OPATRYWANIE RAN

I. CIAŁA OBCE

1. Ciała obce w oku:



A) gdy ciał obce tkwi mocno w rogówce, a

w szczególności gdy chodzi o odprysk

twardego materiału, jak np. drewno, metal

lub tworzywo sztuczne, nie wolno nawet

próbować jego usuwać.

Postępowanie: zabezpieczenie obojga oczu w

celu zminimalizowania ruchów oka

uszkodzonego (gałki oczne poruszają się

razem).



B) gdy ciało obce znajduje się pod

górną powieką.

Postępowanie: pacjent kieruje oczy ku

dołowi, rzęsy górnej powieki

chwytamy koniuszkami palców

pociągając całą powiekę do przodu i

ku dołowi ponad powiekę dolną. Po

naprowadzeniu górnej powieki nad

dolną, polecamy pacjentowi otworzyć

oko. Wówczas rzęsy dolnej powieki

„wymiatają” wewnętrzną stronę

powieki górnej.



C) gdy ciało obce znajduje się pod

dolną powieką.

Postępowanie: pacjent patrzy w górę,

koniuszkami palców chwytamy rzęsy

dolnej powieki i odchylamy ją na

odległość około pół centymetra od

gałki ocznej tak, aby można było

zajrzeć do worka spojówkowego i

usunąć ciało obce, np. zwilżonym

rożkiem chusteczki do nosa w

kierunku od zewnątrz do wewnątrz.

2. Ciało obce w nosie:

Postępowanie: zatkanie „wolnej”

dziurki od nosa i nakłanianie pacjenta

do mocnego siąkania. Jeżeli się to nie

powiedzie nie wydobywać ciała

obcego domowymi sposobami przy

zastosowaniu np.: szpilki do włosów,

pincety (możliwość zranienia bł.

śluzowej nosa i wystąpienia

krwawienia).

3. Ciało obce w uchu:

Postępowanie:

A) metoda z wyboru przy usuwaniu

luźno leżących ciał obcych jest

płukanie przewodu słuchowego

ciepłą wodą-ciała nieorganiczne

(koraliki, guziki) lub spirytusem ciała

organiczne (groch, fasola, pestki

owoców, bazie), gdyż woda powoduje

zwiększenie ich objętości.



B) zalegające w przewodzie słuchowym

żywe owady poleca się zalać oleistym

płynem w celu odcięcia owadowi

powietrza i uzyskania poślizgu.



C) w przypadku obłych i gładkich ciał

dość mocna zaklinowanych stosujemy

kleszczyki



D) ostre ciała obce wymagają niekiedy

użycia mikroskopu, ssaka i narzędzi

otochirurgicznych



E) w przypadku długo zalegających ciał

obcych konieczne jest wykonanie

rozcięcia i plastyki przewodu

słuchowego zew.

4. Ciało obce w przełyku.

Postępowanie:

należy próbować sprowokować u

pacjenta wymioty wkładając mu do

ust jego własny palec i łaskocząc nim

tylną ścianę gardzieli. W przypadku

braku skutku przewieść do szpitala,

by możliwe było użycie narzędzi w

celu usunięcia ciała obcego.

5. Ciało obce w tchawicy.

Postępowanie:



A) w pierwszej kolejności usiłujemy

wywołać kaszel silnymi uderzeniami

płaską dłonią w plecy pacjenta

między łopatkami. W czasie

uderzenia głowa i tułów pacjenta

powinny zwisać ku dołowi (np.

przerzucenie przez oparcie krzesła).



B) gdy zawiodą proste czynności

stosujemy tzw. chwyt Heimlicha,



C) gdy to zawiedzie i nastąpi

bezdech natychmiast rozpocząć

próby dostarczania pacjentowi

powietrza do płuc.



ZASADA: zwykle pozostawia się przedmiot

w ranie, gdyż jego usunięcie może

spowodować gwałtowny, niemożliwy do

opanowania krwotok.



WYJATEK: stanowi sytuacja, w której

przedmiot przebijający policzek utrudnia

oddychanie; po jego usunięciu należy

zaopatrzyć ranę z obu stron policzka.

