Podstawowe wiadomości z
zakresu leczenia urazów
narządu ruchu.
Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii
Narządów Ruchu
w Katowicach Ochojcu
Mariusz Nowak
Uraz: jest to działanie czynnika zewnętrznego
wywołujące w organizmie zmiany anatomiczne i
czynnościowe. Czynniki zewnętrzne mogą być
pochodzenia fizycznego, chemicznego oraz
mieszanego oraz działać w sposób pośredni lub
bezpośredni.
Uszkodzenie: jest to skutek działania urazu na
organizm. Wielkość uszkodzenia zależy od
rodzaju, siły, czasu trwania, mechanizmu urazu
oraz rodzaju i odporności tkanek.
PPodział uszkodzeń:
1. Zamknięte uszkodzenie tkanek miękkich
2. Rany
3. Skręcenia
4. Zwichnięcia
5. Złamania
6. Oparzenia
7. Mieszane w tym urazy wielonarządowe
8. Inne
Zamknięte uszkodzenia tkanek
miękkich: są to obrażenia, w których nie
dochodzi do przerwania ciągłości skóry i
kości natomiast uszkodzeniu ulegają
mięśnie, ścięgna, tkanka podskórna,
naczynia i nerwy, okostna, kaletki maziowe
lub struktury wewnątrzstawowe.
Podział:
1.Stłuczenia: uszkodzenia tkanek
miękkich na skutek działania urazu
mechanicznego np. podczas upadku lub
uderzenia
2.Uszkodzenia jednostki mięśniowo-
ścięgnistej: całkowite lub częściowe
uszkodzenia ciągłości mięśnia jego
powięzi, ścięgna lub oderwania
przyczepu ścięgna do kości tzw.
złamania awulsyjne.
3.Uszkodzenia kaletek maziowych
OObjawy stłuczeń:
Obrzęk
Bolesność samoistna i uciskowa
Wylewy krwawe podskórne (zasinienia)
Otarcia naskórka
Uszkodzenie tkanek miękkich
Ocieplenie w okolicy uszkodzenia
LLeczenie stłuczeń:
Unieruchomienie okolicy stłuczenia do czasu ustąpienia
dolegliwości bólowych
Leczenie p/obrzękowe: doraźne oziębienie, okłady z
Altacetu, elewacja kończyny, leki p/obrzękowe np. Aescin
Leczenie p/bólowe ogólne np. Ketonal i miejscowe np.
Fastum żel, Naproxen żel
Ewakuacja krwiaka poprzez nakłucie lub leki poprawiające
resorbcje krwiaka np. Hematoven żel
Profilaktyka p/tężcowa
Szybka rehabilitacja i uruchomienie
SStopnie nasilenia uszkodzeń
jednostki mięśniowo-ścięgnistej
Naciągnięcie
Naderwanie
Zerwanie
OObjawy uszkodzeń jednostki mięśniowo-
ścięgnistej:
Obrzęk
Bolesność nasilona w momencie urazu a potem
samoistnie ustępująca
Zburzenia ruchomości czynnej i osłabienie siły
mięśniowej
Wylewy krwawe podskórne (zasinienia)
Uszkodzenie tkanek miękkich
Zaburzenia obrysów
Ocieplenie w okolicy uszkodzenia
LLeczenie uszkodzeń jednostki mięśniowo-
ścięgnistej:
zZachowawcze:
Unieruchomienie okolicy uszkodzonej do czasu
ustąpienia dolegliwości bólowych
Leczenie p/obrzękowe: doraźne oziębienie, okłady
z Altacetu, elewacja kończyny, leki p/obrzękowe np.
Aescin
Leczenie p/bólowe ogólne np. Ketonal i miejscowe
np. Fastum żel, Naproxen żel
Rehabilitacja i uruchomienie ze stopniowym
nasilaniem obciążenia
OOperacyjne:
Z
Zeszycie przerwanych brzuśców mięśniowych
Zeszycie uszkodzonych ścięgien pierwotne lub
odroczone - nici niewchłanialne
Zespolenie śrubami lub popręgiem Webera
oderwanego przyczepu w przypadku złamań
awulsyjnych.
