikami
i realizację zadań organizacji.
Styl dyrektywny, poświęcający
–menedżer jest wysoko nastawiony na
cele, a
nisko na pracownika.
Styl towarzyski, integratywny
– menedżer jest nastawiony wysoko na
pracownika
a nisko na cele.
Styl idealny, zintegrowany
– menedżer jest zarówno nastawiony na
pracowników
jak i na realizację celów.
Styl
towarzyski
Styl
idealny
Styl
separują
cy
Styl
dyrektywny
autokratycz
ny
Troska
O
ludzi
Duża
Mała
Niskie
Duże
Troska o cele
Siatka kierownicza
Podsumowanie
• Nie ma jednego najbardziej efektywnego stosowanego do
wszystkich okoliczności stylu kierowania!
• Konieczna jest umiejętność dopasowywania sposobu kierowania
pracownikami do sytuacji.
• Ważne jest uwzględnianie cech indywidualnych pracowników
(stopnia ich dojrzałości – pragnienie osiągania dobrego poziomu
wykonania zadań i ponoszenia odpowiedzialności).
• Należy określić jaka tak naprawdę jest władza kierownika i
charakter jego stosunków z pracownikami.
• Należy określić cechy wykonywanego zadania (głównie stopnia
jego jasności).
• Należy zwrócić uwagę na pełnione role i posiadane umiejętności
(zwłaszcza interpersonalne) kierownika.
Dziękuję za uwagę