Podobnie możliwe jest usunięcie

przedmiotów utrudniających prowadzenie

resuscytacji lub uniemożliwiających

transport.

II. KRWAWIENIA

1. Krwawienia zewnętrzne.

A) lekkie krwawienia-zazwyczaj ustaje

samoistnie po kilku minutach, gdy

powstanie skrzep i zamknie ubytek w

uszkodzonym naczyniu.



Postępowanie: zaopatrzyć jałowo,

aby zapobiec zagrażającemu

zakażeniu.



B) silne krwawienie:

- na głowie, szyi i tułowiu:

*bezpośredni ucisk palcami na ranę, jeśli to możliwe

poprzez jałowy materiał opatrunkowy,

- na kończynach:

uniesienie kończyny do góry-powyżej poziomu serca

ucisk ramienia lub uda (w miejscu tętnicy ramieniowej lub

udowej) -niewyczuwalne na tętnicy ramieniowej , ale

wyczuwalne na tętnicy promieniowej i analogicznie-

niewyczuwalne na tętnicy udowej, a wyczuwalne na

stopie

opatrunek uciskowy

opaska zaciskowa (hemostatyczna) – czas niedokrwienia nie

może przekroczyć 1

do 2 godzin!

- rozerwanie masy tkankowej-

*bezpośredni ucisk palcami na ranę, jeśli to możliwe

poprzez

jałowy materiał opatrunkowy i opaska uciskowa jedynie

wyjątkowych wypadkach.



C) amputacja urazowa

Postępowanie:

*na miejscu wypadku ratownik jałowo opatruje kikut

i unosi ku górze

*przy silnym krwawieniu uciska palcami miejscowo

ranę (jeśli to możliwe przez jałową gazę) lub

używa innej odpowiedniej techniki umożliwiającej

opanowanie krwawienia

*zastosować typowe działanie przeciwwstrząsowe

*poszukanie oddzielonej części, owiniecie (nawet

zanieczyszczonej) jałową serwetą i włożenie do

torby plastikowej, którą umieszczamy w drugiej

torbie plastikowej napełnionej wodą z lodem,

zamykamy szczelnie by płyn nie przedostał się

bezpośrednio do amputowanej części (schłodzenie

jeszcze bardziej zwalnia przemianę materii

amputowanej części i może stać się przyczyną

niepowodzenia w replantacji).



D) krwawienie z nosa.

Postępowanie:

posadzenie pacjenta w lekko pochylonej

do przodu pozycji, opuszczając głowę do

dołu- czoło jest podparte, oddychanie

przez usta, zimny okład na kark.

Jeżeli jest utrata większej ilości krwi i

zagraża to wstrząsem, kładziemy

pacjenta na boku lub na brzuchu tak,

aby krew miała możność swobodnego

wyciekania.



E) krwawienie z żylaka.

Postępowanie:

uniesienie kończyny i nałożenie opatrunku

uciskowego.



F) krwawienie z odbytu.

Postępowanie:

włożenie kilku jałowych gazików w szparę

międzypośladkową i zalecenie pacjentowi

ściskania pośladków. Pacjent leży na brzuchu.

Uciskanie miejscowe przez założone gaziki

jałowe przyśpiesza zatrzymanie krwawienia.

2. Krwawienie wewnętrzne.



Sugerujące objawy to:

uwypuklenie nasiąkniętych krwią

tkanek oraz objawy wstrząsu przy

braku zew. uszkodzeń powłok.



Postępowanie:

*ocena bezpieczeństwa własnego i poszkodowanego

*kontrola czynności życiowych: ocena tętna i

wydolności

oddechowej (w razie konieczności udrożnienie dróg

oddechowych)

*ułożenie pacjenta najpierw w pozycji „scyzoryka”

(nogi

ku górze na okres ok. minuty) następnie w pozycji

przeciwwstrząsowej (ostrożnie w przypadku

uszkodzenia kręgosłupa) - nogi unosi się na wysokość

ok. 30-40 cm. powyżej poziomu głowy

*ochrona przed utratą ciepła

*opieka psychiczna (podczas wstrząsu pacjent jest

przerażony i niespokojny)

RODZAJE WSTRZĄSU:



1. wstrząs hipowolemiczny (zmniejszenie objętości krwi

krążącej)

a) utrata krwi na zewnątrz lub do wewnątrz

b) utrata osocza (uszkodzenie naczyń włosowatych w wyniku

działania wysokiej temp,)

c) utrata wody lub soli (masywne wymioty lub biegunka)



2. wstrząs kardiogenny (zmniejszenie wydolności serca)- np.

zawał

mięśnia sercowego lub duży zator płucny.