Zamknięcie wrót przepukliny mięśniowej poprzez
zeszycie powięzi lub plastykę z użyciem przeszczepu
np. powięzią szeroką
Plastyka uszkodzonego ścięgna przeszczepem
ścięgna mięśnia dłoniowego powierzchniowego.
OObjawy uszkodzenia kaletek maziowych:
Obrzęk
Bolesność uciskowa
Obecność guza chełboczącego bądź twardego w
miejscu bolesnym; czasami występuje w kilka tygodni
od zaistniałego urazu
Ocieplenie i zaczerwienie w okolicy uszkodzenia
Czasami podwyższona temperatura w przypadku
zapalenia kaletki
LLeczenie uszkodzeń kaletek maziowych:
Unieruchomienie bolesnej okolicy do czasu ustąpienia
dolegliwości bólowych po opróżnieniu (punkcja) i założeniu
opatrunku
Leczenie p/obrzękowe: doraźne oziębienie, okłady z
Altacetu, elewacja kończyny, leki p/obrzękowe np. Aescin
Leczenie p/bólowe ogólne np. Ketonal i miejscowe np.
Fastum żel, Naproxen żel
Podanie do kaletki steroidów
W przypadku nawrotów chirurgiczne wycięcie uszkodzonej
kaletki
W przypadku zapalenia założenie sączka drenującego i
podanie antybiotyków ogólnie i miejscowo (po wykonaniu
antybiogramu)
Rana: jest to uszkodzenie ciągłości skóry i
tkanek leżących pod skórą
PPodział ran:
ZZe względu na mechanizm urazu
Rąbane
Cięte
Kłute
Tłuczone
Miażdżone
Szarpane
Kąsane
Postrzałowe
Z
Ze względu na kształt
Powierzchowne
Drążące
Otwarte
Ukryte
ZZe względu na czas od powstania
Stare
Świeże
IInne
Proste
Powikłane
Jałowe
Zakażone
Leczenie ran:
Postępowanie zależy od stanu ogólnego
pacjenta typu, wielkości i lokalizacji rany
oraz innych towarzyszących obrażeń i
uszkodzeń
ZZasady postępowania w przypadku ciężko rannego:
Badanie wstępne, ocena stanu ogólnego pacjenta wg. schematu ABCD i
ewentualne wdrożenie zabiegów reanimacyjnych.
Doraźne zatamowanie krwawienia najkorzystniej poprzez zastosowanie
opatrunku uciskowego
Założenie odpowiedniego do potrzeb wkłucia lub kilku do żył
Pobranie krwi na grupę krwi i inne badania biochemiczne
Podawanie płynów i ewentualnie krwi
Założenie cewnika moczowego i sondy dożołądkowej
Dodatkowe badania obrazowe: RTG klatki piersiowej, USG jamy brzusznej i
innych w zależności od potrzeb
Pełne badanie całego ciała (rozebrać pacjenta) i dalsze postępowanie w
zależności od stwierdzonych zmian.
Konsultacje i leczenie specjalistyczne w tym przygotowanie do zaopatrzenia
ran na bloku operacyjnym.
Dobry stan ogólny pacjenta po urazie
nie zwalnia od dokładnego badania
ogólnego: podmiotowego i
przedmiotowego całego pacjenta !
LLeczenie drobnych ran i skaleczeń:
1 Przygotowanie pacjenta i rany do zaopatrzenia
Ocena stanu i wstępna ocena i oczyszczenie rany: umycie brzegów i
przemycie rany (sól fizjologiczna)
Znieczulenie: nasiękowe 0,5%-1% lignocainum
blokady palców obrączkowe Obersta 2ml 2%
lignokainy bez adrenal.
blokady nadgarstka 5ml 1% lignokainy
blokady stopy 10ml 1% lignokainy
blokada splotu barkowego
znieczulenie podpajęczynówkowe
znieczulenie ogólne
Przygotowanie pola i stworzenie optymalnych warunków do zszycia rany
2
Właściwe zaopatrzenie rany
Oczyszczenie rany
Dokładne zbadanie rany w kierunku obecności ciał obcych lub uszkodzenia
głęboko położonych struktur.
Dobór sposobu zamknięcia rany:
SSzew pierwotny-rana czysta do 6 godz. od urazu
SSzew pierwotny odroczony- zakładamy szew ok. 4-7 doby przy braku zakażenia
dowiązanie szwów
SSzew wtórny zszycie rany po demarkacji martwicy i ustąpieniu cech zakażenia ok.
8-14 dzień
UUżycie Steristripów
WWycięcie rany i przeszczepienie skóry
GGojenie rany na otwarto przez ziarninowanie- rana silnie zabrudzona z dużymi
ubytkami skóry lub przy silnym napięciu skóry
Opracowanie rany wg. uprzednio dobranego planu: hemostaza, szwy
podskórne i skórne
3 Przemycie rany i założenie opatrunku suchego lub wilgotnego
4. Podanie anatoksyny p/ tężcowej i antybiotyków
Skręcenie: uszkodzenie stawu, w
którym siła urazu przekracza
wytrzymałość torebki stawowej i
dochodzi do przekroczenia
fizjologicznego zakresu ruchu w stawie,
w wyniku którego ulegają uszkodzeniu
struktury tworzące staw
.
Podział skręceń w zależności od
stopnia uszkodzenia:
I º - Naciągnięcie więzadeł i
rozwłóknienie torebki
II º - Rozdarcie torebki stawowej
III º - Rozdarcie torebki i aparatu
więzadłowego
IV º - Oderwanie więzadła z fragmentem
kostnym tzw. złamanie awulsyjne
OObjawy skręceń:
Obrzęk
Bolesność w okolicy stawu nasilająca się przy ruchach i ucisku
Krwiak wewnątrzstawowy
Wylewy krwawe podskórne okołostawowe
Zniesienie ruchomości w stawie lub ruchomość patologiczna
Zatarcie obrysów stawu
Przymusowe ustawienie kończyny w stawie
Uszkodzenie tkanek miękkich okołostawowych
Ocieplenie w okolicy uszkodzenia
Zaburzenie ukrwienia, zaburzenia czucia lub porażenia w części dystalnej od
uszkodzonego stawu
LLeczenie:
1.Zachowawcze:
punkcja w przypadku krwiaka wewnątrzstawowego
unieruchomienie stawu: opaska elastyczna, szyna gipsowa,
pełny gips
leczenie p/obrzękowe: okłady chłodzące, elewacja
kończyny, leki,
leczenie p/bólowe
2.Operacyjne:
artroskopia diagnostyczna lub naprawcza
zabiegi odtwarzające ciągłość uszkodzonych struktur
stawowych
Zwichnięcie: uszkodzenie stawu z
całkowitą chwilową lub trwała utratą
kontaktu pomiędzy powierzchniami
stawowymi tworzącymi staw. Jeśli utrata
kontaktu pomiędzy powierzchniami
stawowymi jest tylko częściowa to taki
stan nazywamy podwichnięciem lub
nadwichnięciem. Zwykle zwichnięciu
lub podwichnięciu towarzyszy
uszkodzenie innych struktur stawowych.
OObjawy zwichnięć:
1 Pewne:
Deformacja stawów
Unieruchomienie w patologicznym ustawieniu
Wyczuwalna panewka lub głowa stawu w nietypowym ustawieniu
2 Prawdopodobne:
Obrzęk
Bolesność w okolicy stawu nasilająca się przy próbach ruchu i ucisku
Krwiak wewnątrzstawowy lub okołostawowy
Uszkodzenie tkanek miękkich okołostawowych
Ocieplenie w okolicy uszkodzenia
Zaburzenie ukrwienia, zaburzenia czucia lub porażenia w części dystalnej od
uszkodzonego stawu
Diagnostyka:
1. Badanie podmiotowe
2. Badanie fizykalne (należy zawsze zbadać
krążenie, czucie i ruchomość w części dystalnej
kończyny)
3. Badanie RTG klasyczne w dwóch
projekcjach
4. W wypadkach wątpliwych badanie TK
uszkodzonej okolicy
LLeczenie:
Możliwie jak najszybsza repozycja zwichnięcia w
znieczuleniu miejscowym lub ogólnym
Unieruchomienie tymczasowe
Kontrola rentgenowska nastawienia
Unieruchomienie ostateczne zwichnięcia ok.2-3
tyg.