3. wstrząs przywspółczulno - naczyniowy (poszerzenie naczyń

przy niezmienionej objętości masy krwi krążącej) np.: ból,

przerażenie, bodźce termiczne mogą wywołać gwałtowne

rozszerzenie naczyń i zwolnienie tętna powodując spadek

ciśnienia krwi.



4. wstrząs septyczny lub toksyczny - na skutek zatrucia.



5. wstrząs anafilaktyczny-w wyniku reakcji uczuleniowej.

III. Obrażenia klatki piersiowej i

jej narządów.



1. Otwarte zranienia kl. piersiowej.

a) odma otwarta - (rany kłute lub postrzałowe w

obrębie tułowia)

Postępowanie:

- udrożnienie dróg oddechowych,

- ranę otwartą kl. piersiowej zabezpieczyć

szczelnym,

najlepiej foliowym jałowym opatrunkiem

uszczelnionym

z 3 str. Opatrunek zakładamy na wdechu, kiedy to

płuca są maksymalnie rozprężone.



2. Zamknięte uszkodzenia kl. piersiowej.

a) odma zamknięta- gdy powietrze

wniknęło podczas urazu do opłucnej a

następnie wrota wejścia się zamknęły.

Postępowanie:

jeśli obszar spadniętego płuca nie

przekracza 10%-nie potrzeba leczyć

odmy zamkniętej, w innych przypadkach

konieczny jest drenaż i ewentualny

drenaż jamy opłucnej.

b) odma prężna, gdy powietrze przez cały

czas wnika do jamy opłucnej.

Postępowanie:

nakłucie grubą igłą drugiej przestrzeni

międzyżebrowej w linii

środkowoobojczykowej i nałożenie na igłę

gumowego balonu z niewielkim otworem,

który zamyka koniec igły w trakcie

wdechu przez igłę, natomiast w

momencie wydechu powietrze będzie

mogło się ewakuować przez otwór w

balonie.

IV. Wytrzewienie



To obrażenie polegające na

wynicowaniu na zewnątrz ciała

narządów wewnętrznych, np. jelit lub

żołądka, zwykle przez rozległą ranę.



NIE WOLNO! Przemieszczać

wytrzewionych narządów ani wpychać

ich z powrotem do jam ciała.



Postępowanie:

1) przeprowadzić ocenę podstawowych funkcji życiowych

2) wziąć pod uwagę, że pacjent może zacząć wymiotować

3) opanować wszelkie większe krwawienia zewnętrzne

4) jeżeli to możliwe, ułożyć pacjenta na plecach z

podkurczonymi

kolanami

5) podać tlen do oddychania

6) odsłonięte narządy okryć wilgotnym, najlepiej ciepłym

opatrunkiem bezgazowym lub najpierw przylegającą folia (np.

spożywczą), a dopiero potem chustami gazowymi-dla ochrony

przed wysychaniem i utratą ciepła

7) nie usuwać żadnych wbitych przedmiotów- umocować je i

zabezpieczyć na czas transportu

8) nie podawać żadnych płynów do picia

9) w razie kaszlu lub wymiotów wspomóc te odruchy poprzez

umiarkowany ucisk na opatrunek pokrywający ranę i

wynicowane

narządy.

V. Obrażenia powstałe w wyniku

zmiażdżenia.

Powstają zwykle przez zgniecenie w maszynie lub samochodzie,

przygniecenie przez ścianę budynku czy też np. zapadający się

wykop ziemny.

Postępowanie: zależne jest od czasu, jaki upływa od momentu

wypadku.

1) przed upływem 10 min.:

*stała ocena podstawowych funkcji życiowych w czasie uwalniania

ofiary.