W przypadkach powikłanych lub zastarzałych
repozycja operacyjna
Dalsze leczenie farmakologiczne bólu, obrzęku
Okresowa kontrola w Poradni Ortopedycznej
Po każdym nastawieniu i
unieruchomieniu kończyny należy
zbadać krążenie, czucie i
ruchomość dystalnej jej części.
Złamanie: jest to przerwanie ciągłości
tkanki kostnej na całym jej przekroju.
Jeśli szczelina złamania obejmuje tylko
część przekroju to wtedy jest to
nadłamanie lub pęknięcie
Objawy złamań:
1.Pewne:
•Nieprawidłowe ułożenie
•Wyczuwalne dotykiem odłamy kostne lub szczelina
złamania
•Trzeszczenia odłamów przy ucisku
•Patologiczna ruchomość kości
2.Prawdopodobne:
•Obrzęk
•Bolesność w okolicy złamania nasilająca się przy
ruchach i ucisku
•Wylewy krwawe podskórne w okolicy złamania
•Przymusowe ustawienie kończyny
•Uszkodzenie tkanek miękkich
•Ocieplenie lub oziębienie ( zblednięcie) w okolicy
uszkodzenia
•Zaburzenie ukrwienia, zaburzenia czucia lub
porażenia w części dystalnej od złamania
PPodziały złamań:
1.Ze względu na mechanizm złamania
bezpośrednie
pośrednie
2.Ze względu na kontakt z otoczeniem
otwarte
zamknięte
3.Ze względu na umiejscowienie szczeliny
złamania
trzonu
nasady
przynasady
występów kostnych
powierzchni stawowych (śródstawowe,
przezstawowe)
4.
Ze względu na przebieg szczeliny
poprzeczne
skośne
spiralne
podłużne
wileoodłamowe (3-6 fragmentów kostnych)
z rozdrobnieniem ( > 6 fragmentów)
5. Ze względu na przemieszczenie odłamów
bez przemieszczenia
z przemieszczeniem
Rodzaje przemieszczeń:
1. do boku
2. ze skróceniem
3. z wydłużeniem
4. rotacyjne
5. kątowe
6. zaklinowane
Podział złamań otwartych:
Iº- Odłamy kostne przebijają tkanki
miękkie z niewielkim ich uszkodzeniem
IIº - Widoczne odłamy kostne i znaczne
uszkodzenie tkanek miękkich
IIIº- Złamania wieloodłamowe z dużym
ubytkiem skóry oraz uszkodzeniem
mięśni, nerwów i naczyń
DDiagnostyka złamań i wstępne postępowanie:
1 Wstępna ocena stanu ogólnego pacjenta.
2 Badanie podmiotowe, okoliczności zdarzenia i analiza
mechanizmu urazu
3 Badanie przedmiotowe całościowe ze względu na objawy
ogólne i wstępne unieruchomienie uszkodzonej kończyny
4 Badania obrazowe: RTG w dwóch płaszczyznach, zdjęcia
porównawcze, zdjęcia osiowe, zdjęcia celowane, tomografia
komputerowa,
5 Rezonans magnetyczny
6 Artroskopia diagnostyczna
7 Badania radioizotopowe
PPostępowanie ostateczne:
ZZależy od wielu czynników np: rodzaju,
umiejscowienia, charakteru złamania,
powikłań ale zawsze opiera się na
podstawowych zasadach:
Anatomicznym nastawianiu
Unieruchomieniu odłamów kostnych, aż
do uzyskania trwałego zrostu
Możliwie szybkim rozpoczęciu
usprawniania w celu uzyskania pełnej funkcji
uszkodzonej kończyny
ZZasady nastawiania złamań:
Zastosowanie wyciągu osiowego w celu
przezwyciężenia napięcia mięśni i innych
tkanek miękkich oraz zniesienia skrócenia
kończyny
Ustawienie odłamów obwodowych w
przedłużeniu odłamów dogłowowych ( zasada
Kulenkampfa )
Zniesienie przemieszczeń odłamów na
długość, do boku, kątowych i rotacyjnych.