*postępowanie przeciwwstrząsowe-uniesienie nóg, podawanie

tlenu,

ochrona przed utratą ciepła

*opanowanie zewnętrznych krwawień i odpowiednie

unieruchomienie przy podejrzeniu złamań

*dalsza stała obserwacja chorego

*przekazanie personelowi ambulansu ratunkowego

2) po upływie 10 min.:

* ocena podstawowych funkcji życiowych

* jeśli w istotny sposób upośledzone jest oddychanie-

częściowe uwolnienie ciała poszkodowanego w celu

ułatwienia oddychania

* opanowanie krwawień zewnętrznych

* jeśli to możliwe, sprawdzenie tętna poniżej poziomu ucisku

w celu oceny ciężkości obrażeń

* zaplanowanie i przygotowanie możliwych metod

bezpiecznego uwolnienia poszkodowanego (załoga

ambulansu i straż pożarna)

* przed rozpoczęciem uwalniania-umożliwienie personelowi

ambulansu ewentualnego podłączenia płynów dożylnych lub

podanie środków przeciwbólowych

* usuwanie (unoszenie) przygniatającego ciężaru w sposób

bardzo

powolny, tak aby najłagodniej dochodziło do powrotu krążenia

ściśniętym obszarze ciała, a podawane dożylnie płyny mogły

uzupełnić brakującą objętość krwi.

VI. Utrata przytomności- brak

reakcji na bodźce zewnętrzne.

Należy ustalić przyczynę utraty przytomności

poprzez badanie poszczególnych części ciała:

1) ocena źrenic

*reakcja na światło- jest obecna, czy nie

(zatrucie, śmierć kliniczna)

*szerokość-czy są wąskie (zatrucie)

szpilkowate (zatrucie narkotykami)

szerokie (śmierć kliniczna)

*symetryczność - czy są równe, czy nierówne

(uraz głowy, krwawienie do CUN)



2) ocena zabarwienia skóry wokół oczu

*krwiak okularowy (złamanie podstawy

czaszki)



3) nos

*czy jest obecne krwawienie z nosa

*czy wycieka płyn mózgowo-rdzeniowy

(złamanie podstawy czaszki)



4) ocena zapachu z ust

*alkohol (nadużycie alkoholu, zatrucie)

*aceton (śpiączka cukrzycowa)

*inne (zatrucie środkami chemicznymi)



5) ocena zawartości jamy ustnej

*czy jest ciało obce- wymiociny, inne substancje

*jak wygląda tylna ściana gardła- czy spływa po

niej krew, płyn mózgowo-rdzeniowy (złamanie

podstawy czaszki)



6) ocena przewodów słuchowych zewnętrznych

*czy widoczny jest wyciek krwi, płynu mózgowo-

rdzeniowego (złamanie podstawy czaszki)



7) ocena żył szyjnych zewnętrznych

* jeżeli żyły są zapadnięte (utrata krwi, płynów-wstrząs

hipowolemiczny)

* jeżeli żyły są nadmiernie wypełnione (zaleganie w nich krwi, która

nie może dopłynąć do serca-tamponada serca, odma prężna)



8) badanie kończyn-ocena jakie jest napięcie mięśniowe



9/ badanie klatki piersiowej

* jeśli są rany, to jakiego typu-czy są powierzchowne, czy głębokie,

czy jest naruszona ciągłość opłucnej, czy współistnieje odma

opłucnowa

* jakie jest zabarwienie skóry- zasinienie może świadczyć o miejscu

urazu (jego sile i ewentualnych obrażeniach narządów

wewnętrznych)



10) badanie jamy brzusznej

*zasinienie skóry pod prawym łukiem żebrowym

(obrażenia wątroby) lewym łukiem żebrowym

(uszkodzenie śledziony)

*ocena ciągłości skóry- czy są rany, czy doszło

perfuzji narządów wew. jamy brzusznej

*ocena oporów patologicznych-nadmierne

powiększenie obwodu brzucha (płyn w jamie

brzusznej, krwotok)



11) badanie miednicy- ocena kości, czy obręcz miednicy

jest stabilna.

Postępowanie przy utracie przytomności:

A) po stwierdzeni, że poszkodowany jest nieprzytomny-

wezwanie pomocy

B) ocena oddechu i tętna- w razie braku- rozpoczęcie

sztucznego oddychania i masażu serca

C) jeśli możliwe zebranie wywiadu od świadków, co

spowodowało

obrażenia

D) po wykluczeniu urazów, jeśli nieprzytomny oddycha i ma

zachowane krążenie- ułożenie w pozycji bocznej

ustalonej

E) ocenić głębokość śpiączki(wg. skali Glasgow-otwieranie

oczu,

reakcja słowna, odpowiedź ruchowa)

F) jeśli wiadomo jaka jest przyczyna utraty przytomności,

można

przystąpić (jeżeli jest to możliwe) do jej usuwania.

VII. OMDLENIE

Omdlenie- krótkotrwała, przemijająca utrata przytomności

spowodowana nagłym rozszerzeniem naczyń. W wyniku tego

zmniejsza się napływ krwi do mózgu i dochodzi do

niedokrwienia.

Postępowanie:

1) ułóż poszkodowanego na plecach

2) zastosuj pozycje czterokończynową- jednoczesne uniesienie

kończyn górnych i dolnych pod katem 90 ̊ w stosunku do

tułowia.

W przypadku kobiety ciężarnej-ułożyć na lewym boku, bądź

zwinąć odzież i podłożyć pod prawy bok.

3) zapewnij dostęp świeżego powietrza

4) poluźnij krawat, rozepnij kołnierzyk

5) do momentu powrotu przytomności kontroluj podstawowe

parametry życiowe

VIII. DRGAWKI

Postępowanie:

1) jeśli to możliwe zabezpieczyć chorego przed upadkiem na ziemię

2) usunąć wszelkie przedmioty z otoczenia poszkodowanego lub

zabezpieczyć je miękkimi przedmiotami

3) zabezpieczyć głowę poszkodowanego przed możliwością urazów

(uderzenie o podłogę), albo przytrzymując oburącz, albo układając

głowę

na stopach ratownika

4) w większości przypadków do przegryzienia języka dochodzi już w fazie

początkowej drgawek, stąd wkładanie do jamy ustnej miedzy zęby

miękkich przedmiotów( bandaży, gazy) jest zbędne. Ponadto przy

wykonywaniu tej czynności można uszkodzić zęby lub może dojść do

aspiracji

5) nie wolno krepować zbyt mocno poszkodowanego, aby nie

doprowadzić

do uszkodzeń w obrębie układów mięśniowego i kostnego

6) po ustaniu drgawek kładziemy poszkodowanego w pozycji bocznej

ustalonej

7) stałe kontrolowanie podstawowych funkcji życiowych.

IX. Rana kąsana

1) Przez zwierzę- rana narażona na zakażenie bakteryjne( bakterie znajdują

się na zębach zwierzęcia) i zakażenie wścieklizną (wirus znajduje się w

ślinie zwierzęcia).

Postępowanie:

* jeśli to możliwe-schwytanie zwierzęcia żywego i poddanie go badaniom

* dokładnie myjemy ranę mydłem i obficie spłukujemy (wirus wścieklizny

ginie w styczności z mydłem)

2) Przez węża

Postępowanie:

*położyć w pozycji horyzontalnej

*nałożenie zacisku na kończynę (zacisk jest prawidłowy, gdy kończyna

przybiera barwę sinoczerwoną, uwidaczniają się żyły powierzchniowe, a

tętno jest wyczuwalne)- sprzyja to częściowemu wydalaniu jadu z ustroju

*unieruchomienie ukąszonej kończyny

NIE WOLNO! Wycinać, wypalać i wysysać rany po ukąszeniu.

3) Przez owada

Postępowanie:

* ochłodzenie miejsca ukąszenia lodem lub zimną

wodą

(w przypadku ukąszenia w jamę ustną podajemy

kostki

lodu do ssania)- zapobiega to obrzękowi bł. śluzowej

jamy ustnej i języka

* jeżeli jest widoczne żądło po ukąszeniu przez

pszczołę-

usuwamy tak, aby nie wyciskać pęcherzyka z jadem

* jeżeli wystąpi bezdech-sztuczne oddychanie

Przeciwdziałanie obrzękowi- podanie w iniekcji

Adrenaliny lub Kortyzonu.