LLeczenie zachowawcze złamań:
Wyciągi pośrednie lub
bezpośrednie
Opatrunki unieruchamiające:
szyny, opatrunki gipsowe
L
Leczenie czynnościowe
RRodzaje wyciągów:
1.Pośrednie:
Wyciąg na pętli Glissona
Przylepcowy
Kamaszkowy
Paskowy
Hamakowy miednicy
2.Bezpośrednie
Crutchfielda
Za wyrostek łokciowy
Za nadkłykcie kości udowej
Za guzowatość kości piszczelowej
Nadkostkowy
Za guz kości piętowej
RRodzaje opatrunków gipsowych:
Opatrunek Desaulta
Opatrunek Valpeau
Opatrunek ósemkowy
Opatrunek piersiowo-ramienny odwodzący
Opatrunek typu U
Opatrunek ramienny
Opatrunek ramienny wiszący
Opartunek przedramienny
Opatrunek na kciuk typu strzemię
Opatrunki gipsowe palców
Szyna Zimmera
Kołnierz Schanza
Opatrunek miednicowo-kończynowy
Opatrunek udowy
Szyna i gips tutorowy
But gipsowy na stopę
Szyna i gips podudziowy
But derotacyjny
ZZasady leczenia czynnościowego:
Założenie wyciągu szkieletowego
Rozpoczęcie wczesnych ruchów
biernych w uszkodzonym stawie oraz
ćwiczeń izometrycznych okolicznych
mięśni
Rozpoczęcie ruchów czynnych w
stawie po wzmocnieniu mięśni
WWskazania do leczenia operacyjnego:
1.Bezwzględne:
Złamania otwarte niemożliwe do nastawienia
zachowawczego lub utrzymania stabilności po nastawieniu
Złamania z uszkodzeniem naczyń, nerwów i narządów
wewnętrznych
2.Względne:
Złamania przezstawowe z przemieszczeniem odłamów i
odkształceniem powierzchni stawowych
Złamania dające się nastawić zachowawczo z ryzykiem
wtórnych przemieszczeń
Złamania wielomiejscowe
Złamania wielonarządowe (politrauma)
LLeczenie operacyjne złamań:
1Osteosynteza stabilna wewnętrzna
Zespolenie dociskowe – przy pomocy śrub w złamaniach
skośnych i spiralnych
Zespolenie osiowe – przy pomocy płytek samodociskowych
lub specjalnych aparatów w złamaniach poprzecznych
Zespolenia mieszane – przy pomocy śrub i płytek
Zespolenia sródszpikowe
2Osteosynteza stabilna zewnętrzna
Jednopłaszczyznowe: klamrowe i ramowe
Dwupłaszczyznowe
ZAŁOŻENIA LECZENIA METODĄ AO
1. Poprawa wyników leczenia operacyjnego
2. Ważniejszy jest powrót funkcji niż uzyskanie
zrostu
3. Stabilne zespolenie znosi całkowicie ból,
pozwala na szybką i pełną mobilizację
uszkodzonej kończyny.