Gdy drogi oddechowe są już całkowicie zablokowane-

intubacja dotchawicza lub w ostateczności-

wprowadzenie rurki tracheotomijnej.

X. Urazy brzucha

Postępowanie:



1) w przypadku krwawienia wewnętrznego:

* jeśli nie stwierdza się objawów wstrząsu- ułożenie

poszkodowanego w pozycji półleżącej ze zgiętymi kolanami

(podłożyć koc zwinięty w wałek o średnicy ok.30 cm-zmniejszamy

napięcie powłok brzusznych)

* w przypadku wstrząsu- ułożenie w pozycji przeciwwstrząsowej,

ochrona przed utrata ciepła oraz kontrola funkcji życiowych



2/ w przypadku otwartych ran-przykrycie wilgotnym, jeżeli to

możliwe jałowym opatrunkiem (pakiet oparzeniowy, chusta

oparzeniowa)



3/ jeżeli widoczne są ciała obce tkwiące w powłokach jamy

brzusznej- nie

usuwamy, zabezpieczamy opatrunkiem

NIE WOLNO! Poszkodowany nie może jeść, pić i palić papierosów

XI. Odmrożenia

Postępowanie:

1) przerwanie narażenia na zimno

2) rozluźnienie obcisłej odzieży i rozsznurowanie butów, zdjęcie mokrej

odzieży,

3)ogrzewanie części ciała przez umieszczenie ich jak najbliżej centrum

ciała

(np. wsunięcie dłoni pod pachy), założenie dodatkowej części

garderoby,

owinięcie kocami

4) podanie ciepłych, osłodzonych płynów do picia

5) wytworzone pęcherze pokrywamy jałowym opatrunkiem

6) w przypadku ostrego przechodzenia (spadek temp. centralnej ciała

poniżej 24 ̊ C-27 ̊ C) dostarczanie ciepła do wnętrza organizmu

7) korzystnie działa zimna kąpiel w wodzie o temp.10 ̊ C- w ciągu 30 min.

podnosi się temperaturę kąpieli do ok.40 ̊

NIE WOLNO!

1/ przenosić do gorącego pokoju

2/ nacierać odmrożonych kończyn śniegiem

3/ podawać napojów alkoholowych, papierosów

4/ przy odmrożonych nogach poszkodowany nie powinien chodzić

XII. OPARZENIA

Postępowanie:

1) usunięcie źródła działania wysokiej temperatury (oblanie zimną

wodą, zduszenie płomieni chustami lub wełnianym kocem,

turlanie ofiary po podłodze)

2) jeśli możliwe należy zdjąć odzież w celu uniknięcia dalszego

oddziaływania wysokiej temperatury

3) przy oparzeniu kończyn zanurzenie (spłukiwanie) w naczyniu z

zimną wodą przez około 15-20 minut

4) zaopatrzenie powierzchni oparzonych jałowym opatrunkiem

(chusty, pakiety oparzeniowe), wyjątek stanowi twarz

5) w przypadku oparzenia dużych powierzchni ciała- zapewnienie

ciepła przez użycie koców izolacyjnych lub tworzenie tzw. tunelu z

krzeseł lub innych sprzętów (zawsze unikać uciskania rany)

6) w celu uzupełnienia dużej utraty płynów podajemy lekko osoloną

wodę (1 łyżeczka soli na litr wody)- rezygnujemy ze słonych

płynów w przypadku: zaburzeń świadomości, oparzeń twarzy,

uszkodzeń przewodu pokarmowego, mdłości.

NIE WOLNO!

1/ stosować masła, oleju lub mąki

(uniemożliwiają dopływ tlenu do uszkodzonych

tkanek, są pożywką dla bakterii)

2/ stosować maści, lekarstw oparzeniowych,

mazideł, środków dezynfekcyjnych i alkoholu

3/ opróżniać pęcherzy oparzeniowych (stanowią

ochronę przed zakażeniem)

4/ odrywać przylegających do ciała części ubrań

XIII. Urazy kończyn

Postępowanie: przy złamaniach, skręceniach i

zwichnięciach

1/ usunięcie odzieży znad miejsca uszkodzenia

2/ jeśli są obecne rany (otarcia), to przykrycie

jałowym opatrunkiem

3/ jeśli jest krwawienie, to zatamowanie

4/ stabilizacja uszkodzonej kończyny poprzez

unieruchomienie w pozycji w jakiej się

znajduje

ZASADY UNIERUCHAMIANIA:

1/ uwidocznić uszkodzona kończynę

2/ sprawdzić tętno, czucie, ruchomość

3/ przy złamaniach-unieruchamiamy dwa sąsiadujące stawy

4/ jeżeli brak materiału do unieruchamiania, to kończynę górną

można umocować do tułowia, a dolną do zdrowej kończyny,

5/ przy uszkodzeniach stawu-unieruchamia się staw i sąsiadujące

kości

6/ szynę Kramera wyłożyć obficie watą i owinąć bandażem

7/ nie wolno umieszczać jej w miejscu gdzie pod skóra widoczne

są

wystające fragmenty kostne. Fragmenty kostne przed

założeniem pneumatycznej szyny unieruchamiającej dokładnie

obłożyć opatrunkiem

8/ w przypadku zagrożenia życia-złamanie stabilizuje się podczas

transportu

9/ w obrażeniach lub złamaniach obojczyka, kości ramiennej albo

kości przedramienia w celu unieruchomienia stosuje się

temblak

lub chustę trójkątną

XIV. Urazy kręgosłupa

Postępowanie:

1/ ocena i zabezpieczenie funkcji życiowych

2/ jeśli poszkodowany jest przytomny- ustalić, czy i gdzie odczuwa ból,

ewentualnie drętwienie lub brak czucia, czy odczuwa osłabienie lub

ociężałość kończyn i czy może nimi poruszać

3/ jeżeli istnieje trudność w oddychaniu-zastosować wspomaganie oddechu

4/ pozostawienie poszkodowanego w ułożeniu, w jakim się go zastało,

chyba, że zagraża to jego bezpieczeństwu lub uniemożliwia zapewnienie

drożności dróg oddechowych (do czasu przyjazdu pogotowia)

5/ podczas wszelkich zabiegów należy ustabilizować kręgosłup szyjny

6/ założenie kołnierza stabilizującego

7/ zastosowanie postępowania przeciwwstrząsowego

8/ w razie konieczności przeniesienia poszkodowanego utrzymać jego

głowę

wzdłuż osi ciała

9/ ułożyć poszkodowanego na sztywnym podłożu

10/ podczas przenoszenia lub przewożenia ustabilizować głowę( materac

podciśnieniowy, worki z piaskiem, zwinięte ręczniki, przytwierdzenie do

podłoża za pomocą taśmy samoprzylepnej)

XV. URAZY CZASZKOWE

Postępowanie:

1/ zabezpieczenie drożności dróg oddechowych

2/ ocena krążenia (na tętnicy szyjnej)

3/ zaopatrzenie krwotoków zewnętrznych

4/ w razie konieczności wspomaganie oddechu

lub działania reanimacyjne

5/ postępowanie przeciwwstrząsowe

6/ ocena stopnia utraty przytomności (wg. skali

Glasgow)

7/ zabezpieczenie poszkodowanego przed utratą

ciepła

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40
Slide 41
Slide 42
Slide 43
Slide 44

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
OPATRYWANIE RAN
opatrywanie ran
Opatrywanie ran 3
Ogólne zasady opatrywania ran przy udzielaniu pierwszej pomocy
Opatrywanie ran
Opatrywanie ran i tamowanie krwotoków
gojenie ran mycie rąk
Zakażenia ran, skóry i tk miękkich
Praca rodzaje ran, kosmetologia, ratownictwo
powikłania ran, medyczne, chirurgia
61 Ks Nunzio Galantino, Pięć ran Kościoła Świętego – historia, utopia, proroctwo

więcej podobnych podstron