4. Rehabilitację można rozpocząć w dniu
zabiegu
5. Wprowadzenie leczenia biologicznego, w
którym znaczenie ma ukrwienie kości i tkanek
miękkich (płytki o ograniczonym kontakcie)
Absolutna stabilizacja
1. Wymagane anatomiczne nastawienie odłamów
2. Zespolenie, które nie pozwala na żaden ruch między
odłamami kostnymi
3. Wyłączenie ryzyka wtórnej niestabilności
4. Uzyskanie pierwotnego zrostu kostnego opatrego na:
a) zroście kontaktowym
b) zroście bez powstania kostniny
c) rekanalizacji kanałów Haversa
Metody:
1. Śruby kostne i płytki neutralizujące
2. Płytki dociskowe
3. Płytki tubularne
4. Popręgi
5. Inne swoiste implanty
Stabilizacja względna
1. Zespolenie pozwalające na niewielkie ruchy pomiędzy
odłamami
2. Ruchy są na tyle małe że nastąpi zrost
3. Zrost z utworzeniem prawidłowego kallusa
4. Nie są wymagane anatomiczne nastawienia odłamów
5. Prawidłowe ukrwienie odłamów
Metody stabilizacji względnej
„szynowania”:
1. Gwoździe śródszpikowe
2. Płyty mostujące
3. Fiksatory zewnętrzne
5. Płyty podtrzymujące
Cele szynowania
1. Zmniejszenie ruchów pomiędzy odłamami
2. Zmniejszenie dolegliwości bólowych
3. Uruchomienie i rehabilitacja pacjenta
Czynniki wpływające na efektywność
szynowania
1. Rozmiar implantu
2. Położenie implantu
3. Położenie śrub mocujących
4. Typ złamania
Śruby
1. Korowe
a) standardowe
b) małe
2. Gąbczaste
a) standardowe
b) małe
Wskazania do zastosowania
I Śruby korowe
1. Jako śruby ciągnące (kompresyjne) w
złamaniach skośnych i spiralnych tzronów kości
długich
2. Jako śruby mocujące płyty
3. Jako śruby pozycyjne ( więzozrost )
II Śruby gąbczaste
1. Jako śruby ciągnące (kompresyjne) w
złamaniach przynasad, nasad lub ich elementów,
w złamaniach awulsyjnych i złamaniach kostek
2. Jako śruby mocujące płyty
Płytki
1. Neutralizujące
2. Kompresyjne
3. Tubularne ( rynienkowe )
4. Mostujące
5. Podtrzymujące
6. Rekonstrukcyjne
7. Specjalne
Popręg Webera
Składa się z dwóch równoległych drutów
Kirchnera i petli drucianej w kształcie ósemki
Zastosowanie
1. Złamania rzepki
2. Złamania wyrostka łokciowego
3. Złamania kostek ( sporadycznie )
Gwoździe śródszpikowe
1. Kuntchera
2. Rozwiercane
3. Nierozwiercane
4. Gamma
Zastosowanie
Jest to metoda z wyboru złamań trzonów kości
długich za wyjątkiem:
a) złamania kości przedramienia
b) złamania u dzieci
c) zespół przedziałów powięziowych
d) uszkodzenie nerwów i stawów
e) złamania śródstawowe
f) złamania otwarte ( kwestia sporna )
g) złamania zakażone
Stabilizatory zewnętrzne
1. Jednopłaszczyznowe
a) klamrowe
b) ramowe
2. Wielopłaszczyznowe
WWskazania do osteosyntezy stabilnej zewnetrznej:
Wskazania urazowe:
Złamania wieloodłamowe kości długich
Złamania otwarte z rozległym uszkodzeniem tkanek
pokrywających kości
Złamania powikłane procesami zapalnymi lub oparzeniami
Zrost opóźniony i stawy rzekome (powikłane zakażeniem)
Złamania wielomiejscowe i uszkodzenia wielonarządowe
wymagające szybkiego stabilnego zespolenia
2.Wskazania ortopedyczne:
Usztywnienia stawów
Wydłużenia kończyn
Stabilizacja kości po osteotomiach
PPrzeciwwskazania:
1. Brak współpracy chorego
2. Okres pobudzenia
psychoruchowego po urazach
3. Znaczny zanik tkanki kostnej
Powikłania złamań:
1. Zrost opóźniony
2. Staw rzekomy: przerostowy lub zanikowy
3. Zapalenie tkanki kostnej
4. Przykurcze stawów
5. Zesztywnienia stawów
6. Skostnienia pozaszkieletowe
7. Zespół Volkmana
8. Zespół Sudecka
9. Zespół przedziałów powięziowych